Lolita

Literatura współczesna to przymiot jakim czytelnik jest zalewany na okrągło. Znajdą się w tym natłoku książek, perełki, które, poruszą mola książkowego do głębi. Ale moim skromnym zdaniem to literatura klasyczna jest odzwierciedleniem i wyznacznikiem rozrywki wysublimowanej pod względem fabularnym i psychologicznym . Dlaczego o tym piszę na wstępie niniejszej recenzowanej powieści? Z prostego powodu , chciałbym aby szersze grono czytelników, zdało sobie sprawę , że to powieści pisane na przestrzeni dawnych epok to serce prawdziwej przygody i najwyższych doznań estetycznych. Lolita, to powieść , której tematyka często się przebija w szerszym gronie czytelników. Jest to powieść bardzo kontrowersyjna jeśli chodzi o samą istotę historii. Ale zanim przedstawię swoje racje, w skrócie telegraficznym przedstawię zarys fabularny. Humbert Humbert - uczony , esteta i romantyk, zakochuje się w dwunastoletniej dziewczynce Dolores Haze, która była córką jego gospodyni. Czterdziestolatek ogarnięty obsesją na punkcie dziecka, zgadza się na poślubienie pani Haze tylko po to , aby być bliżej Lolity. Sama fabuła jest bardzo problematyczna, ale to jedynie wierzchołek góry lodowej. Narratorem jest człowiek który jest owładnięty rządzą, która trawi go jak ogień piekielny. Obsesja na punkcie nastolatki owładnęła nim, zaciemniając zdrowy ogląd i rozsądek. Zdaję sobie sprawę, że nie dla każdego czytelnika, jest to historia do strawieni. Ale w moim przypadku obieram tą powieść jako świetny przykład, jak literatura , może być odbierana w różnorodny sposób. Konstrukcja zdań, jaką proponuje w powieści pisarz to rzadko coś spotykanego i oryginalnego. Można ten aspekt określić , jako literaturę najwyższych lotów, która charakteryzuje metaforami, epitetami i parabolami. Co znamionuje powieść jako wysublimowaną. Powieść swoją wyjątkowością bardzo mi przypomina książkę „Buszujący w zbożu”. Można doszukiwać się wielu podobieństw do tych dwóch dzieł. Obie albo się bardzo docenia albo nienawidzi. Powieść w mistrzowski sposób ukazuje jak zaburzenia psychiczne , mogą doprowadzić do deprawacji ,i nie kontrolowanych działań. Nie leczony człowiek , może wpaść bezpowrotnie w świat imaginacji, urojeń i nieświadomości, co może mieć opłakane konsekwencje. Powieść jest po prostu świetna pod tym względem, bowiem uświadamia czytelnikowi, jaka jest cienka granica pomiędzy miłością , a obsesją, zdrowym rozsądkiem i szaleństwem .Summa summarum, powieść o wielu twarzach. Ja zaliczam się do zwolenników takich historii. Bowiem istotą literatury jest poruszanie trudnych tematów, o których warto rozmawiać, ponieważ stosunki międzyludzkie są na tym aspekcie budowane. Dla mnie „Lolita” to powieść o sporym ładunku emocjonalnym,, która moje zmysły i elementy poznawcze , przeniosła choć na chwilę w inny wymiar. Polecam.

Literatura współczesna to przymiot jakim czytelnik jest zalewany na okrągło. Znajdą się w tym natłoku książek, perełki, które, poruszą mola książkowego do głębi. Ale moim skromnym zdaniem to literatura klasyczna jest odzwierciedleniem i wyznacznikiem rozrywki wysublimowanej pod względem fabularnym i psychologicznym . Dlaczego o tym piszę na wstępie niniejszej recenzowanej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Dla mnie jest za bardzo kontrowersyjna. Trudno było mi przez nią przebrnąć i czasem wydawała mi się monotonna. Spodziewałem się czegoś lepszego.

Mam mieszane uczucia co do tej książki. Dla mnie jest za bardzo kontrowersyjna. Trudno było mi przez nią przebrnąć i czasem wydawała mi się monotonna. Spodziewałem się czegoś lepszego.

