Wątek załogi Rosynanta, plany Marco i relacja z Filipem – dobrze mi się czytało, najlepszy był wątek polityczny i akcja Dawesa w przekonywaniu innych do Holdena. Uśmiałam się. Ale brakowało mi więcej o SPZ, więcej scen wojny, miałam wrażenie trochę takich zapychaczy, które nużyły.

Na plus, że Filip nie był taki jak w serialu, tu ta zmiana nastaje bardziej ze względu na zachowanie ojca, a nie jakieś sentymenty do matki.

Wątek załogi Rosynanta, plany Marco i relacja z Filipem – dobrze mi się czytało, najlepszy był wątek polityczny i akcja Dawesa w przekonywaniu innych do Holdena. Uśmiałam się. Ale brakowało mi więcej o SPZ, więcej scen wojny, miałam wrażenie trochę takich zapychaczy, które nużyły.

Na plus, że Filip nie był taki jak w serialu, tu ta zmiana nastaje bardziej ze względu na...

Cóż, powiedzieć, że historia trzyma poziom i jest wciągająca to zdecydowanie za mało. Prawdziwa gratka dla fanów SF, co jest rzeczy jasna oczywiste dlaczego. Zgodność wielu aspektów technicznych zachowania statków, szczegółów, które bardzo często w filmach czy innych książkach tego typu są zupełnie pomijane, albo nijak zgodne z rzeczywistością, jest po prostu niesamowitym smaczkiem (pociski, które utkiwły między pancerzem a kadłubem należy zabezpieczyć tak jak wszystkie luźne przedmioty na statku bo przy manerwrach z wysokim G mogą stanowić zagrożenie - poważnie, to jest tak prawdziwe, ale gdzie indziej można się na takie rzeczy natknąć?). Cała historia jest po prostu niesamowita, tak wciągająca, że czułem autentyczny żal i niezadowolenie jak musiałem przerwać czytanie. Jeżeli wszystko powyższe nie będzie rekomendacją, nie wiem co będzie.

Cóż, powiedzieć, że historia trzyma poziom i jest wciągająca to zdecydowanie za mało. Prawdziwa gratka dla fanów SF, co jest rzeczy jasna oczywiste dlaczego. Zgodność wielu aspektów technicznych zachowania statków, szczegółów, które bardzo często w filmach czy innych książkach tego typu są zupełnie pomijane, albo nijak zgodne z rzeczywistością, jest po prostu niesamowitym...

,,Prochy Babilonu" są pierwszym tomem Expanse, który wypada słabiej podczas ponownego czytania. Jest to w mojej opinii najsłabszy tom serii, jednakże nadal jest to kawał dobrej lektury.
Moim głównym problemem jest rozbicie powieści na za dużą ilość postaci z punktem widzenia. Są tacy bohaterowie, którzy otrzymują jeden bądź dwa rozdziały. Dodatkowo Filip Inaros ma bardzo przewidywalny wątek. To powoduje, że trudno w pełni zaangażować się w losy tych postaci.
Zgoła inaczej śledzi się wątek Michio Pa. Od pierwszej strony wiadomo, iż postać odegra kluczową rolę w konflikcie w układzie słonecznym. Mimo tej świadomości jej historia jest wciągająca, a targające nią rozterki są w pelni uzasadnione. Najlepiej wypada fragment kończący się magicznym słowem "ups", a dotyczący konsekwencji służby pod kolejnym niewłaściwym dowódcą. Bardzo dobrze, że przywrócono tę postać, szkoda jedynie, że tylko w tym tomie, bo mam ona duży potencjał.
W tej części poszerzono stały skład Rosynanta o Clarissę i Bobby. Dobrze, że powrót tej pierwszej nie przeszedł bez echa, bo byłoby to naiwne ze strony autorów. Niestety ta cecha ujawniła się w innych wątku dotyczącym Holdena, a mianowicie w serii filmów, które miały na celu uczłowieczyć pasiarzy i pokazać ich od innej strony. Rozumiem zabieg, ale jednak zbombardowanie Ziemi i praktycznie jednogłośne poparcie dla Inarosa potrzebują czegoś więcej do zakopania topora wojennego między wewnętrzniakami a pasiarzami.
Dodatkowo nadwyrężono wizerunek postaci Marco Inarosa. Wódz pasiarzy kieruje się egoistycznymi pobudkami i postanawia opuścić Ceres, a wszystko przez to, że Filip zostaje wydalony z planetoidy. O ile z taktycznego punktu widzenia jest to nawet sensowne, bo obowiązek wykarmienia tamtejszych mieszkańców spada na Ziemię i Marsa, to wyraźnie podkopuje to morale w Wolnej Flocie, gdyż dla wielu z jej członów był to dom. Poza tym wyraźnie widać obsesję Marco na punkcie Holdena, która ostatecznie prowadzi do końca Wolnej Floty. Samo zakończenie tego wątku jest nagłe i mało spektakularne, ale nie traktuję tego jako wady, a wprowadzenie do finałowej i najważniejszej dla całego cyklu trylogii. Polecam

