Skradzione małżeństwo

Niesamowita, piękna i wzruszająca opowieść.

Niesamowita, piękna i wzruszająca opowieść.

Intryga przekombinowana i przez to faktycznie mało wiarygodna. Ponieważ w tle są dwa wątki miłości od młodzieńczych lat, które kończą się cukierkowym happy endem sprawia to damskiej części czytelniczej pewną satysfakcję ale trochę to powierzchowne i naiwne. Nie polecam.

Intryga przekombinowana i przez to faktycznie mało wiarygodna. Ponieważ w tle są dwa wątki miłości od młodzieńczych lat, które kończą się cukierkowym happy endem sprawia to damskiej części czytelniczej pewną satysfakcję ale trochę to powierzchowne i naiwne. Nie polecam.

Po kilkuletniej przerwie od obyczajówek, postanowiłam, trochę idąc w ślady Moniki, by sięgnąć jeszcze raz. Zdecydowałam się na “Skradzione małżeństwo” Diane Chamberlain.
Jest rok 1944, młoda kobieta imieniem Tess uczy się na pielęgniarkę i razem ze swoim narzeczonym planuje wspólną przyszłość. Niestety, epidemia polio sprawia, że narzeczony musi wyjechać do Chicago i pomagać w tamtejszym szpitalu. Niecierpliwa kobieta, pozbawiona wielu zmartwień, tęskniąca za Vincentem, pozwala namówić się przyjaciółce na wyjazd do Chicago. Jeden wyjazd, jedna noc zmienia jej całe życie, wywraca je do góry nogami i niszczy wszelkie plany na przyszłość. Tess wyprowadza się z ukochanego miasta do nieznanego Hickory, które niedługo później staje się epicentrum epidemii.
“Skradzione małżeństwo” to długa powieść, papierowe wydanie liczy sobie aż 560 stron, ale zapewniam - są to strony wypełnione najprawdziwszymi emocjami. Co więcej, autora zaczyna historię wydarzeniem, które maksymalnie wzmaga ciekawość i nie pozwala się oderwać. Później, niespiesznie poznajemy młodą Tess, towarzyszymy podczas jej niemądrych wyczynów, cierpimy z nią, śmiejemy się… autora tak pięknie ukazała tę bohaterkę, że nie można jej pokochać, mimo jej lekkomyślności. Zresztą później Tess odpokutowuje wszystko, a przy okazji pokazuje, jak dobre serce może mieć młoda kobieta i jak szczęśliwa jest, kiedy spełnia się w tym, co robi. W końcu nie każda z nas marzy tylko o tym, by leżeć i pachnieć całymi dniami, bądź wydawać grube pieniądze na zbytki… obecnie, kiedy mamy możliwość pracować, rozwijać się, chętnie z tego korzystamy i nie siadamy na laurach. Taka właśnie była Tess, główna bohaterka “Skradzionego małżeństwa”.
Kolejnym atutem powieści była tajemnica. Często zdarza się, że w obyczajówkach mamy do odkrycia jakieś tajemnice, jednak nie często wywołują one tyle emocji ile tutaj. Gwarantuję, ostatnie sto stron książki czytałam z zapartym tchem, złościłam się, przeklinałam głównych bohaterów, a kiedy sprawa się wyjaśniła, prawie płakałam ze szczęścia oraz dziękowałam autorce za świetną fabułę. Sama bym tego lepiej nie wymyśliła.
Co ciekawe, autorka zbudowała swoją fabułę wokół autentycznego wydarzenia. Mianowicie - epidemia polio faktycznie miała miejsce, a Hickory naprawdę było jej epicentrum przez jakiś czas. Co więcej, bodajże w ciągu 54 godzin w tym mieście zbudowano szpital tymczasowy, który wybudowali mieszkańcy własnymi rękami, który wyposażyli mieszkańcy korzystając z tego, co każdy miał w domu. Jest to jedno z ciekawszych i piękniejszych wydarzeń w historii tego miasta, pokazujące, jak ludzie potrafią się zjednoczyć w obliczu zagrożenia. Dawno nie pisałam tak długiej recenzji, mam nadzieję, że za wiele Wam nie zdradziłam, ale ogromne chcę zachęcić do przeczytania, gdyż ta książka totalnie skradła moje serce. Piękni bohaterowie ze wszystkimi ludzkimi przywarami - tajemnicami, kłamstwami, lekkomyślnością, ale też pomocą i dobrym sercem. Do tego ciekawa fabuła, sekrety, zagadki, nieporozumienia. Nic tylko usiąść i czytać!

Po kilkuletniej przerwie od obyczajówek, postanowiłam, trochę idąc w ślady Moniki, by sięgnąć jeszcze raz. Zdecydowałam się na “Skradzione małżeństwo” Diane Chamberlain.
Jest rok 1944, młoda kobieta imieniem Tess uczy się na pielęgniarkę i razem ze swoim narzeczonym planuje wspólną przyszłość. Niestety, epidemia polio sprawia, że narzeczony musi wyjechać do Chicago i...

