Dawniej to nie miłość była ważna, lecz pozycja i korzyści jakie mogły przynieść z połączenia rodów poprzez zawarcia małżeństwa. Dlatego nasz bohater Antoni Mokrzycki nie planuje ożenić się z miłości, nie myśli wiązać się z kochanką, a co najważniejsze nie podejrzewał że tak może pożądać owocu zakazanego. Czy tajemnice i miłość, zmienią jego samego?

Nie znam za dobrze historii z czasów moich dziadków i pradziadków, przez co niektóre zagadnienia mało mi mówiły, ale cudownie było się dowiedzieć czegoś o Hiszpanii, w której nie byłam, a którą poczułam dzięki tej powieści. Spodziewałam się opowieści mocno osadzonej w historii, jakie było moje zdziwienie, że taka się nie okazała. Bo nie tylko jak wcześniej wspomniałam pokazana jest nam Hiszpania, ale koleje losu z jakimi borykali się ludzie w czasach kontrwywiadu SS, czyli SD, a także sowieci z NKWD. Ważne było nie tylko to co się mówi, ale i postawa mogła zdradzić zbyt wiele. Jakie smaczki zarzucił w swojej powieści autor! Nie sposób się ich nie doszukiwać.

Bardzo zdziwiłam się, gdy dowiedziałam się jakie zapędy ma nasz bohater Antoni, ale wcale mi to w nim nie przeszkadzało. A wręcz ciekawiło, jak bardzo może człowiek być zagubiony we własnych uczuciach i pragnieniach. Z początku Mokrzycki wydał mi się zbyt… frywolny, ale po czasie zmieniłam o nim zdanie. Postać Teo rezolutnego i sprytnego młodzieńca dała tej historii delikatnego powiewu świeżej bryzy, przez co ta historia nabrała zupełnie innego znaczenia. Jak jedna postać może wpłynąć na całokształt powieści? Mogła i to dotkliwie.

Czy jest to pozycja, którą bym poleciła? Zważając, że nie jest to historia jednotomowa, odpowiem na to pytanie gdy przeczytam całość. Jednakże o samym „Kurierze z Toledo” mogę zdradzić tyle, że objęta jest mieszaniną emocji, a także odwagi, która nie boi się zaglądnąć śmierci w oczy.

Dawniej to nie miłość była ważna, lecz pozycja i korzyści jakie mogły przynieść z połączenia rodów poprzez zawarcia małżeństwa. Dlatego nasz bohater Antoni Mokrzycki nie planuje ożenić się z miłości, nie myśli wiązać się z kochanką, a co najważniejsze nie podejrzewał że tak może pożądać owocu zakazanego. Czy tajemnice i miłość, zmienią jego samego?

Nie znam za dobrze...

Po urlopie w hiszpańskiej Andaluzji, niespodziewanie na mojej półce czytelniczej znalazła się pierwsza część przygód hrabiego Mokrzyckiego, który jako dyplomata, na zlecenie polskiego wywiadu wyjeżdża do Hiszpanii, by ocenić zaangażowanie Rosjan i Niemców w politykę wewnętrzną. W Polsce zostawił narzeczoną i kochankę, ale największych doznań dostarcza mu uczucie do młodego anarchisty Teo, którego poznaje w drodze do Andaluzji. Wplątany w ciąg bezwzględnych, wyniszczających walk wojny domowej w Hiszpanii doświadcza uczucia na tyle silnego, co i gotowego do największych poświęceń. Ale to nie ckliwa opowiastka o łączących ich relacjach. To dobrze poprowadzone wątki na tle historii konfliktów pierwszej połowy XX wieku. Pod wieloma względami stanowiły one przecież preludium tego, co działo się w czasie II wojny światowej. Ale o tym w kolejnych tomach. Polecam, bo warto.

Po urlopie w hiszpańskiej Andaluzji, niespodziewanie na mojej półce czytelniczej znalazła się pierwsza część przygód hrabiego Mokrzyckiego, który jako dyplomata, na zlecenie polskiego wywiadu wyjeżdża do Hiszpanii, by ocenić zaangażowanie Rosjan i Niemców w politykę wewnętrzną. W Polsce zostawił narzeczoną i kochankę, ale największych doznań dostarcza mu uczucie do młodego...

