Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka, w której cały czas coś się dzieje. Nie ma miejsca na przemyślenia, analizę uczuć, rozbudowane dialogi. Wyzwanie goni wyzwanie, adrenalina pulsuje w żyłach bohaterki i czytelnika, akcja pędzi niczym pociągi w podzielonym na frakcje Chicago. Książkę czyta się szybko, wciąga. Wadą jest to, że przypomina trochę grę komputerową, w której krew, przemoc i zło są na porządku dziennym. Wątek miłosny nie fascynuje, ale też nie razi. Miłą odmianą jest brak trójkąta miłosnego. Dobrze wykreowana, silna bohaterka, która w przeciwieństwie do Katniss Everdeen (Igrzyska Śmierci) wydaje się być wiarygodnym narratorem i niczego przed czytelnikiem nie "ukrywa". Ta prostota przekazu z jednej strony ułatwia czytanie, z drugiej jednak odbiera książce ten magnetyzm, który mają "Igrzyska". "Niezgodna" to dobra książka akcji, którą naprawdę polecam!.

Książka, w której cały czas coś się dzieje. Nie ma miejsca na przemyślenia, analizę uczuć, rozbudowane dialogi. Wyzwanie goni wyzwanie, adrenalina pulsuje w żyłach bohaterki i czytelnika, akcja pędzi niczym pociągi w podzielonym na frakcje Chicago. Książkę czyta się szybko, wciąga. Wadą jest to, że przypomina trochę grę komputerową, w której krew, przemoc i zło są na...

Książka bardzo niespójna i właściwie bez specjalnego celu. Zamiarem autorki było z pewnością ukazanie przygnębiającego życia młodych kobiet, które pragną pogodzić życie osobiste z oszałamiającą karierą zawodową. Książka przygnębia. Na jej kartach odmalowany jest obraz ludzi bez żadnych wartości, kompletnie zagubionych, otoczonych chaosem zmieniającego się błyskawicznie świata i próbujących za tym światem bezskutecznie nadążyć. Książka zawiera kilka wartościowych fragmentów, ale z dobrych stron to by było na tyle. Autorka miała pomysł na świat przedstawiony, chciała poruszyć ważny problem pracoholizmu i jego wpływu na życie, jednak nie poradziła sobie z konstrukcją akcji, wiarygodnymi (spójnymi) bohaterami, dialogami (które momentami porażają sztucznością)oraz przesłaniem, które rozmyło się gdzieś w połowie powieści.

Książka bardzo niespójna i właściwie bez specjalnego celu. Zamiarem autorki było z pewnością ukazanie przygnębiającego życia młodych kobiet, które pragną pogodzić życie osobiste z oszałamiającą karierą zawodową. Książka przygnębia. Na jej kartach odmalowany jest obraz ludzi bez żadnych wartości, kompletnie zagubionych, otoczonych chaosem zmieniającego się błyskawicznie...

Książkę, podobnie jak część pierwszą, czyta się szybko, ponieważ napisana jest prostym, przystępnym językiem, zawiera niewiele rozbudowanych opisów, koncentruje się na akcji i bieżących wydarzeniach. Niemniej jednak nie nazwałabym tej książki wciągającą. Bohaterka irytuje, podobnie jak wiele naiwnych rozwiązań autorki, które zastosowała konstruując świat przedstawiony. Mocną stroną książki jest dwutorowość akcji, wydarzenia opowiadane przez Lenę jako teraźniejsze i jako przeszłe to naprawdę ciekawy zabieg. W książce pojawiają się nowi bohaterowie i tradycyjnie w powieściach tego typu pojawia się motyw trójkąta miłosnego. Ani główna bohaterka, ani żaden z jej obiektów uczuć nie wzbudzają jednak większych emocji, dlatego czytając część drugą było mi najzupełniej obojętne jak potoczą się miłosne perypetie Leny.

