Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Potrafili milczeć razem, jakby to była najgłębsza rozmowa. To zrozumienie i milczenie było ich formą miłości.

Potrafili milczeć razem, jakby to była najgłębsza rozmowa. To zrozumienie i milczenie było ich formą miłości.

Wojna jest niezwykłą lekcją tolerancji. Blednie wszystko. Wszystko staje się nic nieznaczącym drobiazgiem. Wszystko podlega bezwzględnej relatywizacji. Obojętniejesz na zazdrość. Czasami też na miłość.

Wojna jest niezwykłą lekcją tolerancji. Blednie wszystko. Wszystko staje się nic nieznaczącym drobiazgiem. Wszystko podlega bezwzględnej relatywizacji. Obojętniejesz na zazdrość. Czasam...

Rozwiń

Zwiń

Czasami za miłość trzeba drogo płacić i w bardzo dziwnej walucie, nasza była taka.

Czasami za miłość trzeba drogo płacić i w bardzo dziwnej walucie, nasza była taka.

– Jakoś ciężko mi sobie wyobrazić ciebie w akcji. – Babcia podstępem prowokowała ciocię do zwierzeń.
– No to żałuj. Musiałam być skuteczna, bo Władek miał twarz czerwoną jak róża w naszym ogrodzie – pochwaliła się ciocia.
– Biedny Władziu.
– Biedny? Wyobraź sobie, że dostaliśmy zaproszenie na obiad od jego córki, ale on poinformował mnie, że pojedzie sam, bo uznał, że jest za wcześnie, żeby mnie przedstawić swojej rodzinie – pożaliła się.
– Przedstawić? Przecież ty znasz jego dzieci.
Pan Władek mieszkał dwie ulice dalej i na naszym osiedlu większość ludzi się znała. Sama byłam zdziwiona, że w ten sposób ciocię potraktował.
– No właśnie. A ten skretyniały idiota powiedział mi, że nasza relacja jeszcze nie jest na tym etapie, żeby mnie zabierać na niedzielne obiadki do swoich dzieci, więc mu powiedziałam, że nasza relacja jest na takim etapie dzięki jego ciapowatości – opowiadała wzburzona. – A żeby się zesrał po rosole – dodała.

– Jakoś ciężko mi sobie wyobrazić ciebie w akcji. – Babcia podstępem prowokowała ciocię do zwierzeń.
– No to żałuj. Musiałam być skuteczna, bo Władek miał twarz czerwoną jak róża ...

Rozwiń

Zwiń

– O! Odezwała się specjalistka od związków, co to pół życia spędziła w klasztorze – odgryzła się babcia.
– Ty nie musiałaś pójść do klasztoru, żeby żyć jak zakonnica. Od rozwodu z nikim się nie związałaś, a przypominam, że minęło już blisko trzydzieści lat. Może czas się rozejrzeć – zaproponowała ciocia.
– Mańka, ja się cieszę, że ty w końcu przeżywasz chwile uniesień. Należy ci się. Ale ja nie mam zamiaru się za nikim rozglądać, już nieraz ci o tym mówiłam.

– O! Odezwała się specjalistka od związków, co to pół życia spędziła w klasztorze – odgryzła się babcia.
– Ty nie musiałaś pójść do klasztoru, żeby żyć jak zakonnica. Od rozwodu z...

Rozwiń

Zwiń

– Babciu, czemu byłaś taka uparta? – zdziwiłam się.
– Nie byłam uparta. Ja go po prostu chciałam sprawdzić. Szybko się okazało, że córeczka dowódcy, natapirowana blondi, z sukcesem zagięła na Janka parol, a on wcale się nie bronił i docenił wszystkie wdzięki, nakładając jej na palec obrączkę.
– Jak go pogoniłaś, to co miał zrobić? – prychnęła ciocia.

– Babciu, czemu byłaś taka uparta? – zdziwiłam się.
– Nie byłam uparta. Ja go po prostu chciałam sprawdzić. Szybko się okazało, że córeczka dowódcy, natapirowana blondi, z sukcese...

Rozwiń

Zwiń

Jakub wpatrywał się w lśniącą czernią karoserię. W okrągłe ślepia reflektorów i wyszczerzoną paszczę chłodnicy. Nawet rdza oraz szczerby przy krawędziach nadkoli nie były w stanie zatrzeć piorunującego efektu, jaki wywoływał samochód. Chromowane części nadal lśniły niczym kły bestii wyczekującej okazji, by pożreć ofiarę.

Jakub wpatrywał się w lśniącą czernią karoserię. W okrągłe ślepia reflektorów i wyszczerzoną paszczę chłodnicy. Nawet rdza oraz szczerby przy krawędziach nadkoli nie były w stanie zatrz...

Rozwiń

Zwiń

W cieple lata, skąpany w absolutnej ciszy starej stodoły samochód wydawał się zupełnie nieszkodliwą pamiątką dawnych dni. Wypolerowany, wychuchany, oczko w głowie właściciela. To, czym był naprawdę, wymykało się ludzkiemu umysłowi.

W cieple lata, skąpany w absolutnej ciszy starej stodoły samochód wydawał się zupełnie nieszkodliwą pamiątką dawnych dni. Wypolerowany, wychuchany, oczko w głowie właściciela. To, czym ...

Rozwiń

Zwiń

Był głodny. Był wściekły. Ponownie spróbował się podnieść, szarpnąć i wyrwać z więzienia.
Zasuszone, od dawna martwe ciało nie nadawało się do prowadzenia pościgu. Musiał poczekać. I
coś zjeść.

Był głodny. Był wściekły. Ponownie spróbował się podnieść, szarpnąć i wyrwać z więzienia.
Zasuszone, od dawna martwe ciało nie nadawało się do prowadzenia pościgu. Musiał poczekać...

Rozwiń

Zwiń