Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Ale to już było..." chciałoby się zanucić po lekturze debiutu autorki, która chyba za bardzo zainspirowała się książkami Anny Fincer-Ogonowskiej. Skojarzenia z "Alibi na szczęście" nasuwały mi się przez cały czas. Nawet główna bohaterka ma tak samo na imię. Co więcej przebojowa przyjaciółka jest, okres przedświąteczny jest, mężczyzna po przejściach jest, kobieta również. Ponadto wszystko jest zbyt cukierkowe i nieprawdopodobne. Podobna historia raczej nie miałaby miejsca w prawdziwym życiu, jak na mój gust, ale to okołoświąteczna książka, więc można jej to wybaczyć. W fabule brak jakiś większych zwrotów akcji, bo i tak wiadomo, że Hania i Wiktor będą razem i stworzą piękną, szczęśliwą rodzinę, a wszystko aż będzie płynąć w lukrze. Słodko, że aż mdło. Niemniej jednak muszę przyznać, że książka wprawiła mnie w dobry świąteczny nastrój i za to dziękuję autorce.

"Ale to już było..." chciałoby się zanucić po lekturze debiutu autorki, która chyba za bardzo zainspirowała się książkami Anny Fincer-Ogonowskiej. Skojarzenia z "Alibi na szczęście" nasuwały mi się przez cały czas. Nawet główna bohaterka ma tak samo na imię. Co więcej przebojowa przyjaciółka jest, okres przedświąteczny jest, mężczyzna po przejściach jest, kobieta również....

Uwielbiam trylogię "Jeźdźca miedzianego", więc kiedy dowiedziałam się o powstającej powieści, będącej uzupełnieniem historii musiałam ją dorwać i przeczytać. Miałam wobec niej wysokie oczekiwania, naprawdę. Czy się zawiodłam? I tak, i nie. Na pewno książka sporo wyjaśnia, ale można czytać ją również w oderwaniu od "Jeźdźca miedzianego". Sam pomysł autorki wydawał się genialny. Młoda Włoszka przybywająca do Ameryki u progu XX w. to dobry zalążek ciekawej historii. O ile kreacja postaci Giny przypadła mi do gustu (tak mniej więcej ją sobie wyobrażałam), o tyle postać Harry'ego niesamowicie mnie irytowała. W tym przypadku jabłko padło ze sto mil od jabłoni. Aleksander z "Jeźdźca miedzianego" jest męski, władczy i zdecydowany, podczas gdy jego ojciec to chodzące ciepłe kluchy. Naiwność i ślepe zapatrzenie Harry'ego w rodzący się komunizm jest powodem, dla którego znienawidziłam tego bohatera. Z drugiej strony jest on przedstawicielem pewnej grupy społecznej i pozwala zrozumieć jak manipulacja i idealistyczne wizje lepszego świata wpływały na ludzi ówczesnej epoki. Kuleją również drastycznie krótkie opisy zarówno świata przedstawionego, jak i wewnętrznych przeżyć postaci. Nie mniej jednak polecam lekturę książki jako uzupełnienie trylogii, a i pozostali czytelnicy znajdą w niej coś wartościowego.

Uwielbiam trylogię "Jeźdźca miedzianego", więc kiedy dowiedziałam się o powstającej powieści, będącej uzupełnieniem historii musiałam ją dorwać i przeczytać. Miałam wobec niej wysokie oczekiwania, naprawdę. Czy się zawiodłam? I tak, i nie. Na pewno książka sporo wyjaśnia, ale można czytać ją również w oderwaniu od "Jeźdźca miedzianego". Sam pomysł autorki wydawał się...

"Więzień nieba" długo czekał na swoją kolej, stojąc w mojej biblioteczce. Przed jego lekturą przypomniałam sobie pozostałe części serii, co okazało się bardzo pomocne w lekturze. Niestety muszę przyznać, że książka znacznie odbiega od poprzedniczek. Jest bardzo krótka, brak w niej długich, barwnych opisów w nieco gotyckim stylu. Odniosłam wrażenie, że została skreślona w pośpiechu i jak to się u nas mówi "na patałajkę". Dla mnie stanowi ciekawe uzupełnienie serii, ale nie jej integralną całość. Różni ją nie tylko długość, ale i styl. Historia Fermina od zawsze stanowiła jedną wielką niewiadomą, która wymagała uzupełnienia, jednakże możną ją było wpleść w ramy innej, dużo obszerniejszej fabuły. Fani Zafóna zapewne czują lekki niedosyt, tak jak i ja. Nie mniej jednak po raz kolejny zachęcam do zagłębienia się w klimatyczne uliczki Barcelony. :)

"Więzień nieba" długo czekał na swoją kolej, stojąc w mojej biblioteczce. Przed jego lekturą przypomniałam sobie pozostałe części serii, co okazało się bardzo pomocne w lekturze. Niestety muszę przyznać, że książka znacznie odbiega od poprzedniczek. Jest bardzo krótka, brak w niej długich, barwnych opisów w nieco gotyckim stylu. Odniosłam wrażenie, że została skreślona w...