Kroniki Atopii

Książka niby długa ale czyta się szybko. Co mogę napisać to to, że nie jest to typowe SF a raczej cyberpunk, które nigdy nie był moim ulubionym typem powieści, preferuję opowieści o kosmosie i obcych. Tutaj ewidentnie będzie druga część. Sama fabuła bardzo interesująca i dosyć przerażająca. Niestety złol bardzo łatwy do odgadnięcia jak i większość toczących się wątków, przez co książka nie powala. Takie sobie czytadło, dodatkowy minus to sposób kreowania świata przez pisarza, niestety nie jest on tak ładnie opisany, żeby móc go poczuć, nie ma tu mięsistości przez co przedstawiony świat jest dosyć płaski. Ogólnie książka w porządku ale to nie to co lubię i raczej po drugi tom nie sięgnę.

Książka niby długa ale czyta się szybko. Co mogę napisać to to, że nie jest to typowe SF a raczej cyberpunk, które nigdy nie był moim ulubionym typem powieści, preferuję opowieści o kosmosie i obcych. Tutaj ewidentnie będzie druga część. Sama fabuła bardzo interesująca i dosyć przerażająca. Niestety złol bardzo łatwy do odgadnięcia jak i większość toczących się wątków,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chaotyczne, niespójne. A mogło być tak pięknie...

Chaotyczne, niespójne. A mogło być tak pięknie...

Pokaż mimo to

[...]
Zapowiadało się całkiem nieźle mimo typowych schematów – rozszerzona świadomość, technologia, która determinuje ludzkie zachowania, wirtualne rzeczywistości, wszystko dzieje się na Atopii, sztucznej wyspie na Pacyfiku. Powieść Matthew Mathera wprowadza kolejne postaci rozpoczynając ich historię w jednym punkcie. Początek jest intrygujący przypomina nieco wątki znane z Matrixa, Czarnego lustra, powieści P. Dicka, autor lojalnie uprzedza na początku, że można je traktować niezależnie, bo w ostatniej części się zazębiają. Już teraz z perspektywy zastanawiam się na ile to zabieg marketingowy, by dotrzymać czytelnika do końca. Im bardziej mnie nużyła i irytowała lektura, tym bliżej byłem decyzji by zerknąć tylko na tę ostatnią część. Ostatecznie jednak podziękowałem. Moja irytacja narastała już od pewnego czasu.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/kroniki-atopii/

[...]
Zapowiadało się całkiem nieźle mimo typowych schematów – rozszerzona świadomość, technologia, która determinuje ludzkie zachowania, wirtualne rzeczywistości, wszystko dzieje się na Atopii, sztucznej wyspie na Pacyfiku. Powieść Matthew Mathera wprowadza kolejne postaci rozpoczynając ich historię w jednym punkcie. Początek jest intrygujący przypomina nieco wątki znane z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za długa, za gruba, za nudna....

Za długa, za gruba, za nudna....

Pokaż mimo to

Technologia ma pomagać. Technologia ma dawać nowe możliwości. Technologia jest przyszłością.

Ludzie zawsze dążą do wyniszczenia innych. Tym razem, zamiast dokonać tego poprzez wojny, wykorzystali pogodę.

Stworzono Atopię, wyspę, na której miał panować pokój, a ludzie mieszkający tam mogli tworzyć nowe technologie. Tak oto powstały prokury.

Prokury to przyjaciele. Pomocnicy. Zastępcy.

Każdy może mieć swoją prokurę. Ta sprawi, że jeżeli zaplanujesz schudnąć, ale nie chcesz odczuwać bólu związanego z ćwiczeniami, zrobi to za Ciebie, a Ty w tym czasie spędzisz czas w alternatywnej rzeczywistości. Na Dominikanie, Hawajach czy gdziekolwiek zapragniesz. A efekty będą takie jak po ćwiczeniach! Czyż nie brzmi to wspaniale?

Atopia daje Ci coś jeszcze. Zastanawiasz się nad założeniem rodziny? Boisz się, jak będzie przebiegać proces dorastania? Oni Ci w tym pomogą! Zamów swojego symulaka i dowiedz się, jak to jest z dzieckiem! Dorasta znacznie szybciej niż zwykłe dziecko, dzięki czemu w krótkim czasie przebrniesz przez różne problemy związane z dorastaniem!

