Wyśniłam cię, córeczko

Akcja książki rozpoczyna się w roku 1970, kiedy to Carly, niedługo po stracie męża, który zginął w Wietnamie, dowiaduje się, że jest w ciąży. Nie będzie jednak dane się jej cieszyć tym stanem, bo dziecko ma poważną wadę serca. Szwagier Carly, Hunter, znajduje jednak sposób, aby pozwolić Carly urodzić zdrowe dziecko.
Choć mamy tu motywy fantastyczne, które niezbyt lubię w tego typu książkach, to całość napisana jest bardzo przystępnym językiem, a historia tej rodziny jest poruszająca. Czytelnik zadaje sobie pytania - ile zrobi matka, aby dać swojemu dziecku szansę na szczęśliwe życie? Jak dużo jest w stanie poświęcić? I czy to właśnie przy niej dziecko będzie wiodło radosne życie?
W drugiej części książki Carly staje się obsesyjna, kłamie, byle tylko dotrzeć do prawdy. Bardzo podoba mi się podwójna perspektywa opowieści - z dwóch różnych punktów czasowych i oczami dwojga bohaterów. Choć większość opiera się na elementach fantastycznych, to książka jest mocno wzruszająca i daje do myślenia.

Akcja książki rozpoczyna się w roku 1970, kiedy to Carly, niedługo po stracie męża, który zginął w Wietnamie, dowiaduje się, że jest w ciąży. Nie będzie jednak dane się jej cieszyć tym stanem, bo dziecko ma poważną wadę serca. Szwagier Carly, Hunter, znajduje jednak sposób, aby pozwolić Carly urodzić zdrowe dziecko.
Choć mamy tu motywy fantastyczne, które niezbyt lubię w...

"Ile jest w stanie zrobić matka, by uratować swoje jeszcze nienarodzone dziecko?"
Ile jest w stanie poświęcić kobieta dla miłości?
To kolejna książka Diane Chamberlian którą lubię za styl pisania i łączenie wątków z przeszłości z teraźniejszością.
Niestety wędrówki w czasie popsuły mi radość z obcowania z kolejną jej książki, to nie moja bajka.
Jednak polecam ją jako kolejną pozycję gdzie emocje są górą.

"Ile jest w stanie zrobić matka, by uratować swoje jeszcze nienarodzone dziecko?"
Ile jest w stanie poświęcić kobieta dla miłości?
To kolejna książka Diane Chamberlian którą lubię za styl pisania i łączenie wątków z przeszłości z teraźniejszością.
Niestety wędrówki w czasie popsuły mi radość z obcowania z kolejną jej książki, to nie moja bajka.
Jednak polecam ją jako...

Akcja powieści rozpoczyna się w 1970 roku. Carly Sears to młoda kobieta, która niedawno została wdową. Jej mąż zginął w Wietnamie, a ona nosi pod sercem ich dziecko. Po jednej tragedii szybko nadchodzi druga. Carly dowiaduje się, że jej nienarodzona córeczka jest nieuleczalnie chora – ma poważną wadę serca i prawdopodobnie nie przeżyje długo po porodzie. Młoda kobieta przechodzi kolejne załamanie, dowiadując się, że lekarze w żaden sposób nie są w stanie pomóc jej ukochanemu dziecku. To właśnie wtedy szwagier Carly, który jest fizykiem, decyduje się wyjawić jej swoją tajemniczą i skomplikowaną przeszłość. Dzięki niemu młoda kobieta może podjąć bardzo ryzykowną decyzję, by pomóc swojemu nienarodzonemu jeszcze dziecku. Jakakolwiek nadzieja na uratowanie córeczki sprawia, że Carly decyduje się na podróż w czasie. Ogromna siła i odwaga, a przede wszystkim miłość do dziecka sprawią, że kobieta wyruszy w nieznane, zostawi to, co jej najbliższe i zaryzykuje swoim życiem, by mieć szansę na uratowanie innego.

