Śledziłem Teqillę jeszcze za czasów, gdy Kasia Babis chwaliła się swoimi grafikami do niej bodajże za czasów martwych już blogów na serwerach Gazety Wyborczej (Bloxer, czy jakoś tak). Lata temu. Kiedy w końcu udało mi się dorwać tę wersję to tylko przyklasnąłem z zachwytu. Czy było warto? Jak najbardziej, bo to kawał porządnej rozrywki z rasową bohaterką. Polecam!

Śledziłem Teqillę jeszcze za czasów, gdy Kasia Babis chwaliła się swoimi grafikami do niej bodajże za czasów martwych już blogów na serwerach Gazety Wyborczej (Bloxer, czy jakoś tak). Lata temu. Kiedy w końcu udało mi się dorwać tę wersję to tylko przyklasnąłem z zachwytu. Czy było warto? Jak najbardziej, bo to kawał porządnej rozrywki z rasową bohaterką. Polecam!

Fabuła książki „Tequila: Liczba bestii” rozgrywa się w postapokaliptycznym świecie, w którym przetrwanie stanowi nie lada wyzwanie. Główna bohaterka Tequila jest obrończynią ostatniej ostoi ludzkości. Podczas heroicznych przygód towarzyszy jej ogromny tygrys, jej nieodłączny towarzysz. Na swojej drodze będzie musiała zmierzyć się z szaleńcami oraz bestiami i poznać prawdę na temat swojej przeszłości.

Jestem pod ogromnym wrażeniem samej przedmowy autora. Zwykle kręcę nosem, kiedy mam przeczytać wstęp w książce, ale gdybym ominęła ten byłby to ogromny błąd. W bardzo ciekawy sposób zostały opisane „pulp magazine”. Autor opowiada o genezie epickich fantastycznych historii, które wszyscy dobrze znamy i kochamy.

Tytuł ten to klasyczna fantastyka, która przedstawia wizję postapokaliptycznego świata. Można również podczas czytania poczuć klimat westernu. Czytelnik styka się z intensywnymi, czasami nawet brutalnymi scenami walki, atakami latających bestii z innego wymiaru oraz historią przedstawionego świata.
Akcja często zmienia swoje miejsce. Na zmianę przeplatają się różne wątki, co może wprowadzać na początku lekki chaos, ale ostatecznie wszystko łączy się w konkretną całość.

Pojawia się wielu bohaterów, szczególnie tych drugoplanowych jednak najbardziej rozwinięte pod względem osobowości są główne postacie jak oczywiście Tequila oraz jej towarzysze tygrys Diesel i rewolwerowiec Cosmas Karacena. To jedyne postacie, z którymi czytelnik może poczuć jakąś emocjonalną więź.

Zachwyciły mnie również ilustracje znajdujące się w książce oraz sama okładka. Dynamiczna komiksowa kreska idealnie komponuje się z akcją powieści. Intensywna kolorystyka ilustracji na obwolucie zdecydowanie przyciąga oko i kontrastuje z monochromatyczną rzeczywistością postapokaliptycznego świata.

Podsumowując bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania. Jeśli ktoś potrzebuje intensywnej, nieschematycznej historii z wojowniczą główną bohaterką to ten tytuł jest idealny. Na pewno sięgnę po kolejne przygody Tequili.

Bardzo dziękuję portalowi nakanapie.pl za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki!

Fabuła książki „Tequila: Liczba bestii” rozgrywa się w postapokaliptycznym świecie, w którym przetrwanie stanowi nie lada wyzwanie. Główna bohaterka Tequila jest obrończynią ostatniej ostoi ludzkości. Podczas heroicznych przygód towarzyszy jej ogromny tygrys, jej nieodłączny towarzysz. Na swojej drodze będzie musiała zmierzyć się z szaleńcami oraz bestiami i poznać prawdę...

Tequila pojawiła się w świadomości czytelników dobre kilka lat temu, przybierając bardzo różne formy artystyczne. Mogliśmy zobaczyć komiks z jej przygodami, a także kilka małych projektów, którym bliżej do opowiadań niż do większej opowieści. Świat postapokaliptyczny, który jest jednym z głównych filarów pierwszej powieści z uniwersum Tequily, nie jest wcale przypadkowym wyborem i jest na potwierdzenie tego bardzo dużo dowodów. Autor książki, Łukasz Śmigiel, ewidentnie jest ogromnym fanem post-apo, a do tego dysponuje ogromną wiedzą z dziedziny popkultury osadzonej w tej mrocznej wizji świata przyszłości. Nie powinno zatem nikogo dziwić, że swoje hobby postanowił przekuć na coś większego, powinno bardziej ciekawić, dlaczego z tak słabym efektem?

Pełna recenzja książki na stronie:
http://moznaprzeczytac.pl/tequila-liczba-bestii-lukasz-smigiel/

Tequila pojawiła się w świadomości czytelników dobre kilka lat temu, przybierając bardzo różne formy artystyczne. Mogliśmy zobaczyć komiks z jej przygodami, a także kilka małych projektów, którym bliżej do opowiadań niż do większej opowieści. Świat postapokaliptyczny, który jest jednym z głównych filarów pierwszej powieści z uniwersum Tequily, nie jest wcale przypadkowym...

Bardzo fajna lektura spod znaku postapo. Akcja jest wręcz galopująca. Niestety jednocześnie chyba zbyt często rwana, w celu ukazania innych, dziejących się równocześnie (lub nie) wydarzeń. Autor ma aż nadmiar pomysłów, którymi co chwilę zasypuje czytelników. Odczuwa się gęste inspiracje szeroką popkulturą. Nie raz podczas czytania miałem skojarzenia z jakąś sceną ze znanego mi filmu lub gry video.

Mam jednak wrażenie, że są pewne luki w historii, szczególnie w pierwszej połowie książki, np. w jaki sposób i kiedy Karacen został wezwany przez Kapitana do Los Alamos? Inny mankament - jest za krótka. Wiem, że to w zamierzeniu cykl i jest jeszcze komiks plus kilka mniejszych form literackich, ale i tak za krótka! Niby 270 stron, ale czyta się błyskawicznie i czuje się niedosyt historią. Chociaż w sumie to pozytyw, że fabuła wciąga.

Niestety kontynuacja planowana jest dopiero na jesień 2017 r., a wiele motywów zostało ledwie zarysowanych. Mimo wszystko polecam, bo to świetna rozrywka i mam nadziej, że kontynuacja się ukaże przed zapowiadanym terminem.

Bardzo fajna lektura spod znaku postapo. Akcja jest wręcz galopująca. Niestety jednocześnie chyba zbyt często rwana, w celu ukazania innych, dziejących się równocześnie (lub nie) wydarzeń. Autor ma aż nadmiar pomysłów, którymi co chwilę zasypuje czytelników. Odczuwa się gęste inspiracje szeroką popkulturą. Nie raz podczas czytania miałem skojarzenia z jakąś sceną ze znanego...

Autor od pierwszych stron wali z grubej rury. Pierwsza scena sprawiła że nabrałem wątpliwości do reszty książki, ale później było już tylko lepiej. Pozostał jednak u mnie niedosyt związany z wprowadzeniem do historii. Jak by była wyrwana z kontekstu.

Autor od pierwszych stron wali z grubej rury. Pierwsza scena sprawiła że nabrałem wątpliwości do reszty książki, ale później było już tylko lepiej. Pozostał jednak u mnie niedosyt związany z wprowadzeniem do historii. Jak by była wyrwana z kontekstu.