Masz za dużo na głowie? Chcesz się rozdwoić a czasem roztroić? Żaden problem! Od teraz żadna oferta nie przeleci Ci koło nosa!

Jednak czy takie życie, piękne jak sen, może trwać wiecznie? Czy sen nie stanie się koszmarem?


Kroniki Atopii to najlepsze science-fiction, jakie do tej pory czytałam. Naprawdę nie mogłam się oderwać od tej historii i z zainteresowaniem czytałam każdy kolejny rozdział.

Gdy na początku czyta się tę powieść, ma się wrażenie, że (zwłaszcza pierwsza postać, którą poznajemy), ma niewiele wspólnego z dalszymi wydarzeniami. Jednak w tej historii nic nie jest takim, jakim się wydaje! Każdy wątek w jakiś sposób się łączy. Autor doskonale połączył wszystko, o czym pisał i chociaż na końcu zostawia czytelnikowi pytanie „I co dalej?” to jednak wszystkie wątki w historii zostają zamknięte.

Kiedy czytamy o tym, czym się różni science-fiction od fantasy, możemy czytać, że fantasy tworzy światy, w których niestety nie możemy żyć, a sci-fi światy, w których na szczęście nie będziemy żyć. Bo chociaż są to wizje przyszłości, to bardzo często widzi się przyszłość jako coś mrocznego. I tak jest również w tym przypadku — autor pokazuje wizję świata całkowicie zdominowanego przez technikę. I choć ta może pomagać człowiekowi, to może mu też odbierać człowieczeństwo. We wszystkim trzeba mieć umiar — również w korzystaniu z nowinek technologicznych.

W tym miejscu warto wspomnieć, że autor nie wymyślał technologii tak po prostu. Matthew Mather już od dziecka interesował się technologią, czytał wiele powieści science-fiction. Później zajmował się komputerową nanotechnologią i zawodowo zajmuje się wieloma nowinkami technicznymi. Oczywiście w ramach pisania powieści wykorzystał fikcję literacką, ale była ona wsparciem dla znanych jemu technologii.

Jeżeli kogoś przeraża grubość tej pozycji, to nie ma do czego się zrażać — mimo że jest to ponad 600 stron, to czytając tę pozycję, nie czuje się tego. Jest ona podzielona na części, a w każdej z nich kto inny jest głównym bohaterem. Dzięki temu możemy się skupić na wydarzeniach w jej życiu, a poznając każdą kolejną postać, dostrzegamy nawiązania do wcześniejszych rozdziałów, co jest bardzo ciekawym zabiegiem, a przy tym umilającym czytanie.


Kroniki Atopii to świetnie napisana powieść, typowa dla swojego gatunku, a przy tym technologia nie jest opisywana bardzo naukowo i osoba, która nie zna się za dobrze na technice, bez problemu sobie poradzi ze zrozumieniem działania opisanych w książce maszyn. Dlatego polecam ją wszystkim, nie tylko tym, którzy lubią science-fiction, bo ta powieść jest naprawdę niezwykła i każdy znajdzie w niej coś dla siebie!

http://olabylexi.blogspot.com/2018/08/kroniki-atopii-recenzja-55.html

Technologia ma pomagać. Technologia ma dawać nowe możliwości. Technologia jest przyszłością.

Ludzie zawsze dążą do wyniszczenia innych. Tym razem, zamiast dokonać tego poprzez wojny, wykorzystali pogodę.

Stworzono Atopię, wyspę, na której miał panować pokój, a ludzie mieszkający tam mogli tworzyć nowe technologie. Tak oto powstały prokury.

Prokury to przyjaciele....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z całą pewnością nie sposób odmówić autorowi pomysłu na powieść.Matthew roztacza przed soba niesamowitą wizje przyszłości.Będącą na swój sposób niepokojacą,ale intrygującą zarazem.
"Kroniki Atopii" to głownie kilka wątków poszczególnych bohaterów które zostają momentami splatają się ze soba tworząc spójną całość-jaki wyszedł efekt?Naprawdę dobry,książka nie nudzi,ani zbytnio się nie ciągnie,co prawda mógłbym się doczepić ze jest dużo specjalistycznego słownictwa ale cóz.

