Jesteśmy społecznością, która kocha książki

KLATKA" - Paranoid Black Sabbath "Klatka" już na początku serwuje na mocne wejście i sporą różnorodność. Czytając tę powieść raz jesteśmy komisarzem policji, raz pogubioną kobietą zmagającą się z depresją, innym razem hakerem, przedsiębiorcą, bankrutem mającym mafię za plecami. Grono przedstawionych tu bohaterów jest dość wąskie, ale na początku trzeba uważać by się nie pogubić. Praktycznie w każdym rozdziale skaczemy po narratorach. Dzieje się wiele więc trzeba się skupić. Początkowo nie do końca ogarniałam ten cały harmider, ale im dalej w las tym bardziej poznawałam jego ścieżki, połączenia i zbliżałam się do wyjścia z niego. Dobre to było! Naprawde dobre! Spotkałam się już z serią Warszawską, która był równie krwawa i brutalna, jak również z najnowszą powieścią autora, o której pisałam Wam w przedostatnim poście. Seria Puławska, jednak najbardziej skradła moje serce i jak tylko nadrobię parę czytelniczych zaległości zabiorę się za "Druciarza" czyli jej drugi tom. Spotykamy się tu z grupą dawnych przyjaciół, wiecie jak to jest, za czasów szkolnych nawiązujemy znajomości, jednak z biegiem lat każdy idzie w swoją stronę. Zakłada rodzinę, biznesy, zmieniają się zainteresowania i upodobania. Choć kontakt zostaje, nie jest tak bliski jak wcześniej, ale powspominać zawsze miło. No chyba, że się coś na wywijało... Każdy z bohaterów zmaga się tu z innymi trudnościami, dla jednych los był łaskawszy zaś dla innych... powiedzmy, że mniej. Śledzimy ich poczynania, walkę o przetrwanie i zmagania z nowym/starym zagrożeniem, z którego nie do końca zdają sobie sprawę. Dziwne to jest, że jednocześnie tych ludzi polubiłam, jak i znielubiłam. Czytając, miejscami myślami sobie "o mój człowiek" a innymi "Co! jak on tak może". Sprzeczne emocji podczas czytania książki u mnie są zawsze mile widziane bo z doświadczenia wiem, że pozostają w mojej pamięci na dłużej. Muszę przyznać, że już w połowie historii zorientowałam się kto jest sprawcą tych okrutnych wydarzeń. Zdradziło go zachowanie, nadal jednak nie wiedziałam dlaczego to robi więc przyjemnie było powoli odkrywać karty przeszłości. Jeśli któryś z autorów umie w tortury i tego typu sprawy to zdecydowanie jest to Pan Jóźwiak. Opis tortur był tak dosadna i dokładny, że autentycznie czułam wiertło wkręcające się w moje kolano. Nawet teraz gdy to pisze przechodzą mnie ciary. Uwierzcie mi czytając tę książkę nie zawiedziecie się!