Cierpienia młodego Wertera

Książka, którą można podsumować jednym zdaniem: nieszczęśliwie zakochany w zaręczonej kobiecie Werter jęczy, wzdycha, jęczy, a na końcu strzela sobie w łeb, fundując ukochanej wyrzuty sumienia do końca życia.

Książka, którą można podsumować jednym zdaniem: nieszczęśliwie zakochany w zaręczonej kobiecie Werter jęczy, wzdycha, jęczy, a na końcu strzela sobie w łeb, fundując ukochanej wyrzuty sumienia do końca życia.

Pokaż mimo to

Zaległa pozycja z listy do przeczytania.
Nie było jej w moim programie lektur.
Owiana złą sławą dochodzącą z ław szkolnych.
Według mnie wcale nie jest taka zła. Nawet jako lektura obowiązkowa.
Jest stosunkowo krótka. Napisana przystępnym językiem w formie listów, łatwo się czyta.

Goethe napisał tę książkę w wieku 25 lat i dobrze oddał rozterki nieszczęśliwie zakochanego młodzieńca.
Historia Wertera z grubsza jest znana każdemu.
Znany jest też jej ogromny wpływ na literaturę epoki romantyzmu oraz ówczesne pokolenie. Wielu utożsamiało się z Werterem, a nawet popełniło samobójstwo wzorem bohatera powieści.
Ale nie tylko miłość jest tu ważna. Goethe zwraca też uwagę na skostniałe reguły społeczne. Młodzi ludzie duszą się w nich. Zaczyna dominować świadomość, że ludzie są równi i wszyscy mają prawo do godziwego życia, do przeżywania głębi uczuć.
Wymowa społeczna tej książki jest bardzo wyraźna.
Ciekawe są też wątki autobiograficzne. Młodzieńcza miłość Goethego ma odzwierciedlenie w trójkącie miłosnym z udziałem Wertera, Loty i Alberta.
Goethe podobnie jak Werter był mieszczaninem dostrzegającym nierówności społeczne, dla którego kręgi arystokratyczne były niedostępne.

Całości dopełnia wrażliwość bohatera na piękne okoliczności przyrody oraz to, co mnie zaskoczyło, czyli sporo odwołań do Boga.
Można spokojnie przeczytać. Nie taki diabeł straszny.

Zaległa pozycja z listy do przeczytania.
Nie było jej w moim programie lektur.
Owiana złą sławą dochodzącą z ław szkolnych.
Według mnie wcale nie jest taka zła. Nawet jako lektura obowiązkowa.
Jest stosunkowo krótka. Napisana przystępnym językiem w formie listów, łatwo się czyta.

Goethe napisał tę książkę w wieku 25 lat i dobrze oddał rozterki nieszczęśliwie zakochanego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

7,5/10
Sięgnąłem ponownie po "Cierpienia młodego Wertera" po części dlatego, że jej znajomość przydała mi się w pracy rocznej z oświecenia, a mało pamiętałem szczegółów. Potraktowałem to też jako wstęp do planowanego dalszego zapoznawania się z dziełami Goethego. Samej powieści nie trzeba przedstawiać, historia Wertera znana jest każdemu, tak jak jej ogromny wpływ na literaturę epoki romantyzmu oraz pokolenie przesadnie uczuciowych młodzieńców, których kilku nawet popełniło samobójstwo odtwarzające śmierć bohatera powieści.

Czasami mam wrażenie, że jestem jedyną osobą na ziemi, której podobał się "Werter". Zwykle jego płaczliwość i rozwlekłość listów doprowadza do szału polskich licealistów. Werter rzeczywiście nie budzi w czytelnikowi większej sympatii, jeśli sam nie jest nieszczęśliwie zakochanym młodzieńcem. Ale mimo wszystko uznawałem tę powieść Goethego za niezwykle przyjemną książkę za sprawą prostej i łatwej do śledzenia fabuły oraz pewnemu sentymentalnemu urokowi, któremu ulegam. Po prostu lubię XVIII-wieczny sentymentalizm i XIX-wieczny romantyzm.

Często zapomina się o wymowie społecznej i autobiografizmie "Cierpień młodego Wertera". Historia trójkąta miłosnego Werter-Lota-Albert jest w wielu miejscach identyczna z historią młodzieńczej miłości Goethego. Wahlheim jest wzorowane na Witzlarze, w którym z narzeczonym mieszkała Charlotta Buff, obiekt westchnień poety, u której w domu często bywał. Tak samo jak Goethe Werter jest mieszczaninem wrażliwym na nierówności społeczne, któremu zamknięto drogę do salonów. Tak samo byli zafascynowani Homerem i pieśniami Osjana. Podobieństwa można wymieniać.