Z całą pewnością nie sposób odmówić autorowi pomysłu na powieść.Matthew roztacza przed soba niesamowitą wizje przyszłości.Będącą na swój sposób niepokojacą,ale intrygującą zarazem.
"Kroniki Atopii" to głownie kilka wątków poszczególnych bohaterów które zostają momentami splatają się ze soba tworząc spójną całość-jaki wyszedł efekt?Naprawdę dobry,książka nie nudzi,ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książki i ogólnie tematyka sci-fi to kompletnie nie moja bajka. Jednak tę książkę otrzymałem "w prezencie", także pomyślałem czemu nie i spróbowałem. Żałuję czasu spędzonego nad tą książką. Przyznam, że na początku mnie wciągnęła, jednak później moje zainteresowanie zaczęło szybko spadać. Tak jak pisałem, science fiction to nie moja bajka. W skrócie - książka po prostu mi się nie spodobała i nie zamierzam kończyć jej czytać. :)

Książki i ogólnie tematyka sci-fi to kompletnie nie moja bajka. Jednak tę książkę otrzymałem "w prezencie", także pomyślałem czemu nie i spróbowałem. Żałuję czasu spędzonego nad tą książką. Przyznam, że na początku mnie wciągnęła, jednak później moje zainteresowanie zaczęło szybko spadać. Tak jak pisałem, science fiction to nie moja bajka. W skrócie - książka po prostu mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

http://zniewolone-trescia.blogspot.com

Technologia pcha świat do przodu i ułatwia nam życie. W popkulturze ten motyw był już wielokrotnie wykorzystywany, a artyści pokazywali nam kolejne wizje przyszłości, kiedy nawet w najprostszych czynnościach zastąpią nas roboty. Oczywiście przy okazji pojawia się mnóstwo obrazów wieszczących nam apokalipsę spowodowaną zbytnim rozwojem technologii, choć pozornie świat wyglądałby dużo lepiej. Tak jak w „Kronikach Atopii”.
Nie jestem fanką dystopii, wręcz ich nie znoszę i unikam jak ognia, choć jest kilka tytułów, do których lubię wracać. To jednak nie zmienia faktu, że przerażają mnie światy w nich kreowane i każde takie spotkanie jest dla mnie jak zetknięcie z horrorem.
Z tego też powodu obawiałam się, że ta cegiełka nie przypadnie mi do gustu, ale nie sądziłam, że będzie aż tak źle. Już na samym początku zostałam przytłoczona naukowym żargonem, którego autor nie raczył mi wyjaśnić. Do tego jeszcze kreacja świata po wojnie, w którym coraz więcej sfer życia przenosi się do wirtualnych rzeczywistości. Mieszkania, ludzie, wszystko powoli przykrywa woal, który filtruje świat przez pryzmat tego, co chcemy zobaczyć. Do tego symulacje życia, żeby sprawdzić, jak sobie poradzimy w danej sytuacji. Modyfikacje, które pozwalają dziewczynie odczuwać ból świata. Życie w tej powieści, choć pełne problemów dnia codziennego, dość znanych nam przecież, przewróciło się do góry nogami. Z wierzchu wygląda to pięknie – możemy przefiltrować swoją ulicę tak, żeby nie widzieć na przykład żebraków, którzy szpecą nam widok – ale im głębiej zatapiamy się w ten świat, tym jest on bardziej przerażający. Naprawdę go nie lubię.
Mamy też mnóstwo bohaterów, którzy na początku dość mocno mi się mylili. Zwłaszcza to najmłodsze pokolenie narodzone już na Atopii i nieznające w sumie życia poza nią. Bardzo podoba mi się zabieg pokazywania historii z różnych punktów widzenia, dzięki czemu na tę samą scenę możemy spojrzeć z perspektywy różnych bohaterów. Całość bowiem napisana jest w narracji pierwszoosobowej, za którą też niekoniecznie przepadam. Wracając jednak do bohaterów, nikt nie zrobił na mnie szczególnego wrażenia. Owszem, czułam nieco sympatii do niektórych z nich, inni wzbudzali moje współczucie lub gniew, ale żaden nie stał się dla mnie kimś wyjątkowym. Może to kwestia tego, jak bardzo wtopili się w świat Atopii, a może mojego odbioru całości.
Trudno mi zresztą znaleźć dobre strony tej powieści, bo na myśl przychodzą mi same zarzuty. Dawno żadna książka mnie tak nie zmęczyła, że trudno było mi usiąść do kolejnej. Nawet fabuła stanowi rozczarowanie. Owszem, cały czas się coś dzieje, nie dostałam jedynie opisów, ale tylko około sześćdziesięciu ostatnich stron sprawiło, że nie chciałam się oderwać od książki, żeby dowiedzieć się, jak się to skończy. To trochę mało jak na prawie siedemsetstronicową cegiełkę. Do tego ten naukowy bełkot, o którym wspominałam wcześniej. Możecie nazywać mnie głupią, ale w pewnych momentach nie wiedziałam, co czytam i potrzebowałam słownika. Zresztą sam styl jest dość kiepski i toporny, choć to może być kwestia tłumaczenia. W końcu oryginału nie miałam w ręce i nie planuję. Przeraża mnie ilość powtórzeń, błędów interpunkcyjnych, literówek i układu zdań. Chyba korektor nie widział tej powieści na oczy.
„Kroniki Atopii” to kolejne spojrzenie na przyszłość świata pełnego technologii, dzięki której możemy wszystko, a jak zwykle kończy się to tragedią. Wizja tego świata mnie przeraża, a mnogość bohaterów, naukowy żargon i kiepski skład sprawiły, że chcę już zapomnieć, że kiedykolwiek miałam tę książkę w ręce.

