Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów

Zastanawiam się jak ocenić tę książkę i od razu przyznaję, że nie mam porównania z innymi powieściami autora.
To moje pierwsze spotkanie z Piotrem Borlikiem.

„ Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów” zaczyna się intrygująco:
- rezydencja na wzgórzu, na którym rosną tylko 3 wiekowe dęby,
- którą, zajmuje stary ród wielopokoleniowy mający swoje rodzinne tajemnice,
- klątwa która jest skazą tej rodziny,
- w której to dochodzi do morderstwa, które na pierwszy rzut oka nikogo nie porusza,
- matactwa i utrudnianie śledztwa detektywowi, którego wynajmuje senior rodu, aby odnalazł zabójcę.
Zgadzacie się, że wszystko zapowiada się ciekawie? …
Już na samym początku miałam problem z zapamiętaniem koligacji, kto kim jest, kto jest matką, siostrą, wujkiem, kuzynem itd…, tak wiele osób pojawiło się w tej rezydencji, nie wspominając o służących miałam lekki mętlik, ale spokojnie po iluś tam stronach ogarnęłam.
Czytając dalej zauważam, że detektyw Hubert Czarny ma zbyt wiele przemyśleń, że zaczęłam przekręcać kartki, aby nie zgubić wątku sprawy oraz aby akcja nabrała trochę szybszego tempa. Domyślam się, że autor pewnie miał taki zamysł, aby postawić na dedukcję i analizę (coś jak w Sherlocku Holmesie), ponieważ wymyślił sobie, aby detektywa po wejściu do rezydencji pozbawić wszystkich nowinek technologicznych( komputera, telefonu komórkowego), dlatego musiał tak wiele zapamiętywać, kombinować, analizować, dlatego miałam wrażenie, że czasami przynudza.
Szło mi naprawdę ciężko …
Sam pomysł na książkę - super, trochę taki kryminał retro osadzony w dzisiejszych czasach, ale według mnie mógłby być krótszy a i zakończenie też mnie nie powaliło.
Myślę jednak, że na pewno znajdzie wiernych czytelników, którym przypadnie do gustu.
Moja ocena 6/10 gwiazdek
W przyszłości dam jeszcze szansę detektywowi Czarnemu może trafi mu się ciekawsza sprawa.

Zastanawiam się jak ocenić tę książkę i od razu przyznaję, że nie mam porównania z innymi powieściami autora.
To moje pierwsze spotkanie z Piotrem Borlikiem.

„ Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów” zaczyna się intrygująco:
- rezydencja na wzgórzu, na którym rosną tylko 3 wiekowe dęby,
- którą, zajmuje stary ród wielopokoleniowy mający swoje rodzinne tajemnice,
- klątwa która...

Są takie rodziny, wielopokoleniowe, szczycące się swoją historią, wartościami i zasadami przestrzeganymi od lat. Gdzie każdy ich członek zna swoje miejsce w hierarchii a tajemnice są chronione niczym największy skarb. A co jeśli tak zacną rodzinę splami morderstwo?
Do rezydencji takiej właśnie rodziny zaprasza nas Piotr Borlik. Już po przekroczeniu progu w oczy rzuca się nam przepych i ekstrawagancja wystroju ale i obojętność oraz bardzo specyficzne zachowanie Potockich.
W książce tej poznajemy Huberta Czarnego ekscentrycznego detektywa, który zostanie poproszony o wyjaśnienie sprawy morderstwa Marka Potockiego. Co zaskakujące każdy z członków rodziny zdaje się robić wszystko by Czarny nie doszedł prawdy, co tylko bardziej motywuje go do pracy. Czy jego inteligencja, wrodzony upór, wytrwałości i niestandardowe metody pracy pozwolą na rozwiązanie zagadki?
Książka „Tajemnica wzgórza trzech dębów” bardzo mnie zaskoczyła. Tak inna od pozostałych książek autora wciąga i intryguje a mnogość wątków i bohaterów wymaga od czytelnika skupienia. Zwrócić należy uwagę na język jakim jest napisana, bohaterowie mówią w sposób elegancki i dystyngowany co tylko podkreśla rangę szlacheckiego rodu Potockich. Piotr Borlik oddał duszny klimat rodziny z tradycjami, zamkniętej w swoich patriarchalnych tradycjach, gdzie rolą kobiety jest płodzenie synów i zachowanie idealnego wyglądu.
Bardzo polubiłam Huberta Czarnego i z ogromna ciekawością czekam na kolejne książki z jego udziałem.

