W końcu udało mi się zebrać w sobie, żeby napisać recenzję drugiego tomu z cyklu “Dark Side”, czyli “Dziewczyna, która igrała z demonem”.

Pierwszy tom “ Dziewczyna ze stripa” wzbudził we mnie masę emocji, które towarzyszą mi do dziś. Miałam okazję dowiedzieć się, jak naprawdę wygląda praca striptizerki w takim klubie. Między innymi to, z jakimi klientami przychodzi jej się mierzyć, warunki pracy i wpływ klubu na samą tancerkę (jej poczucie wartości, postrzeganie otoczenia itp.)

W drugim tomie wiele sytuacji, które w pierwszej części stały pod znakiem zapytania. Zostały rozwinięte i wyjaśnione, dlatego ten niedosyt informacji, który przez jakiś czas mnie dręczył, został zaspokojony.

I taką wisienką na torcie, było z krzyżowanie się dróg Pauliny i tajemniczego Jot. To spotkanie uruchamia lawinę kolejnych zdarzeń, które mają miejsce w książce. Handel ludźmi, zatargi z niebezpiecznymi gangsterami itp. Więcej nie będę Wam zdradzać, żeby przypadkiem czegoś ważnego nie zaspoilerować.

“Dziewczynę, która igrała z demonem” przeczytałam bardzo szybko. Nie zabrakło w trakcie poznawania dalszych losów bohaterów dreszczyku emocji.

Cykl “Dark Side” jest oparty na prawdziwych wydarzeniach z życia autorów, więc czytelnik przeżywa tę książkę zupełnie inaczej, niż przypadku fikcji… Polecam książkę każdemu, kto lubi thrillery oraz historię wyciągnięte z życia.

Współpraca Wydawnictwo Aviator

W końcu udało mi się zebrać w sobie, żeby napisać recenzję drugiego tomu z cyklu “Dark Side”, czyli “Dziewczyna, która igrała z demonem”.

Pierwszy tom “ Dziewczyna ze stripa” wzbudził we mnie masę emocji, które towarzyszą mi do dziś. Miałam okazję dowiedzieć się, jak naprawdę wygląda praca striptizerki w takim klubie. Między innymi to, z jakimi klientami przychodzi jej się...

Koniecznie przeczytaj!
Jot, ratując Paulinę z rąk agresorów, wplątuje się w sieć zła. Na dodatek przez drobną szczelinę jego wspomnień i skojarzeń, które wywołuje w nim spotkanie z Pauliną wyłażą demony, które, mimo że dotychczas schowane głęboko w jego podświadomości, wciąż mają ostre kły i pazury. Doświadczenie autentycznego wzajemnego zainteresowania, budzi w nich nadzieję i pragnienia, ale jednocześnie przeraża. Demony ze snów Pauliny i Ponury Żniwiarz zasiedlający umysł Jot próbują unicestwić nadzieję i pragnienia. Czego się boją? Miłości, która według Ponurego Żniwiarza skażona jest nieuniknioną zdradą? Przyjaźni, która według Pauliny nieuchronnie przyjmie despotyczną gębę i oblicze chytrości? A może obawiają się bliskości, która według obojga unicestwia niezależność?
“Charakter jest twoim przeznaczeniem” - mówi w finale Jot do Pauliny. Te słowa wieszczą mroczny finał. „Chcę spróbować, nie mam nic do stracenia” – odpowiada Paulina. To stwierdzenie przynosi nadzieję na happy end.
Happy end, czy mroczny finał – odpowiedź znajdziesz na ostatnich stronach powieści. POLECAM

Koniecznie przeczytaj!
Jot, ratując Paulinę z rąk agresorów, wplątuje się w sieć zła. Na dodatek przez drobną szczelinę jego wspomnień i skojarzeń, które wywołuje w nim spotkanie z Pauliną wyłażą demony, które, mimo że dotychczas schowane głęboko w jego podświadomości, wciąż mają ostre kły i pazury. Doświadczenie autentycznego wzajemnego zainteresowania, budzi w nich...