Ciężko oskarżać Goethego o zły wpływ na młodzież i apologię samobójstwa, skoro powieść została napisana w celu autoterapii, poradzenia sobie z nieszczęśliwie ulokowanym uczuciem oraz samobójstwie bliskiego przyjaciela, które autor literacko odtworzył na ostatnich kartach "Wertera". Nie jest to wybitna powieść, ale sprawnie łączy w sobie cały charakter nurtu sentymentalnego. Jej popularność wynika przede wszystkim z tego, że chyba pierwszy raz tematem literatury stała się miłość nieodwzajemniona. Co prawda, pojawiały się wcześniej postacie mężczyzn pragnących zawładnąć kobietą, ale byli to bohaterowie negatywni. Inaczej rzecz ma się z Werterem.

7,5/10
Sięgnąłem ponownie po "Cierpienia młodego Wertera" po części dlatego, że jej znajomość przydała mi się w pracy rocznej z oświecenia, a mało pamiętałem szczegółów. Potraktowałem to też jako wstęp do planowanego dalszego zapoznawania się z dziełami Goethego. Samej powieści nie trzeba przedstawiać, historia Wertera znana jest każdemu, tak jak jej ogromny wpływ na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Genialna komedia. Podczas omawiania nie było lekcji gdzie się nie śmialiśmy z nauczycielką.

Genialna komedia. Podczas omawiania nie było lekcji gdzie się nie śmialiśmy z nauczycielką.

Pokaż mimo to

Nie wiele jest książek, które w tak piękny sposób potrafią opisać prawdziwą miłość. Czytając to dzieło miałem czasami wrażenie, jakoby autor czytał w moich myślach.
Wiele osób irytuje główny bohater, ja zaś byłem w stanie się z nim w stu procentach utożsamić. Moim zdaniem w zachowaniu Wertera nie ma ani cienia przesady, każdy kto się niegdyś naprawdę zakochał wie jak bardzo obsesyjna miłość może się stać, a ci nieszczęśliwcy, którzy mieli nieprzyjemność zakochać się bez odwzajemnienia zrozumieją chyba do jakich myśli może to prowadzić.
Protagonista jest wrażliwym, błyskotliwym i wyjątkowym doprawdy człowiekiem. Mało kto bowiem jest wstanie tak się zachwycać otaczającym go światem jak Werter, tak samo jak niewielu ludzi ma w sobie tyle empatii i zrozumienia wobec innego człowieka co on. Główny bohater, mimo iż otoczony jest ludźmi nadwyraz racjonalnymi, potrafi wciąż zachować w sobie prawdziwego romantyka. Pogardzał on podziałami społecznymi, a do niektórych spraw, takich jak samobójstwo czy morderstwo potrafił podejść z świeżym i niebanalnym spojrzeniem skłaniającym czytelnika do refleksji.
To w jaki sposób autor opisuje doznania miłosne, nie pomijając przy tym żadnych niuansów zapiera dech w piersiach. Książka ta to istna kopalnia pięknych myśli i metafor. Miłość jest tu ukazana w najczystszej bodaj postaci, kompletnie bezinteresowna, godna poświęceń i porzucenia wszystkiego co się tylko ma, byleby móc się nią w pełni cieszyć.
Dlatego też polecam tę książkę tylko prawdziwym romantykom, osbom które zakochane nie myślą o niczym innym aniżeli o swoim obiekcie westchnień, a bez ukochanej usoby przy sercu nie są w stanie w żadnym wypadku funkcjonować, dla tych, którzy są w stanie uczynić wszystko ażeby sprawić swojej miłości choć odrobinę szczęścia, osób, które potrafią się bezgranicznie zakochać i być z tego dumnym, albowiem "jest to pewnikiem, że tylko miłość czyni człowieka potrzebnym na tym świecie".

