Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sonia Kisza pisze bardzo zgrabnie, przez jej opowieść się płynie. Jednocześnie książka pozwala się zatrzymać na wybranych fragmentach dłużej, poprzez wyjątkowo estetyczne i nie utrudniające porządku czytania wyróżnione fragmenty. Książka zilustrowana jest najważniejszymi dla tekstu, dziełami sztuki, co nie zawsze jest spełnione przy tego typu publikacjach.
Ten nurt interpretacji sztuki jest na początku swojej drogi, ale już łatwo w nim o powtórzenia i banalność, czego udaje się uniknąć autorce. A za co szczególnie doceniam tę pozycję.
Może nie zgadzam się w 100% z każdą jej tezą, ale czy po to czyta się książki potwierdzały one nasze przekonania?
Czyli ogólnie ujmując i podsumowując, polecam

Sonia Kisza pisze bardzo zgrabnie, przez jej opowieść się płynie. Jednocześnie książka pozwala się zatrzymać na wybranych fragmentach dłużej, poprzez wyjątkowo estetyczne i nie utrudniające porządku czytania wyróżnione fragmenty. Książka zilustrowana jest najważniejszymi dla tekstu, dziełami sztuki, co nie zawsze jest spełnione przy tego typu publikacjach.
Ten nurt...

Faktycznie ciekawa pozycja, warto po nią sięgnąć. Napisana wartkim, przyjemnym językiem. Podzielona na przyjazne segmenty. Ponadto autorka nazywa nasz świat w sposób jednocześnie metafizyczny i tak prosty. Doceniam i polecam.

Faktycznie ciekawa pozycja, warto po nią sięgnąć. Napisana wartkim, przyjemnym językiem. Podzielona na przyjazne segmenty. Ponadto autorka nazywa nasz świat w sposób jednocześnie metafizyczny i tak prosty. Doceniam i polecam.

W sumie, nie wiem czego się spodziewałam. Styl autora lepiej wypada w formie mówionej. W książce wydaje mi się już trochę wymuszone i pretensjonalne. Dla mnie stanowczo za dużo uproszczeń i spłaszczeń ludzkich działań. Czyli, jak ocenia wiele kobiet w tej książce autor, "dupy nie urywa". Ale może, tak jak ostrzega zawsze autor, nie mam poczucia humoru. Albo przynajmniej odmienne oczekiwania.

W sumie, nie wiem czego się spodziewałam. Styl autora lepiej wypada w formie mówionej. W książce wydaje mi się już trochę wymuszone i pretensjonalne. Dla mnie stanowczo za dużo uproszczeń i spłaszczeń ludzkich działań. Czyli, jak ocenia wiele kobiet w tej książce autor, "dupy nie urywa". Ale może, tak jak ostrzega zawsze autor, nie mam poczucia humoru. Albo przynajmniej...