Jot, ratując Paulinę z rąk agresorów, wplątuje się w sieć zła. Na dodatek przez drobną szczelinę jego wspomnień i skojarzeń, które wywołuje w nim spotkanie z Pauliną wyłażą demony, które, mimo że dotychczas schowane głęboko w jego podświadomości, wciąż mają ostre kły i pazury. Doświadczenie autentycznego wzajemnego zainteresowania, budzi w nich nadzieję i pragnienia, ale jednocześnie przeraża. Demony ze snów Pauliny i Ponury Żniwiarz zasiedlający umysł Jot próbują unicestwić nadzieję i pragnienia. Czego się boją? Miłości, która według Ponurego Żniwiarza skażona jest nieuniknioną zdradą? Przyjaźni, która według Pauliny nieuchronnie przyjmie despotyczną gębę i oblicze chytrości? A może obawiają się bliskości, która według obojga unicestwia niezależność?
“Charakter jest twoim przeznaczeniem” - mówi w finale Jot do Pauliny. Te słowa wieszczą mroczny finał. „Chcę spróbować, nie mam nic do stracenia” – odpowiada Paulina. To stwierdzenie przynosi nadzieję na happy end.
Happy end, czy mroczny finał – odpowiedź znajdziesz na ostatnich stronach powieści. POLECAM

Jot, ratując Paulinę z rąk agresorów, wplątuje się w sieć zła. Na dodatek przez drobną szczelinę jego wspomnień i skojarzeń, które wywołuje w nim spotkanie z Pauliną wyłażą demony, które, mimo że dotychczas schowane głęboko w jego podświadomości, wciąż mają ostre kły i pazury. Doświadczenie autentycznego wzajemnego zainteresowania, budzi w nich nadzieję i pragnienia, ale...

To jest powieść wielowątkowa i wielowarstwowa. Opowieść striptizerki jest osnową na której tle autorzy budują fabułę wielopoziomową. Mamy tam kryminał. Co się stało z Natalią? W jaki sposób Chłopiec wszedł w posiadanie sztyletu ze smokami na rękojeści. Mamy grozę. Kto prześladuje Paulinę i dla czego? Mamy tajemniczego komandosa, specjalistę od niewykrywalnych zbrodni, z zabójczym etui po cygarze Montecristo Habana. Mamy niesamowitą opowieść o Krav Maga, która obala mity obrosłe wokół tego zabójczego systemu walki. Mamy niesamowicie sugestywny obraz psychicznego przepoczwarzania sie striptizerki w bezwzględną modliszkę. No i miłość i seks pokazane tak jak nigdy w literaturze się na to nikt nie odważył. POLECAM GORĄCO.

To jest powieść wielowątkowa i wielowarstwowa. Opowieść striptizerki jest osnową na której tle autorzy budują fabułę wielopoziomową. Mamy tam kryminał. Co się stało z Natalią? W jaki sposób Chłopiec wszedł w posiadanie sztyletu ze smokami na rękojeści. Mamy grozę. Kto prześladuje Paulinę i dla czego? Mamy tajemniczego komandosa, specjalistę od niewykrywalnych zbrodni, z...

Striptizerka jest postrzegana przez mężczyznę jak rzecz, służy jego przyjemności, rozbiera się dla niego, tańczy dla niego, łechce jego ego komplementami. Tak jest do momentu, kiedy mężczyzna zaglądnie na drugi dzień po wizycie w klubie do aplikacji bankowej na stan konta. Wtedy z przerażeniem stwierdza, że to on dla striptizerki był rzeczą, a konkretnie skarbonką. Bo tak naprawdę pieniądze, często duże, zarabiane w klubie przez tancerkę dają jej prawdziwą niezależność od mężczyzn. A według mnie, warto być niezależną.

Striptizerka jest postrzegana przez mężczyznę jak rzecz, służy jego przyjemności, rozbiera się dla niego, tańczy dla niego, łechce jego ego komplementami. Tak jest do momentu, kiedy mężczyzna zaglądnie na drugi dzień po wizycie w klubie do aplikacji bankowej na stan konta. Wtedy z przerażeniem stwierdza, że to on dla striptizerki był rzeczą, a konkretnie skarbonką. Bo tak...