Pokaż mimo to

Wynurzenia pedofila w ładnym opakowaniu. Ciężko się czyta. Język tak rozbudowany, że aż pompatyczny i śmieszny. Liczne dygresje i wstawki w języku francuskim nie tłumaczone na polski. Główny bohater jest obleśny i wstrętny. Nie ponosi kary za swoje czyny. Jego ofiara jest przedstawiona jako famne fatale, prowokuje i manipuluje głównym bohaterem. Przecież to dwunastoletnia dziewczynka! Mnie nie zachwyciła. Jedna z najgorszych książek jakie czytałam.

Wynurzenia pedofila w ładnym opakowaniu. Ciężko się czyta. Język tak rozbudowany, że aż pompatyczny i śmieszny. Liczne dygresje i wstawki w języku francuskim nie tłumaczone na polski. Główny bohater jest obleśny i wstrętny. Nie ponosi kary za swoje czyny. Jego ofiara jest przedstawiona jako famne fatale, prowokuje i manipuluje głównym bohaterem. Przecież to dwunastoletnia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kompletnie nie rozumiem fenomenu tej książki. Obrzydliwy pamiętnik pedofila.

Kompletnie nie rozumiem fenomenu tej książki. Obrzydliwy pamiętnik pedofila.

Pokaż mimo to

Nawet nie będę oceniała tej książki, męczyłam ją strasznie, a jej przeczytanie utwierdziło mnie w przekonaniu, że literatura klasyczna nie jest dla mnie.

Nawet nie będę oceniała tej książki, męczyłam ją strasznie, a jej przeczytanie utwierdziło mnie w przekonaniu, że literatura klasyczna nie jest dla mnie.

Pokaż mimo to

Książka napisana rewelacyjnym stylem, ale akcja toczy się monotonnie. Czyta się ciężko. Kto oczekuje wartkiej, kontrowersyjnej opowieści, to dostanie jedynie kontrowersję, bo fabuła ciągnie się wolno, nie licząc może końcowego rozdziału. Styl, fabuła i kreacje postaci na plus, ale nie wiem, czy przeczytałabym drugi raz. Czytanie "Lolity" nie idzie lekko, chociaż na pewno warto się z tą książką zapoznać.

Książka napisana rewelacyjnym stylem, ale akcja toczy się monotonnie. Czyta się ciężko. Kto oczekuje wartkiej, kontrowersyjnej opowieści, to dostanie jedynie kontrowersję, bo fabuła ciągnie się wolno, nie licząc może końcowego rozdziału. Styl, fabuła i kreacje postaci na plus, ale nie wiem, czy przeczytałabym drugi raz. Czytanie "Lolity" nie idzie lekko, chociaż na pewno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chyba nigdy nie przeczytałam książki tak szybko. Myślę, że najważniejszym elementem tego wybitnego dzieła jest niebywały styl, język Nabokova. Niesamowicie kształcący, piękny, poetycki. Wszystkie epitety, metafory, nieraz dość niezrozumiałe i wymagające chwili zastanowienia. Oprócz tego wszelkie gry słowne i zagadki zawarte w całej treści książki - fenomenalne, zasługujące naprawdę na wiele uwagi. Jeśli chodzi o nadal w pewnym stopniu kontrowersyjny temat - na początku nie opuszczało mnie poczucie nieodpowiedniości, niezręczności. Jednak już po kilkunastu pierwszych stronach oddałam się w całości cudowności dzieła.
Jako słabo doświadczona czytelniczka klasyków, znajdująca się dopiero na początku swojej przygody z nimi, i jednocześnie miłośniczka wszelkiej literatury pięknej, a przede wszystkim jej słownictwa, bez wahania mogę zgodzić się z powszechną opinią na temat Lolity - jest to dzieło mistrzowskie i wyjątkowe.

