Karolina Wilczyńska to Autorka, która zawsze rozkochuje mnie w swoich powieściach. Uwielbiam Jej serie książek za to, że mają taki cudowny i lekki styl. Rok temu pokochałam Wrzosową Polanę i zaprosiłam do swojego serca bohaterów, których tam spotykamy.



W czwartej części czeka na nas rozwiązanie zagadek, z którymi zostaliśmy pozostawieni w zimowej scenerii. Na jaw wychodzi wiele spraw, bohaterowie szukają rozwiązań na sprawy, które je otaczają, a ich relacje rozkwitają. Nie brakuje tutaj szczerych rozmów, wspomnień czy kroków, które zmieniają bieg historii.



"Wiosna przynosi ukojenie" to piękne zakończenie rocznej podróży na Wrzosową Polanę. Sięgając po te książki poczujecie się jak mieszańcy tego uroczego zakątka i zdecydowanie znajdziecie tam miejsce dla siebie. To właśnie takich pozycji nam trzeba - delikatnych, otulających, a jednocześnie realnych w stu procentach.

Karolina Wilczyńska to Autorka, która zawsze rozkochuje mnie w swoich powieściach. Uwielbiam Jej serie książek za to, że mają taki cudowny i lekki styl. Rok temu pokochałam Wrzosową Polanę i zaprosiłam do swojego serca bohaterów, których tam spotykamy.



W czwartej części czeka na nas rozwiązanie zagadek, z którymi zostaliśmy pozostawieni w zimowej scenerii. Na jaw...

Ponieważ bardzo polubiłam bohaterów Wrzosowej Polany to z radością wróciłam w to miejsce.
Wiosna zawsze przynosi nowy początek.
Czy po trudnych zimowych chwilach w domu Diany zapanuje spokój. Czy ona sama znajdzie w sobie siłę by zacząć od nowa, czy da sobie szansę?
Wiem że życie nie zawsze jest tak kolorowe ale często wystarczy mała iskierka by otuliły nas same ciepłe kolory,
Tak właśnie dzieje się z mieszkańcami Wrzosowej polany.
Wszystko układa się w jedną, spójną całość.
Bardzo lubię tę serię tym bardziej że znowu na chwilę mogłam odwiedzić mieszkańców Jagodna a tam mogłabym zamieszkać nawet dziś.
Polecam 🙂

Ponieważ bardzo polubiłam bohaterów Wrzosowej Polany to z radością wróciłam w to miejsce.
Wiosna zawsze przynosi nowy początek.
Czy po trudnych zimowych chwilach w domu Diany zapanuje spokój. Czy ona sama znajdzie w sobie siłę by zacząć od nowa, czy da sobie szansę?
Wiem że życie nie zawsze jest tak kolorowe ale często wystarczy mała iskierka by otuliły nas same ciepłe...

Z przyjemnością przeczytałam o dalszych losach głównych bohaterów. I chyba to już koniec, bo wszystko się super wyjaśniło i ułożyło.

Z przyjemnością przeczytałam o dalszych losach głównych bohaterów. I chyba to już koniec, bo wszystko się super wyjaśniło i ułożyło.

To niezaprzeczalnie jedna z tych historii, które łagodzą najtrudniejsze chwile i za pomocą doświadczeń bohaterów, otwierają wachlarz najważniejszych wartości. Karolina Wilczyńska ponownie zakrada się do znajomej codzienności, aby wraz z promieniami wiosennego słońca, dostarczyć nadziei oraz pokrzepienia serc. Nie zapomina jednak o enigmatycznym charakterze zdarzeń! Wiosna przynosi ukojenie to czwarty już tom serii obyczajowej Wrzosowa Polana – serii poruszającej kobiece struny, niezwykle klimatycznej i angażującej.

Każda z bohaterek zdaje się być pochłonięta gorzkimi myślami, każda jednak zauważalnie potrzebuje uśmierzenia panoszących się w duszy trosk i wątpliwości. Diana dusi w sobie szczerość własnych uczuć i odczuwalnie boi się konfrontacji z przyjaciółką, która nieświadoma, sama stoi przed znakami zapytania. Maria uważnie spogląda na rodzącą się na jej oczach namiętność, Greta natomiast nadal szuka poprawnych relacji z córką. Każda kreacja nasączona zostaje wieloma trudnościami, każda zatem potrzebuje wsparcia i dobrego słowa, każda walecznie kroczy drogą stworzonych przez autorkę przeciwności losu. Gdzieś między sercowymi sprzecznościami, w zgliszczach niszczącego pożaru i w odruchach nikczemnej wrogości, zagnieżdżona zostaje zagadkowa intryga – tak bardzo złowroga i alarmująca. Ale ta historia to przede wszystkim splot fascynujących epizodów, to mocno inspirujące rozwijanie artystycznych pasji, to niesamowita dbałość o kameralny biznes, to niesienie pomocy i naturalnie panosząca się empatia, to także starcie z demonami nie zawsze idealnej przeszłości rodzinnej. Napisana z wyczuwalną subtelnością, napełniająca otuchą, tak bardzo przystępna i życiowa.

