Przedrzeźniacz

Schyłkowo. Mrocznie. Pusto. Beznadziejnie. Z dnia na dzień bez celu i pomysłu. Każdy sam. Każdy sobie. Z poszanowaniem prywatności i indywidualności, w stanie permanentnego marazmu. Czy tak może skończyć nasze społeczeństwo?

Gdybyśmy kiedyś byli zdolni stworzyć sztuczną inteligencję rozwiniętą na tyle, że byłaby ona w stanie odczuwać chęć popełnienia samobójstwa na tyle silną, by dla jej realizacji poświęcić ludzkość. Gdybyśmy stworzyli androidy na tyle podobne do nas, że byłyby problemy z odróżnieniem ich od ludzi (coś jak w książce "Czy androidy śnią o elektrycznych owcach"), to owszem, w takim przypadku mogłyby pojawić się pewne niespodziewane komplikacje. Słowem: mogłoby być mało ciekawie, bo że na swój sposób przyjemnie, dlaczego nie? Mielibyśmy wszak zioło i sopory.

Jeśli idzie o prywatność, indywidualizm i nie włażenie z butami w przestrzeń osobistą, to jestem jak najbardziej za. Jakoś sensownie rozwiązana kontrola urodzin w obecnej sytuacji też raczej nie wydaje się najgorszym pomysłem. 

Czy wszystko to, plus zaawansowana sztuczna inteligencja, mogłoby doprowadzić do społeczeństwa zbliżonego do tego, które w "Przedrzeźniaczu" przedstawił Tevis? Czy jedynym ratunkiem byłyby w takiej sytuacji miłość, bliskość i poczucie więzi? A może jakiś rodzaj religii zbliżony nieco do zasad, według których żyją obecnie anabaptyści lub wspólnoty amiszów? Czy "piekło to inni", jak na pewnym etapie swojej filozoficznej drogi stwierdził Sartre, czy może wręcz przeciwnie?

Któż to wiedzieć może, ale pogdybać zawsze można. Takie prawo opowieści. Takie prawo fantastyki. "Przedrzeźniacz", choć mroczny i depresyjny, to jednak na pewno wart przeczytania i zmuszający do refleksji nad tym, dokąd zmierzamy i co może czekać nas w przyszłości.

Schyłkowo. Mrocznie. Pusto. Beznadziejnie. Z dnia na dzień bez celu i pomysłu. Każdy sam. Każdy sobie. Z poszanowaniem prywatności i indywidualności, w stanie permanentnego marazmu. Czy tak może skończyć nasze społeczeństwo?

Gdybyśmy kiedyś byli zdolni stworzyć sztuczną inteligencję rozwiniętą na tyle, że byłaby ona w stanie odczuwać chęć popełnienia samobójstwa na tyle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świat zdebilałych ludzi interesujących się tylko szybkim seksem i narkotykami. Świat robotów, którym się zwyczajnie nie chce. Świat, w którym nikt już nie umie czytać.

Aż dziw, że "Przedrzeźniacz" nie stoi obok "Nowego wspaniałego świata" i "Roku 1984" jako klasyka antyutopii. Na pewno będę wszystkim gorąco polecał.

Świat zdebilałych ludzi interesujących się tylko szybkim seksem i narkotykami. Świat robotów, którym się zwyczajnie nie chce. Świat, w którym nikt już nie umie czytać.

Aż dziw, że "Przedrzeźniacz" nie stoi obok "Nowego wspaniałego świata" i "Roku 1984" jako klasyka antyutopii. Na pewno będę wszystkim gorąco polecał.

Pokaż mimo to

Ta książka pokazuje
jak wpływ wielkiej technologii wpływa na ludzką inteligencję. Mamy tutaj świat pełen technologii: myślobusów,robotów itd. Jednak ludzie pod wpływem tego wszystkiego zatracili samych siebie utracili zdolność czytania,rozmnażania oraz miłości. Super pozycja tylko momentami za dużo odniesień do Boga, autor mógłby rozwinąć bardziej wątek samospaleń

Ta książka pokazuje
jak wpływ wielkiej technologii wpływa na ludzką inteligencję. Mamy tutaj świat pełen technologii: myślobusów,robotów itd. Jednak ludzie pod wpływem tego wszystkiego zatracili samych siebie utracili zdolność czytania,rozmnażania oraz miłości. Super pozycja tylko momentami za dużo odniesień do Boga, autor mógłby rozwinąć bardziej wątek samospaleń