http://zniewolone-trescia.blogspot.com

Technologia pcha świat do przodu i ułatwia nam życie. W popkulturze ten motyw był już wielokrotnie wykorzystywany, a artyści pokazywali nam kolejne wizje przyszłości, kiedy nawet w najprostszych czynnościach zastąpią nas roboty. Oczywiście przy okazji pojawia się mnóstwo obrazów wieszczących nam apokalipsę spowodowaną zbytnim rozwojem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Kroniki Atopii” ukazują przerażającą wizję przyszłości. Rozwój techniki jest świetny, jasne, ale nie powinien mieć aż takiego wpływu na ludzkie życie. Technologia pcha świat do przodu i ułatwia nam życie. W popkulturze ten motyw był już wielokrotnie wykorzystywany, a artyści pokazywali nam kolejne wizje przyszłości, kiedy nawet w najprostszych czynnościach zastąpią nas roboty. Oczywiście przy okazji pojawia się mnóstwo obrazów wieszczących nam apokalipsę spowodowaną zbytnim rozwojem technologii, choć pozornie świat wyglądałby dużo lepiej.

Bohaterowie „Kroniki Atopii” funkcjonują w świecie możliwości, kreacji, przyjemności, doznań, rozwoju. Mogą swoje życie po wielokroć uczynić piękniejszym, ciekawszym, wartościowszym, wznieść je na wyższy poziom, nadać mu nową jakość. Lecz człowiek wciąż pozostaje człowiekiem ze swoimi: słabościami, wadami, żądzami, ranami z dzieciństwa, kompleksami, bólem, poczuciem winy. Kruchy, zraniony, zagubiony albo podły i pyszny. Nie może poradzić sobie z jednym istnieniem – a co dopiero z kilkoma... I pomimo godnego podziwu rozmachu technologicznego jest to przede wszystkim opowieść o niedoskonałym człowieku w nazbyt doskonałym świecie.

„Kroniki Atopii”, to dość ponura wizja przyszłości, która powinna nam uświadomić, co jest ważne. Nie my jesteśmy dla technologii, tylko ona dla nas. To my powinniśmy decydować o własnym życiu i nie polegać tylko na technologicznych wytworach. Debiut Matthew Mathera robi wrażenie i pomimo powtarzalności motywu obecnego w fantastyce, jego Atopia wyróżnia się zapleczem technicznym historii. Widać jego zamiłowanie i wiedzę inżynierską. Ciekawa pozycja dla fanów utopii w literaturze i fascynatów tego, co się może zdarzyć w przyszłości. Jest to lektura warta przeczytania. Polecam!

„Kroniki Atopii” ukazują przerażającą wizję przyszłości. Rozwój techniki jest świetny, jasne, ale nie powinien mieć aż takiego wpływu na ludzkie życie. Technologia pcha świat do przodu i ułatwia nam życie. W popkulturze ten motyw był już wielokrotnie wykorzystywany, a artyści pokazywali nam kolejne wizje przyszłości, kiedy nawet w najprostszych czynnościach zastąpią nas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

--------------------------------------------------------------------------------
https://martawsrodksiazek.blogspot.com/2017/10/kroniki-atopii-matthew-mather.html
--------------------------------------------------------------------------------

Czasem trzeba się zgubić, żeby móc się odnaleźć.

