“Oni” to świetna książka Joanny Opiat-Bojarskiej. Spodobał mi się ten trzymający w napięciu kryminał. Do samego końca nie wiedziałam, jak to się skończy. Cały czas po głowie chodziło mi pytanie, czy ojciec Kosmy wraz z kolegami faktycznie dokonał morderstwa? Czy zabił i zjadł człowieka? Najlepsze jednak w tym wszystkim jest spojrzenie na całą tę sytuację z punktu widzenia Kosmy, chłopaka, który cierpi na zespół Aspergera, przez co ciężko mu funkcjonować w neurotypowym społeczeństwie. Książki nie dało się odłożyć. Kibicowałam Kosmie. Chłopak został sam, nie miał matki, a ojciec oskarżony o zabójstwo poszedł do więzienia. Mimo swoich ograniczeń syn próbował mu pomóc. Wraz z Idą, córką drugiego podejrzanego, chciał dowiedzieć się, co wydarzyło się 19 lat temu w Witkowie. Podróż do rodzinnej wioski i odgrzebywanie dawnych tajemnic było naprawdę fascynujące. Czy jego ojciec był zdolny do zabójstwa? Dlaczego sprawa wyszła na światło dzienne dopiero po tylu latach? Wszystko to takie podejrzane. Postacie z książki są ciekawie wykreowane. Nie ma tu wyidealizowanego bohatera, dlatego wszyscy wydają się tacy autentyczni. W szczególności przypadł mi do gustu komendant Burzyński, poznajemy go poprzez dwutorową fabułę. Dzięki niemu jesteśmy na bieżąco z informacjami o śledztwie. Spodobał mi się również sposób, w jaki autorka pokazała trudność nawiązania kontaktów społecznych osób dotkniętych zespołem Aspergera. Przedstawiła jak ciężko takiej osobie otworzyć się na innych. Przemyślenia Kosmy i  wskazówki z poradnika, które przypominał sobie w pewnych sytuacjach, były naprawdę świetnym pomysłem.  Kryminał ma nietuzinkową fabułę, cały czas trzyma w napięciu, a najlepsze jest to, że nie można przewidzieć zakończenia. Śledztwo, stopniowe dochodzenie do prawdy, a przy tym atypowy Kosma to naprawdę świetne połączenie. Wiem, że opinie o książce są różne. Zawsze tak jest. Na mnie jednak ta historia, jak i jej bohaterowie zrobili pozytywne wrażenie, dlatego mogę ją polecić.