--- Zaskakująca historia wejścia w dorosłość Helwarda Manna, nastolatka (w wieku 650 mil),syna Badacza Przyszłości, żyjącego w świecie wciąż przemieszczającego się i dążącego do tajemnego "optimum" miasta na szynach, opowiadana pierwszoosobowo, prostym, przyjemnym w odbiorze językiem.
--- Dla fanów wszelkiego rodzaju utopii i antyutopii pozycja obowiązkowa!

--- Zaskakująca historia wejścia w dorosłość Helwarda Manna, nastolatka (w wieku 650 mil),syna Badacza Przyszłości, żyjącego w świecie wciąż przemieszczającego się i dążącego do tajemnego "optimum" miasta na szynach, opowiadana pierwszoosobowo, prostym, przyjemnym w odbiorze językiem.
--- Dla fanów wszelkiego rodzaju utopii i antyutopii pozycja obowiązkowa!

Zadziwiające, ale to coś w rodzaju "geograficzno-fizycznego science-fiction/fantastyka". Równocześnie oryginalne, proste i bogate. Zdecydowanie polecam; mnie wręcz urzekło.

Zadziwiające, ale to coś w rodzaju "geograficzno-fizycznego science-fiction/fantastyka". Równocześnie oryginalne, proste i bogate. Zdecydowanie polecam; mnie wręcz urzekło.

Do pewnego momentu bardzo ciekawa, potem jakoś to wszystko się rozmywa, końcówka wręcz fATALNA

Do pewnego momentu bardzo ciekawa, potem jakoś to wszystko się rozmywa, końcówka wręcz fATALNA

Helward Mann skończył właśnie 650 mil czyli... jakieś 18 lat i wkracza w dorosłość. A dorosłość to obowiązki, praca i współodpowiedzialność za cały Świat. Dosłownie, bo żyje w mieście, które nieprzerwanie przesuwa się po torach „goniąc” tajemnicze Optimum, które jest warunkiem jego bezpieczeństwa. I to miasto jest jego i współmieszkańców całym Światem. Wszystko co znajduje się wokół jest nieodgadnione i najczęściej wrogie. Ten tajemniczy świat poznajemy jego oczami, i znów dosłownie, bo to co sam widzi niekoniecznie musi być tożsame z tym co jest naprawdę.
Priest, właściwie do końca powieści, utrzymuje tajemnicę. Fabuła toczy się – jak samo miasto – niespiesznie – nie jest spektakularna, ale dostatecznie ciekawa, żeby przykuć uwagę.
Brakuje mi tutaj rozmachu Simmonsa na przykład, choć wtedy z 270 stron doszlibyśmy pewnie do 5000..., ale właśnie ta oszczędność Priest'a, akurat tutaj, tłumi ten nader ciekawy pomysł.

Helward Mann skończył właśnie 650 mil czyli... jakieś 18 lat i wkracza w dorosłość. A dorosłość to obowiązki, praca i współodpowiedzialność za cały Świat. Dosłownie, bo żyje w mieście, które nieprzerwanie przesuwa się po torach „goniąc” tajemnicze Optimum, które jest warunkiem jego bezpieczeństwa. I to miasto jest jego i współmieszkańców całym Światem. Wszystko co znajduje...

7,5/10

7,5/10

Powieść nie rzuciła mnie na kolana. Jest to klasyka sci-fi, ale miałem problem, żeby "zżyć się" z bohaterem czy zainteresować światem przedstawionym.

Przebrnąłem do końca, ale bez rewelacji. Przecz cały czas czułem, że powieść jest niepotrzebnie rozwlekana, jakby pierwotnie było opowiadaniem.

Powieść nie rzuciła mnie na kolana. Jest to klasyka sci-fi, ale miałem problem, żeby "zżyć się" z bohaterem czy zainteresować światem przedstawionym.

Przebrnąłem do końca, ale bez rewelacji. Przecz cały czas czułem, że powieść jest niepotrzebnie rozwlekana, jakby pierwotnie było opowiadaniem.

