Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów

Idealna książka dla wszystkich miłośników filmu "Na noże". Bardzo podobny klimat

Idealna książka dla wszystkich miłośników filmu "Na noże". Bardzo podobny klimat

Intryga goni intrygę, kłamstw mamy tu bez liku a do tego jeszcze ta klątwa w którą wierzą tylko ci niewtajemniczeni. Ciężko się było z początku połapać w tych rodzinnych koligacjach ale w miarę czytania wszystko się wyklarowało. Dobra odskocznia od krwawych kryminałów czytelnik nie będzie się nudził tyle się w książce dzieje.

Intryga goni intrygę, kłamstw mamy tu bez liku a do tego jeszcze ta klątwa w którą wierzą tylko ci niewtajemniczeni. Ciężko się było z początku połapać w tych rodzinnych koligacjach ale w miarę czytania wszystko się wyklarowało. Dobra odskocznia od krwawych kryminałów czytelnik nie będzie się nudził tyle się w książce dzieje.

Tytułowe wzgórza,które nie pozwalają rosnąć innym drzewom prócz dębów. Tajemnicza rodzina z dziwnymi tezami i przesądami, zasadami. Tu najstarsi synowie płodzą męskich potomków,zawsze trzech. Tajemnicze morderstwo o którym nie chce mówić nikt. Prywatny detektyw dostaje zlecenie wyjaśnienia zbrodni,do której doszło w rezydencji Potockich. Po rozmowie z mieszkańcami dochodzi do wniosku,że nikomu nie zależy na rozwikłaniu zagadki kto zabił i że tak naprawdę każdy z nich mógłby mieć motyw.

Bardzo dziwna rodzina,ich styl bycia i zachowania no i sama książka duszna i dziwna. Wszystko dzieje się niczym u Agaty Christie co niekoniecznie przypada mi do gustu. Czytałam parę książek autora i miałam ogromne oczekiwania przy kolejnych pozycjach. Ta nie przypadła mi do gustu z racji tego,że to samo suche dochodzenie biorąc pod uwagę fabułę. Wszystko dzieje się w rezydencji i krok po kroku prowadzimy śledztwo z detektywem. Nie zaskakuje,ale tez nie nuży,bo rodzina Potockich jest bardzo ciekawa w swoim dziwacznym świecie i swoimi dziwnymi zasadami.
Było dziwnie,było mrocznie i było okej. Oceniam jako dobrą 6/10.

Tytułowe wzgórza,które nie pozwalają rosnąć innym drzewom prócz dębów. Tajemnicza rodzina z dziwnymi tezami i przesądami, zasadami. Tu najstarsi synowie płodzą męskich potomków,zawsze trzech. Tajemnicze morderstwo o którym nie chce mówić nikt. Prywatny detektyw dostaje zlecenie wyjaśnienia zbrodni,do której doszło w rezydencji Potockich. Po rozmowie z mieszkańcami dochodzi...

Jak połączyć dobry kryminał, świetne pióro, doskonałego głównego bohatera, tajemnicę i nieoczywistości? Napisać „Tajemnicę Wzgórza Trzech Dębów”. To jedna z tych książek, które chcesz czytać tak długo jak się tylko da i niechętnie patrzysz na codzienne zmniejszanie się ilości stron. Co zachwyca? Retro kryminał w czasach współczesnych. Czytasz i wchodzisz w lata 20-te/30-te a tu nagle zaskakuje Cię informacja o iphonie, bo zwyczajnie zapominasz, że to książka osadzona w czasach obecnych. Bohater - Hubert Czarny, to świetne połączenie znanych nam detektywów stworzonych przez Christie lub Conan Doyle’a. Inteligenty, błyskotliwy, bardzo wytrwały i niekonwencjonalny. Jego nie da się nie lubić i nie kibicować. W powieści mamy bardzo ciekawy wątek obyczajowy, który jednak nie przyćmiewa kryminalnej łamigłówki. Nie ma tu zbędnej akcji, ogromu krwi, natomiast jest analiza każdego podejrzanego i dzięki temu sami możemy próbować odgadnąć, kto popełnił zbrodnię. Mogę śmiało powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek, które do tej pory przeczytałam w tym roku. Bardzo polecam.

Hubert Czarny - detektyw, kiedyś policjant - zostaje zaproszony do posiadłości rodziny Potockich, by rozwikłać zagadkę tajemniczej śmierci jednego z wnuków gospodarza - Marka. Nie jest to prosta sprawa, ponieważ domownicy ani pracownicy nie chcą z nim współpracować.

Jak połączyć dobry kryminał, świetne pióro, doskonałego głównego bohatera, tajemnicę i nieoczywistości? Napisać „Tajemnicę Wzgórza Trzech Dębów”. To jedna z tych książek, które chcesz czytać tak długo jak się tylko da i niechętnie patrzysz na codzienne zmniejszanie się ilości stron. Co zachwyca? Retro kryminał w czasach współczesnych. Czytasz i wchodzisz w lata 20-te/30-te...

Tylko przez szacunek dla autora i jego innych pozycji dotrwałam do końca. Tragedia, męcząca buła, te rodzinne koligacje, kłamstwa, wizje detektywa. To na pewno nie jest kryminał, nawet nie wiem do jakiej kategorii to zaliczyć. Szkoda czasu.

Tylko przez szacunek dla autora i jego innych pozycji dotrwałam do końca. Tragedia, męcząca buła, te rodzinne koligacje, kłamstwa, wizje detektywa. To na pewno nie jest kryminał, nawet nie wiem do jakiej kategorii to zaliczyć. Szkoda czasu.

