Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ludzie mówią, że kiedyś żyło się lepiej, na świecie było mniej zła, a więcej empatii, można było liczyć na drugiego człowieka. Po książce Tomasza Patory ciężko tak myśleć. Jego reportaż dotyczy wydarzeń z lat 90. i początku XXI w. Minęło ćwierćwiecze i dzisiaj nie mieści nam się w głowie, aby pracownik ochrony zdrowia dla korzyści finansowych przyczyniał się do zgonów pacjentów. Łapówkarstwo nie jest już tak wszechobecne. Jestem przekonana, że w dzisiejszym społeczeństwie jest o wiele więcej uczciwości niż 20 czy 30 lat temu.

To był naprawdę dobry reportaż, chciałabym czytać takich więcej.

Ludzie mówią, że kiedyś żyło się lepiej, na świecie było mniej zła, a więcej empatii, można było liczyć na drugiego człowieka. Po książce Tomasza Patory ciężko tak myśleć. Jego reportaż dotyczy wydarzeń z lat 90. i początku XXI w. Minęło ćwierćwiecze i dzisiaj nie mieści nam się w głowie, aby pracownik ochrony zdrowia dla korzyści finansowych przyczyniał się do zgonów...

To dla mnie najważniejsza książka w roku 2023.

To dla mnie najważniejsza książka w roku 2023.

Chociaż skończyłam studia historyczne, moja wiedza na temat małżonek najbardziej znanych nazistów była nikła. Owszem, słyszałam o kochankach Hitlera czy o Magdzie Goebbels, która razem z mężem popełniła samobójstwo, ale na tym koniec. Dzięki wydawnictwu Agora mogłam sobie przybliżyć sylwetki tych kilku tajemniczych kobiet - w moje ręce trafiły "Żony nazistów".

To nie pierwsza książka Jamesa Wylliego o podobnej tematyce. Jest też autorem pracy "Hermann i Albert Göringowie. Pan wojny i zdrajca", także przetłumaczonej na język polski. Tym razem w swojej najnowszej książce sięgnął po kobiece biografie - wybrał kilka głównych postaci i uszeregował zdarzenia w sposób chronologiczny. Najpierw śledzimy losy pań w latach dwudziestych, kiedy ruch nazistowski nie był jeszcze popularny, następnie przechodzimy do lat trzydziestych, kiedy Hitler sięga po władzę i doprowadza do wybuchu II wojny światowej. Na ostatnich stronach dowiadujemy się, które z żon dożyły czasów ponazistowskich i czy odnalazły się w nowej rzeczywistości.

Wśród głównych bohaterek znajduje się Magda Goebbels - żona Josepha, ministra propagandy. O tej kobiecie było głośno, możemy znaleźć o niej wiele ciekawych wspomnień. W związku z tym, że Hitler kreował się na wiecznego kawalera (tak pochłoniętego i zatroskanego sprawami państwa, że nie miał czasu na rodzinę), to Magdę nazywano pierwszą damą Rzeszy. Tak jak większość kobiet nazistowskich zbrodniarzy prowadziła wystawne życie, ale jej najważniejszym zadaniem było rodzenie dzieci - posiadała ich aż siedmioro (sześcioro z Goebbelsem). Każda Niemka wg ideologii wprowadzonej przez Hitlera miała być przede wszystkim matką i gospodynią domową, raczej powinna zapomnieć o karierze i własnych ambicjach.

Czasem jak o pierwszej damie mówiono także o Emmy Göring, żonie Hermanna. Małżeństwo miało ogromny majątek, organizowało przyjęcia pełne przepychu. Emmy pozostawała trochę w cieniu Carin, przedwcześnie zmarłej pierwszej małżonki Hermanna, przedstawianej jako wzór niemieckiej kobiety. Nawet ogromna posiadłość Göringa nosiła nazwę Carinhall.

Inne bohaterki tej książki to Margarete Himmler, Ilse Hess, Lina Heydrich i Gerda Bormann. Wszystkie te kobiety mniej lub bardziej świadomie wybrały życie w domach zbrodniarzy. Możliwe że na początku nie zdawały sobie sprawy, kogo poślubiają, ale z pewnością lubiły swoje bogate życie i dostrzegały, jak okrutną politykę prowadzą ich mężczyźni. Zazwyczaj miały również nazistowskie poglądy i popierały mężów w ich działaniach, niektóre z nich interesowały się polityką w szerszy sposób. Czuły dumę ze swoich mężczyzn. Nawet po przegranej Niemców w II wojnie światowej i po procesach norymberskich, które odsłoniły zbrodnie nazistów, zdarzało się, że nie zwątpiły w ideały mężów i broniły ich imienia.

