Majowe wyzwanie LC 2023. Ma się wymówkę by wrócić do comfort books. Uwielbiam jak Chmielewska się "pałęta" nieważne gdzie, w Garwolinie, Koluszkach, Kopenhadze czy Allerod. W nawale gości, morderstwa wydają się być drobną niedogodnością w porównaniu z problemami towarzysko-noclegowymi Alicji. Postać Joanny dodaje komizmu do tego i tak już śmiesznego rozgardiaszu.

Majowe wyzwanie LC 2023. Ma się wymówkę by wrócić do comfort books. Uwielbiam jak Chmielewska się "pałęta" nieważne gdzie, w Garwolinie, Koluszkach, Kopenhadze czy Allerod. W nawale gości, morderstwa wydają się być drobną niedogodnością w porównaniu z problemami towarzysko-noclegowymi Alicji. Postać Joanny dodaje komizmu do tego i tak już śmiesznego rozgardiaszu.

Za tę książkę 10 punktów to za mało, uśmiałam się jeszcze bardziej niż przy poprzednich, polecam, polecam i polecam

Za tę książkę 10 punktów to za mało, uśmiałam się jeszcze bardziej niż przy poprzednich, polecam, polecam i polecam

Ktoś uparł się popełniać zbrodnie w uroczym domku Alicji, położonym w pobliżu Kopenhagi, przeżywającym najazd gości polskich i duńskich. Początkowo nie wiadomo dokładnie, kogo i z jakich powodów upatrzył sobie morderca. Dodajmy, pechowy morderca, bo udało mu się zabić tylko jedną ofiarę, reszta cudem przeżyła. Wychodzi na jaw, że celem jest pani domu, Alicja. Śledztwo prowadzi komisarz Muldgaard, posługujący się z dumą polskim językiem nabytym od polskojęzycznych przodków. Niestety, używa jego średniowieczno- biblijnej wersji, co budzi konsternację przesłuchiwanych osób. Sytuacja się komplikuje. W miejsce osób rannych w wyniku nieudanych zamachów niezidentyfikowanego szaleńca, poutykanych po wszystkich szpitalach Kopenhagi, przyjeżdżają nowi goście. A nieszczęsny morderca wciąż nie umie dopaść nieprzewidywalnej Alicji.
Sztandarowa pozycja autorstwa Chmielewskiej w stylu ,,kryminał z przymrużeniem oka"- humorystyczne spojrzenie pisarki na morderstwo. Sceny z Bobusiem i wybuchem szafki na alkohole, nocna szarża unurzanej w czerwonej farbie Joanny, robiącej na przerażonych domownikach wrażenie zwłok chodzących siłą rozpędu- niezapomniane!

Ktoś uparł się popełniać zbrodnie w uroczym domku Alicji, położonym w pobliżu Kopenhagi, przeżywającym najazd gości polskich i duńskich. Początkowo nie wiadomo dokładnie, kogo i z jakich powodów upatrzył sobie morderca. Dodajmy, pechowy morderca, bo udało mu się zabić tylko jedną ofiarę, reszta cudem przeżyła. Wychodzi na jaw, że celem jest pani domu, Alicja. Śledztwo...

Niedoscigniona komedia kryminalna. Jak dotad najlepsza z polskiego rynku. Moim zdaniem nikomu, to pisze komedie kryminalne nie udalo sie jej przebic. Przeczytana juz dwa razy. Na pewno do niej kiedys wroce.

Niedoscigniona komedia kryminalna. Jak dotad najlepsza z polskiego rynku. Moim zdaniem nikomu, to pisze komedie kryminalne nie udalo sie jej przebic. Przeczytana juz dwa razy. Na pewno do niej kiedys wroce.

Przeczytalam "Wszystko czerwone", które ubarwiło mi ostatnie dni tą nieprawdopodobną historią. Bo tak, realizmu nie ma co doszukiwać się w tej komediai detektywistycznej. Raczej należy nastawić się na rozrywkę, ale jednocześnie wysiłek w postaci łączenia wszystkich, baaardzo licznych wątków.

W pewnym momencie, gdy drobiazgi i szczegóły zanadto się nawarstwiły, straciłam zapał do książki, ale jak to u mnie - trwałam dalej. I nie żałuję, bo finałowe spięcie wszystkich elementów zagrało tu fantastycznie.