Nie wiele jest książek, które w tak piękny sposób potrafią opisać prawdziwą miłość. Czytając to dzieło miałem czasami wrażenie, jakoby autor czytał w moich myślach.
Wiele osób irytuje główny bohater, ja zaś byłem w stanie się z nim w stu procentach utożsamić. Moim zdaniem w zachowaniu Wertera nie ma ani cienia przesady, każdy kto się niegdyś naprawdę zakochał wie jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie da się znieść głównego bohatera i jego beznadziejo użalania się nad sobą i zatapiania się w swoim cierpieniu jakby było to w stanie uczynić z niego kogoś lepszego. Nie polecam

Nie da się znieść głównego bohatera i jego beznadziejo użalania się nad sobą i zatapiania się w swoim cierpieniu jakby było to w stanie uczynić z niego kogoś lepszego. Nie polecam

Pokaż mimo to

Jedna z najgorszych lektur szkolnych. "Cierpienia" głównego bohatera powodowały u mnie wybuchy śmiechu. Werter jest neurotyczny, przewrażliwiony i wydaje mi się, że miał chorobę afektywną dwubiegowa. A tą całą swoją "miłość" uroił sobie. Moim zdaniem książka ta zapoczątkowała modę na neurotycznych, przewrażliwionych, egzaltowanych i zaburzonych psychicznie bohaterów literackich, których jest cała masa w XIX wiecznej literaturze. Kolejny mocno zakurzony paździerz śmierdzący naftaliną!

Jedna z najgorszych lektur szkolnych. "Cierpienia" głównego bohatera powodowały u mnie wybuchy śmiechu. Werter jest neurotyczny, przewrażliwiony i wydaje mi się, że miał chorobę afektywną dwubiegowa. A tą całą swoją "miłość" uroił sobie. Moim zdaniem książka ta zapoczątkowała modę na neurotycznych, przewrażliwionych, egzaltowanych i zaburzonych psychicznie bohaterów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowita powieść. Kopalnia cytatów i poruszająca autentycznością opowieść o młodym człowieku napisana przez 25-letniego Goethego.
Od samego początku zakochałam się zarówno w formie,jak i treści. Miałam dużą łatwość w utożsamieniu się z bohaterem.
Jednak od równie wczesnego momentu przewidywałam, do czego prowadzić będzie fabuła i obawiałam się zakończenia, które byłoby niestety "za dużo dramatyzmu w romantyzmie". I tu miałam rację.
Zakończenie zdecydowanie mi się nie podobało. Nie przyćmiło mojego zachwytu resztą historii, ale spowodowało, że "Cierpienia" nie zostaną niestety moją "ulubioną książką życia".
Wydaje mi się, że lepiej patrzeć na końcówkę tej powieści jako na portret chorej psychicznie osoby, wtedy niektóre wydarzenia nie wyglądają tak mało wiarygodnie.

Niesamowita powieść. Kopalnia cytatów i poruszająca autentycznością opowieść o młodym człowieku napisana przez 25-letniego Goethego.
Od samego początku zakochałam się zarówno w formie,jak i treści. Miałam dużą łatwość w utożsamieniu się z bohaterem.
Jednak od równie wczesnego momentu przewidywałam, do czego prowadzić będzie fabuła i obawiałam się zakończenia, które...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Romantyzm, szczególnie niemiecki chyba nie jest dla mnie. Współczuję Werterowi, że MUSIAŁ cierpieć, jego problemy były takie górnolotne. [sarkazm mode off]

Nie wiem, nie cierpiałam nigdy tak jak on. Ale cierpiałam czytając tę książkę. I cierpi wielu nieszczęsnych uczniów, którzy muszą przeczytać tę pozycję w ramach lektury szkolnej. Wielu z nich więcej po książki nie sięgnie, bo wiele lektur jest bardzo długich, a te cienkie wywołują odrzucenie.

Przynajmniej jest krótka. Cierpimy intensywnie, ale krótko.

Romantyzm, szczególnie niemiecki chyba nie jest dla mnie. Współczuję Werterowi, że MUSIAŁ cierpieć, jego problemy były takie górnolotne. [sarkazm mode off]

Nie wiem, nie cierpiałam nigdy tak jak on. Ale cierpiałam czytając tę książkę. I cierpi wielu nieszczęsnych uczniów, którzy muszą przeczytać tę pozycję w ramach lektury szkolnej. Wielu z nich więcej po książki nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najpiękniejsza książka , która kiedykolwiek wpadła w moje łapki. Cały czas do niej wracam. Idealnie przedstawia sposób postrzegania świata przez jednostkę niezwykle wrażliwą. Jej odczucia zostają dokładnie zobrazowane dzięki kwiecistym opisom i trafnym porównaniom.
Mistrz Goethe jest geniuszem <3

Najpiękniejsza książka , która kiedykolwiek wpadła w moje łapki. Cały czas do niej wracam. Idealnie przedstawia sposób postrzegania świata przez jednostkę niezwykle wrażliwą. Jej odczucia zostają dokładnie zobrazowane dzięki kwiecistym opisom i trafnym porównaniom.
Mistrz Goethe jest geniuszem <3

Pokaż mimo to