Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czasem lepiej zając umysł pracą, niż pozwolić mu na bezczynność, bo kiedy będzie się nudził, zacznie pożerać żywcem swego właściciela.

Czasem lepiej zając umysł pracą, niż pozwolić mu na bezczynność, bo kiedy będzie się nudził, zacznie pożerać żywcem swego właściciela.

- Podobno bardzo rzadko zdarza się człowiek z dwoma tatuażami (...) Albo ma się jeden i na tym poprzestaje, albo robi się drugi i zaraz potem trzeci, czwarty. Do zrobienia każdego kolejnego zawsze znajdzie się okazja. Prawda czy fałsz? (...) - Fałsz - mruknęła prowokująco podejrzana. Obie wiedziały, że to prawda.

- Podobno bardzo rzadko zdarza się człowiek z dwoma tatuażami (...) Albo ma się jeden i na tym poprzestaje, albo robi się drugi i zaraz pote...

Wszystko musi mieć swoją formę, swój rytm, panie Mariuszu. Zwłaszcza nieobecność.

Wszystko musi mieć swoją formę, swój rytm, panie Mariuszu. Zwłaszcza nieobecność.

Powiem ci tak, że każda śmierć, która jest blisko, zawsze nas dotyka. Niezależnie od tego, czy byliśmy z tym kimś związani, czy nie. Zawsze jest to silny cios dla nas, dla naszej psychiki. Zawsze jest to taki stan, który po prostu trzeba przejść, z którego trzeba się wydostać. I każda śmierć, która zdarza się blisko nas, w jakiś sposób nas ciągnie.

Powiem ci tak, że każda śmierć, która jest blisko, zawsze nas dotyka. Niezależnie od tego, czy byliśmy z tym kimś związani, czy nie. Zawsze ...

Stać z boku.Widzi się tylko świat we fragmentach, innego nie będzie. Są momenty okrychy, chwilowe konfiguracje, które raz zaistniawszy, rozpodają się na części. Życie? Niczego takiego nie ma; widzę linie, płaszczyzny i bryły, i ich przemiany w czasie. Czas zaś wydaje się prostym narzędziem do mierzenia drobnych zmian, szkolną linijką z uproszczoną podziałką - to zaledwie trzy punkty: było, jest i będzie.

Stać z boku.Widzi się tylko świat we fragmentach, innego nie będzie. Są momenty okrychy, chwilowe konfiguracje, które raz zaistniawszy, rozp...

W tamtej chwili istotne było dla niej to, czy czuła się gdzieś dobrze. Oceniała to na podstawie kilku kryteriów. Czy jej ciało akceptowało przestrzeń, w której się znajdowało? Czy było tam dla niej miejsce i czy mogła być tam sobą? Czy nie czuła się tam wyobcowana, nie musiała trzymać się na ubo‑ czu? Czy będąc tam, zdawała sobie sprawę z tego, jak bardzo jest ważna i że kocha siebie? I właśnie ta księgarnia spełniała w oczach Yeong‑ju wszystkie z tych warunków.

W tamtej chwili istotne było dla niej to, czy czuła się gdzieś dobrze. Oceniała to na podstawie kilku kryteriów. Czy jej ciało akceptowało...

Zastanawiam się, czy każdy z nas nie jest koniec końców wyspą. Niczym one dryfujemy osobno i jesteśmy samot‑ ni. Myślę, że to odosobnienie i samotność wcale nie muszą być czymś złym. Możemy bowiem stać się dzięki nim wolni i zagłębić się w sobie. Lubię powieści, w których postaci na‑ szkicowane są niczym wyspy. Natomiast te, które uwielbiam, przedstawiają bohaterów żyjących niczym wyspy i stopniowo odkrywających się wzajemnie.

Zastanawiam się, czy każdy z nas nie jest koniec końców wyspą. Niczym one dryfujemy osobno i jesteśmy samot‑ ni. Myślę, że to odosobnienie...

Prawa logiki, równie jak prawo ciążenia, krępują człowieka.

Prawa logiki, równie jak prawo ciążenia, krępują człowieka.

Adwokat dzieci na granicy normy, zbierających łomot przez wszystkie lata szkolnej gehenny. (…) Rozmawiając z nią (nauczycielką) w sprawie któregoś ze swoich pacjentów, matka powiedziała „Pani jest bezwzględna”. - Jaki Ty masz bogaty język – pochwaliła przyjaciółka, której to później opowiedziała. - Muszę tak mówić – wyjaśniła matka. – Przecież nie mogę tej głupiej kurwie powiedzieć, że jest głupią kurwą.

Adwokat dzieci na granicy normy, zbierających łomot przez wszystkie lata szkolnej gehenny. (…) Rozmawiając z nią (nauczycielką) w sprawie kt...