Bieguni

Chaos myśli i zdarzeń, który nic nie wnosi. No może poza poczuciem u czytelnika zgubienia.

Chaos myśli i zdarzeń, który nic nie wnosi. No może poza poczuciem u czytelnika zgubienia.

Najlepsza ze wszystkich książek Pani Tokarczuk

Najlepsza ze wszystkich książek Pani Tokarczuk

Albo ja czegoś nie zrozumiałam albo to jakieś brednie. Trudno się to czytało i nie wiem o co chodziło autorce ani jaki cel ma ta książka. Chyba że to takie tam luźne przemyślenia. To w porządku. Tylko czy koniecznie trzeba je wydawać drukiem?

Albo ja czegoś nie zrozumiałam albo to jakieś brednie. Trudno się to czytało i nie wiem o co chodziło autorce ani jaki cel ma ta książka. Chyba że to takie tam luźne przemyślenia. To w porządku. Tylko czy koniecznie trzeba je wydawać drukiem?

czytana w podróży

Sylwa to gatunek, w którym Olga Tokarczuk zdaje się realizować najswobodniej.

czytana w podróży

Sylwa to gatunek, w którym Olga Tokarczuk zdaje się realizować najswobodniej.

Olga Tokarczuk jest artystką, nie tylko nakłada litery na papier, łączy je w słowa a wyrazy w zdania, maluje w naszej głowie serię obrazów. Niektóre są niewielkie, zajmują wielkość małego notatnika podróżnego inne znacznie większe jak mural na ścianie kilkupiętrowego budynku. Taka jest właśnie powieść Bieguni, to atlas, zbór pozornie nie połączonych ze sobą zdarzeń czy opowieści, jednak jeśli stanie się i spojrzy na nie z odpowiedniej odległości tworzą dopełniającą sie całość.

To była moja pierwsza powieść autorki, przyznaję że jest to lektura dość trudna - zmusza czytelnika do łączenia kropek. Jednak jeśli masz ochotę na umysłową gimnastykę zachęcam do sięgnięcia po tą książkę.

Fabuła dotyczy motywu podróży, drogi i pozwala na ten temat spojrzeć z różnych perspektyw. To wielowymiarowe dzieło literackie skłaniające do refleksji o naturze człowieka, czyż nie wszyscy jesteśmy w ciągłym ruchu skoro nasze serce nieustannie pompuje krew w naszych żylach?

Olga Tokarczuk jest artystką, nie tylko nakłada litery na papier, łączy je w słowa a wyrazy w zdania, maluje w naszej głowie serię obrazów. Niektóre są niewielkie, zajmują wielkość małego notatnika podróżnego inne znacznie większe jak mural na ścianie kilkupiętrowego budynku. Taka jest właśnie powieść Bieguni, to atlas, zbór pozornie nie połączonych ze sobą zdarzeń czy...

Kiedyś w swoim dzienniku napisałam nagłówek "Wolne myśli chaosu". Bardzo pasują mi te słowa do Biegunów. Z początku byłam totalnie zagubiona, wątki wymywały mi się między opuszkami palców, ale z czasem rysował się w mojej głowie jakiś obraz, złożony z wielu malutkich obrazów, stanowiących jednak jakąś spójną całość. Tak jak świat składa się z miliardów stworzeń, zdarzeń, rzeczy a jednak jest całoscią. Momentami było mi trudno, pod koniec nawet irytowałam się, chciałam już tę pozycję skończyć i to też był jakby fragment utworu. Moja reakcja na tę książkę też jest poniekąd jej częścią.

Kiedyś w swoim dzienniku napisałam nagłówek "Wolne myśli chaosu". Bardzo pasują mi te słowa do Biegunów. Z początku byłam totalnie zagubiona, wątki wymywały mi się między opuszkami palców, ale z czasem rysował się w mojej głowie jakiś obraz, złożony z wielu malutkich obrazów, stanowiących jednak jakąś spójną całość. Tak jak świat składa się z miliardów stworzeń, zdarzeń,...