Książkę, podobnie jak część pierwszą, czyta się szybko, ponieważ napisana jest prostym, przystępnym językiem, zawiera niewiele rozbudowanych opisów, koncentruje się na akcji i bieżących wydarzeniach. Niemniej jednak nie nazwałabym tej książki wciągającą. Bohaterka irytuje, podobnie jak wiele naiwnych rozwiązań autorki, które zastosowała konstruując świat przedstawiony....

Dla wielu najsłabsza, dla innych najlepsza cześć trylogii. W moim odczuciu Kosogłos jest po prostu idealnym dopełnieniem serii. Odpowiada na wszystkie pytania, obfituje w wydarzenia tragiczne, wzrusza, złości i zapiera dech w piersiach. Po przeczytaniu całej serii trudno uniknąć głębokich przemyśleń, trudno lekceważyć przekaz autorki (w moim odczuciu mimo wszystko z nutą optymizmu) i trudno zapomnieć o bohaterach, tak jak nie sposób zapomnieć dobrych znajomych. Plus za wątek miłosny- jednej z najlepszych jakie miałam okazję przeczytać, prawdziwy, dojrzewający strona po stronie, głęboki i z przesłaniem. Bardzo polecam całą serię, wzbogaca!

Dla wielu najsłabsza, dla innych najlepsza cześć trylogii. W moim odczuciu Kosogłos jest po prostu idealnym dopełnieniem serii. Odpowiada na wszystkie pytania, obfituje w wydarzenia tragiczne, wzrusza, złości i zapiera dech w piersiach. Po przeczytaniu całej serii trudno uniknąć głębokich przemyśleń, trudno lekceważyć przekaz autorki (w moim odczuciu mimo wszystko z nutą...

Kontynuacja przygód Katniss i spółki. Przyznam, że pierwsza połowa książki była dla mnie znacznie słabsza niż poprzednia część. Książka wciągnęła mnie dopiero od połowy. Jednak, kiedy już poddałam się jej urokowi nie było sposobności by mnie od niej oderwać. Rozwija się bunt, rozwijają uczucia głównej bohaterki, niestety zło i okrucieństwo Kapitolu, z którym walczy Katniss również ewoluuje. Ciekawe zwroty akcji, bardzo interesujący wątek miłosny, nowi bohaterowie i przygody.
Polecam!

Kontynuacja przygód Katniss i spółki. Przyznam, że pierwsza połowa książki była dla mnie znacznie słabsza niż poprzednia część. Książka wciągnęła mnie dopiero od połowy. Jednak, kiedy już poddałam się jej urokowi nie było sposobności by mnie od niej oderwać. Rozwija się bunt, rozwijają uczucia głównej bohaterki, niestety zło i okrucieństwo Kapitolu, z którym walczy Katniss...

Czyta się przyjemnie i lekko, chociaż wizja świata bez miłości nie należy do optymistycznych. Momentami miałam wrażenie, że autorce brakuje nieco konsekwencji lub odwagi w kreowaniu przedstawionej rzeczywistości. Przez niemal cały czas nie opuszczało mnie uczucie, że coś się nie zgadza. Z jednej strony okrutni, wyzuci z emocji policjanci przeprowadzający kontrolę z byle powodu, z drugiej koncerty dla młodzieży odbywające się pod gołym niebem bez konsekwencji. Bohaterka też mało stabilna. Z jednej strony pragnie spokoju i bezpieczeństwa, z drugiej spragniona jest wrażeń. Mimo tych subiektywnych niedociągnięć książka może się podobać. Autorka miała pomysł, umiała go wykorzystać, podołała też warsztatowo. Plusem wstępy przed każdym rozdziałem.

Czyta się przyjemnie i lekko, chociaż wizja świata bez miłości nie należy do optymistycznych. Momentami miałam wrażenie, że autorce brakuje nieco konsekwencji lub odwagi w kreowaniu przedstawionej rzeczywistości. Przez niemal cały czas nie opuszczało mnie uczucie, że coś się nie zgadza. Z jednej strony okrutni, wyzuci z emocji policjanci przeprowadzający kontrolę z byle...