Ot takie tam dobre, ale nie wybitne czytadło.
Przyznam, że do połowy lekko wiało nudą, a suma absurdów jeśli chodzi o poczynania głównych bohaterów, przyprawiała o zawrót głowy. Potem zaczęło się robić ciekawie. Sumarycznie zakończenie dość oblane lukrem jak to u pani Chamberlain bywa. Myślę sobie, że po serii thrillerów jakie wciągnęłam taki banał nie był jednak zły. Polecam dla lubiących nieskomplikowane, proste historię.

Ot takie tam dobre, ale nie wybitne czytadło.
Przyznam, że do połowy lekko wiało nudą, a suma absurdów jeśli chodzi o poczynania głównych bohaterów, przyprawiała o zawrót głowy. Potem zaczęło się robić ciekawie. Sumarycznie zakończenie dość oblane lukrem jak to u pani Chamberlain bywa. Myślę sobie, że po serii thrillerów jakie wciągnęłam taki banał nie był jednak zły....

Ta książka długo czekała w kolejce na przeczytanie, a jak już się zabrałam, to co w niej mam ... epidemia, kwarantanna, szpital tymczasowy... jakie to wszystko "bieżące"....., a tak się chciałam oderwać..
Co do treści, przejmująca opowieść i potwierdzająca starą prawdę "miłość zawsze zwycięża"

Ta książka długo czekała w kolejce na przeczytanie, a jak już się zabrałam, to co w niej mam ... epidemia, kwarantanna, szpital tymczasowy... jakie to wszystko "bieżące"....., a tak się chciałam oderwać..
Co do treści, przejmująca opowieść i potwierdzająca starą prawdę "miłość zawsze zwycięża"

Książka o życiowych wyborach i ich konsekwencjach , dobra.

Książka o życiowych wyborach i ich konsekwencjach , dobra.

Bardzo lubię powieści Diane Chamberlain za jej umiejętność pisania w sposób przystępny i ciekawy o sprawach ciężkich, trudnych i kontrowersyjnych. W "Skradzionym małżeństwie" wątków tego typu nie brakuje: segregacja rasowa, małżeństwa zawierane z rozsądku, ból i rozpacz po stracie najbliższych, a nawet epidemia polio..., które doskonale się z sobą łaczą. I to co w powieściach obyczajowych lubię najbardziej - happy end. Polecam.

Bardzo lubię powieści Diane Chamberlain za jej umiejętność pisania w sposób przystępny i ciekawy o sprawach ciężkich, trudnych i kontrowersyjnych. W "Skradzionym małżeństwie" wątków tego typu nie brakuje: segregacja rasowa, małżeństwa zawierane z rozsądku, ból i rozpacz po stracie najbliższych, a nawet epidemia polio..., które doskonale się z sobą łaczą. I to co w...

Uwielbiam wszystkie książki tej autorki. " Skradzione małżeństwo" bardzo dobra książka jest piękna i wzruszająca. Polecam wszystkie książki tej autorki są wciągające.

Uwielbiam wszystkie książki tej autorki. " Skradzione małżeństwo" bardzo dobra książka jest piękna i wzruszająca. Polecam wszystkie książki tej autorki są wciągające.

Ta książka nie zrobiła na mnie wrażenia - przykro mi. Nie gustuję w strasznie uproszczonych fabułach, lekturach w których jedyne co bohater robi to siedzi w pokoju i gra w szachy na przykład. Nie wiadomo, gdzie Cię zaprowadzi los i co Ci się trafi - już dawno wyeksplatowane i uwzględnione w jednym z najbardziej wiadomych filmów w historii świata. W "Przeminęło z wiatrem" - mimo iż na pozór zwyczajna saga, to i tak Margaret Mitchell dajmy na to wplotła w fabułę wojnę secesyjną co wyszło książce na dobre. Tutaj jakoś nic - błądzenie po pensjonatach, dłużenie się, studiowanie pielęgniarstwa, to zdecydowanie za mało, by określić tą powieść jako dobrą. Przykro mi.

Ta książka nie zrobiła na mnie wrażenia - przykro mi. Nie gustuję w strasznie uproszczonych fabułach, lekturach w których jedyne co bohater robi to siedzi w pokoju i gra w szachy na przykład. Nie wiadomo, gdzie Cię zaprowadzi los i co Ci się trafi - już dawno wyeksplatowane i uwzględnione w jednym z najbardziej wiadomych filmów w historii świata. W "Przeminęło z...

Ja zachęcam do przeczytania, gdyż książka jest na prawdę dobra.

Ja zachęcam do przeczytania, gdyż książka jest na prawdę dobra.