Początkowo wydawało mi się, że książka Diane Chamberlain będzie typową powieścią opowiadającą o miłości do nienarodzonego jeszcze śmiertelnie chorego maleństwa i staraniach jego matki, by go uratować. Autorka zafundowała jednak czytelnikowi podróż w czasie i to dosłownie. Główna bohaterka wyrusza w przyszłość, gdzie wszystko jest inne od tego, co znała, bez bliskich i ich wsparcia. Silna i odważna bohaterka może liczyć tylko na siebie w nowej rzeczywistości, w której przyszło jej żyć, by uratować córeczkę. Nie rozumie wszystkiego, co się wokół niej dzieje, nie zna przedmiotów ją otaczających i nie rozumie do końca, w jaki sposób funkcjonuje świat, w którym się znalazła. Bohaterka będzie musiała przekroczyć wiele wewnętrznych barier i pokonać liczne trudności, a wszystko z miłości do córki.

Książka nie jest typową obyczajówką, musiałam przyzwyczaić się do tego typu historii, dość nieprawdopodobnej, a jednak wciągającej. Powieść czyta się szybko i lekko, z zapartym tchem śledząc dalsze losy bohaterki i jej córeczki. Lektura, którą warto przeczytać z wieloma zwrotami akcji i wyrazistymi bohaterami.

Akcja powieści rozpoczyna się w 1970 roku. Carly Sears to młoda kobieta, która niedawno została wdową. Jej mąż zginął w Wietnamie, a ona nosi pod sercem ich dziecko. Po jednej tragedii szybko nadchodzi druga. Carly dowiaduje się, że jej nienarodzona córeczka jest nieuleczalnie chora – ma poważną wadę serca i prawdopodobnie nie przeżyje długo po porodzie. Młoda kobieta...

To moje drugie spotkanie z Diane Chamberlain i tak, jak pierwsze jej przeczytana przeze mnie książka ogromnie mi się podobała i bawiłam się świetnie podczas jej lektury, tak tutaj miałam lekki problem, chociaż ostatecznie oceniam ją na plus.

Po pierwszych stronach spodziewałam się w sumie... bo ja wiem... historii o poświęceniu matki dla swojego dziecka, ale kiedy pojawił się wątek podróży w czasie poczułam się dziwnie. Carly żyje w 1970 roku. Jest młodą wdową, która właśnie dowiaduje się, że dziecko, które nosi pod sercem jest nieuleczalnie chore i najprawdopodobniej umrze kilka godzin po porodzie... Jest załamana, a na dodatek jej szwagier wyznaje jej prawdę o swojej przeszłości i przedstawia szalony plan uratowania jej córki.

Na szczęście zostało to poprowadzone bardzo zgrabnie i choć początkowo było to dla mnie dziwne, to szybko przeszłam nad tym do porządku dziennego, a fakt, że Carly nagle znalazła się w zupełnie innych nieznanych dla niej czasach podczas nowinek technologicznych jest opisany zaskakująco dobrze i adekwatnie (nie jest tak, że nic jej nie dziwi i nagle wszystko umie), co przyjęłam z ulgą, bo niekiedy autorzy zapominają, że ich bohaterowie wiele rzeczy widzą po raz pierwszy!

Środek książki męczy i jest przegadany. Okres po narodzinach córki do ostatniej podróży niesamowicie mnie zmęczył i co chwilę odkładałam książkę, nie mogąc przez niego przebrnąć. Rozumiem, co to miało na celu, ale moim zdaniem było zbyt przeciągnięte w czasie. Ostatecznie jestem zadowolona z tego, w jaki sposób potoczyła się historia Carly i choć niejednokrotnie łamie mi ona serce, jestem z niej niesamowicie dumna, bo jestem w stanie sobie wyobrazić, jak trudne musiało to dla niej być.