Przeczytana jednym tchem! Nie spodziewałem się, że tak się wyciągnę. Kompletnie nie wiedziałem co kryje się pod tym tytułem. Zacząłem z braku laku a przeczytałem na jednym posiedzeniu 80% książki.
Nie podobało mi się jak Antoni traktował żonę. Jak na inteligentnego dyplomatę zdolnego do miłości nie był zdolny do empatii w kierunku kobiety która skrzywdził i to mi bardzo zgrzyta. Poza tym wszystko w punkt i świetnie napisane. Intrygi, zdrady, akcja, postacie, wielka historia w tle! No i Hiszpania, którą uwielbiam, a o której nie wiele czytałem i słabo okres wojny domowej znam. Cieszę się, że to trylogia bo zabieram się za kolejne tomy!

Przeczytana jednym tchem! Nie spodziewałem się, że tak się wyciągnę. Kompletnie nie wiedziałem co kryje się pod tym tytułem. Zacząłem z braku laku a przeczytałem na jednym posiedzeniu 80% książki.
Nie podobało mi się jak Antoni traktował żonę. Jak na inteligentnego dyplomatę zdolnego do miłości nie był zdolny do empatii w kierunku kobiety która skrzywdził i to mi bardzo...

Historia toczy się podczas wojny domowej w Hiszpanii. Ale mnie najbardziej wciągnął wątek romantyczny z jakże szokującym finałem. Książka długo dawała o sobie znać w mojej duszy. Dotknęła mnie swoją brutalnością, złem i bezsensowną wojną tarmoszącą tym pięknym krajem. Gorąco polecam.

Historia toczy się podczas wojny domowej w Hiszpanii. Ale mnie najbardziej wciągnął wątek romantyczny z jakże szokującym finałem. Książka długo dawała o sobie znać w mojej duszy. Dotknęła mnie swoją brutalnością, złem i bezsensowną wojną tarmoszącą tym pięknym krajem. Gorąco polecam.

“Kurier z Toledo” to niesamowicie dynamicznie przedstawiona fabuła, łącząca fikcję literacką z prawdą historyczną. Szpiedzy, najkrwawsza wojna domowa Europy, sztywne konwenanse oraz prawdziwe uczucia - spójnie, interesująco i wciągająco. Dodatkowego kolorytu dodają poznane przez głównego bohatera postaci historyczne: Ernesta Hemingwaya, Federico Garcii Lorki, Simone Weil, Pablo Nerudy, przerażającego generała Quiepo del Llano, czy generała Franco. Wydarzenia historyczne przedstawione z zupełnie innego punktu widzenia, nieznanego mi wcześniej, ale o ile łatwiejszego w odbiorze niż przeciętna lekcja historii. Nie pozostaje mi nic innego, jak sięgnąć po kolejne tomy.

“Kurier z Toledo” to niesamowicie dynamicznie przedstawiona fabuła, łącząca fikcję literacką z prawdą historyczną. Szpiedzy, najkrwawsza wojna domowa Europy, sztywne konwenanse oraz prawdziwe uczucia - spójnie, interesująco i wciągająco. Dodatkowego kolorytu dodają poznane przez głównego bohatera postaci historyczne: Ernesta Hemingwaya, Federico Garcii Lorki, Simone Weil,...

Zachęcony ostatnimi pozycjami Pana W. Dutki ( Apostata i Apokryf) sięgnąłem po tę książkę. Oj nie ta półka. Pozycja mocno przeciętna. Ale styl w miarę ok, zachęcający do zapoznania się z kolejnymi tomami przygód Mokrzyckiego. Muszę przyznać, że rozwój autora wg. mnie jest szokujący. Zachęcam zapoznać się z ostatnimi tekstami Autora. Ze wcześniejszymi nie koniecznie.

Zachęcony ostatnimi pozycjami Pana W. Dutki ( Apostata i Apokryf) sięgnąłem po tę książkę. Oj nie ta półka. Pozycja mocno przeciętna. Ale styl w miarę ok, zachęcający do zapoznania się z kolejnymi tomami przygód Mokrzyckiego. Muszę przyznać, że rozwój autora wg. mnie jest szokujący. Zachęcam zapoznać się z ostatnimi tekstami Autora. Ze wcześniejszymi nie koniecznie.

