Liczyłam na połączenie wątków z "Wiedźmy" i "Żertwy". Niestety się przeliczyłam, zasypiałam w trakcie lektury.
Przeczytanie do końca było dla mnie wyzwaniem.
"Wieloświat", czyli następny tom cyklu pozostanie u mnie niedoczytany.

Liczyłam na połączenie wątków z "Wiedźmy" i "Żertwy". Niestety się przeliczyłam, zasypiałam w trakcie lektury.
Przeczytanie do końca było dla mnie wyzwaniem.
"Wieloświat", czyli następny tom cyklu pozostanie u mnie niedoczytany.

Co książka z serii, to niższa ocena. No wynudziła mnie.

Co książka z serii, to niższa ocena. No wynudziła mnie.

Bohaterowie Żertwy i Wiedźmy pojawiają się w jednym tomie, kierowani wspólnym celem.

Bohaterowie Żertwy i Wiedźmy pojawiają się w jednym tomie, kierowani wspólnym celem.

Nie dałam rady dobrnąć do końca. Nie sięgnę po następne tomy te trzy mnie zmęczyły.

Nie dałam rady dobrnąć do końca. Nie sięgnę po następne tomy te trzy mnie zmęczyły.

O ile poprzednie części Opowieści z wieloświata stanowiły dla mnie całkiem przyjemną odskocznię od codzienności i bardzo przyjemnie spędziłam przy nich czas, o tyle „Kuglarz” tak mnie wymęczył, że nie mam na razie ochoty podchodzić nawet do kolejnej części. Jakoś nie było pomysłu na rozwinięcie wątków z poprzednich dwóch części. Niby dalej Wrocław opanowały zmory i demony, a niejedna klątwa zaczyna dotkliwie odciskać piętno na bohaterach poprzednich części, ale jakoś tym razem walka między światami ludzi i istot nadprzyrodzonych nad panowanie nad światem do mnie nie przemówiła.

Niby dalej wszystko osadzone jest w świecie mitów i dawnych wierzeń, ale jakoś takie przekombinowane albo inaczej nie do końca przemyślane, zatem ani zmagania Jasnej, ani Anastazji nie wzbudziły we mnie żadnych emocji.

Przebrnąć przebrnęłam, ale żebym miała komukolwiek polecić, to chyba tylko komuś, kogo nie do końca darzę sympatią, bo wieje nudą na odległość. Po kolejny tom już nie sięgnę. Strata czasu.

O ile poprzednie części Opowieści z wieloświata stanowiły dla mnie całkiem przyjemną odskocznię od codzienności i bardzo przyjemnie spędziłam przy nich czas, o tyle „Kuglarz” tak mnie wymęczył, że nie mam na razie ochoty podchodzić nawet do kolejnej części. Jakoś nie było pomysłu na rozwinięcie wątków z poprzednich dwóch części. Niby dalej Wrocław opanowały zmory i demony,...

Po dość długiej przerwie wróciłam do serii Wieloświata z nadzieją, że może ta 3 część będzie lepsza od 2, która już mniej Mi się podobała niż 1. No niestety jednak nie tutaj im dalej w las tym gorzej. Równowaga między światami jest zachwiana i moce zła próbują uwolnić złe moce. Tak w skrócie z opisu książki hmm no niby tak było były moce zła, demony, Jasna znowu wkracza, ale jakaś taka nijaka, najmniej podobało mi się wplątanie do tej książki nowoczesności internet telefony bo bardzo lubię klimaty starosłowiańskie i fajnie by było jakby tutaj też ta forma miała kształt dawnego życia a nie nowoczesność, no Mi osobiście to połącznie do gustu nie przypadło. Jest chyba jeszcze 1 tom, ale na tym Moja przygoda z tą serią dobiega końca nudy nudy nudy🤷🏼‍♀️

Po dość długiej przerwie wróciłam do serii Wieloświata z nadzieją, że może ta 3 część będzie lepsza od 2, która już mniej Mi się podobała niż 1. No niestety jednak nie tutaj im dalej w las tym gorzej. Równowaga między światami jest zachwiana i moce zła próbują uwolnić złe moce. Tak w skrócie z opisu książki hmm no niby tak było były moce zła, demony, Jasna znowu wkracza,...

Po dobrzej Żertwie znowu zaliczamy spadek. Fabuła jest chaotyczna, czasem można odnieść wrażenie, że postacie kręcą się cały czas bez celu i efektu. Ciekawi i sympatyczni bohaterowie, jak Boruta i Rokita, Baba Jaga, Omyk czy zmora Agata odchodzą w cień, mamy za to znowu dużo bezpłciowego Dawida i irytującej, bo wiecznie zirytowanej, Niny. Jakże byłabym szczęśliwa, gdyby zamiast niej przyszło nam śledzić losy innej zmory – Agaty… Kuglarz to przygnębiająca lektura – chyba żadna z postaci nie kończy dobrze, autorka jest wobec swoich bohaterów naprawdę bezwzględna. Żal mi zwłaszcza Anastazji i Marty. Zakończenie trylogii w żadnym wypadku nie jest satysfakcjonujące – tak naprawdę nie dowiadujemy się niczego, wątki pozostają niepodomykane. Nie żałuję jednak czasu spędzonego z serią, bo miała bardzo dużo dobrych momentów, zwłaszcza w Żertwie.

Po dobrzej Żertwie znowu zaliczamy spadek. Fabuła jest chaotyczna, czasem można odnieść wrażenie, że postacie kręcą się cały czas bez celu i efektu. Ciekawi i sympatyczni bohaterowie, jak Boruta i Rokita, Baba Jaga, Omyk czy zmora Agata odchodzą w cień, mamy za to znowu dużo bezpłciowego Dawida i irytującej, bo wiecznie zirytowanej, Niny. Jakże byłabym szczęśliwa, gdyby...

Oceniam mnie książkę i styl autorki a to jak głęboko wsiąknąłem w fabułę. Ciężko mi się było wbić w historię. Mało pamiętałem z poprzednich tomów.

Oceniam mnie książkę i styl autorki a to jak głęboko wsiąknąłem w fabułę. Ciężko mi się było wbić w historię. Mało pamiętałem z poprzednich tomów.

trzecia czesc lepsza od drugiej

trzecia czesc lepsza od drugiej

Tak jak się spodziewałam kolejna cześć cyklu gorsza od poprzedniej. Straciła swój mistyczny charakter stajac się płaskim opowiadaniem o "cudach niestworzonych" do których mam wrażenie nawet autorka straciła serce.

Tak jak się spodziewałam kolejna cześć cyklu gorsza od poprzedniej. Straciła swój mistyczny charakter stajac się płaskim opowiadaniem o "cudach niestworzonych" do których mam wrażenie nawet autorka straciła serce.