"Cudzoziemka" Marii Kuncewiczowej to literacki majstersztyk, który wciąga czytelnika w głąb ludzkiej duszy, by tam zanurzyć się w rozpaczy, bólu i żalu głównej bohaterki, Róży Żabczyńskiej. To historia o nieszczęściu, która przeplata się z polską historią międzywojennej Polski. Maria Kuncewiczowa ukazuje Różę jako tajemniczą postać przenoszącą się do Polski jako nauczycielka muzyki. Jej życie naznaczone jest nieszczęściem i pragnieniem zemsty na mężczyznach, szczególnie na Michałach, którzy w młodości sprawili jej wiele bólu. Kobieta nie potrafi odnaleźć sensu życia i odczuwa brak prawdziwej miłości. Autorka posługuje się niezwykle plastycznym i szczerym językiem, który oddaje emocje i doznania bohaterki. Opisy są tak głębokie, że czytelnik wręcz odczuwa na własnej skórze każdą emocję i cierpienie, które przeżywa Róża. Szczególnie wzruszające są momenty, gdy Róża wpada w muzyczny trans, grając na pianinie i śpiewając z pasją i szczerą ekspresją. To wówczas muzyka staje się dla niej ucieczką od rzeczywistości i formą wyrażania swojego żalu. "Cudzoziemka" to także powieść o trudnych relacjach rodzinnych, toksycznym małżeństwie i braku akceptacji ze strony rodziny. Róża nie czuje się tu swojsko, jest obca i niezrozumiała, co wpływa na jej zachowanie i trudności w budowaniu szczęśliwego życia rodzinnego. Kuncewiczowa umiejętnie snuje wątki psychologiczne, ukazując psychikę Róży, jej wewnętrzne konflikty i walkę z demonami przeszłości. Podsumowując, "Cudzoziemka" to książka o głębokich emocjach, trudnych relacjach i tożsamości. Maria Kuncewiczowa stworzyła literackie arcydzieło, które wciąga czytelnika swoją siłą wyrazu, sugestywnymi opisami i poruszającymi postaciami. To powieść, która pozostaje w sercu na długo po zakończeniu lektury, zostawiając wrażenie pełne głębi i refleksji nad ludzkimi uczuciami i przemijaniem czasu.