Pokaż mimo to

Pesymistyczna wizja przyszłości, przedstawiająca wyniszczony świat pozbawiony kreatywności i intelektualnej ciekawości. Egoistyczne środowisko, w którym każdy żyje w samotności, pochłonięty własnymi potrzebami i przyjemności, odurzony lekami, powoli tocząc się ku końcowi istnienia.
Można by pomyśleć, że nie ma już żadnej nadziei.
Jednak Paul i Mary Lou odrzucają ponury styl życia i odnajdują ratunek w pozornie bezużytecznych w tej rzeczywistości przedmiotach. Odnajdują ratunek w książkach, które otwierają przed nimi całkiem nowy świat.
Jest to przejmująca historia o wartości relacji międzyludzkich, o nadziei, a także sile i wadze słowa pisanego.
W książce chyba najbardziej urzekła mnie postać Spoffortha, który, mimo iż jest robotem, jest bardziej ludzki, niż można się spodziewać. Szkoda, że poświęcone mu rozdziały są takie krótkie.
Zachęcam do przeczytania. Nie jest to długa książka, a porusza ważne tematy. Ja sama jestem bardzo zadowolona z lektury :)

Pesymistyczna wizja przyszłości, przedstawiająca wyniszczony świat pozbawiony kreatywności i intelektualnej ciekawości. Egoistyczne środowisko, w którym każdy żyje w samotności, pochłonięty własnymi potrzebami i przyjemności, odurzony lekami, powoli tocząc się ku końcowi istnienia.
Można by pomyśleć, że nie ma już żadnej nadziei.
Jednak Paul i Mary Lou odrzucają ponury styl...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wizja przyszłosci.Ludzie utracili zdolność rozmowy.Utracili zdolność tworzenia.Nie umieją nic .Nie umieją czytać ani pisać.Kontolowane śrowisko.kontolowane emocje.Pigułki szczęścia.Pigułki rozrodczości.Brak dzieci.I tak się kończy świat nie hukiem ale skowytem.Czy jest nadzieja?Odpowiedż jest w tej książce

Wizja przyszłosci.Ludzie utracili zdolność rozmowy.Utracili zdolność tworzenia.Nie umieją nic .Nie umieją czytać ani pisać.Kontolowane śrowisko.kontolowane emocje.Pigułki szczęścia.Pigułki rozrodczości.Brak dzieci.I tak się kończy świat nie hukiem ale skowytem.Czy jest nadzieja?Odpowiedż jest w tej książce

Pokaż mimo to

I tak właśnie kończy się świat. Nie z hukiem lecz skomleniem. Czy w tym kierunku zmierzamy?

"Przedrzeźniacz" na pewno zapada w pamięć. Mroczna, przygnębiająca, depresyjna i pesymistyczna dystopia, jednak z optymistycznym, dającym nadzieję zakończeniem.

Przez stronice książki prześwitują echa takich książek jak "Nowy Wspaniały Świat", "Fahrenheit 453" czy "1984", trąci też powieściami drogi, a inspirowane nią były (być może) takie dzieła jak "Blade Runner", "Droga", "Equilibrium" czy "Fallout" - z drugiej jednak strony zarówno fabuła, jak i przedstawiony świat czy myśli, które pojawiają się u czytelnika w trakcie lektury (czy po zamknięciu ostatniej strony) są jak najbardziej oryginalne.

Mocna pozycja. Polecam.

I tak właśnie kończy się świat. Nie z hukiem lecz skomleniem. Czy w tym kierunku zmierzamy?

"Przedrzeźniacz" na pewno zapada w pamięć. Mroczna, przygnębiająca, depresyjna i pesymistyczna dystopia, jednak z optymistycznym, dającym nadzieję zakończeniem.

Przez stronice książki prześwitują echa takich książek jak "Nowy Wspaniały Świat", "Fahrenheit 453" czy "1984", trąci...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna wizja utopii i kolejne niepowodzenie człowieka w próbie stworzenia takiego świata. Człowiek posunął technologię do przodu, ale sam cofnął się kilka kroków wstecz, odrzucając istotne wartości.

Jeżeli nie jesteś fanem tematyki utopii/antyutopii to spokojnie możesz odjąć 1-2 oczka od finalnej noty. Mi się podobało, przyjemnie śledziło mi się odkrywanie faktów z przeszłości wraz z głównym bohaterem. Jednocześnie brakuje efektu "wow', który mógłby zachęcić nie lubujących się w takiej tematyce, czytelników. Tu prędzej poleciłbym J. A. Zajdla lub J. Brunnera.

Kolejna wizja utopii i kolejne niepowodzenie człowieka w próbie stworzenia takiego świata. Człowiek posunął technologię do przodu, ale sam cofnął się kilka kroków wstecz, odrzucając istotne wartości.