Ludzkość próbuje dążyć do ideałów, wciąż goni za nowinkami i stara się tworzyć społeczności doskonałe we wszystkich dziedzinach życia. Czy ingerowanie we własny organizm i otaczający nas świat to nie za wiele? Czy nie powinniśmy uczyć się na błędach z przeszłości i nie tworzyć kolejnych utopijnych środowisk, kreowanych w sztuczny sposób?

Matthew Mather, inżynier elektryk o bogatym doświadczeniu zawodowym stworzył powieść, która w ciekawy sposób ukazuje nam przyszłość, w której każdy człowiek na stałe przyłączony do sieci może korzystać z tysięcy udogodnień, jednak czy jego szczęście nie jest sztucznym wytworem programu? Autor przedstawia nam powieść o futurystycznej Atlantydzie. Ta z powieści Mathera nie wiele różni się od platońskiej poza umiejscowieniem jej w innej części świata.

Mieszkańcy Atopii wyprzedzają ludzi pod względem bogactwa czy rozwoju technicznego a nad wszystkim piecze trzyma system psis, który wszczepiany ludziom pozwala na szybkie połączenie z siecią a właściwe ciągłą obserwację. Mather urzeczywistnia wizje połączenia mediów społecznościowych z wirtualną rzeczywistością. Psis pozwala na utworzenie własnej kopii, która mogłaby zaoszczędzić nam sporo zachodu i strachu. Pomyślcie, że istnieje ktoś, kto wykonuje za was nudne obowiązki czy przejmuje niechciane bodźce. Niby super, ale... No właśnie, nie trzeba się długo zastanawiać, czy pozornie niegroźne pomoce domowe staną się potencjalnym zagrożeniem. Czy kopia, fragment nas samych nie zechcę się odłączyć, wyrwać spod kontroli?
Do Atopii nadciąga ogromny huragan o niespotykanej sile i to w dniu, gdy psis ma poznać reszta ludzi spoza wyspy. Czy to przypadek ? A może obawy co do buntu systemu są prawdziwe?Atopijczycy przedkładają wirtualne życie nad realne. Tu mogą być gwiazdami czy bez opamiętania używać życia, seksu i narkotyków. Świat w środku wirtualnej rzeczywistości mami i wciąga, stając się niemałym zagrożeniem.

Otwierając książkę, dostajemy złożony i dopracowany świat nieodległej przyszłości, w który wpleciono zręcznie fabułę, która choć trochę przewidywalna nadal pozostaje ciekawa. Pięć różnych historii toczących się w tym samym czasie, często przenikających się nawzajem rozpędza akcje, by na końcu w wielkim finale zazębić się i dać odpowiedzi na pojawiające się pytania. Każda z tych historii przedstawiona w narracji pierwszoosobowej daje nam obraz myśli i obserwacji danego bohatera i cień niewiedzy, której pozbywamy się dopiero na końcu. Często bohaterowie, jak również czytelnik nie mają pewności, gdzie się znajdują i co jest realne. Narracja użyta przez autora daje nam wiedzę tylko na temat tego, co sądzi, że wie dany bohater. Mather wprowadza nas w świat stworzony przez siebie, dając tylko szczątkowe informacje w postaci bohaterów i korzysta z tego, co daje niepełny obraz, z jakim przychodzi zetknąć się czytelnikowi.„Kroniki Atopii”, to dość ponura wizja przyszłości, która powinna nam uświadomić, co jest ważne. Nie my jesteśmy dla technologii, tylko ona dla nas. To my powinniśmy decydować o własnym życiu i nie polegać tylko na technologicznych wytworach. Debiut Matthew Mathera robi wrażenie i pomimo powtarzalności motywu obecnego w fantastyce, jego Atopia wyróżnia się zapleczem technicznym historii. Widać jego zamiłowanie i wiedzę inżynierską. Ciekawa pozycja dla fanów utopii w literaturze i fascynatów tego, co się może zdarzyć w przyszłości.

--------------------------------------------------------------------------------
https://martawsrodksiazek.blogspot.com/2017/10/kroniki-atopii-matthew-mather.html
--------------------------------------------------------------------------------

Czasem trzeba się zgubić, żeby móc się odnaleźć.

Ludzkość próbuje dążyć do ideałów, wciąż goni za nowinkami i stara się tworzyć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to