No niestety, nie przypadła mi do gustu

No niestety, nie przypadła mi do gustu

Zaczyna się dość tajemniczo i z każdą stroną jest coraz dziwniej . Ale czy dziwniej znaczy lepiej ? W horrorach może tak , w kryminałach chyba nie o to chodzi . W tej powieści ucierpiał najbardziej realizm opowiadanej historii . Otóż ktoś morduje szefa dużej rodzinnej firmy , sprząta miejsce zbrodni , a wezwana policja ot tak umarza śledztwo . Dlaczego ? Bo wszyscy mieszkańcy i pracownicy posiadłości rodowej podobno niczego nie widzieli i nic nie słyszeli i po prostu palą głupa . Nikt nie zbiera dowodów , nikt nie przesłuchuje rodziny ani służby . Policja pakuje manatki i zamyka sprawę . Ratunku !!! To jakaś kompletna bzdura .
Z niewiadomych powodów nestor rodu do rozwiązania tej zagadkowej śmierci , zatrudnia prywatnego detektywa .
Po co ? Przecież sprawie "ukręcono łeb"!
Dalej to już zwykła mydlana opera : wszyscy kłamią , wszyscy mają jakieś tajemnice , nie wiadomo kto z kim śpi i skąd biorą się pieniądze . Żony zdradzają mężów , są nieślubne dzieci , ojcowie tyrani , geje , lesbijki , geniusze i nieudacznicy . Na dodatek rzeczony detektyw odkrywa te tajemnice wgapiając się w swoje odbicie w lustrze . Boże zmiłuj się !
Muszę przyznać , że kilkukrotnie odkładałem czytanie tej powieści nie wytrzymując chaosu i stężenia bzdur jakimi raczy nas autor .
Według mnie "Tajemnica wzgórza trzech dębów" to dyrdymały , kocopały i beznadzieja , a nie kryminał . Zatem miłośnikom tego gatunku kategorycznie odradzam tę lekturę .

Zaczyna się dość tajemniczo i z każdą stroną jest coraz dziwniej . Ale czy dziwniej znaczy lepiej ? W horrorach może tak , w kryminałach chyba nie o to chodzi . W tej powieści ucierpiał najbardziej realizm opowiadanej historii . Otóż ktoś morduje szefa dużej rodzinnej firmy , sprząta miejsce zbrodni , a wezwana policja ot tak umarza śledztwo . Dlaczego ? Bo wszyscy...

Detektyw Hubert Czarny zostaje zaangażowany do rozwiązania zagadki śmierci członka rodziny Potockich. Nie będzie to łatwe zadanie i będzie musiał włożyć wiele wysiłku, aby "przerwać łańcuch kłamstw, który mieszkańcy Wzgórza Trzech Dębów owinęli sobie wokół szyi."
Niewykorzystany potencjał- a szkoda, bo pomysł był ciekawy. Zaczęło się fajnie, potem coraz więcej kłamstw i matactw, coraz bardziej dziwaczne pomysły, coraz więcej stereotypowych postaci, fabuła kręci się jak pies za własnym ogonem. Wyszła z tego jakaś "moda na sukces" zamiast porządnego kryminału z solidnym śledztwem.

Detektyw Hubert Czarny zostaje zaangażowany do rozwiązania zagadki śmierci członka rodziny Potockich. Nie będzie to łatwe zadanie i będzie musiał włożyć wiele wysiłku, aby "przerwać łańcuch kłamstw, który mieszkańcy Wzgórza Trzech Dębów owinęli sobie wokół szyi."
Niewykorzystany potencjał- a szkoda, bo pomysł był ciekawy. Zaczęło się fajnie, potem coraz więcej kłamstw i...

Zmęczyłąm tę książkę. Najsłabsza w dorobku pisarza... i te wizje. Dramat

Zmęczyłąm tę książkę. Najsłabsza w dorobku pisarza... i te wizje. Dramat

Trudno jednoznacznie ocenić tę książkę. Najpierw sporo czasu zajęło mi wejście w konwencję, zrozumienie jej. Potem mnie to zainteresowało, wciągnęło, zaczęło bawić. A pod koniec zaczęłam się obawiać, że nagromadzenie zagadek, absurdów i ogólnie dziwności będzie tak wielkie, że Autor ich wszystkich nie wyjaśni. Bo o większości z nich nie będzie się już pamiętało.
Zakończenie trochę naciągane, ale przede wszystkim trudno sprawdzić, czy wszystkie wątki zostały wyjaśnione... A ja lubię, jak w powieściach kryminalnych na końcu wszystko się zgadza.
Tak czy siak, ciekawy pomysł i na pewno wolę takie kryminały (po prostu spiętrzenie zagadek) niż jakieś mroczne thrillery z makabrycznymi opisami. Generalnie na plus, a wizje z lustra to interesujący motyw. Nie przeszkadza mi "wykręcony" klimat tej powieści.

Trudno jednoznacznie ocenić tę książkę. Najpierw sporo czasu zajęło mi wejście w konwencję, zrozumienie jej. Potem mnie to zainteresowało, wciągnęło, zaczęło bawić. A pod koniec zaczęłam się obawiać, że nagromadzenie zagadek, absurdów i ogólnie dziwności będzie tak wielkie, że Autor ich wszystkich nie wyjaśni. Bo o większości z nich nie będzie się już pamiętało.
Zakończenie...