Życie w ruchu, w biegu, bez zatrzymywania. Śmierć jako utrwalenie. Preparowane, nieruchome eksponaty z ludzkiego ciała, w którym ruch ustał,

Życie w ruchu, w biegu, bez zatrzymywania. Śmierć jako utrwalenie. Preparowane, nieruchome eksponaty z ludzkiego ciała, w którym ruch ustał,

Nie pakuj się. Weź Biegunów. Idź wzdłóż torów. Zatrzymaj się jak jedzie pociąg. Obserwuj.

Nie pakuj się. Weź Biegunów. Idź wzdłóż torów. Zatrzymaj się jak jedzie pociąg. Obserwuj.

Na wakacje nad morzem wybrałam książkę Olgi Tokarczuk, która dobrze wkomponowuje się w urlopowy klimat, gdyż jej tematem przewodnim jest podróżowanie. A nasza noblistka jak zawsze wykazała się wyjątkowym zmysłem obserwacji, który w dodatku przekłada się na opowieść utkaną ze słów, z których wyłaniają się interesujące obrazy. Podróż to temat - rzeka i został pokazany od różnych stron. Osobiste spostrzeżenia autorki i jej odczucia składają się na barwny obraz tego, jakich doznań można doświadczyć w podróży w zależności od osobistych upodobań i indywidualnych potrzeb oraz pewnej wrażliwości w tym temacie. Głębia przeżyć wynikająca z przemieszczania się różnymi środkami transportu w różne zakątki świata wzbogaca człowieka wewnętrznie i dostarcza wielorakich wrażeń.

Autorka pisze o potrzebie podróżowania, przemieszczania się. Dzieli się z czytelnikiem szeregiem przemyśleń na ten temat. Zatrzymałam się na chwilę przy zagadnieniu dotyczącym podróżowania tropem obejrzanych filmów: " Znamy ludzi, którzy podróżują do Maroka z filmu Bertolucciego, do Dublinu Joyce'a, do Tybetu z filmu o dalajlamie". Można też podróżować śladem przeczytanych książek, tak jak ja wybrałam się do Sokołowska śladem sanatorium doktora Brehmera po przeczytaniu książki "Empuzjon", na miejscu natrafiłam na tropy znanego polskiego reżysera - Krzysztofa Kieślowskiego i podążyłam również i w tym kierunku.

Porusza również temat psychologii, którą ukończyła nie z potrzeby pomagania innym ludziom czy chęci wykonywania tego zawodu, ale bardziej z potrzeby zajrzenia w głąb siebie. Natomiast prace pisarki określa jako jednoosobową celę, w której podczas procesu tworzenia książki jest odcięta od świata i odizolowana od rzeczywistości. Twierdzi, że cierpi na Syndrom Detoksykacji Perseweratywnej, który polega na powracaniu świadomości do pewnych wyobrażeń czy nawet na kompulsywnym ich wyszukiwaniu. Szczególnie fascynują ją różne osobliwości, anomalia, wybryki natury. Sporo miejsca poświęciła opisaniu mężczyzny, którego fascynowała anatomia człowiek i zajmował się preparowaniem ludzkiego ciała. Pracował nad udoskonalaniem metod konserwacji ciała po śmierci, nad zachowaniem osobliwych części ciała (odbiegających od normy) w formie preparatów w taki sposób aby jak najdłużej zachowały swój naturalny wygląd. Ten wątek dotyczący dosyć kontrowersyjnego tematu zrobił na mnie duże wrażenie i mocno mnie zaciekawił.

Na uwagę zasługuje też historia rodziny Kunickich, którzy pojechali na wczasy do Chorwacji i zaginęła tam żona oraz dziecko Kunickiego. Co się z nimi stało i czy się w ogóle odnajdą? Jak również opis ostatnich chwil życia i pogrzebu Fryderyka Chopina z ciekawymi detalami , dotyczącymi przygotowania jego ciała do pochówku oraz szczegółów ceremonii pogrzebowej w Paryżu i w Polsce.

Istotną kwestią, o jakiej pisze Pani Tokarczuk jest psychologia podróży. Traktuje między innymi o różnych formach podróży. Dla tych, którzy boją się latać samolotem, są pociągi sypialne, gdzie łatwo nawiązać kontakty ze współpasażerami, pozostając anonimowym. A co ważne, podczas takiej podróży można: "Wyjść z własnego życia, a potem bezpiecznie wrócić".