"Dziewczyna, która igrała z demonem"
Los jest ślepcem. Ślepy Los jest strażnikiem pierwszego kręgu piekła. Czy można oszukać ślepca? Paulina i Jot, bohaterzy powieści, sprytnie unikają szponów Losu. Czy to oznacza, że mamy już happy and? Nie tak szybko. Jedyna droga z ucieczki z pierwszego kręgu piekła wiedzie do drugiego kręgu piekła. Strażnikami drugiego kręgu piekła są demony. Czy można oszukać demony? Czy to jest możliwe? Demony władają upiorami zamieszkałymi w umysłach Pauliny i Jerzego. Upiory w ich umysłach, żywią się traumami z przeszłości. Pożywienia mają dużo: zdradzona miłość, oszukańcze przyjaźnie, gwałt. Jak sprytnie oszukać strażników drugiego kręgu piekła? Czy to ma sens skoro jedyna droga ucieczki z drugiego kręgu piekła wiedzie do trzeciego kręgu piekła? Do niedawna byłem przekonany, że nie ma ucieczki przed Losem, który jest naszym charakterem, Demonami, które są upiorami naszych traum. Że nie ma ucieczki przed nami samymi w naszych umysłach. Teraz wiem, że warto przeczytać "Dziewczynę ze stripa" i "Dziewczyna, która igrała z demonem".

"Dziewczyna, która igrała z demonem"
Los jest ślepcem. Ślepy Los jest strażnikiem pierwszego kręgu piekła. Czy można oszukać ślepca? Paulina i Jot, bohaterzy powieści, sprytnie unikają szponów Losu. Czy to oznacza, że mamy już happy and? Nie tak szybko. Jedyna droga z ucieczki z pierwszego kręgu piekła wiedzie do drugiego kręgu piekła. Strażnikami drugiego kręgu piekła są...

"Dziewczyna, która igrała z demonem" to historia pikantna i budząca emocje z najwyższego rejestru. Głowni bohaterowie, tej powieści: Paulina striptizerka i Jot, były komandos. Walczą z bandą stręczycieli i handlarzy ludźmi, z własnymi strachami z przeszłości i z przeznaczeniem. Ale też wplątują czytelnika w historię swojej miłości i to nie zwykłej miłości. Ich miłość jest jak wojna: cyniczna, zachłanna, wściekła. Niesamowite jest to, że ta powieść jest oparta na prawdziwych wydarzeniach. które przeżyli autorzy. Świetna lektura. Polecam.

"Dziewczyna, która igrała z demonem" to historia pikantna i budząca emocje z najwyższego rejestru. Głowni bohaterowie, tej powieści: Paulina striptizerka i Jot, były komandos. Walczą z bandą stręczycieli i handlarzy ludźmi, z własnymi strachami z przeszłości i z przeznaczeniem. Ale też wplątują czytelnika w historię swojej miłości i to nie zwykłej miłości. Ich miłość jest...

Stereotypowe myślenie jest łatwe. Ocenianie i osądzanie przynosi zadowolenie. Dokopanie komuś, a zwłaszcza tancerce daje satysfakcję.
Piszę to bo widziałem wywiad z autorką Paulina Wysoczańską w "7 metrów pod ziemią" i czytałem komentarze pod wywiadem.
Stereotypy wynikają z niewiedzy. Nikt nie pomyśli, że za całym systemem obdzierania klientów klubów stoją ich właściciele. Dlatego warto przeczytać obydwie książki Pauliny i Jerzego - "Dziewczyna ze stripa" i "Dziewczyna, która igrała z demonem". Striptizerki są tylko trybikiem w machinie oszukańczych praktyk, których dopuszcza się właściciel sieci klubów. Striptizerki są wystawione na zagrożenia od strony alfonsów, stręczycieli i mafii burdelowej. W sensacyjnej, trzymającej w napięciu fabule, świetnie te zagrożenia i walka z nimi są pokazane.
Pewnie są kluby, do których klient przychodzi popatrzeć na tańczące dziewczyny, napić się piwa i przez nikogo nie przymuszany w ramach uznania stawia tancerce drinka lub napiwek. Na szczęście Paulina zwabiona oszukańczą reklamą i kłamliwą rekrutacją, pracowała w sieci klubów, które były siecią zła. Na szczęście, bo dzięki temu mamy dwie wspaniałe powieści oparte na autentycznych przeżyciach.

Stereotypowe myślenie jest łatwe. Ocenianie i osądzanie przynosi zadowolenie. Dokopanie komuś, a zwłaszcza tancerce daje satysfakcję.
Piszę to bo widziałem wywiad z autorką Paulina Wysoczańską w "7 metrów pod ziemią" i czytałem komentarze pod wywiadem.
Stereotypy wynikają z niewiedzy. Nikt nie pomyśli, że za całym systemem obdzierania klientów klubów stoją ich właściciele....