Historia otulona aurą niepokojącej tajemnicy. Wiosna przynosi ukojenie, ale otwiera też szerokie spectrum uczuciowych wątpliwości, szkicuje próbę skonfrontowania się ze szczerością własnych doznań, przywołuje niebezpieczeństwo, zachęca do refleksyjnego spoglądania w nieprzepracowaną przeszłość, fermentuje ludzką nieprzychylnością. Karolina Wilczyńska czwarty już raz podgląda mieszkańców Wrzosowej Polany, zakradając się do strapionych szczelin kobiecej wrażliwości – to właśnie w podmuchach ich inspirujących pasji oraz w naturalnej sąsiedzkiej serdeczności, szuka potrzebnego optymizmu oraz złagodzenia smutków, które dostrzegalnie przeszywają naruszone dusze.

To niezaprzeczalnie jedna z tych historii, które łagodzą najtrudniejsze chwile i za pomocą doświadczeń bohaterów, otwierają wachlarz najważniejszych wartości. Karolina Wilczyńska ponownie zakrada się do znajomej codzienności, aby wraz z promieniami wiosennego słońca, dostarczyć nadziei oraz pokrzepienia serc. Nie zapomina jednak o enigmatycznym charakterze zdarzeń! Wiosna...

Przeczytana. Niestety uważam, że ta część jest najsłabsza z cyklu, infantylna. Szkoda.

Przeczytana. Niestety uważam, że ta część jest najsłabsza z cyklu, infantylna. Szkoda.

Wspaniałe zwieńczenie serii. Szkoda, że trzeba się pożegnać z bohaterami. Ta seria zachęciła mnie do wyprawy w Góry Świętokrzyskie o do zobaczenia tych wszystkich pięknych miejsc!

Wspaniałe zwieńczenie serii. Szkoda, że trzeba się pożegnać z bohaterami. Ta seria zachęciła mnie do wyprawy w Góry Świętokrzyskie o do zobaczenia tych wszystkich pięknych miejsc!

Przez prawie całą książkę uważałam, że Wiosna będzie tą najlepszą. Cieszę się, że postać Bogny i Julki w końcu doszły do głosu, dzięki czemu poznaliśmy całą ich historię od początku. Również relacja Joanny i Daniela powoli rozkwita niczym pąki kwiatów. Ich uczucie jest bardzo delikatne, nieśmiałe oraz urocze.🌹🪻🌷
W tym tomie dwie panie Wanda oraz Maria zostały zepchnięte na margines, a ich rola sprowadzała się tylko do gotowania i robienia herbaty dla innych. Trochę szkoda, gdyż Wanda jako była lekarka naprawdę miała ciekawy życiorys. Tutaj była tłem, niewidzialną kurą domową, która piecze i gotuje.
Jeśli chodzi o Dianę, Martynę i Tobiasza, to myślę, że będziecie również zaskoczeni jak ja. Z tym, że u mnie nie było to pozytywne, wesołe zaskoczenie, ale poczucie zawodu i lekkiego zażenowania (co za farsa 😉 ). Nie wierzę, że przez tak długi czas, wspólne spotkania oraz rozmowy z przyjaciółką, pewne fakty nigdy nie wyszły na jaw lub były celowo pomijane. Tak poprostu się nie da :) Być może styl autorki mi nie podpasował, bo ja się na to nie nabrałam, ale może dla reszty nie ma to znaczenia 😀

Przez prawie całą książkę uważałam, że Wiosna będzie tą najlepszą. Cieszę się, że postać Bogny i Julki w końcu doszły do głosu, dzięki czemu poznaliśmy całą ich historię od początku. Również relacja Joanny i Daniela powoli rozkwita niczym pąki kwiatów. Ich uczucie jest bardzo delikatne, nieśmiałe oraz urocze.🌹🪻🌷
W tym tomie dwie panie Wanda oraz Maria zostały zepchnięte na...

Jak ja się ucieszyłam kiedy zobaczyłam, że we Wrzosowej Polanie jest już wiosna 🙂

Jestem wielką fanką tej serii, więc od razu zabrałam się za czytanie!

Zima we Wrzosowej Polanie skończyła się dość zaskakująco a nawet bym napisała, że smutno bo głównej bohaterce Dianie spaliła się pracownia.

Kobieta nie ma łatwo bo nad głową znowu wiszą jej czarne chmury. Myślami jest gdzieś daleko i ponownie musi sprzątać ten cały bałagan, który się wkoło niej zrobił.

Wrzosowa Polana to jednak nie tylko Diana. Poznaliśmy tu historie innych fantastycznych kobiet: Martyny, Grety czy dawnej lekarki- cioci Wandy.

Poprzednie książki złapały mnie za serce ♥️ naprawdę ! Trochę żałuję, że to już koniec całej serii bo na Wrzosowej Polanie poczułam się gościem, mile widzianym gościem 🙂 żal opuszczać te wszystkie fantastyczne kobiety, które przeszły wiele i każda z nich ma swoją historię. Z nich wszystkich polubiłam najbardziej chyba Martynę, szalona dziennikarkę z głową pełna pomysłów mocno dążącą do celu.

@karolina_wilczynska_autorka dziękuję za piękną historię 🙂 miło było gościć w każdej porze roku we Wrzosowej Krainie.

Z czystym sercem polecam całą serię ! Nie pożałujecie !

francuska_na_obcasach

Jak ja się ucieszyłam kiedy zobaczyłam, że we Wrzosowej Polanie jest już wiosna 🙂

Jestem wielką fanką tej serii, więc od razu zabrałam się za czytanie!

Zima we Wrzosowej Polanie skończyła się dość zaskakująco a nawet bym napisała, że smutno bo głównej bohaterce Dianie spaliła się pracownia.

Kobieta nie ma łatwo bo nad głową znowu wiszą jej czarne chmury. Myślami jest...