Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Była to najlepsza i najgorsza z epok, wiek rozumu i wiek szaleństwa, czas wiary i czas zwątpienia, okres światła i okres mroków, wiosna pięknych nadziei i zima rozpaczy. Wszystko było przed nami i nic nie mieliśmy przed sobą. Dążyliśmy prosto w stronę nieba i kroczyliśmy prosto w kierunku odwrotnym.

Była to najlepsza i najgorsza z epok, wiek rozumu i wiek szaleństwa, czas wiary i czas zwątpienia, okres światła i okres mroków, wiosna pięk...

Wiedza to władza, Clark.

Wiedza to władza, Clark.

Chętne ucho słuchacza podnieca język opowiadającego.

Chętne ucho słuchacza podnieca język opowiadającego.

(...)tylko słaby i niemądry mówi, że nie może znieść tego, co los każe mu znieść.

(...)tylko słaby i niemądry mówi, że nie może znieść tego, co los każe mu znieść.

Gdyby cały świat cię nienawidził i wierzył, że jesteś zła, to jednak byle własne serce było z tobą w zgodzie i nie uznawało w tobie winy, nie byłabyś bez przyjaciół.

Gdyby cały świat cię nienawidził i wierzył, że jesteś zła, to jednak byle własne serce było z tobą w zgodzie i nie uznawało w tobie winy, ni...

Czym jest życie? Szaleństwem? Czym życie? Iluzji tłem, Snem cieniów, nicości dnem. Cóż szczęście dać może nietrwałe, Skoro snem życie jest całe I nawet sny tylko snem!

Czym jest życie? Szaleństwem? Czym życie? Iluzji tłem, Snem cieniów, nicości dnem. Cóż szczęście dać może nietrwałe, Skoro snem życie je...

Dziwiłem się, że inni śmiertelni ludzie żyją jeszcze, skoro umarł ten, którego tak kochałem, jakby nigdy nie miał umrzeć. A zwłaszcza dziwiłem się, że po jego śmierci żyję ja, który byłem połową jego duszy. Trafnie to ktoś powiedział o przyjacielu: „Połowa duszy mej".5 Odczuwałem to tak, że jego i moja dusza były jedną duszą w dwóch ciałach. Dlatego też przerażało mnie życie, bo nie chciałem przez nie kroczyć będąc tylko połowa siebie. Może też właśnie dlatego tak bardzo bałem się umrzeć, aby ze mną nie umarł już cały ten, którego tak kochałem.

Dziwiłem się, że inni śmiertelni ludzie żyją jeszcze, skoro umarł ten, którego tak kochałem, jakby nigdy nie miał umrzeć. A zwłaszcza dziwił...

Bo czyż nie dlatego właśnie tamten ból zdołał mnie tak łatwo dosięgnąć i tak głęboko przeniknąć, że rozlałem duszę moją jak wodę na piasku, kochając istotę śmiertelną tak, jakby nigdy nie miała umrzeć?

Bo czyż nie dlatego właśnie tamten ból zdołał mnie tak łatwo dosięgnąć i tak głęboko przeniknąć, że rozlałem duszę moją jak wodę na piasku, ...

Życie jest bardzo jednostajne (...) każde dziś nie różni się od wczoraj, a jutro nie wróży odmiany.

Życie jest bardzo jednostajne (...) każde dziś nie różni się od wczoraj, a jutro nie wróży odmiany.