Bardzo dobra powieść. Mimo niewielu stron dostarczyła mi mnóstwo przyjemności. Kiedyś sięgając po książki Mastertona, Kinga, Koontz'a, a także wielu innych autorów polskiej i zagranicznej sceny, myślałem, że osiągnąłem wyżyny literackie. Jak bardzo się myliłem - uświadomiłem sobie ten fakt po zetknięciu z Simmonsem, Priestem, Brunnerem, Mathesonem. Dopiero po przeczytaniu tysięcy stron stałem się bardziej świadomym czytelnikiem. Wracając do "Odwróconego Świata": akcja jest powolna, niemniej rzeczowy i konkretny styl autora nie pozwala się nudzić.
Rozpala wyobraźnie, zmusza do rozważań. Jest kilka luk i niedociągnięć, natomiast to rekompensuje klimat powieści.
Zdecydowanie polecam.

Bardzo dobra powieść. Mimo niewielu stron dostarczyła mi mnóstwo przyjemności. Kiedyś sięgając po książki Mastertona, Kinga, Koontz'a, a także wielu innych autorów polskiej i zagranicznej sceny, myślałem, że osiągnąłem wyżyny literackie. Jak bardzo się myliłem - uświadomiłem sobie ten fakt po zetknięciu z Simmonsem, Priestem, Brunnerem, Mathesonem. Dopiero po przeczytaniu...

Ciekawe zakończenie.

Ciekawe zakończenie.

Nie wiem czy było to celowe - podejrzewam, że nie - ale ze współczesnej perspektywy początkowe fragmenty tej krótkiej powieści czyta się w innym duchu, co z ogromną korzyścią działa dla "Odwróconego Świata". Nierealna wizja miasta sunącego niczym pociąg po budowanych w trudzie i pośpiechu torach w pogoni za nieokreślonym i niejasnym optimum, niepokojąco totalitarna atmosfera politycznego ustroju zdominowanego przez cechy, ogrom tajemnic i typowy protagonista, który próbuje się w nich odnaleźć - to wszystko sprawiało, że traktowałem powieść Priesta jako książkę-alegorię z pogranicza fantastyki i krytykę kapitalizmu, konsumpcjonizmu oraz konformizmu.

Dlatego tym większym zaskoczeniem było dla mnie, że autor wykreował świat, w którym jego prawa zostały nagięte w myśl geometryczno-fizycznej naukowej zabawy Priesta, zupełnie odmiennej od moich początkowych przewidywań. Odsłanianie kolejnych jego tajemnic stało się największym atutem, także dlatego, że "Odwrócony Świat" nabrał tempa.

Inna sprawa, że poza tym światem większych atutów - nie licząc poza coraz bardziej oddalających się od siebie protagonisty i jego byłej żony - w tej książce nie ma. Samo zaś wyjaśnienie co do natury świata przedstawionego jest podane w dobrym tempie, z obowiązkowym zwrotem akcji, inne niż można by się spodziewać, choć lepiej byłoby się nad nim nie pochylać, bo mogłoby ujawnić zbyt wiele luk. Niekonformistyczny duch, uniwersalny dla sci-fi zaś objawia się w w symbolicznym wątku związanym z percepcją świata. To właśnie percepcja jest jednym z głównych motywów książki, a bawienie nią środkiem do ciekawego podawania treści - kolejne tajemnice odsłania się czytelnikowi niczym przy odsłonięciu kolejnych kurtyn, których nie dostrzegał i czytelnik, i główny bohater. Intrygująca, nabierająca tempa i coraz bardziej angażująca lektura, nawet jeśli pozostawiająca ogromny niedosyt.

Nie wiem czy było to celowe - podejrzewam, że nie - ale ze współczesnej perspektywy początkowe fragmenty tej krótkiej powieści czyta się w innym duchu, co z ogromną korzyścią działa dla "Odwróconego Świata". Nierealna wizja miasta sunącego niczym pociąg po budowanych w trudzie i pośpiechu torach w pogoni za nieokreślonym i niejasnym optimum, niepokojąco totalitarna...

Matematyka i fizyka nie są moją pasją, ale potrafię docenić dobrą fantastykę. Cały czas głowiłem się, o co tutaj chodzi. Ostatnie strony przyniosły odpowiedź, która świetnie koresponduje z całą powieścią. Priest to jednak świetny pisarz. Tuż za Simmonsem i Mitchellem.

Matematyka i fizyka nie są moją pasją, ale potrafię docenić dobrą fantastykę. Cały czas głowiłem się, o co tutaj chodzi. Ostatnie strony przyniosły odpowiedź, która świetnie koresponduje z całą powieścią. Priest to jednak świetny pisarz. Tuż za Simmonsem i Mitchellem.