Wiktor i Hanka

Trzeci tom serii przedstawiającej burzliwe losy rodziny Kaledinów. Tym razem Kaleta zabiera nas do lat 1968-1981, czyli okresu w którym ludzie walczyli o swoją godność i lepsze jutro, za co spotykali się z represjami ze strony władz. Głównym bohaterem tej książki jest starszy syn Andrzeja i Haliny - Wiktor, student politechniki. Zakochuje się on w Hance, studentce historii sztuki, przed którą rodzice ukrywają fakt o jej prawdziwym pochodzeniu. W tym czasie cenzura komunistyczna dokonuje zdjęcia z afisza spektaklu "Dziady" w reżyserii Kazimierza Dejmka, zaś Gomułka rozpętuje antyżydowską nagonkę. Nagle na ulice zaczynają wychodzić młodzi ludzie domagający się wolności słowa i respektowania praw obywatelskich. Angażują się w nie również Wiktor i Hanka, których uczucie kwitnie. Niebawem jednak zostają usunięci ze studiów i rozdzieleni. Wiktor trafia do wojska i zostaje wysłany do Czechosłowacji, zaś Hanka zostaje zmuszona do opuszczenia Polski wraz ze swoją rodziną i osiedla się w Kanadzie.

Mija 13 lat. Wiktor jest pracownikiem Elwro i angażuje się w działania "Solidarności". Mieszka również z żoną Iwoną (przyjaciółką Hanki) oraz synem Igorem. Nie utrzymuje kontaktów z rodziną Kaledinów, poza Katarzyną, która w przeddzień stanu wojennego umiera, a sam Wiktor nie pojawia się na jej pogrzebie. Hanka z kolei otrzymuje wizę i zostaje oddelegowana do prac nad renowacją "Panoramy Racławickiej". Niebawem byli kochankowie spotykają się ponownie, zaś ich uczucie odżywa. Tymczasem w Polsce pogarsza się sytuacja gospodarcza. Rosną kolejki w sklepach i brakuje towarów, zaś władze komunistyczne decydują się siłą rozprawić z przedstawicielami "Solidarności".

"Wiktor i Hanka" stanowi udane zwieńczenie całego cyklu Jolanty Marii Kalety o losach rodziny Kaledinów. Podobnie jak i w poprzednich tomach, także i w tym głównym motywem jest miłość, która potrafi pokonywać wszelkie przeszkody i przetrwać najgorsze burze. Ponadto Kaleta w najdrobniejszych szczegółach odtwarza atmosferę PRL-u, kiedy to ludzie walczyli o swoje prawa na ulicach i działali w konspiracji, a także mierzyli się z problemami takimi jak inwigilacja, walka o towar, ogromne kolejki w sklepach i brak poszanowania czyjeś podmiotowości przez służby. W tym czasie część ludzi zmagała się również z nieufnością, jaką darzyli ich bliźni.

Podobnie jak i dwa poprzednie tomy, także i ten przeczytałem z wypiekami na twarzy od pierwszej do ostatniej strony. Dużą zaletą dla mnie jest też słowniczek pojęć używanych w książce, co niewątpliwie ułatwia lekturę. Polecam.

Trzeci tom serii przedstawiającej burzliwe losy rodziny Kaledinów. Tym razem Kaleta zabiera nas do lat 1968-1981, czyli okresu w którym ludzie walczyli o swoją godność i lepsze jutro, za co spotykali się z represjami ze strony władz. Głównym bohaterem tej książki jest starszy syn Andrzeja i Haliny - Wiktor, student politechniki. Zakochuje się on w Hance, studentce historii...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna książka, historia uczucia na tle epoki, PRL-u w plenerach mojego ukochanego Wrocławia pokazanego wiernie i pięknie. Wydarzenia historyczne chwytające za serce: 1968 i studenckie czasy, internowania w stanie wojennym. Wiele z nich pamiętam, autorka tylko odświeżyła moją pamięć. POLECAM.

Świetna książka, historia uczucia na tle epoki, PRL-u w plenerach mojego ukochanego Wrocławia pokazanego wiernie i pięknie. Wydarzenia historyczne chwytające za serce: 1968 i studenckie czasy, internowania w stanie wojennym. Wiele z nich pamiętam, autorka tylko odświeżyła moją pamięć. POLECAM.

Pokaż mimo to

Piękna opowieść. Ale zdecydowanie za dużo szczegółów historycznych.

Piękna opowieść. Ale zdecydowanie za dużo szczegółów historycznych.