Spodziewałam się książki, która będzie podzielona na kilka części, z czego każda poświęcona innej żonie. Autor wybrał jednak zapis chronologiczny, dzięki któremu łatwiej nam oswoić kolejność zdarzeń. Niestety, mnie trochę ciężko było skupić się na poszczególnym postaciach. Gdyby historia każdej z tych kobiet była opowiedziana oddzielnie, bez przerywania, na pewno zapamiętałabym więcej. Nie uważam tej formy relacji, którą wybrał autor, za wadę. Można nawet potraktować ją jako zaletę, bo dzięki chronologii wydarzeń czytelnikom łatwiej jest zapoznać się z ówczesnymi przemianami społecznymi i tłem historycznym. Czasem jednak odnosiłam wrażenie, że pisarz odrobinę za bardzo odbiega od głównego tematu.

"Żony nazistów" zostały oprawione w solidną twardą okładkę. Książka zawiera przypisy i niedużą ilość fotografii (szkoda, że nie było więcej zdjęć). Na samym końcu znajdziemy bibliografię i indeks, który jest bardzo pomocny, jeśli ktoś szuka konkretnych fragmentów.

Książkę Jamesa Wylliego warto przeczytać ze względu na to, że ciężko będzie znaleźć inną pracę, w której tak szeroko opisano losy żon niemieckich nazistów.

Polecam tę książkę osobom, które lubią czytać o prywatnym życiu znanych postaci historycznych, a przy okazji chcą poszerzyć swoją wiedzę dotyczącą budowania, rozkwitu i upadku ruchu nazistowskiego.

Chociaż skończyłam studia historyczne, moja wiedza na temat małżonek najbardziej znanych nazistów była nikła. Owszem, słyszałam o kochankach Hitlera czy o Magdzie Goebbels, która razem z mężem popełniła samobójstwo, ale na tym koniec. Dzięki wydawnictwu Agora mogłam sobie przybliżyć sylwetki tych kilku tajemniczych kobiet - w moje ręce trafiły "Żony nazistów".

To nie...

"Terroryzm to psychologiczna gra, której sednem jest eskalacja. Ludzi przeraża nie ostatni atak, tylko następny" - cytat z książki.

Amaryllis Fox to atrakcyjna i ambitna kobieta, która w tym roku skończy 40 lat (urodziła się w 1980). Mimo dość młodego wieku może pochwalić się bardzo ciekawym życiorysem, który okazał się świetnym materiałem na napisanie biografii. Wkrótce ma także pojawić się serial kręcony przez Apple TV.

Amaryllis nie chciała prowadzić przeciętnego życia, wytrwale dążyła do swoich celów, które wymagały ogromnego poświęcenia. Jej ciężka praca, wytrwałość i poczucie misji doprowadziły ją do wysokiej pozycji w CIA (Centralnej Agencji Wywiadowczej). Agencja została utworzona w 1947 r. przez prezydenta Harry'ego Trumana. Jej główne cele to pozyskiwanie i analiza informacji o zagranicznych rządach, korporacjach i osobach indywidualnych oraz opracowywanie na ich podstawie raportów dla instytucji rządowych Stanów Zjednoczonych.
Amaryllis dostawała bardzo ważne i odpowiedzialne zadania, których celem było niedopuszczenie do ataków terrorystycznych. Początkowo działała w centrali, ale bardzo szybko dostrzeżono jej talent i wysłano do obcych krajów, gdzie prowadziła rozmowy z osobami potencjalnie związanymi z grupami terrorystycznymi.

Amaryllis opisuje nie tylko swoją pracę w CIA, ale także życie prywatne. Swoją opowieść zaczyna snuć od lat dzieciństwa. Jej ojciec działał jako doradca Margaret Thatcher i Michaiła Gorbaczowa. Dla Amyryllis ogromnym szokiem było, kiedy wydarzenia na świecie zaczęły mieć wpływ na jej życie. Jej najlepsza przyjaciółka ginie w zamachu terrorystycznym. Słyszy wtedy od ojca: "Musisz zrozumieć siły, które ją pochłonęły. Wtedy nie będzie ci się to takie straszne". Jeszcze jako dziecko zaczyna zgłębiać zjawisko terroryzmu. Po skończeniu liceum wyjeżdża na granicę Birmy, rozpoczyna pracę w organizacji humanitarnej i pisze artykuły do gazet, udaje się jej dotrzeć do Suu Kyi, laureatki pokojowej nagrody Nobla. To tylko początek bujnego życiorysu Amaryllis Fox. Idzie jak burza, osiąga kolejne sukcesy, jest świetną studentką, zostaje dostrzeżona i zwerbowana do CIA. Nie stopuje nawet, kiedy zachodzi w ciążę, dalej ryzykuje swoje życie, zabiera niemowlę na akcje. Dziecko jest swego rodzajem przykryciem dla jej działań, tak samo jak małżeństwo z innym agentem.