Chyba nigdy nie przeczytałam książki tak szybko. Myślę, że najważniejszym elementem tego wybitnego dzieła jest niebywały styl, język Nabokova. Niesamowicie kształcący, piękny, poetycki. Wszystkie epitety, metafory, nieraz dość niezrozumiałe i wymagające chwili zastanowienia. Oprócz tego wszelkie gry słowne i zagadki zawarte w całej treści książki - fenomenalne, zasługujące...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czuje się troszkę oszukany, bowiem od początku do końca wierzyłem, że czytam autentyczne zapiski pedofila. Dopiero komentarz autora na końcu mnie uświadomił. Choć ta śmierć Charlotty, wskazówki po przejęciu Lolity były podejrzane, to wychodziłem z założenia, że tak było i tyle. Uleciały mi więc te kryminalistyczne doświadczenia i pod koniec nie miałem pojęcia kim ten Quilty jest. Przechodząc do treści. Sam bohater jest niejednoznaczny, właściwie częściowo budzi sympatię, pierwsze co mnie odepchnęło, to pogarda dla Słowian, później pogarda dla większości ludzi, nawet przyjaciela, a więc dwulicowość. Światopogląd bohatera jednak jest mi w jakiś sposób bliski. Pogarda dla współczesnej kultury itd. Powiedziałbym, że mimo wszystko badziej budzi sympatię niż odpycha. Niewątpliwie jest ciekawy. Momentami śmieszny. Zakończenie jakże romantyczne bardzo mi się podobało. A i nie sposób nie wspomnieć o nietłumaczonym francuskim.

Czuje się troszkę oszukany, bowiem od początku do końca wierzyłem, że czytam autentyczne zapiski pedofila. Dopiero komentarz autora na końcu mnie uświadomił. Choć ta śmierć Charlotty, wskazówki po przejęciu Lolity były podejrzane, to wychodziłem z założenia, że tak było i tyle. Uleciały mi więc te kryminalistyczne doświadczenia i pod koniec nie miałem pojęcia kim ten Quilty...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Stylowo - złoto, treść - ludzkie dno. Przebicie się przez pierwszą część książki było naprawdę trudne, co nawet sam autor wspomina. Nie wiem jak ktokolwiek mógłby polubić głównego bohatera, dla mnie był on od początku obrzydliwym wariatem, i dla mnie książka jest trochę takim wejściem do głowy wariata i zobaczeniem świata z jego perspektywy. Czuję jednak, że duzo smaczków mnie ominęło, jednak nie zamierzam sięgać po "Lolitę" po raz kolejny.

Stylowo - złoto, treść - ludzkie dno. Przebicie się przez pierwszą część książki było naprawdę trudne, co nawet sam autor wspomina. Nie wiem jak ktokolwiek mógłby polubić głównego bohatera, dla mnie był on od początku obrzydliwym wariatem, i dla mnie książka jest trochę takim wejściem do głowy wariata i zobaczeniem świata z jego perspektywy. Czuję jednak, że duzo smaczków...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam zdecydowanie lepszą opinię i większe wyobrażenie na temat tej książki, zanim zaczęłam ją czytać, niż po jej przeczytaniu.
Przedstawionych czynów nie oceniam, tak jak nie oceniam morderstwa w książce kryminalnej - logiczne.
Do Lolity "zabierałam się" trzy raz, teraz już wiem, że nie bez powodu. Czytało mi się ciężko. Francuski, który nie jest tłumaczony. Nadawanie imion (nie mowa tu o zwrotach "czytelniku" i "sędzio") czytelnikowi (?). Przydługie dygresje - pełne opisy osób, które nawet nie są 15nasto planowymi bohaterami, miejsca w których nie toczy się akcja, hotele, parki, nazwy miliona ulic i uliczek... Treść pomimo tego, że ciekawa, skłaniająca do przemyśleń i kontrowersyjna zgubiła się w tych opisach. Zamiast głębokiej refleksji pozostaje niesmak i szczęście, że już nie muszę jej czytać.

Miałam zdecydowanie lepszą opinię i większe wyobrażenie na temat tej książki, zanim zaczęłam ją czytać, niż po jej przeczytaniu.
Przedstawionych czynów nie oceniam, tak jak nie oceniam morderstwa w książce kryminalnej - logiczne.
Do Lolity "zabierałam się" trzy raz, teraz już wiem, że nie bez powodu. Czytało mi się ciężko. Francuski, który nie jest tłumaczony. Nadawanie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to