Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak dla mnie humor bez polotu. Absurd jak u Monty Pyhtona, ale jakoś tego drugiego bardzo lubię, tak samo Pratchetta. Mało inteligentne to wszystko. 5/10 bo w ostatniej 1/3 książki było już trochę pomysłu.

Jak dla mnie humor bez polotu. Absurd jak u Monty Pyhtona, ale jakoś tego drugiego bardzo lubię, tak samo Pratchetta. Mało inteligentne to wszystko. 5/10 bo w ostatniej 1/3 książki było już trochę pomysłu.

Rozpoczęło się nieźle, lecz książka mega monotonna. Ostatnie kilkadziesiąt stron przyspieszyło, ale nie w taki sposób, że więcej się działo, tylko po prostu opisy zostały dramatycznie skrócone. Humor ok, ale banalny. Można by spokojnie wywalić połowę treści w tej książce i wyszłoby to tylko na plus. I nie zrozumcie mnie źle: często pochłaniają mnie bardzo długie opisy, tylko że zazwyczaj towarzyszą im jakieś rozważania, spostrzeżenia, pobudzające wyobraźnię scenerie. A w Marsjaninie mamy praktycznie samą naprawę sprzętu - ileż można to samo wałkować?

Rozpoczęło się nieźle, lecz książka mega monotonna. Ostatnie kilkadziesiąt stron przyspieszyło, ale nie w taki sposób, że więcej się działo, tylko po prostu opisy zostały dramatycznie skrócone. Humor ok, ale banalny. Można by spokojnie wywalić połowę treści w tej książce i wyszłoby to tylko na plus. I nie zrozumcie mnie źle: często pochłaniają mnie bardzo długie opisy,...

Naprawdę odjechane narkotyczne wizje.

Naprawdę odjechane narkotyczne wizje.

Dobra książka, fajnie omówione paradoksy dotyczące wizji przyszłości, kilka ciekawych koncepcji dotyczącej natury czasu itd. Akcja powieści jednak szczątkowa i zakończona w pośpiechu, bardzo niechlujnie. Momentami też niepotrzebnie autor przekombinował, bo powstał pewien dysonans między przemyślanymi teoriami, a bajkowym i natychmiastowym rozwojem techniki.

Dobra książka, fajnie omówione paradoksy dotyczące wizji przyszłości, kilka ciekawych koncepcji dotyczącej natury czasu itd. Akcja powieści jednak szczątkowa i zakończona w pośpiechu, bardzo niechlujnie. Momentami też niepotrzebnie autor przekombinował, bo powstał pewien dysonans między przemyślanymi teoriami, a bajkowym i natychmiastowym rozwojem techniki.

Pierwsze opowiadania genialne. Środkowe - te filozoficzne i bezpośrednio nawiązujące do historii - o ile dla mnie zrozumiałe i odwołujące się do tego, czym się interesuje, to jednak wiele podobnych spostrzeżeń u Lema już przerobiłem. A tutaj trochę przydługie autorowi wyszły. Łatwo przesadzić z absurdem. Niemniej jednak i tak świetne. Ostatnie opowiadanka trochę rwane, z mało pomysłową puentą (oprócz tego z elektromózgami na strychu - to było genialne). Summa summarum 8.5/10 - zdecydowanie warto przeczytać. Jeśli komuś Dzienniki Gwiazdowe przypadły do gustu, to polecam z całego serca Cyberiadę. W podobnym tonie napisana, a jednak Lemowi pomysłów na nowe historie nie zabrakło.

Pierwsze opowiadania genialne. Środkowe - te filozoficzne i bezpośrednio nawiązujące do historii - o ile dla mnie zrozumiałe i odwołujące się do tego, czym się interesuje, to jednak wiele podobnych spostrzeżeń u Lema już przerobiłem. A tutaj trochę przydługie autorowi wyszły. Łatwo przesadzić z absurdem. Niemniej jednak i tak świetne. Ostatnie opowiadanka trochę rwane, z...