Pierwsze moje spotkanie z literaturą w której autor tak otwarcie pisze o miłości homoseksualnej i chociażby za to ma ode mnie plus,a mi tamte czasy tak bardzo przypominają ówczesne, jesteś homoseksualistą droga do kariery osobistej zamknięta, ludzie muszą chować się we własnej skórze i udawać kogoś kim nie są i kim nawet być nie chca,a władza rządu prawicowego jest już w samym założeniu zła co widzimy obecnie w Polsce

Pierwsze moje spotkanie z literaturą w której autor tak otwarcie pisze o miłości homoseksualnej i chociażby za to ma ode mnie plus,a mi tamte czasy tak bardzo przypominają ówczesne, jesteś homoseksualistą droga do kariery osobistej zamknięta, ludzie muszą chować się we własnej skórze i udawać kogoś kim nie są i kim nawet być nie chca,a władza rządu prawicowego jest już w...

Znalazłem w książce 74 błędy historyczne. Nie mówię o sprawach typu Federica Montseny spotyka się z głównym bohaterem, bo to licencia poetica. Ale już Hemingway nie mógł się z nim spotkać, bo w tym czasie go w Hiszpanii nie było - i to jeden z tych 74 błędów. Ale to drobiazg. Są też bzdury piramidalne, np. anarchiści systematycznie przedstawieni są jako gorący obrońcy demokracji i Republiki; w rzeczywistości marzyli, żeby tą Republikę obalić i zastąpić swoją dyktaturą, oczywiście z demokracją nie mającą nic wspólnego. Są też błędy niewymuszone, nie tyle historyczne, tylko zwykłe niechlujstwo autora: np. raz pisze, że protagonista studiował w Krakowie, a w innym miejscu wychodzi raczej, że w Warszawie.

Literacko da się czytać tak mniej więcej do jednej trzeciej. Potem z jakiegoś powodu autor zaczął się spieszyć i nawet ta byle jak zarysowana narracja z pierwszych rozdziałów zmienia się w ekspresową pogoń za wydarzeniami. Językowo styl ambitnego nauczyciela polskiego z podstawówki, anachronizm goni anachronizm, polscy arystokraci z lat 30-tych posługują się językiem współczesnych gimnazjalistów. Przeraźliwa pogoń za poprawnością polityczną zdradza ambicję otrzymania jakiejś nagrody literackiej, ale niezbyt wysokie mniemanie o czytelniku.

Ogólnie: pospieszna literacka konfekcja w wykonaniu średnio sprawnego rzemieślnika.

Znalazłem w książce 74 błędy historyczne. Nie mówię o sprawach typu Federica Montseny spotyka się z głównym bohaterem, bo to licencia poetica. Ale już Hemingway nie mógł się z nim spotkać, bo w tym czasie go w Hiszpanii nie było - i to jeden z tych 74 błędów. Ale to drobiazg. Są też bzdury piramidalne, np. anarchiści systematycznie przedstawieni są jako gorący obrońcy...

No cóż , wojna w Hiszpanii czy w jakimkolwiek innym kraju to okrucieństwo i tak to tutaj jest przedstawione a na tym tle perypetie i miłosne uniesienia bohaterów. Książka ciekawa warta przeczytania jednakże momentami mnie nużyła, ale polecam. Na pewno przeczytam pozostałe części.

No cóż , wojna w Hiszpanii czy w jakimkolwiek innym kraju to okrucieństwo i tak to tutaj jest przedstawione a na tym tle perypetie i miłosne uniesienia bohaterów. Książka ciekawa warta przeczytania jednakże momentami mnie nużyła, ale polecam. Na pewno przeczytam pozostałe części.

Jedynym interesującym zagadnieniem w tej książce jest hiszpańska wojno domowa. (jest to temat dla mnie mało znany i chętnie go poznałam). I tyle... Poza tym brak emocji, trochę naiwne dialogi, ckliwa miłość i styl pisania jak ze szkolnych wypracowań. Jednak sięgnę po kolejne tomy, mają wyższe oceny... jest nadzieja:)

Jedynym interesującym zagadnieniem w tej książce jest hiszpańska wojno domowa. (jest to temat dla mnie mało znany i chętnie go poznałam). I tyle... Poza tym brak emocji, trochę naiwne dialogi, ckliwa miłość i styl pisania jak ze szkolnych wypracowań. Jednak sięgnę po kolejne tomy, mają wyższe oceny... jest nadzieja:)