Pierwszy przeczytany utwór od wielkiego pisarza Puszkina. Niezwykle przyjemne opowiadania. Dama Pikowa, mimo iż krótka, bogata w opisy, barwna. Prostota tej prozy, sprawia iż jest tak dobra, solidna. Córka kapitana okazuje wdzięczność i niespodziewaną relację dwóch zupełnie innych bohaterów. Typowa jak na romantyzm miłość i ukazanie rosyjskiej mentalności. Chętnie sięgnę po więcej utworów autora.

Pierwszy przeczytany utwór od wielkiego pisarza Puszkina. Niezwykle przyjemne opowiadania. Dama Pikowa, mimo iż krótka, bogata w opisy, barwna. Prostota tej prozy, sprawia iż jest tak dobra, solidna. Córka kapitana okazuje wdzięczność i niespodziewaną relację dwóch zupełnie innych bohaterów. Typowa jak na romantyzm miłość i ukazanie rosyjskiej mentalności. Chętnie sięgnę po...

Polecam kto jeszcze jej nie czytał, jest interesująca, krótka i potrafi bawić. W fajny sposób wyjaśnia ryzyko gry w karty. Uważam bardzo trafiony :)
"Nie mogę poświęcić tego, co niezbędne, w nadziei zdobycia tego , co zbyteczne..."


"Zasiedli społem,
każdy nad stołem
wsparty,
a każdy w wiście
bił zamaszyście
karty.
I tyko czasem
przerwą z hałasem
ciszę:
każdy na desce
kredą po kresce
pisze"

Polecam kto jeszcze jej nie czytał, jest interesująca, krótka i potrafi bawić. W fajny sposób wyjaśnia ryzyko gry w karty. Uważam bardzo trafiony :)
"Nie mogę poświęcić tego, co niezbędne, w nadziei zdobycia tego , co zbyteczne..."


"Zasiedli społem,
każdy nad stołem
wsparty,
a każdy w wiście
bił zamaszyście
karty.
I tyko czasem
przerwą z hałasem
ciszę:
każdy na...

"Dama pikowa" przypadła mi do gustu, w szczególności jej finał. Bardzo satysfakcjonujący. Natomiast w "Córce kapitana" spodobała mi się postać głównego bohatera Piotra Andrieicza. Jego postawa i oddanie wobec ukochanej, a także umiejętność rozmowy z Pugaczowem.

"Dama pikowa" przypadła mi do gustu, w szczególności jej finał. Bardzo satysfakcjonujący. Natomiast w "Córce kapitana" spodobała mi się postać głównego bohatera Piotra Andrieicza. Jego postawa i oddanie wobec ukochanej, a także umiejętność rozmowy z Pugaczowem.

"Dwie statyczne idee nie mogą współistnieć w świecie duchowym, tak samo, jak dwa ciała nie mogą w świecie fizycznym znajdować się w tym samym miejscu." Może tak być, jak głosi powyższe zdanie zaczerpnięte z tejże wyjątkowej książki. Na pewno w jednej książce mogą znajdować się dwa wybitne dzieła. Tutaj taki przypadek właśnie zachodzi.
Naród rosyjski dał światu literackiemu mnóstwo wspaniałych pisarzy i poetów. Jednym z najciekawszych i najlepszych był Aleksander Puszkin. W książce znajdziemy krótką, liczącą czternaście rozdziałów mini powieść pod tytułem "Córka kapitana" ("Kapitanskaja doczka") oraz opowiadanie, które składa się z sześciu numerowanych części i epilogu pod tytułem "Dama pikowa" ("Pikowaja dama"). Oba dzieła, utwory świetne, najwyższych lotów, interesujące.
Książka to prawdziwa gratka dla miłośników dobrych książek, fanów rosyjskiej literatury, wielbicieli twórczości Aleksandra Siergiejewicza Puszkina. Mój zachwyt uwydatnia się w ocenie ogólnej w postaci dziewięciu gwiazdek na dziesięć możliwych do wystawienia. Polecam i wychwalam, zachęcam i zapraszam do lektury.

"Dwie statyczne idee nie mogą współistnieć w świecie duchowym, tak samo, jak dwa ciała nie mogą w świecie fizycznym znajdować się w tym samym miejscu." Może tak być, jak głosi powyższe zdanie zaczerpnięte z tejże wyjątkowej książki. Na pewno w jednej książce mogą znajdować się dwa wybitne dzieła. Tutaj taki przypadek właśnie zachodzi.
Naród rosyjski dał światu literackiemu...