,,Prochy Babilonu" są pierwszym tomem Expanse, który wypada słabiej podczas ponownego czytania. Jest to w mojej opinii najsłabszy tom serii, jednakże nadal jest to kawał dobrej lektury.
Moim głównym problemem jest rozbicie powieści na za dużą ilość postaci z punktem widzenia. Są tacy bohaterowie, którzy otrzymują jeden bądź dwa rozdziały. Dodatkowo Filip Inaros ma bardzo...

Pasuje mi domknięcie tej dwuczęściowej historii. Nie mam żadnego niedosytu, jestem jedynie ciekaw w którą stronę pójdzie następna książka. Możliwe że w końcu przestawiłem się żeby widzieć Jima jako Don Kichota, momentami bardzo denerwuje mnie jego brak zdecydowanej reakcji, ale potem przypominam sobie że takie jest założenie jego postaci. Polecam, jeden z przyjemniejszych cyklów, które czytam i kolejne części nadal trzymają poziom.

Pasuje mi domknięcie tej dwuczęściowej historii. Nie mam żadnego niedosytu, jestem jedynie ciekaw w którą stronę pójdzie następna książka. Możliwe że w końcu przestawiłem się żeby widzieć Jima jako Don Kichota, momentami bardzo denerwuje mnie jego brak zdecydowanej reakcji, ale potem przypominam sobie że takie jest założenie jego postaci. Polecam, jeden z przyjemniejszych...

Zdecydowanie najsłabsza część jak do tej pory. Okropnie rozwleczona na 700 stron, podczas gdy kulminacja wydarzeń łącznie z wymyśleniem sposobu pokonania głównego antagonisty oraz wdrożenie tego planu, zajęły kilkanaście stron. Zero napięcia, ciekawej intrygi, nudne postaci...
Tej książki mogłoby w ogóle nie być a najważniejsze wydarzenia w niej zawarte mogłyby zostać skrócone do max 50 stron i być częścią poprzedniego tomu lub prologiem kolejnego. Zdecydowanie robię sobie przerwę od cyklu i nie wiem czy mam ochotę go kontynuować.

Zdecydowanie najsłabsza część jak do tej pory. Okropnie rozwleczona na 700 stron, podczas gdy kulminacja wydarzeń łącznie z wymyśleniem sposobu pokonania głównego antagonisty oraz wdrożenie tego planu, zajęły kilkanaście stron. Zero napięcia, ciekawej intrygi, nudne postaci...
Tej książki mogłoby w ogóle nie być a najważniejsze wydarzenia w niej zawarte mogłyby zostać...

Niezła, może za dużo polityki ale rozumiem to jako spoiwo całej serii. Czas na kolejną część :)

Niezła, może za dużo polityki ale rozumiem to jako spoiwo całej serii. Czas na kolejną część :)

Szósty tom serii Expanse kontynuuje wątki z tomu piątego, zagłada Ziemi trwa, Marco nadal jest nieuchwytny, a załoga Rosynanta jak zwykle próbuje uratować wszechświat. Jest tu może mniej akcji niż w poprzednich tomach jednak bardzo ciekawe wątki społeczne w tle.