Męczący środek z całą mocą wynagrodziło mi zakończenie. Tego się nie spodziewałam i o matko boska, jakie to było emocjonalne! I satysfakcjonujące! Trochę słodko-gorzkie, bo z jednej strony straciła coś ogromnie cennego, ale z drugiej... Och, powiem tylko, że były łzy! Na pewno nie będzie to moja ulubiona historia, ale zdecydowanie zostanie ze mną na dłużej. Podejrzewam, że gdybym miała dzieci, odebrałabym ją zupełnie inaczej, ale mimo to trafiła w jakąś strunę w moim sercu.

To moje drugie spotkanie z Diane Chamberlain i tak, jak pierwsze jej przeczytana przeze mnie książka ogromnie mi się podobała i bawiłam się świetnie podczas jej lektury, tak tutaj miałam lekki problem, chociaż ostatecznie oceniam ją na plus.

Po pierwszych stronach spodziewałam się w sumie... bo ja wiem... historii o poświęceniu matki dla swojego dziecka, ale kiedy pojawił...

Chyba moja pierwsza tej autorki.
Wzruszająca, chociaż momentami przegadana.
Historia kobiety, która nagina czasoprzestrzeń, by uratować nienarodzone dziecko.
Styl pisania jak Jodi Picoult, co podkreślają też na okładce;)
Na pewno sięgnę też po inne.

Chyba moja pierwsza tej autorki.
Wzruszająca, chociaż momentami przegadana.
Historia kobiety, która nagina czasoprzestrzeń, by uratować nienarodzone dziecko.
Styl pisania jak Jodi Picoult, co podkreślają też na okładce;)
Na pewno sięgnę też po inne.

Czas to pojęcie względne


Przeczytałam już sporo książek Diane Chamberlain, dlatego poznałam dobrze jej sposób pisania oraz kreowania wyimaginowanych światów. Jej powieści dotykają przyziemnych spraw, przyziemnych problemów, które mogą przytrafić się zwykłemu człowiekowi. Stąd było moje wielkie zaskoczenie, gdy spotkałam się z motywem podróżowania w czasie w "Wyśniłam cię, córeczko". To był nieoczekiwany zwrot akcji, chociaż dowiadujemy się o tym już w pierwszych rozdziałach książki. Było to coś zupełnie innego, niecodziennego w twórczości Chamberlain, ale nie zmienia to faktu, że cała książka wyszła cudownie i niemal naturalnie, jakby podróże w czasie były czymś zupełnie normalnym.
Jest rok 1970. Carly właśnie straciła męża na wojnie w Wietnamie i niedługo potem dowiaduje się, że jest w ciąży. Jakby tego było mało, okazuje się, że jej dziecko cierpi na poważną wadę serca. Lekarze nie dają złudzeń i wprost mówią Carly, że jej córka umrze niedługo po porodzie. Wtedy z pomocą przychodzi Hunter, szwagier Carly, który opowiada jej absurdalną historię, że niby to przybył z roku 2018 i wie, jak uratować jeszcze nienarodzoną dziewczynkę. Carly tylko musi udać się w przyszłość i poddać się operacji wewnątrzmacicznej, która jest jedynym ratunkiem dla jej dziecka. Zdesperowana kobieta nie waha się ani chwili dłużej i wyrusza do 2001 roku, by uratować swoją córkę.
To był ciężki orzech do zgryzienia. Wszystko mogło pójść nie tak, ale matka jest wstanie zrobić dosłownie wszystko, aby tylko uchronić swoje dziecko. Historia Huntera budziła wątpliwości, jednak zrozpaczona Carly rozumiała, że to jedyne wyjście dla jej córki, dlatego zdecydowała się na ten ryzykowny krok i zaufała swojemu szwagrowi.
Motyw podróżowania w czasie został tutaj przedstawiony troszkę inaczej niż w książkach fantastycznych: podróżami w czasie zajmowała się tylko pewna grupa osób, obliczano portale, co do najmniejszego szczegółu, aby wszystko poszło zgodnie z planem, takich podróży można było odbyć tylko cztery, ponieważ piąta była tą ostatnią, po której podróżnicy znikali i słuch po nich ginął. To był naprawdę nietypowy dodatek do tej historii, ale wszystko idealnie się ze sobą łączyło.
"Wyśniłam cię, córeczko" to przepiękna opowieść matki, która jest wstanie zrobić wszystko, aby ratować swoje nienarodzone dziecko. Niezwykle ciepła, ale też poruszająca książka, chwyta za serce i nie sposób nie uronić choćby jednej łzy. Oczywiście, Diane nie byłaby sobą, gdyby troszkę nie utrudniła zadania swoim bohaterom, dlatego chociaż wszystko wskazywało na to, że misja Carly pójdzie dobrze, nagle jeden mały błąd zadecydował o niepewnym losie jej oraz jej córeczki. Nie zabrakło tutaj wzruszeń, melodramatycznych sytuacji i czystej miłości w każdej postaci. Choć przez całą fabułę dochodzi do różnych zwrotów akcji, które wydają się prowadzić do najgorszego, to jednak zakończenie można uznać za szczęśliwe.