Pokaż mimo to

Uczciwie się przyznam, że ta część trylogii spodobała mi się najmniej. Trochę nudziły mnie przydługie opisy studenckich strajków i wszystkiego, co im towarzyszyło ( a zajęło to ok pół książki). Podobały mi się opisy Wrocławia lat 60tych,70tych i 80tych - fajnie oddany klimat miasta i sytuacji w kraju ( kolejki za wszystkim, walki o sweterek, nieważne w jakim kolorze, szarość i bieda z nędzą). Za to z niecierpliwością wyczekiwałam wątku Wiktora i Hanki, zastanawiałam się czy im się uda, czy on ją uratuje, ona go znajdzie, czy im się powiedzie powrót do siebie po tylu latach. Autorka bardzo zgrabnie operuje uczuciami bohaterów i odczuciami czytelników. Książkę a właściwie całą serię gorąco polecam.
I odpowiadając na niezadane (jeszcze) a znienawidzone przeze mnie pytanie: TAK, sagę TRZEBA czytać po kolei!

Uczciwie się przyznam, że ta część trylogii spodobała mi się najmniej. Trochę nudziły mnie przydługie opisy studenckich strajków i wszystkiego, co im towarzyszyło ( a zajęło to ok pół książki). Podobały mi się opisy Wrocławia lat 60tych,70tych i 80tych - fajnie oddany klimat miasta i sytuacji w kraju ( kolejki za wszystkim, walki o sweterek, nieważne w jakim kolorze,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem zachwycona cała seria (chociaż moim ulubieńcem jest tom 2). Rzetelność, z jaką przedstawione są wydarzenia, bez większych trudności przenosi nas w tamte czasy.

Jestem zachwycona cała seria (chociaż moim ulubieńcem jest tom 2). Rzetelność, z jaką przedstawione są wydarzenia, bez większych trudności przenosi nas w tamte czasy.

Pokaż mimo to

Przerażająca prawda o nas samych - ludziach, gdzie człowiek dla człowieka wilkiem. W tej części największym wrogiem stali się najbliżsi. W poprzednich tomach bohaterowie chociaż znali swojego wroga a w tej części wróg potrafił się ukryć za maską przyjaciela, bliskiej osoby i przez lata oszukiwać. Czytając ostatni już tom po raz kolejny uczestniczyłam w przepięknej choć smutnej lekcji historii.

Przerażająca prawda o nas samych - ludziach, gdzie człowiek dla człowieka wilkiem. W tej części największym wrogiem stali się najbliżsi. W poprzednich tomach bohaterowie chociaż znali swojego wroga a w tej części wróg potrafił się ukryć za maską przyjaciela, bliskiej osoby i przez lata oszukiwać. Czytając ostatni już tom po raz kolejny uczestniczyłam w przepięknej choć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nikt tak pięknie nie pisze o miłości w tragicznych czasach jak Jolanta Maria Kaleta. Żałuję, że jest to już ostatni tom historii rodziny Kaledinów.

Jak wskazuje podtytuł, ostatnia część mówi o miłości Wiktora, najstarszego syna Andrzeja i Haliny, oraz studentki historii sztuki Hanki Majerowicz. Tłem historycznym, czyli tytułową „wojną” są wydarzenia z marca 1968 roku oraz stan wojenny z 1981 r. Czy i tym razem okrutny los rozdzieli zakochanych? Jakim przeszkodom będą musieli stawić czoła, aby być razem?

Ta część różni się od dwóch poprzednich sposobem w jaki poprowadzono fabułę. Nie jest on chronologiczny. Akcja rozpoczyna się latem 1981 roku pogrzebem Katarzyna z Raweckich Kaledinowej, nestorki rodu. Wiktor jest skonfliktowany z matką i nie pojawia się na pogrzebie ukochanej babci. Hanka w celach służbowych przylatuje do Polski z Kanady. Ma pracować przy renowacji Panoramy racławickiej. Z poszczególnych wspomnień cofamy się do końcówki lat 60. i poznajemy historię pięknego uczucia, które połączyło dwójkę głównych bohaterów oraz przyczynę dla której ich ścieżki się rozeszły. Przyznam, że początkowo trudno było mi się przyzwyczaić do takiego stylu, jednak kiedy już wpadłam w wir wydarzeń przeskoki czasowe stały się wręcz automatyczne.

Oczywiście, jak to u autorki bywa nie o samą miłość chodzi, ale również o tę wielką historię w tle. Tutaj razem z bohaterami żyjemy w smutniej, szarej rzeczywistości PRL-u. Bierzemy udział w strajkach, manifestacjach studenckich na ulicach Wrocławia, ale również bawimy się w klubach studenckich w rytm muzyki Czerwonych Gitar i Beatlesów. Główni bohaterowie to oczywiście patrioci, którzy nie idą na układy z Służbą Bezpieczeństwa, za co często płacą bardzo wysoką cenę. Autorka przybliża Nam również „bratnią pomoc” wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji oraz pamiętną niedzielę bez Teleranka w 1981 roku.

Bardzo cenię te serię za to, że autorka zanim wpuści czytelnika do tego świata wyposaża go w potrzebną wiedzę historyczną. Na początku robi krótką powtórkę z historii, zamieszczając „Niezbędnik historyczny” i „Peerelowski słowniczek”, tłumacząc takie pojęcia jak figurant, ORMO czy rewizjonista.