Szósty tom serii Expanse kontynuuje wątki z tomu piątego, zagłada Ziemi trwa, Marco nadal jest nieuchwytny, a załoga Rosynanta jak zwykle próbuje uratować wszechświat. Jest tu może mniej akcji niż w poprzednich tomach jednak bardzo ciekawe wątki społeczne w tle.

6 tom za mną, jeszcze tylko 4. :)
A tak poważnie, to dobra książka, trzyma poziom całej sagi.
Dużo akcji, znani bohaterowie, nieco starsi i nieco bardziej zmęczeni, ale nadal w formie i nadal ratują Świat, który za sprawą wrót, stał się przeogromny. Tyle możliwości, aż strach pomyśleć co tu jeszcze można wymyślić i ile ostatecznie tomów powstanie :)

6 tom za mną, jeszcze tylko 4. :)
A tak poważnie, to dobra książka, trzyma poziom całej sagi.
Dużo akcji, znani bohaterowie, nieco starsi i nieco bardziej zmęczeni, ale nadal w formie i nadal ratują Świat, który za sprawą wrót, stał się przeogromny. Tyle możliwości, aż strach pomyśleć co tu jeszcze można wymyślić i ile ostatecznie tomów powstanie :)

Ocena byłaby wyższa, gdyby nie to, że nie mogę się pozbyć wrażenia, że mega ciekawy wątek Wolnej Floty powinien być rozwijany jeszcze przez przynajmniej 1 następny tom, ale autorzy nie mieli pomysłu, jak go pociągnąć i zakończyć i po prostu ją "wchłonęły wrota". Bardzo duży zawód. Jednak poza zakończeniem trzymała poziom.

Ocena byłaby wyższa, gdyby nie to, że nie mogę się pozbyć wrażenia, że mega ciekawy wątek Wolnej Floty powinien być rozwijany jeszcze przez przynajmniej 1 następny tom, ale autorzy nie mieli pomysłu, jak go pociągnąć i zakończyć i po prostu ją "wchłonęły wrota". Bardzo duży zawód. Jednak poza zakończeniem trzymała poziom.

**Recenzja książki „Prochy Babilonu” autorstwa Jamesa S.A. Corey**

Seria książek Jamesa S.A. Corey zdobyła sobie wielu wiernych czytelników dzięki mistrzowskiemu połączeniu intrygującej fabuły z głęboko wypracowanymi postaciami. „Prochy Babilonu” to kolejna odsłona tej serii, która przynosi mieszane uczucia. Pod względem fabularnym jest to niewątpliwie jedna z najsłabszych części cyklu. Akcja momentami wydaje się być przewidywalna, a niektóre wątki nie są tak rozbudowane, jakbyśmy tego oczekiwali.

Jednakże, jeśli chodzi o budowanie i rozwijanie postaci, „Prochy Babilonu” stoją na bardzo wysokim poziomie. Corey z niezwykłą precyzją i głębią oddaje psychikę bohaterów, ich wewnętrzne konflikty, dylematy i relacje z innymi postaciami. Dzięki temu, mimo pewnych niedoskonałości fabularnych, książka dostarcza czytelnikowi wiele emocji i pozwala jeszcze głębiej zrozumieć świat przedstawiony w serii.

Podsumowując, choć „Prochy Babilonu” mogą nieco rozczarować pod względem fabularnym, to z pewnością zadowolą tych, którzy cenią sobie głęboko wypracowane postacie i chcą lepiej poznać bohaterów serii. To pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów cyklu Jamesa S.A. Corey.

**Recenzja książki „Prochy Babilonu” autorstwa Jamesa S.A. Corey**

Seria książek Jamesa S.A. Corey zdobyła sobie wielu wiernych czytelników dzięki mistrzowskiemu połączeniu intrygującej fabuły z głęboko wypracowanymi postaciami. „Prochy Babilonu” to kolejna odsłona tej serii, która przynosi mieszane uczucia. Pod względem fabularnym jest to niewątpliwie jedna z najsłabszych...