Są takie rodziny, wielopokoleniowe, szczycące się swoją historią, wartościami i zasadami przestrzeganymi od lat. Gdzie każdy ich członek zna swoje miejsce w hierarchii a tajemnice są chronione niczym największy skarb. A co jeśli tak zacną rodzinę splami morderstwo?
Do rezydencji takiej właśnie rodziny zaprasza nas Piotr Borlik. Już po przekroczeniu progu w oczy rzuca się...

Piotr Borlki po raz kolejny zaskoczył!
Nie zdawałam sobie sprawy, że kryminał można czytać tak lekko i przyjemnie, jednocześnie pochłaniając kolejne strony z wypiekami na twarzy! A jednak.
W tej książce można znaleźć trochę cynicznego humoru, tajemnicy (oczywiście) i różnych poglądów na świat.
Serdecznie polecam poczytać po ciężkim dniu! 😀

Piotr Borlki po raz kolejny zaskoczył!
Nie zdawałam sobie sprawy, że kryminał można czytać tak lekko i przyjemnie, jednocześnie pochłaniając kolejne strony z wypiekami na twarzy! A jednak.
W tej książce można znaleźć trochę cynicznego humoru, tajemnicy (oczywiście) i różnych poglądów na świat.
Serdecznie polecam poczytać po ciężkim dniu! 😀

Po książki Autora sięgam z przyjemnością, powiem więcej... na każdą premierę czekam z dziecięcą niecierpliwością. Zdecydowanie tak było i tym razem.

Hubert Czarny jest prywatnym detektywem. Pewnego razu dostaje zlecenie odnalezienia mordercy. Ginie jeden z członków rodziny Potockich. Bardzo szybko okazuje się, że to rodzina inna niż wszystkie. Każdy ma tam swoje tajemnice i każdy ma motyw. Na dodatek nikomu nie zależy na znalezieniu zabójcy.

Początkowe +-100 stron wciągnęło mnie na maksa. Czułam się zaintrygowana i zainteresowana całą historią. Niestety później poczułam się znurzona...
Irytował mnie brak zwrotów akcji, tajemnica w której przestałam czuć tajemnicę i nierealność całej sytuacji.

Oczywiście pisać Autor potrafi świetnie i całość ma swój styl, jest dbałość o szczegóły, piękny język. Jednak poczułam w tej historii jakiś rodzaj sztuczności, drętwości...
Czytam notki od Autorów, tak było również tym razem i wiem, że w tym wypadku Autor chciał zmierzyć się z czymś innym, ale niestety ja nie czuję się przekonana. Ta opowieść była dla mnie zbyt przegadana. Miałam trochę wrażenie, że potoki słów topią sedno całej historii. Jednak to tylko moje odczucia.

Czy sięgnę po dalsze losy Czarnego? Zdecydowanie tak, bo ta książka to trochę debiut Autora w całkiem nowej konwencji i ciekawa jestem jak się będzie w niej rozwijać.

Dałabym 5,5.... więc niech będzie 6

Po książki Autora sięgam z przyjemnością, powiem więcej... na każdą premierę czekam z dziecięcą niecierpliwością. Zdecydowanie tak było i tym razem.

Hubert Czarny jest prywatnym detektywem. Pewnego razu dostaje zlecenie odnalezienia mordercy. Ginie jeden z członków rodziny Potockich. Bardzo szybko okazuje się, że to rodzina inna niż wszystkie. Każdy ma tam swoje tajemnice...