Jeżeli nie jesteś fanem tematyki utopii/antyutopii to spokojnie możesz odjąć 1-2 oczka od finalnej noty. Mi się podobało, przyjemnie śledziło mi się odkrywanie faktów z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Przedrzeźniacz” /tyt. oryg. Mockingbird / to kolejna, wydana w 1980 roku książka Waltera Tevisa. Od wydania poprzedniej, „Człowieka, który spadł na ziemię” minęło 17 lat i w tym czasie Tevis w zasadzie nic nie publikował. Zmagał się ze swoimi demonami, uzależnieniem, depresją, wyobcowaniem i alienacją.
„Przedrzeźniaczem” powrócił w wielkim stylu. Książka została nominowana w 1980 roku do Nagrody Nebula za najlepszą powieść.
I znowu, jak w „Człowieku, który spadł na ziemię” Tevis zmusza czytelnika do zastanowienia się nad światem, jego przyszłością i przeszłością, nad istotą człowieczeństwa.
Jest mroczna, pesymistyczna i melancholijna.
Wizja przyszłości, jaką przewiduje Tevis jest przerażająca. Paradoksalnie, jest to wizja cywilizacji która umiera bo ludzie chcą być szczęśliwi.
W wizji przyszłości prezentowanej przez Trevisa odnajdujemy wiele podobieństw do prozy Bradbury’ego, Brunnera, Asimova czy Orwell’a a styl jaki prezentuje jest niezwykle oszczędny i mocno depresyjny.
Świat gdzie ludzie nie potrafią czytać:
cyt.
"- Co dokładnie robi się z książką?
- Czyta się ją.
- O, a co to znaczy?
- Niektórym z tych znaków odpowiadają dźwięki, które z kolei tworzą słowa.
Patrzysz na znaki, a wtedy dźwięki pojawiają się w twoim umyśle. Jeśli
odpowiednio długo ćwiczysz, zaczynają brzmieć, jakby ktoś do ciebie mówił - bardzo cicho. ‘’

Gdzie nie istnieją już żadne więzi międzyludzkie, nie ma rodziny, miłości, zamiast kalendarza jedynie żółcie i błękity a wszystkie czynności za ludzi wykonują roboty.
Dla mnie to powieść niemal wizjonerska. Cywilizacja analfabetów, spędzająca czas przed telewizorem, karmiona środkami psychotropowymi oraz zajmująca się szybkim i niezobowiązującym seksem. „Cywilizacja obrazkowa”.
Powieść wypełniona emocjami, które zalewają czytelnika i niosą wielki ładunek emocjonalny, stawiająca wiele pytań na które musimy odpowiedzieć sobie sami.

Brawa dla wydawnictwa MAG za serię Artefakty, które odkrywa na nowo niektóre, zapomniane już
arcydzieła dla nowych pokoleń czytelników.
Polecam.

„Przedrzeźniacz” /tyt. oryg. Mockingbird / to kolejna, wydana w 1980 roku książka Waltera Tevisa. Od wydania poprzedniej, „Człowieka, który spadł na ziemię” minęło 17 lat i w tym czasie Tevis w zasadzie nic nie publikował. Zmagał się ze swoimi demonami, uzależnieniem, depresją, wyobcowaniem i alienacją.
„Przedrzeźniaczem” powrócił w wielkim stylu. Książka została nominowana...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Męcząca i długa książka. Spodziewałam się czegoś o wiele lepszego, a dostałam naprawdę irytującą historię pełną powtórzeń, bezsensownych wypełniaczy kartek i bohaterów, których miałam bardzo szybko dosyć. Wszelkie religijne nawiązania, cytaty z biblii bleh, do tego idiotyzm ludzi którzy nie potrafią czytać, różne absurdy, nieliczne niejasności. Podobały mi się natomiast samospalające istoty o pewnej szczególnej wierze. Książki nie polecam, ale inną tego autora mogę polecić: człowiek który spadł na ziemię.

Męcząca i długa książka. Spodziewałam się czegoś o wiele lepszego, a dostałam naprawdę irytującą historię pełną powtórzeń, bezsensownych wypełniaczy kartek i bohaterów, których miałam bardzo szybko dosyć. Wszelkie religijne nawiązania, cytaty z biblii bleh, do tego idiotyzm ludzi którzy nie potrafią czytać, różne absurdy, nieliczne niejasności. Podobały mi się natomiast...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Przedrzeźniacz" to powieść antyutopijna, w której autor prezentuje nam mroczny, smutny i ponury świat, gdzie rodzi się coraz mniej dzieci, ludzie nie potrafią czytać, nie wiedzą co to sztuka, a najwłaściwiej byłoby powiedzieć że roboty całkowicie zastąpiły kulturę. Nie da się jednak ukryć, że to właśnie na czytelnictwo Tevis kładzie szczególny nacisk i meandruje wokół tego tematu by zwrócić naszą uwagę na wartość oraz potrzebę czytania. Niechże dobrym podsumowaniem tego komentarza będzie cytat bezpośredni: "Czytanie to zbyt intymna czynność [...] Zbytnio nas zbliża do uczuć i idei innych ludzi. Zaburza myślenie i mąci w głowie."

"Przedrzeźniacz" to powieść antyutopijna, w której autor prezentuje nam mroczny, smutny i ponury świat, gdzie rodzi się coraz mniej dzieci, ludzie nie potrafią czytać, nie wiedzą co to sztuka, a najwłaściwiej byłoby powiedzieć że roboty całkowicie zastąpiły kulturę. Nie da się jednak ukryć, że to właśnie na czytelnictwo Tevis kładzie szczególny nacisk i meandruje wokół tego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to