Jednak Joanny Chmielewskiej nie czyta się dla samej fabuły, która z klasycznym krymjnalem nie ma zbyt wiele wspólnego. Perełką jest oczywiście język, który tutaj przybrał niesamowity "kunszt", szczególnie dzięki postaci pana Muldgarda, czyli śledczego polskiego pochodzenia, który zajmuje się zbrodniczą awanturą osadzoną w Danii. Jego wypowiedzi inspirowane archaiczną polszczyzną i stylem biblijnym oraz wynikające z tego scenki humorystyczne to złoto.
A humoru tutaj całkiem sporo, bo i językowe wygibasy, i charakterystyczny sposób prowadzenia opowieści przez autorkę, i memiczne wręcz postaci, i żarty sytuacyjne... no jest tutaj wszystko.
'Reszta kadłuba" oraz motyw samych nóg na początku powieści są nie do podrobienia i dawały mi masę uciechy. A rzadko, czytając, śmieję się w glos (może dlatego, że zwykle czytam poważne starocie?) - a tutaj doznawałam nieokiełznanych wybuchow śmiechu. Tak że polecam jako rozrywkę, to zgrabny i lekki kryminał wypchany komizmem po brzegi.

Przeczytalam "Wszystko czerwone", które ubarwiło mi ostatnie dni tą nieprawdopodobną historią. Bo tak, realizmu nie ma co doszukiwać się w tej komediai detektywistycznej. Raczej należy nastawić się na rozrywkę, ale jednocześnie wysiłek w postaci łączenia wszystkich, baaardzo licznych wątków.

W pewnym momencie, gdy drobiazgi i szczegóły zanadto się nawarstwiły, straciłam...

Momentami zabawne

Momentami zabawne

Ależ ja brnęłam przez tego "Lesia"! Poddałam się na długo przed metą stwierdzając równocześnie, że twórczość Joanny Chmielewskiej nie jest dla mnie. Nie wiem, czy cykl, w skład którego wchodzi "Wszystko czerwone" jest rzeczywiście do tego stopnia lepszy, czy to we mnie zaszła od zeszłego roku jakaś tyle diametralna co niewysłowiona zmiana, ale ta konkretna książka bez wątpienia stanowi jeden z lepszych kryminałów o humorystycznym zabarwieniu, jakie kiedykolwiek zdarzyło mi się czytać. Fantastyczne antidotum na zimową chandrę. Ledwo nadążałam przewracać kartki i zdecydowanie pragnę więcej!

PS: pierwsza książka w 2023 oficjalnie za mną! ;)

Ależ ja brnęłam przez tego "Lesia"! Poddałam się na długo przed metą stwierdzając równocześnie, że twórczość Joanny Chmielewskiej nie jest dla mnie. Nie wiem, czy cykl, w skład którego wchodzi "Wszystko czerwone" jest rzeczywiście do tego stopnia lepszy, czy to we mnie zaszła od zeszłego roku jakaś tyle diametralna co niewysłowiona zmiana, ale ta konkretna książka bez...

Moja ulubiona! Przeczytałam ją chyba z dziesięć razy, teraz po raz pierwszy w wersji audio, ale zawsze mnie tak samo śmieszy :) Język polski duńskiego detektywa i "reszta kadłuba" doprowadza mnie do łez:) :) :) Rewelacyjne dialogi, nieprzewidywalne zachowania, kontrolowany chaos i czerwony kolor. Polecam!!!

Moja ulubiona! Przeczytałam ją chyba z dziesięć razy, teraz po raz pierwszy w wersji audio, ale zawsze mnie tak samo śmieszy :) Język polski duńskiego detektywa i "reszta kadłuba" doprowadza mnie do łez:) :) :) Rewelacyjne dialogi, nieprzewidywalne zachowania, kontrolowany chaos i czerwony kolor. Polecam!!!

Zabawne i wciągające, kryminał może nie noir, lekuchny, ale kryminał.

Zabawne i wciągające, kryminał może nie noir, lekuchny, ale kryminał.

Książka lekka i przyjemna. Historia i postaci opisane w przerysowany sposób. Zakładam, że był to celowy zabieg.

Książka lekka i przyjemna. Historia i postaci opisane w przerysowany sposób. Zakładam, że był to celowy zabieg.