Czas to pojęcie względne


Przeczytałam już sporo książek Diane Chamberlain, dlatego poznałam dobrze jej sposób pisania oraz kreowania wyimaginowanych światów. Jej powieści dotykają przyziemnych spraw, przyziemnych problemów, które mogą przytrafić się zwykłemu człowiekowi. Stąd było moje wielkie zaskoczenie, gdy spotkałam się z motywem podróżowania w czasie w...

Uwielbiam książki tej autorki. I tak razem nie zawiodła jeśli chodzi o poziom pisarski i cała fabułę książki. Może były w niej momenty absurdalne ale to tylko fikcja literacka, niewątpliwie książka bardzo wzruszająca i wciągająca serdecznie polecam wielbicielom gatunku oraz pisarki

Uwielbiam książki tej autorki. I tak razem nie zawiodła jeśli chodzi o poziom pisarski i cała fabułę książki. Może były w niej momenty absurdalne ale to tylko fikcja literacka, niewątpliwie książka bardzo wzruszająca i wciągająca serdecznie polecam wielbicielom gatunku oraz pisarki

Jedyna książka, przy której chciało mi się płakać.

Jedyna książka, przy której chciało mi się płakać.

Książka w pewnych momentach troche mnie nudziła (koniec części pierwszej), ale dałam jej szanse i... było warto :) pomimo że sama końcówka skrócona do minimum (chyba umowa podpisana na 550 stron i ani jednej więcej :) to i tak uważam, że warto przeczytać..

Książka w pewnych momentach troche mnie nudziła (koniec części pierwszej), ale dałam jej szanse i... było warto :) pomimo że sama końcówka skrócona do minimum (chyba umowa podpisana na 550 stron i ani jednej więcej :) to i tak uważam, że warto przeczytać..

To juz 17-sta ksiazka tej autorki, ktora przeczytalam. Na pewno wyroznia sie elementami magicznymi jak ze swiata Musso. Podobala mi sie ta historia. Ksiazka bardzo wciagajaca. Moge jedynie sie przyczepic do zakonczenia. Bardzo nierowne dynamicznie. Opowiesc idzie swoim torem i nagle bęc - troche jakby autorka sie zmeczyla i stwierdzila - no dobra konczmy to! :)

To juz 17-sta ksiazka tej autorki, ktora przeczytalam. Na pewno wyroznia sie elementami magicznymi jak ze swiata Musso. Podobala mi sie ta historia. Ksiazka bardzo wciagajaca. Moge jedynie sie przyczepic do zakonczenia. Bardzo nierowne dynamicznie. Opowiesc idzie swoim torem i nagle bęc - troche jakby autorka sie zmeczyla i stwierdzila - no dobra konczmy to! :)