Amaryllis opowiada o trudach pracy w agencji wywiadowczej - nie może nawet podzielić się ze swoją rodziną informacją, gdzie pracuje, jaki jest charakter jej służby. Musi wszystko przed nimi ukrywać i udawać, że zajmuje się czymś zupełnie innym. Bardzo cierpi na tym jej życie osobiste, często musi z niego rezygnować.

W trakcie lektury zastanawiałam się, na ile te wszystkie relacje są prawdziwe. Praca agenta CIA jest tajna, dostaje on dostęp do wielu poufnych informacji i nie wydaje mi się, żeby po przejściu emeryturę mógł o tym swobodnie mówić. Dlatego podejrzewam, że Fox w swoich wspomnieniach wiele zataiła albo pozmieniała niektóre fakty, nazwiska i miejsca zdarzeń. Brakuje mi takiej informacji w książce. To dla mnie spory znak zapytania.

Wspomnienia były bardzo ciekawe i wciągające, wzbudziły we mnie emocje. Wiele dowiedziałam się o terroryzmie i o pracy w CIA. Właśnie dlatego tak bardzo lubię literaturę faktu, bo dzięki niej poszerzam swoją wiedzę o świecie.

"Terroryzm to psychologiczna gra, której sednem jest eskalacja. Ludzi przeraża nie ostatni atak, tylko następny" - cytat z książki.

Amaryllis Fox to atrakcyjna i ambitna kobieta, która w tym roku skończy 40 lat (urodziła się w 1980). Mimo dość młodego wieku może pochwalić się bardzo ciekawym życiorysem, który okazał się świetnym materiałem na napisanie biografii. Wkrótce...

"Pamiętajcie o ogrodach -
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście"
Jonasz Kofta

To fragment mojego ulubionego wiersza. Napisał go w latach 60. Jonasz Kofta i myślę, że dzisiaj ten utwór jest dużo bardziej aktualny niż te kilkadziesiąt lat temu. Tekst jest mi bardzo bliski, gdyż ze smutkiem patrzę, jak człowiek niszczy faunę i florę - a tym samym szkodzi sam sobie.

Ziemia jest domem dla ludzkości, ale nie naszą własnością. Mam wrażenie, że większość ludzi tego nie pojmuje i myśli, że może korzystać z ziemskich zasobów bez żadnego umiaru. Mało kto przejmuje się nadmierną emisją dwutlenku węgla do atmosfery, dla większości najbardziej liczy się zysk i wygoda. Nie ma jednak co ukrywać, że nasza przyszłość jest poważnie zagrożona. Właśnie o tym jest książka "Koniec lodu" Dahra Jamaila.

Autor publikacji to niezwykły i wrażliwy człowiek. Działał jako reporter w Iraku, jego celem było ukazanie okrucieństw wojennych. W ostatnich latach zmienił swój główny punkt zainteresowań i skupił się na problemie zmian klimatu (które nazywa zaburzeniami klimatu). Przygotowując się do napisania książki, udał się w kilka podróży, aby na własne oczy zobaczyć, jak zmienia się nasze środowisko. Niestety, wnioski płynące z jego wypraw są bardzo pesymistyczne, nie dają nadziei na odwrócenie biegu wydarzeń. Jest już za późno. Zachwianie bioróżnorodności niesie ze sobą ogromne konsekwencje. Może nam wydawać się, że to co dzieje się w innej części planety (np. topnienie lodu, blaknięcie rafy koralowej, podnoszenie się linii wody), nas nie dotyczy, ale tak nie jest. Dziennikarz objaśnia nam, jak wszystkie elementy przyrody są ze sobą połączone, a zerwanie poszczególnych nici jest prostą drogą do katastrofy. Możemy to porównać do efektu domino.

To bardzo smutna książka, a najsmutniejsze jest to, że apel Dahra Jamaila i tak niewielu ludziom otworzy oczy. Tylko nieliczne jednostki przejmują się tym, jaką Ziemię zostawią przyszłym pokoleniom. Pozostali żyją tym, co jest tu i teraz.

Książkę oceniam jako bardzo dobry reportaż. Jest warta przeczytania, świetnie wyjaśnia znaczenie bioróżnorodności. Autor podaje ciekawe przykłady, w przystępny sposób objaśnia poszczególne problemy związane z zaburzeniami klimatu. Jest to publikacja, którą z przyjemnością przeczytają ludzie troszczący się o naszą Ziemię. Chciałabym, żeby ta książka trafiła także do osób, którzy dotąd nie interesowali się tym tematem.

"Pamiętajcie o ogrodach -
Przecież stamtąd przyszliście
W żar epoki użyczą wam chłodu
Tylko drzewa, tylko liście"
Jonasz Kofta

To fragment mojego ulubionego wiersza. Napisał go w latach 60. Jonasz Kofta i myślę, że dzisiaj ten utwór jest dużo bardziej aktualny niż te kilkadziesiąt lat temu. Tekst jest mi bardzo bliski, gdyż ze smutkiem patrzę, jak człowiek niszczy faunę i...