"Ta kobieta piekło nosi ze sobą."
Tak o głównej bohaterce powieści Marii Kuncewiczowej, powie jej synowa. I według mnie jest to najkrótsza i najtrafniejsza opinia o Róży Żabczyńskiej.
Utwór "Cudzoziemka" jest literacką adaptacją modnej na początku XX wieku psychoanalizy.
Modę na powieści psychologiczne, oparte na Freudowskiej psychoanalizie, zapoczątkował w 1927r. Marcel Proust powieścią "W poszukiwaniu straconego czasu".
Utwór Marii Kuncewiczowej, wydany w 1936 roku, uznano za wybitne osiągnięcie polskiej prozy psychologicznej, został on również przetłumaczony na kilkanaście języków.
Bruno Schulz uważał, że nikt przed Marią Kuncewiczową, nie stworzył w literaturze polskiej tak złożonego i misternego portretu psychologicznego zranionej kobiety.

Według mnie, ciekawa i innowacyjna jest konstrukcja jego fabuły. Akcja powieści oparta jest na wzorcu antycznej zasady trzech jedności (ta zasada była powszechnie stosowana przez stulecia w europejskim teatrze oraz w nowelistyce XIX i na początku XX wieku). Tak więc wydarzenia w powieści Kuncewiczowej rozgrywają się głównie w mieszkaniu Marty (córki głównej bohaterki) i skupione są wokół pytań: Co uczyniło z Róży tak okrutną tyrankę i jak jej postępowanie wpływało na najbliższych? Czas powieści to jeden dzień z życia Róży. Ostatni dzień jej życia.
Jednak liczne retrospekcje i wspomnienia, zawarte w narracji, obejmują kilkadziesiąt lat i dotyczą trzech pokoleń całej rodziny.

"Cudzoziemka" to opowieść o Róży zwanej Eweliną, kobiecie zgorzkniałej, rozczarowanej życiem, zdradzonej, głęboko zranionej, niespełnionej, nieustannie rozpamiętującej przeszłość.

Róża nazywa siebie cudzoziemką, gdyż wszędzie czuje się obca.
Co tak głęboko ją zraniło?
Otóż we wczesnej młodości, dziewczyna została uwiedziona i porzucona przez swą pierwszą i jedyną miłość Michała.
W związku z tym kobieta jest bardzo rozgoryczona. Jej frustracja sięga zenitu również z powodu zmarnowanego talentu muzycznego i konieczności opuszczenia Taganrogu, który został zaanektowany przez Rosjan.
W Polsce, Róża nie potrafiła się odnaleźć i tak też była postrzegana, jako "Moskiewka" z kacapskim akcentem.
Niewierny Michał wzbudził w niej nienawiść do wszystkich mężczyzn, reprezentował też polskość, którą Róża odrzucała i z której z lubością szydziła.
Główna bohaterka powieści Marii Kuncewiczowej, swego męża Adama, traktuje wyjątkowo pogardliwie i bezwzględnie. Nieustannie go krytykuje, zarzuca mu brak ambicji i zaradności.
Cała rodzina żyje pod presją jej napadów furii, fochów i przerośniętych ambicji. Ta kobieta zatruła życie nie tylko swemu mężowi, ale także dzieciom, które nieustannie tyranizuje i osacza.

Róża cały czas wzbudzała moją niechęć i politowanie, nie czułam dla niej ani odrobiny współczucia.
Rodzina, która nie potrafiła się skutecznie przeciwstawić tej kobiecie i pozwalała sobą manipulować, budziła moją złość.
Pewną sympatię poczułam ostatecznie do Adama, który w końcu zdobył się na odwagę i odszedł do innej kobiety.
Szkoda, że tak długo zwlekał i pozwolił sobie zmarnować życie.

Ponoć postać Róży była wzorowana na matce pisarki, Adeli. Maria Kuncewiczowa dokonała w ten sposób swoistego rozliczenia się z życiem, jakie zafundowała jej własna rodzicielka. A przy okazji odmitologizowała, utrwalony w polskim imaginarium, portret "matki Polki", jako postaci w pełni oddanej oraz poświęcającej się rodzinie i dzieciom.

Powieść "Cudzoziemka" może nieść przestrogę. Otóż niezdrowe pielęgnowanie złych wspomnień, ciągłe ich rozpamiętywanie, użalanie się nad sobą, mogą sprawić, że człowiek straci z oczu to, co ważne. Chęć do dobrego i szczęśliwego życia, wykorzystywania szans, które los zawsze nam daje. Złość i frustracja może sprawić, że zmarnujemy życie swoje i swoich najbliższych.
Aż prosi się, aby polecić głównej bohaterce, w ramach terapii, przeczytanie powieści "Pollyanna" i skorzystanie z "gry w radość".

Wysłuchane w formie audiobooka ramach grudniowego wyzwania LC.

"Ta kobieta piekło nosi ze sobą."
Tak o głównej bohaterce powieści Marii Kuncewiczowej, powie jej synowa. I według mnie jest to najkrótsza i najtrafniejsza opinia o Róży Żabczyńskiej.
Utwór "Cudzoziemka" jest literacką adaptacją modnej na początku XX wieku psychoanalizy.
Modę na powieści psychologiczne, oparte na Freudowskiej psychoanalizie, zapoczątkował w 1927r. Marcel...