Miłość w czasach zarazy

Sięgając po tę powieść trzeba się odpowiednio nastawić, przygotować psychicznie i duchowo. Nie będzie to bowiem typowa historia od a do zet. Nie będzie to też książka podobna do filmu, o nie. „Miłość w czasach zarazy” to historia, gdzie główną osią jest relacja miłosna między dość, delikatnie mówiąc, specyficznym Florentinem a nie lubiącą bakłażanów Ferminą Dazą. Ale Marquez nie byłby słynnym Marquezem, gdyby nie dorzucił kilku... dziesięciu innych warzyw do tej zupy.

Autor w barokowym wręcz stylu nieustannie odbija to w lewo, to w prawo, aby coś dopowiedzieć, kogoś sportretować, przedstawić jakiś szczegół, co czasami zajmuje mu nawet i paręnaście stron zanim wróci do głównej osi swojej opowieści. Wiele osób może się do takiego stylu zrazić, rozumiem to. Na szczęście sytuacje wynagradza język, jakim posługuje się Marquez i przyznaję się bez bicia (a może tak mały klapsik chociaż?), że w moim przypadku sam proces czytania „Miłości...” był doznaniem niemalże erotycznym. Czułam się, jak gdyby ktoś cały czas zdmuchiwał mi ramiączko lub delikatnie próbował położyć dłoń na moim udzie, a ja mu na to pozwalałam i dyskretnie czekałam na więcej.

„Miłość w czasach zarazy„ jest zatem potrawą pikantną, choć scen faktycznie erotycznych nie jest dużo i nie są aż tak bardzo erotyczne w gruncie rzeczy, a sam autor podchodzi do nich z dystansem i humorem, o czym chyba najlepiej świadczy pierwszy raz Florentina, który został najzwyczajniej w świecie zgwałcony (sytuacja przekomiczna, jedna z moich ulubionych scen w całej książce).

A co do głównego romansu... No cóż, czytałam lepsze książki na ten temat. Ale jak widać wyżej, w moim przekonaniu miłość Florentina i Ferminy nie jest sednem sprawy tej opowieści i nie trudno mi oprzeć się wrażeniom, że cała ta historyjka, choć oryginalna i przemyślana, była dla Marqueza tylko pretekstem, aby ugotować sobie zupę. Gęstą, bulgoczącą zupę pełną egzotycznych warzyw i przypraw wprost z kolumbijskiego wybrzeża. W rezultacie odbiór tej książki, przyjemność z jej czytania jest czymś po prostu niesłychanym, zwłaszcza teraz, zwłaszcza tutaj w zimnej, szaroburej Polsce... Nie pozostaje mi nic innego, jak poprosić o dokładkę :)

Sięgając po tę powieść trzeba się odpowiednio nastawić, przygotować psychicznie i duchowo. Nie będzie to bowiem typowa historia od a do zet. Nie będzie to też książka podobna do filmu, o nie. „Miłość w czasach zarazy” to historia, gdzie główną osią jest relacja miłosna między dość, delikatnie mówiąc, specyficznym Florentinem a nie lubiącą bakłażanów Ferminą Dazą. Ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest lepsza niż podejrzewałam zanim zaczęłam czytać, po prostu niesamowita, jest śmiech, jest wzruszenie, no naprawdę wszystko co lubię i cenię w książkach. Jestem naprawdę mile zaskoczona. Już szukam kolejnych książek tego autora. Gorąco polecam.

Jest lepsza niż podejrzewałam zanim zaczęłam czytać, po prostu niesamowita, jest śmiech, jest wzruszenie, no naprawdę wszystko co lubię i cenię w książkach. Jestem naprawdę mile zaskoczona. Już szukam kolejnych książek tego autora. Gorąco polecam.

Pokaż mimo to

Denerwowała mnie Fermina Daza, na nerwy działał mi Florentino Ariza, ale Marquez operuje tak magicznym językiem, że nie przestanę się w nim zakochiwać z każdym słowem od nowa.

Denerwowała mnie Fermina Daza, na nerwy działał mi Florentino Ariza, ale Marquez operuje tak magicznym językiem, że nie przestanę się w nim zakochiwać z każdym słowem od nowa.

Pokaż mimo to

Swietna ksiazka.

Swietna ksiazka.

Pokaż mimo to

Wciągająca książka o ludzkich charakterach, zachowaniach o tym co miłość (a może pożądanie?) potrafi zrobić z człowiekiem, przy tym pełna inteligentnego humoru. Polcam :)

Wciągająca książka o ludzkich charakterach, zachowaniach o tym co miłość (a może pożądanie?) potrafi zrobić z człowiekiem, przy tym pełna inteligentnego humoru. Polcam :)

Pokaż mimo to

Metafora miłości jako śmiertelnej choroby jest piękna i to jest najwieksza wartość tej powieści. Wielbiciele Marqueza ją zrozumieją, ale ci, co dopiero zamierzają go poznać, nie powinni od tej książki zaczynać. Zmęczą się, znudzą okrutnie i siłą rzeczy zniechęcą do tego fascynującego Kolumbijczyka.

Metafora miłości jako śmiertelnej choroby jest piękna i to jest najwieksza wartość tej powieści. Wielbiciele Marqueza ją zrozumieją, ale ci, co dopiero zamierzają go poznać, nie powinni od tej książki zaczynać. Zmęczą się, znudzą okrutnie i siłą rzeczy zniechęcą do tego fascynującego Kolumbijczyka.

Pokaż mimo to

Nie jest to lektura łatwa i dla każdego. Akcja jakoś specjalnie nie pędzi, ale też nie musi. W końcu rzecz jest o miłości. Genialny język i zakończenie.

Nie jest to lektura łatwa i dla każdego. Akcja jakoś specjalnie nie pędzi, ale też nie musi. W końcu rzecz jest o miłości. Genialny język i zakończenie.

Pokaż mimo to

Książka dłuży się i dłuży. Brak dialogów, ciągłe opisy uczuć, środowiska, otoczenia na dłuższą metę są dla mnie nie do przejścia. Nie ukrywam, że męczyłam się strasznie czytając tą powieść i uważam za swój osobisty sukces fakt, że dotarłam do ostatniej strony :D

Książka dłuży się i dłuży. Brak dialogów, ciągłe opisy uczuć, środowiska, otoczenia na dłuższą metę są dla mnie nie do przejścia. Nie ukrywam, że męczyłam się strasznie czytając tą powieść i uważam za swój osobisty sukces fakt, że dotarłam do ostatniej strony :D

Pokaż mimo to

Książka jest specyficzna. Czytałam ją długo, dlatego, że była troszkę nudna, e czasami ciekawa.

Książka jest specyficzna. Czytałam ją długo, dlatego, że była troszkę nudna, e czasami ciekawa.

Pokaż mimo to

Na początku wydawała się nudna i główny bohater denerwował swoim podejściem do miłości lecz z biegiem czasu powieść wciągała coraz bardziej, ukazywała warstwy ludzkich ułomności ducha i ciała w odniesieniu do miłości.

Na początku wydawała się nudna i główny bohater denerwował swoim podejściem do miłości lecz z biegiem czasu powieść wciągała coraz bardziej, ukazywała warstwy ludzkich ułomności ducha i ciała w odniesieniu do miłości.

Pokaż mimo to