Na coś mi się ta kwarantanna przydała, przynajmniej będę mogła powiedzieć "tak, czytałam Puszkina" i zrobić ważniacką minę. Doprawdy, nie mam pojęcia dlaczego mi tak bardzo wszedł na ambicję.
Bardzo lubię pisaninę na modłę rosyjską, koncentruje się na człowieku (ok, wiem, romantyzm),w prostych słowach opisując jego stan emocjonalny, który jest bardzo prosty do współodczucia. Jeżeli pojawia się patos i nadętość - jest to zabieg celowy.
Duża przyjemność.

Na coś mi się ta kwarantanna przydała, przynajmniej będę mogła powiedzieć "tak, czytałam Puszkina" i zrobić ważniacką minę. Doprawdy, nie mam pojęcia dlaczego mi tak bardzo wszedł na ambicję.
Bardzo lubię pisaninę na modłę rosyjską, koncentruje się na człowieku (ok, wiem, romantyzm),w prostych słowach opisując jego stan emocjonalny, który jest bardzo prosty do...

Klasyka literatury. Na początek obie historie wydają się nieco naiwne, powielane, ale to przecież Puszkin napisał je pierwszy, to po nim powielano.
Córka Kapitana opowiada historię prostego chłopaka, którego rodzice wysyłają do wojska żeby poznał życie. Chłopak "zalicza" po kolei różne błędy młodości i zakochuje się w uroczej, niewinne dziewczynie. Później bitwy, kłopoty, wielkie opresje i wielkie ratunki. Przyjemna, pozornie prosta historia, która jednak ma w sobie wielki, prosty romantyzm.
Dama pikowa to opowiadanie o nauczce jaką os może dać komuś nadmiernie ufającemu swojej przebiegłości.

Klasyka literatury. Na początek obie historie wydają się nieco naiwne, powielane, ale to przecież Puszkin napisał je pierwszy, to po nim powielano.
Córka Kapitana opowiada historię prostego chłopaka, którego rodzice wysyłają do wojska żeby poznał życie. Chłopak "zalicza" po kolei różne błędy młodości i zakochuje się w uroczej, niewinne dziewczynie. Później bitwy, kłopoty,...

Właściwie pierwszy raz sięgnęłam do prozy A.Puszkina - seria Koliber. Córka kapitana - to powieść historyczna z czasów Katarzyny II i chłopskiego powstania pod wodzą Pugaczowa. Bohaterem jest młody chłopiec, którego ojciec wysyła na służbę wojskową z wiernym opiekunem. Trafia do niewielkiej prowincji, gdzie poznaje córkę kapitana, którą darzy wielkim uczuciem. Chłopiec przeżywa wiele przygód, nie raz będąc w opresji. Poznaje niegodziwych ludzi, jak również wroga - Pugaczowa, przeciwko któremu ma walczyć, a który dzięki temu, że kiedyś Griniow okazał mu pomoc, odwdzięcza się tym samym, co później też skutkuje konsekwencjami dla Griniowa.
Dama pikowa to krótka opowieść o relacjach międzyludzkich i żądzy pieniędzy za wszelką cenę, przez co bohater Herman rani ludzkie uczucia młodej dziewczyny. Jednak chciwość zostaje ukarana.
Opowieści napisane są doskonałym stylem, mile zaskakują i trzymają w napięciu.

Właściwie pierwszy raz sięgnęłam do prozy A.Puszkina - seria Koliber. Córka kapitana - to powieść historyczna z czasów Katarzyny II i chłopskiego powstania pod wodzą Pugaczowa. Bohaterem jest młody chłopiec, którego ojciec wysyła na służbę wojskową z wiernym opiekunem. Trafia do niewielkiej prowincji, gdzie poznaje córkę kapitana, którą darzy wielkim uczuciem. Chłopiec...

Coraz bardziej lubię te moje spotkania z literaturą starszą i być może nieco zapomnianą, bo mimo że nie zawsze towarzyszą temu wielkie emocje i zachwyt, to mam takie miłe poczucie, że odrywam się od tego, co czytam zdecydowanie częściej i dzięki temu daję szansę, by historia zamknięta między zazwyczaj już pożółkłymi kartkami przynajmniej na chwilę ożyła na nowo. Tym razem w ręce wpadła mi proza rosyjskiego pisarza Aleksandra Puszkina i jego dwa utwory - „Córka kapitana” i „Dama pikowa” – wydane w jednej książce.

