Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Te reportaże są dobrane jakoś tak bez ładu i składu. Same historie też nie są dobrze opisane, tematy nie są zgłębione, nie do końca wiadomo, o co chodzi... Nie podoba mi się także brak kompozycji w tych tekstach. Może się nie znam?

Te reportaże są dobrane jakoś tak bez ładu i składu. Same historie też nie są dobrze opisane, tematy nie są zgłębione, nie do końca wiadomo, o co chodzi... Nie podoba mi się także brak kompozycji w tych tekstach. Może się nie znam?

To młodzieżowa powieść, w której narrator chciałby snuć opowieść niczym doświadczony życiem mężczyzna, a ma 25 (?) lat na karku i niewiele do powiedzenia. Straszna popisówa.

To młodzieżowa powieść, w której narrator chciałby snuć opowieść niczym doświadczony życiem mężczyzna, a ma 25 (?) lat na karku i niewiele do powiedzenia. Straszna popisówa.

Piękna i wzruszająca, a jednocześnie ciekawa i zabawna. Rzeczy stają się pretekstem do snucia wspomnień i anegdot.

Piękna i wzruszająca, a jednocześnie ciekawa i zabawna. Rzeczy stają się pretekstem do snucia wspomnień i anegdot.

Niby fajne, ale porównanie do Murakamiego to przesada. Czyta się całkiem przyjemnie, ale z góry wiadomo jak się ta historia skończy.

PS Ale okładka to cudeńko!

Niby fajne, ale porównanie do Murakamiego to przesada. Czyta się całkiem przyjemnie, ale z góry wiadomo jak się ta historia skończy.

PS Ale okładka to cudeńko!

Ten reportaż daje do myślenia.

Ten reportaż daje do myślenia.

Bardzo ciekawe tematy i historie, ale forma mnie nie przekonała. Zbyt to wszystko przekombinowane. A 2 strony wyników z wyszukiwarki, każdy pisany innym fontem, to już strata papieru.

Bardzo ciekawe tematy i historie, ale forma mnie nie przekonała. Zbyt to wszystko przekombinowane. A 2 strony wyników z wyszukiwarki, każdy pisany innym fontem, to już strata papieru.

Pięć gwiazdek w tym przypadku wcale nie oznacza, że ten tomik jest "przeciętny"! Po prostu jakoś do mnie nie trafił. Nie mogę dać sześciu gwiazdek, bo nie uważam, że jest "dobry". Ani dobry, ani zły, ani przeciętny. Chyba się nie znam.

Pięć gwiazdek w tym przypadku wcale nie oznacza, że ten tomik jest "przeciętny"! Po prostu jakoś do mnie nie trafił. Nie mogę dać sześciu gwiazdek, bo nie uważam, że jest "dobry". Ani dobry, ani zły, ani przeciętny. Chyba się nie znam.

Bardzo ciekawe tematy, ale źle opisane. Reportaże wydały mi się za krótkie, zdawkowe i jakieś takie niepełne. Tak czy siak polecam wielbicielom Ameryki Południowej.

Bardzo ciekawe tematy, ale źle opisane. Reportaże wydały mi się za krótkie, zdawkowe i jakieś takie niepełne. Tak czy siak polecam wielbicielom Ameryki Południowej.

Klasyczna powieść z morałem.

Klasyczna powieść z morałem.

Szkoda, że to ostatnia książka z prokuratorem Szackim w roli głównej. Z całej trylogii ta część jest chyba najlepsza. Polecam.

Szkoda, że to ostatnia książka z prokuratorem Szackim w roli głównej. Z całej trylogii ta część jest chyba najlepsza. Polecam.

Druga część historii o prokuratorze Szackim pozytywnie mnie zaskoczyła! Miłoszewski wymyślił tym razem znacznie ciekawszą i bardziej zaskakującą zagadkę kryminalną niż w części pierwszej. Poza tym całe tło - opisy miasta i historia prywatna Szackiego - są po prostu świetne. Czytając "Ziarno prawdy" można się kilka razy przestraszyć, ale i zaśmiać. Zdecydowanie polecam, chociaż do fanek kryminałów nie należę!

PS. Jeśli ktoś nie czytał w ogóle żadnej części, warto zacząć właśnie od tej.

Druga część historii o prokuratorze Szackim pozytywnie mnie zaskoczyła! Miłoszewski wymyślił tym razem znacznie ciekawszą i bardziej zaskakującą zagadkę kryminalną niż w części pierwszej. Poza tym całe tło - opisy miasta i historia prywatna Szackiego - są po prostu świetne. Czytając "Ziarno prawdy" można się kilka razy przestraszyć, ale i zaśmiać. Zdecydowanie polecam,...