„Jak to zwykle bywa, im więcej pieniędzy i władzy, tym więcej sekretów i kłamstw”.
Co tym razem ten Borlik wymyślił?
Autor zabiera nas w klimatyczną podróż do rezydencji rodziny Potockich na owiane legendą Wzgórze Trzech Dębów. To w tym tajemniczym miejscu, gdzie po oczach bije przepych, a domownicy.. to raczej snobistyczne towarzystwo – tradycja jest ważniejsza od zdrowego rozsądku. Potockich cechuje bezwzględność i wyrachowanie zarówno w interesach, jak i w sprawach osobistych. Od pokoleń przekonani są o swojej wyjątkowości i magii miejsca, w którym żyją.
Pewnego dnia w rezydencji dochodzi do zbrodni..
Winnego bark.
Jeden z członków rodziny zapragnął poznać mordercę i w tym celu sprowadził detektywa, by ten zdemaskował sprawcę, choćby miało to oznacza „wsadzenie kija w mrowisko”.
Hubert Czarny – prywatny detektyw o niemal nieposzlakowanej opinii, były podkomisarz policji, mistrz w swoim fachu. Fotograficzna pamięć, wyczulenie na szczegóły, perfekcjonizm, intelekt, zdrowy rozsądek i pasja – to tylko niektóre z jego zalet. To waśnie jemu będzie nam dane zaglądać przez ramię i układać tą niebanalną układankę.
Zagadka morderstwa jest dla niego wyzwaniem. Ale Czarny uwielbia celebrować swoją pracę, a jego nowe zlecenie ma wszystkie elementy, które powinno mieć:
- mnóstwo pytań,
- piętrzące się niewiadome,
- pojawiające się na każdym kroku tropy,
- niepasujące do siebie elementy,
- kłamstwa i intrygi,
- mnogość scenariuszy,
- presję czasu.
Z biegiem czasu, obraz zamiast się krystalizować, staje się coraz bardziej zamazany.
Choć praca detektywa to często kopanie się koniem, innym razem roztrząsanie wątków „Mody na sukces” czy przeglądanie się w lustrze – możliwość postawienie ostatniej kropki, wynagradza wszelkie „niedogodności”.
Czy Potoccy będą gotowi zmierzyć się z rodzinnymi tajemnicami?
„Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów” to znakomicie opowiedziana historia pełna intryg, dawnych żali i prywatnych aspiracji. A postać Czarnego, do którego praca poszukiwacza prawdy pasuje jak biała czekolada do kawioru – to od początku do końca majstersztyk.
Mam nadzieję, że niedługo Autor pozwoli nam poznać kolejne wyzwania Hubera Czarnego.
Bawiłam się świetnie.
Polecam.

„Jak to zwykle bywa, im więcej pieniędzy i władzy, tym więcej sekretów i kłamstw”.
Co tym razem ten Borlik wymyślił?
Autor zabiera nas w klimatyczną podróż do rezydencji rodziny Potockich na owiane legendą Wzgórze Trzech Dębów. To w tym tajemniczym miejscu, gdzie po oczach bije przepych, a domownicy.. to raczej snobistyczne towarzystwo – tradycja jest ważniejsza od zdrowego...

Tajemnicze wzgórze, tajemnicza rodzina i tajemnicze morderstwo...
Detektyw Hubert Czarny dostaje zlecenie wyjaśnienia tajemniczej zbrodni, do której doszło w domu rodziny Potockich. Już na początku po przeprowadzonych rozmowach z członkami rodziny, dochodzi do wniosku, że nie zależy im na znalezieniu mordercy. Co więcej, każdy z mieszkańców miał motyw i sposobność, by zabić.
Detektyw musi sam zbadać  skomplikowane relacje rodzinne, które z czasem prowadzą go w stronę klątwy sięgającej dziesięć pokoleń wstecz.