Piotr Andrieicz z „Córki kapitana” to młody chłopak, który niewiele wie o dorosłym życiu, a w wojskowej służbie, na którą postanowił wysłać go ojciec, upatruje okazję do wesołego spędzania czasu. Nie trafia jednak do tętniącego życiem Petersburga, lecz do niewielkiej prowincji, w której nic się nie dzieje. Do czasu. Najpierw mocniej zabije jego serce do córki kapitana, a później będzie musiał nie raz wyciągać szpadę. Okaże się też, że wcześniejsze spotkanie z pewnym mężczyzną będzie miało ogromny wpływ na jego późniejsze losy.

Nieco nudziła mnie na początku ta historia i obawiałam się, że całość będzie się kręciła tylko wokół gorącego uczucia Piotra. Oczywiście rozumiem, że romantyzm rządził się swoimi prawami, ale emocje głównego bohatera jakoś mnie nie porwały. Na szczęście od pewnego momentu robi się ciekawiej, ale też nieco bardziej brutalnie, chociaż trzeba sobie powiedzieć, że Aleksander Puszkin nie skupia się przesadnie na śmiertelnych starciach, które towarzyszyły powstaniu Pugaczowa. Autor wykorzystał ten wątek historyczny jako tło wydarzeń i dzięki temu opowieść nabrała rumieńców innych niż te pojawiające się na licach córki kapitana. Polubiłam służącego głównego bohatera, który był dla mnie przykładem całkowitego oddania i poświęcenia, a tak mocno podkreślany wątek zachowania Piotra wobec nieznajomego, który miał później ogromne konsekwencje, to mądra lekcja o tym, że jedno wydarzenie może wpłynąć na nasze życie.

„Dama pikowa” prezentuje jeszcze wyraźniejszy potencjał moralizatorski, bo dosadnie wskazuje na to, co może czekać człowieka chciwego i owładniętego żądzą zdobycia bogactwa. Herman wydawał się w gospodarowaniu pieniędzmi dużo bardziej rozsądny niż wielu jego przyjaciół. Gdy jednak pojawiła się okazja, by poznać trzy wygrywające karty, które zgodnie z opowiadaną sobie w towarzystwie anegdotą miała znać pewna hrabina, mężczyzna postanawia zrobić wszystko, by osiągnąć swój cel. Prosta, ale przyjemna nowelka.

Być może nie w pełni odnajduję się w awanturniczym romansie, którego przykładem jest „Córka kapitana”, a „Dama pikowa” w moim odczuciu była nieco zbyt przewidywalna, ale nie mogę odmówić rosyjskiemu pisarzowi barwnego uchwycenia XVIII-wiecznych realiów i stworzenia wyrazistych bohaterów. Przeniosłam się na czas czytania w zupełnie inne czasy, a nawet jeżeli nie dałam się całkowicie porwać wszystkim wydarzeniom, to spotkanie z Aleksandrem Puszkinem było cennym doświadczeniem.

http://www.k-czyta.pl/2017/03/aleksander-puszkin-corka-kapitana-dama.html

Coraz bardziej lubię te moje spotkania z literaturą starszą i być może nieco zapomnianą, bo mimo że nie zawsze towarzyszą temu wielkie emocje i zachwyt, to mam takie miłe poczucie, że odrywam się od tego, co czytam zdecydowanie częściej i dzięki temu daję szansę, by historia zamknięta między zazwyczaj już pożółkłymi kartkami przynajmniej na chwilę ożyła na nowo. Tym razem w...

Tak niewielka książka, a tyle w niej zawartych emocji. Do tego prosty język, ciekawa fabuła czynią ją lektura dla każdego. ,,Córka kapitana ''- przezabawna. Szczególnie urzekła mnie postać Sawielicza - starszego pana opiekującego się głównym bohaterem Piotrem. ,,Dama Pikowa'' z ważnym przesłaniem na końcu.

Tak niewielka książka, a tyle w niej zawartych emocji. Do tego prosty język, ciekawa fabuła czynią ją lektura dla każdego. ,,Córka kapitana ''- przezabawna. Szczególnie urzekła mnie postać Sawielicza - starszego pana opiekującego się głównym bohaterem Piotrem. ,,Dama Pikowa'' z ważnym przesłaniem na końcu.

Pierwszego opowiadania nie pamiętam, choć chyba mi się podobało. Z drugiego pamiętam zakończenie i znajduję je dobrym.

Pierwszego opowiadania nie pamiętam, choć chyba mi się podobało. Z drugiego pamiętam zakończenie i znajduję je dobrym.