Książka jest ciekawa, wciąga. Fantastyka przeplata się z wydarzeniami historycznymi, które są makabryczne. Rozczarowało mnie trochę zakończenie - jak z tprzeciętnego serialu.

Książka jest ciekawa, wciąga. Fantastyka przeplata się z wydarzeniami historycznymi, które są makabryczne. Rozczarowało mnie trochę zakończenie - jak z tprzeciętnego serialu.

Poziom realizmu magicznego osiąga poziom fantasy a to dla mnie nie do przejścia. Dobre pisarstwo ale pomysł na tę książkę taki sobie.

Poziom realizmu magicznego osiąga poziom fantasy a to dla mnie nie do przejścia. Dobre pisarstwo ale pomysł na tę książkę taki sobie.

Książka, w której nie każdy czytelnik się odnajdzie. Moim zdaniem to co najważniejsze w tej historii - tragiczne zaginięcie i śmierć wielu obywateli Argentyny, zostało przesłonięte przez nieco zagmatwany styl autorki i naszpikowanie fabuły elementami realizmu magicznego. Gdzieś ta straszna historia została "stłamszona". Dlatego też zamiast ważnej książki, otrzymałam przeciętną powieść.

Książka, w której nie każdy czytelnik się odnajdzie. Moim zdaniem to co najważniejsze w tej historii - tragiczne zaginięcie i śmierć wielu obywateli Argentyny, zostało przesłonięte przez nieco zagmatwany styl autorki i naszpikowanie fabuły elementami realizmu magicznego. Gdzieś ta straszna historia została "stłamszona". Dlatego też zamiast ważnej książki, otrzymałam...

Czasem w nasze ręce trafia książka, która zdaje się być napisana tylko dla nas, która jakby powstała, by dotrzeć do naszego serca i zostawić je z jątrzącą się raną. To właśnie taka pozycja, piękna, ale bolesna, silna i zarazem krucha, napełniona tyloma emocjami, że aż trudno je udźwignąć.

"Perła" jest opowieścią o rozdrapywaniu ran, poszukiwaniu siebie i próbie rozliczenia się z przeszłością, na którą nie miało się wpływu. Główna bohaterka staje na rozdrożu i wybierać musi między bezwarunkową miłością do rodzica a potrzebą poznania prawdy, którą pragnie przekazać przybyły niespodziewanie do jej salonu gość. Jego postać, utrzymująca się na granicy realności i fikcji, obserwująca w milczeniu przemierzającego mieszkanie żółwia, okazuje się znaczyć dużo więcej, niż można by przypuszczać.

Przepięknie napisana, długimi zdaniami zachęcającymi do delektowania się każdym kolejnym słowem, "Perła" stanowi dla mnie niemałe zaskoczenie. Kupiłam ją pod wpływem impulsu, mając kilka minut za dużo do odjazdu autobusu, i po plecach przebiega mi zimny dreszcz na myśl, że mogłam nigdy o niej nie usłyszeć. Ta powieść to, nomen omen, prawdziwa perełka, która głęboko w sercu zostawia ślad i długo nie daje o sobie zapomnieć.

Ja dopisuję ją na swoją listę ukochanych książek i szczerze polecam, szczególnie na samotny, spokojny wieczór, kiedy w pełni będzie mogła przemówić.

Czasem w nasze ręce trafia książka, która zdaje się być napisana tylko dla nas, która jakby powstała, by dotrzeć do naszego serca i zostawić je z jątrzącą się raną. To właśnie taka pozycja, piękna, ale bolesna, silna i zarazem krucha, napełniona tyloma emocjami, że aż trudno je udźwignąć.

"Perła" jest opowieścią o rozdrapywaniu ran, poszukiwaniu siebie i próbie rozliczenia...

Książka prezent, której po bardzo lakonicznym opisie okładkowym raczej sama bym nie wybrała. Chociaż nazwisko autorki kojarzyłam, szczególnie ze względu na jej aktywność w różnych akcjach społecznych związanych głównie z prawami kobiet. Mając jednak w pamięci kilka książkowych prezentów, które okazały się bardzo pozytywnym zaskoczeniem, ucieszyłam się na tę lekturę. Nie rozczarowała mnie przez ani jedną linijkę.