Cała powieść to migawki z podróży, luźne uwagi, spostrzeżenia, obserwacje i przemyślenia autorki. Niezwykle trafne, czasami zaskakujące.

Typowe dla autorki jest to, że książka opisuje podjęty temat (w tym wypadku podróże) w niebanalny sposób, po mistrzowsku operując słowem i prezentując bogactwo języka polskiego. Lektura okazała się niezwykle interesująca, a całość dopracowana literacko na najwyższym poziomie i czuło się "ducha" Olgi Tokarczuk, która przekazała czytelnikom swoje osobiste odczucia związane z podróżowaniem, często subtelnie wykraczając poza główny temat, ale wszystko to było powiązane nićmi odczuć, jakich doznaje człowiek podczas przemieszczania się w różne miejsca świata, rozmaitymi środkami lokomocji w zależności od celu podróży, możliwości finansowych czy osobistych potrzeb. Polecam fanom autorki i osobom, które w literaturze szukają czegoś więcej niż prostej rozrywki, bo tutaj trzeba pokontemplować, przystanąć, czasem wrócić do pewnych fragmentów żeby przełożyć to na własną wrażliwość. Świetne!

Na wakacje nad morzem wybrałam książkę Olgi Tokarczuk, która dobrze wkomponowuje się w urlopowy klimat, gdyż jej tematem przewodnim jest podróżowanie. A nasza noblistka jak zawsze wykazała się wyjątkowym zmysłem obserwacji, który w dodatku przekłada się na opowieść utkaną ze słów, z których wyłaniają się interesujące obrazy. Podróż to temat - rzeka i został pokazany od...

Z przeczytanych do tej pory książek Tokarczuk, ta najmniej mi się podobała. Forma przywodzi na myśl listy pozbierane na strychu i spięte we w miarę logiczną całość. Wszystkie historie łączy szeroko rozumiany motyw podróży - czy to podróży ciała przez czas, podróży w zaświaty, podróży krwinek naczyniami krwionośnymi do różnych zakątków organizmu, podróży jako ucieczki, podróży jako straty, podróży jako bogactwa intelektualnego i duchowego, podróży nie tylko jako procesu dynamicznego, ale też statycznego.
Tokarczuk opisuje prawdziwe postacie, historie opiera na faktach, jednocześnie je fabularyzując i wzbogacając o własne fantazje i interpretacje.
Bardzo ciekawą postacią jest czarnoskóry wolnomularz Soliman. Tokarczuk wplata w tę opowieść fikcyjne listy córki Solimana, nawołującej do oddania ciała jej ojca oraz godnego pochówku.
Drugą fascynującą postacią opisaną w niezwykle barwny, a momentami odrażający sposób jest chirurg Filip Verheyen.
Trzecia historia, która zapadła mi w pamięć, to historia kobiety, która sama określa siebie biegunką, choć całość, w jaki została przedstawiona, raczej kojarzy się z szaleństwem, sektą i zagubieniem zapoczątkowanymi bezdomnością. Kobieta owinięta w łachmany głosi, że trzeba się ruszać, by umknąć antychrystowi, gdyż zło rządzi nieruchomym (zgodnie z wierzeniami biegunów).
Pamiętam jeszcze opowieść dotyczącą eutanazji, dość romantyczną, łączącą podróż w beztroską młodzieńczą przeszłość z fizyczną podróżą przez kontynenty, podróżą przez kłamstwa i prawdy oraz podróżą dającą ukojenie.
Ogólnie można się momentami zadumać nad tą lekturą, jednak całość jest zbyt chaotyczna i zbyt pobieżna. Tokarczuk, skupiając się na elementach wspólnych z filozofią biegunów, stworzyła zbyt powierzchowne i pourywane opowieści.

Z przeczytanych do tej pory książek Tokarczuk, ta najmniej mi się podobała. Forma przywodzi na myśl listy pozbierane na strychu i spięte we w miarę logiczną całość. Wszystkie historie łączy szeroko rozumiany motyw podróży - czy to podróży ciała przez czas, podróży w zaświaty, podróży krwinek naczyniami krwionośnymi do różnych zakątków organizmu, podróży jako ucieczki,...