Najnowsza książka Piotra Borlika, to powieść inna niż dotychczas. Jednak nie mniej intrygująca jak pozostałe. Lektura wciągająca, wymagająca skupienia ale i dająca do myślenia. Historia tajemniczego wzgórza trzech Dębów toczy się powolnie ale nie przeszkadza to w odkrywaniu poszczególnych kart prowadzonego śledztwa. Nie nastawiajcie się na strzelaniny, trupy i pościgi. Tym razem autor postawił na dedukcję i analizę, trzeba nie lada skupienia przy czytaniu tej książki aby żaden wątek nam nie umknął. Bardzo polubiłam Huberta, można pozazdrościć mu podejścia do życia. Tam, gdzie inni irytowaliby się z powodu kłód rzucanych pod nogi, Hubert znajduje w sobie motywację. Rodzina Potockich go intryguje, ale Hubert to facet, który uwielbia przygody, nie ma też nic przeciwko szantażom czy kłamstwom, a jak trzeba to i w gębę da😁
Zakończenia tej ciekawej zagadki nie udało mi się przewidzieć, jak zresztą w każdej powieści autora, ale to w sumie dobrze, wiadomo, że jest to naprawdę kawał świetnej lektury, gdy nagle okazuje się, że finał Cię zaskakuje.
Z niecierpliwością będę wypatrywać dalszych przygód Czarnego. Mam nadzieję, że Autor nie pozwoli długo czekać!
A na koniec powiem krótko, czytajcie Państwo Borlika!

Dziękuję wydawnictwu za możliwość przeczytania książki

Tajemnicze wzgórze, tajemnicza rodzina i tajemnicze morderstwo...
Detektyw Hubert Czarny dostaje zlecenie wyjaśnienia tajemniczej zbrodni, do której doszło w domu rodziny Potockich. Już na początku po przeprowadzonych rozmowach z członkami rodziny, dochodzi do wniosku, że nie zależy im na znalezieniu mordercy. Co więcej, każdy z mieszkańców miał motyw i sposobność, by...

Piotr Borlik stworzył już kilka powieści. ,,Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" była moim pierwszym spotkaniem z jego twórczością, jednak na pewno nie ostatnim.

Potoccy, znane nazwisko, dziedziczone od pokoleń. Ludzie poważani lub tylko za takich uważani. W ich rodzinie doszło jednak do morderstwa, w którym chcieli uniknąć rozgłosu. Zataili przed policją pewne sprawy, a o ich wyjaśnienie został poproszony detektyw Hubert Czarny. Familia była liczna, nie wszyscy mówili prawdę. Czy udało się znaleźć sprawcę i motyw?

Od dnia premiery byłam bardzo ciekawa tej lektury i niesamowicie cieszę się z tego, że w końcu udało mi się z nią zapoznać. Już od początku wciągnęłam się w tajemnicę trzech dębów, trzech synów od najstarszego syna i inne zawiłości rodzinne, w które wierzyli. Szybko okazało się też, że członkowie rodziny miewają swoje tajemnice.

Piotr Borlik stworzył tak ciekawą historię, że nie sposób się od niej oderwać przed przeczytaniem ostatniego zdania. Nie pamiętam kiedy ostatnio czytałam coś tak dobrego, przemyślanego, świetnie skonstruowanego. Mimo mnogości bohaterów nie ma problemu z ich pomyleniem, każdy ma swoje cechy, rodzinne konotacje, których nie sposób pomylić.

,,Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" Piotra Borlika to tak wspaniała pozycja, że niesamowicie cieszy mnie fakt, że ma ukazać się drugi tom. Nie mogę się go doczekać.

Piotr Borlik stworzył już kilka powieści. ,,Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" była moim pierwszym spotkaniem z jego twórczością, jednak na pewno nie ostatnim.

Potoccy, znane nazwisko, dziedziczone od pokoleń. Ludzie poważani lub tylko za takich uważani. W ich rodzinie doszło jednak do morderstwa, w którym chcieli uniknąć rozgłosu. Zataili przed policją pewne sprawy, a o ich...

Tajemnica wzgórza trzech dębów...
Numerologia ma ogromne znaczenie w życiu niektórych osób. Czasem jest to związane z dobrym omenem, czasem z pechem...