Tytułowa Perła to studentka psychologii, która znajduje się w dość trudnym momencie swojego życia. Na co z pewnością miało wpływ wychowanie oraz to, czym zawodowo zajmuje się jej ojciec. Wysokiej rangi oficer marynarki w Argentynie w czasie dyktatury. Gdy dziewczyna zaczęła dorastać i rozumieć co się wokół niej dzieje, za wszelką cenę usiłowała ukryć to z jakiej rodziny pochodzi. Właściwie całkiem odkryła się tylko przed jedną osobą, która stała się jej bardzo bliska, ale czy zaufała jej do końca?

C.D.: https://czytany-blog.blogspot.com/

Książka prezent, której po bardzo lakonicznym opisie okładkowym raczej sama bym nie wybrała. Chociaż nazwisko autorki kojarzyłam, szczególnie ze względu na jej aktywność w różnych akcjach społecznych związanych głównie z prawami kobiet. Mając jednak w pamięci kilka książkowych prezentów, które okazały się bardzo pozytywnym zaskoczeniem, ucieszyłam się na tę lekturę. Nie...

Zachwycająca od pierwszej do ostatniej strony. "Perła" to wspaniale napisana, piękna i przejmująca historia młodej Argentynki, do której domu pewnego dnia przybywa duch - nagi i ociekający wodą, wraz z którą na dywan jej domu wylewają się rodzinne tajemnice.

To moje drugie, po "Bogach tanga", spotkanie z Caroliną de Robertis i aż sama sobie się dziwię, że zwlekałam z nim tak długo. Autorka posługuje się przepięknym językiem, opowiada wspaniałe historie, które mimo odległości geograficznej i mentalnej, potrafią dotrzeć do każdego czytelnika wrażliwego na ludzkie cierpienie. W dodatku porusza tematy ważne społecznie i nie ma obaw przed odkrywaniem często bolesnej prawdy. W "Bogach tanga" były to kwestie związane z odkrywaniem własnej, jednostkowej tożsamości, a tutaj mamy w dużej mierze do czynienia z tożsamością narodową, jeśli mogę to tak ująć.

De Robertis podejmuje w tej książce temat tzw. desaparecidos, czyli ofiar prześladowań politycznych, jakie miały miejsce w czasie, gdy Argentyną rządziła junta. Autorka opowiada o tym w niezwykły sposób, snując opowieść, w której niebagatelną rolę odgrywa woda. A także, oczywiście, główna bohaterka, Perla, tytułowa "perła", skarb ukryty w morskich głębinach. To druga w niedługim odstępie czasu przeczytana przeze mnie książka, w której woda odgrywa jedną z głównych ról, zarówno w sensie dosłownym, jak i metaforycznym i nie mogę oprzeć się wrażeniu, że z realizacją tego zamysłu de Robertis poradziła sobie dużo lepiej niż autorka "Była sobie rzeka". Fascynujące jest odkrywanie ukrytych znaczeń i powolne odsłanianie życiorysu Perli i jej rodziców, śledzenie losów nieznajomego mężczyzny, który okazuje się być dla niej tak ważny oraz poznawanie tej czarnej karty w historii Argentyny, o której do tej pory nie wiedziałam zbyt dużo poza niewiele mówiącymi ogólnikami.

Choć książka w wielu momentach jest przerażająco wręcz brutalna, a język autorki dostosowuje się wtedy do tego, o czym opowiada, gdybym miała określić tę powieść jednym słowem, pewnie powiedziałabym "piękna". Jest taka pod wieloma względami, od stylu, przez sposób poprowadzenia narracji, dobrze wykreowanych, wiarygodnych, bohaterów, wspaniale wprowadzony do niej realizm magiczny, który uwielbiam, aż po każdy drobny element fabuły, który z pozoru może nie mieć wielkiego znaczenia, a w ostatecznym rozrachunku nadaje całości głębi. Każdy szczegół w tej książce jest przemyślany, nie ma tu niepotrzebnych słów, wszystko jest dokładnie na swoim miejscu.