Jest to trzecia część sagi, więc pojawiają się również postacie z części poprzednich, głównie rodzina Albina, brata Katarzyny. Nie jest im jednak poświęcone tak dużo miejsc, jak choćby w części drugiej, dlatego łatwo się odnaleźć w tym, kto jest kim i nie ma potrzeby odświeżania sobie poprzednich części.

Nie sądziłam, że sięgając po pierwszy tom „Wojny i miłości” przepadnę w tak piękną, wzruszającą rodzinną historię. Wszystkie części trzymają równy, wysoki poziom, a każda z nich pokazuje, że na przestrzeni lat miłość zawsze pozostanie uczuciem silnym niezależnie od okoliczności.

Nikt tak pięknie nie pisze o miłości w tragicznych czasach jak Jolanta Maria Kaleta. Żałuję, że jest to już ostatni tom historii rodziny Kaledinów.

Jak wskazuje podtytuł, ostatnia część mówi o miłości Wiktora, najstarszego syna Andrzeja i Haliny, oraz studentki historii sztuki Hanki Majerowicz. Tłem historycznym, czyli tytułową „wojną” są wydarzenia z marca 1968 roku oraz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść dobra, podobnie jak dwie poprzednie części, aczkolwiek trochę tu za dużo opisów strajków. Jestem rocznik 1976, czasy komuny, a także początki "Solidarności " pamiętam i tak trochę dziwnie się mi czytało te drobiazgowe wręcz opisy sytuacji politycznej na początku lat 80.
Niemniej powieść jest dobra. Czujemy w niej, że Wrocław (w którym tym razem dzieje się akcja) oddycha i żyje (a myślałam, że nikt nie dorówna Markowi Krajewskiemu z jego opisami Breslau). Możemy więc, czytając powieść pani Kalety, poczuć się tak, jakbyśmy przemykali ulicami Wrocławia, zatrzymywali się w knajpkach, czujnie bacząc, czy nie ma w nich podsłuchu.
Jest i miłość-nie tak naiwna jak ta w pierwszej części, gdzie para głównych bohaterów zakochała się w sobie zdaje się po jednym tańcu. Tutaj, chociaż bohaterowie są (w roku 1968, kiedy rozpoczyna się akcja powieści) również młodzi, to jednak ich miłość jest jakaś taka bardziej dojrzała, bardziej wiarygodna.
Jest i bury PRL- z jego ciemnymi stronami (ja sama jeszcze pamiętam te nieszczęsne kartki i kolejki, ogonkowanie dosłownie po wszystko, nawet po papier toaletowy).
A że trochę za dużo tu opisów, trochę za dużo przewidywalnosci? Cóż, i tak książkę (630 stron!) przeczytałam w trzy wieczory (dostałam ją , zgodnie z moim życzeniem na Gwiazdkę od bliskiej mojemu sercu osoby).
Daję więc te osiem gwiazdek. Bo warto.

Powieść dobra, podobnie jak dwie poprzednie części, aczkolwiek trochę tu za dużo opisów strajków. Jestem rocznik 1976, czasy komuny, a także początki "Solidarności " pamiętam i tak trochę dziwnie się mi czytało te drobiazgowe wręcz opisy sytuacji politycznej na początku lat 80.
Niemniej powieść jest dobra. Czujemy w niej, że Wrocław (w którym tym razem dzieje się akcja)...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Wojna i Miłość” tom 3 „ Wiktor i Hanka” –ten piękny trzytomowy cykl, to historia ukazująca smutny i dramatyczny czas dla Polaków.
Autorka ten cykl rozpoczyna od I wojny światowej, prowadzi przez wszystkie ważniejsze wydarzenia a kończy na stanie wojennym.
W sposób piękny i niezwykły oddaje klimat i realia Polski w całym opisywanym okresie. To też opowieść o piękniej miłości, jej sile, która mimo rozłąki i zawieruchy wojennej pozwalała przetrwać trudny czas .
Gorąco zachęcam do przeczytania tej pięknej, wielopokoleniowej sagi. Naprawdę warto.

„Wojna i Miłość” tom 3 „ Wiktor i Hanka” –ten piękny trzytomowy cykl, to historia ukazująca smutny i dramatyczny czas dla Polaków.
Autorka ten cykl rozpoczyna od I wojny światowej, prowadzi przez wszystkie ważniejsze wydarzenia a kończy na stanie wojennym.
W sposób piękny i niezwykły oddaje klimat i realia Polski w całym opisywanym okresie. To też opowieść o ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Daje tylko 5gwiazdek bo trochę się rozczarowałam końcem tej części czasem komunizmy dużo opisów strajków

Daje tylko 5gwiazdek bo trochę się rozczarowałam końcem tej części czasem komunizmy dużo opisów strajków

Pokaż mimo to