Życie, składa się z wielu tajemnic. Czasem malutkich i śmiesznych ale i z tych ciężkich które niejednokrotnie mogą zrujnować czyjąś reputację.
Trzy dęby, rodzina w której najstarsi synowie płodzą trzech potomków. Wydaje się to troszkę skomplikowane ale gdyby do tego dodać jeszcze morderstwo? Wydaje się to o wiele ciekawsze! Tym bardziej że autor zabiera nas tak jakby w wycieczkę do innych czasów- ale o tym zaraz.
Nie jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora. Wiem, że czytając jego książki wymagane jest od czytelnika maksimum skupienia i rozwagi! Autor pozwala czytelnikowi wejść w środek historii i rozwiązywać wraz z nim daną zagadkę. Tym razem zabrał mnie w podróż na Wzgórze Trzech Dębów. Hmmm... Droga nie była łatwa ale za to widoki były piękne! Było mi dane przeczytać prawdziwy kryminał, taki który podsyca ciekawość ale nie obrzydza brutalnością. Autor, tak naprawdę skupił się tutaj na pracy detektywa, związanej z tajemniczym morderstwem. To co okazało się dla mnie ogromną niespodzianką ale i pewnym przeniesieniem w czasie to sposób w jaki detektyw Czarny prowadził śledztwo. Był całkowicie pozbawiony nowinek technologicznych wykorzystywanych w dzisiejszej kryminologii, dlatego byłam świadkiem tego jak wiele trzeba zapamiętać, kombinować ale i typować. Zaskoczyło mnie to bardzo pozytywnie. Spowodowało to też że poczułam się jakbym została przeniesiona w jakieś odległe lata...
Patrząc na ogół książki to została ona stworzona w klimacie zarówno spokojnym ale i lekko napiętym. Przez cały czas nie opuszczała mnie myśl związana z tym że za chwilę może nastąpić nagły zwrot akcji i wszystko co skrzętnie składałam nagle się posypie. Akcja toczyła się swoim tempem, autor idealnie prowadził fabułę co jakiś czas przyspieszając jej tempo. Panował nad dozowaniem pewnych faktów ale i nad tym co czytelnik może " wyłapać" pomiędzy
Tekstem. Fabuła pełna jest kłamstw i manipulacji. Pokazuje także pewną postawę ludzi - często bezemocjonalną- charakterystyczną dla osób które chcą uniknąć jakiejś odpowiedzialności. Mogłabym nawet powiedzieć że włączono tutaj taką znieczulicę ludzką- zamykanie się na problemy innych ale i brak chęci sprawiedliwości. Myślę że jest to bardzo dobry pomysł, ponieważ mało kiedy spotykamy się w książkach z taką postawą bohaterów. Ogólnie książka napisana jest prostym językiem. Czytało mi się ją bardzo dobrze zważywszy na moją wyobraźnię która wręcz buzowała! Jest to zdecydowanie lektura na dwa zimne wieczory z kocykiem i herbatka !

Tajemnica wzgórza trzech dębów...
Numerologia ma ogromne znaczenie w życiu niektórych osób. Czasem jest to związane z dobrym omenem, czasem z pechem...

Życie, składa się z wielu tajemnic. Czasem malutkich i śmiesznych ale i z tych ciężkich które niejednokrotnie mogą zrujnować czyjąś reputację.
Trzy dęby, rodzina w której najstarsi synowie płodzą trzech potomków. Wydaje się...

Dziwny dom, dziwna rodzina i tysiąc tajemnic. To, kto zabił ma marginalne znaczenie.
Autor wciąga nas w gniazdo żmij, z których każda kąsa. Nawet główny bohater daje się nabrać.
Świetny portret rodziny, która funkcjonuje tylko na pozorach, a nawet ociera się o dysfunkcyjność. Czyta się z wielkim zainteresowaniem. Postać Huberta bardzo intrygująca.

Dziwny dom, dziwna rodzina i tysiąc tajemnic. To, kto zabił ma marginalne znaczenie.
Autor wciąga nas w gniazdo żmij, z których każda kąsa. Nawet główny bohater daje się nabrać.
Świetny portret rodziny, która funkcjonuje tylko na pozorach, a nawet ociera się o dysfunkcyjność. Czyta się z wielkim zainteresowaniem. Postać Huberta bardzo intrygująca.

Konwencja książki bardzo przypadła mnie do gustu. jest zagadka kto zabił, a zarazem nie ma morza krwi i drastycznych scen. Czekam na kolejny tom.

Konwencja książki bardzo przypadła mnie do gustu. jest zagadka kto zabił, a zarazem nie ma morza krwi i drastycznych scen. Czekam na kolejny tom.