To piękna opowieść o odkrywaniu prawdy o sobie, swojej rodzinie i przeszłości, o sile człowieka i okrucieństwie władzy. Chwyta za serce.

A poza tym zachwyca mnie sposób w jaki de Robertis pisze o literaturze i czytaniu - w "Perle" znalazłoby się co najmniej kilka cytatów ukazujących siłę książek i podkreślających jak często czytanie ich daje nam szansę na odkrycie pewnych prawd o sobie i zmniejszenie poczucie osamotnienia. Mogę jedynie przyklasnąć.

Zachwycająca od pierwszej do ostatniej strony. "Perła" to wspaniale napisana, piękna i przejmująca historia młodej Argentynki, do której domu pewnego dnia przybywa duch - nagi i ociekający wodą, wraz z którą na dywan jej domu wylewają się rodzinne tajemnice.

To moje drugie, po "Bogach tanga", spotkanie z Caroliną de Robertis i aż sama sobie się dziwię, że zwlekałam z nim...

Na początku książka nie zachęca, z kolejną przeczytaną stroną jest coraz lepiej i lepiej. Jest sporo wstawek, ładnych słów porównań, które trafiają do czytelnika.

Na początku książka nie zachęca, z kolejną przeczytaną stroną jest coraz lepiej i lepiej. Jest sporo wstawek, ładnych słów porównań, które trafiają do czytelnika.

Książka, która może nie zrobiła na mnie ogromnego wrażenia, to niewątpliwie należy do książek wyjątkowych. Na początku nawet mnie trochę irytowały te wielokrotnie złożone zdania, nie mogłam się skupić na tym co czytam, ale z każdą przeczytaną stroną było coraz lepiej i powoli mnie wciągała. Autorka ma niewątpliwy talent i niebanalnie pisze. Historia opisana w ciekawy sposób. Byłam ciekawa kim jest główna bohaterka, co to za gość w jej domu i kim jest Gabriel. Pełna emocji, uczuć ale także i smutku. Nie mogę postawić jej niskiej oceny. Na pewno warta przeczytania.

Książka, która może nie zrobiła na mnie ogromnego wrażenia, to niewątpliwie należy do książek wyjątkowych. Na początku nawet mnie trochę irytowały te wielokrotnie złożone zdania, nie mogłam się skupić na tym co czytam, ale z każdą przeczytaną stroną było coraz lepiej i powoli mnie wciągała. Autorka ma niewątpliwy talent i niebanalnie pisze. Historia opisana w ciekawy...

Trudno mi ocenić tę książkę. Przez większość stron mnie męczyła i nie mogłam przebrnąć przez kolejne bardzo wielokrotnie złożone zdania. Z kolei ostatnie 70 stron mnie urzekło i wzruszyło. Jest to na pewno pozycja warta uwagi, jednak na pierwsze spotkanie z autorką zdecydowanie polecam "Bogów tanga".

Trudno mi ocenić tę książkę. Przez większość stron mnie męczyła i nie mogłam przebrnąć przez kolejne bardzo wielokrotnie złożone zdania. Z kolei ostatnie 70 stron mnie urzekło i wzruszyło. Jest to na pewno pozycja warta uwagi, jednak na pierwsze spotkanie z autorką zdecydowanie polecam "Bogów tanga".

Książka zaciekawiła mnie po pierwsze okładką po drugie oceną na Lubimy czytać. 7.1 to stosunkowo wysoko więc przyjęła, że będzie super.
Niestety! Kompletnie do mnie nie trafiła, nie polubiłam jej i przez cały czas sama nie wiedziałam co czytam. Poza niewielkimi wstawkami.
Miałam wrażenie że czytam Wielką improwizację Kordiana z książki Juliusza Słowackiego.

Książka zaciekawiła mnie po pierwsze okładką po drugie oceną na Lubimy czytać. 7.1 to stosunkowo wysoko więc przyjęła, że będzie super.
Niestety! Kompletnie do mnie nie trafiła, nie polubiłam jej i przez cały czas sama nie wiedziałam co czytam. Poza niewielkimi wstawkami.
Miałam wrażenie że czytam Wielką improwizację Kordiana z książki Juliusza Słowackiego.