Intrygująca powieść. Jej fabuła rozciąga się na trzy pokolenia wspaniałych, silnych kobiet których nie oszczędzało życie. Każda z nich przeszła przez swój własny dramat, często zatajony i utrzymywany przed innymi jak sekret. Piękna i ukazująca trudności powieść, trudność przed otwarciem się przed innymi, pokazaniem słabość, brakiem zrozumienia i odrzuceniem, ale w tym wszystkim również przełamywaniem tego co trudne. Zdecydowanie polecam.

Intrygująca powieść. Jej fabuła rozciąga się na trzy pokolenia wspaniałych, silnych kobiet których nie oszczędzało życie. Każda z nich przeszła przez swój własny dramat, często zatajony i utrzymywany przed innymi jak sekret. Piękna i ukazująca trudności powieść, trudność przed otwarciem się przed innymi, pokazaniem słabość, brakiem zrozumienia i odrzuceniem, ale w tym...

Carolina de Robertis posiada dar pisania o rzeczach ważnych i niełatwych w sposób niezwykły. Tworzy prozę na pograniczu poezji, malując słowami obrazy, nasączając atmosferę zapachami i w zdania wkomponowując muzykę.
“Jesień była zimna. Minął marzec, kwiecień, maj. Padały obfite deszcze. W domu Evy zainstalował się nowy rodzaj ciszy, niedobrej, nieładnej, niepodobnej do ciszy porannego wędkowania na skałach. Ta cisza, kwaśna, lepka, wdzierała się we włókna chodników na podłodze i w kąty domu, rozpościerała na krzesłach, oblepiała widelce i serwetki. Była wszędzie, potrafiła poplamić ręce i uszczypnąć w kark.”

Tym razem otrzymaliśmy sagę rodzinną. Towarzyszymy trzem silnym i nieprzeciętnym kobietom (zielarce i znachorce, poetce oraz aktywistce podziemnej organizacji, prowadzącej walkę z wojskową juntą) obserwując w tle 90 lat wydarzeń historycznych w Ameryce Południowej (w powieści pojawia się Evita Peron, Che Guevara, rewolucja Tupamaros). A skoro to powieść o kobietach, spodziewać się należy esencji kobiecego losu: poszukiwania tożsamości, walki o swoją pozycję, podążania za uczuciem i przemocy. Bohaterki użyją wszystkich dostępnych środków, talentu, pracowitości, urody i odwagi, walcząc jak lwice o przetrwanie i rodzinę.
Jest to powieść debiutancka, w mojej opinii słabsza od „Bogów tanga” i nierówna, początkowo interesująca i poetycka, chwilami nużąca lecz w trzeciej części (Salome) znakomita, wbijająca w fotel mocnymi, przejmującymi obrazami.

Carolina de Robertis posiada dar pisania o rzeczach ważnych i niełatwych w sposób niezwykły. Tworzy prozę na pograniczu poezji, malując słowami obrazy, nasączając atmosferę zapachami i w zdania wkomponowując muzykę.
“Jesień była zimna. Minął marzec, kwiecień, maj. Padały obfite deszcze. W domu Evy zainstalował się nowy rodzaj ciszy, niedobrej, nieładnej, niepodobnej do...

Bardzo ciekawa książka, chociaż momentami drastyczna. Ale szybko się czyta ;)

Bardzo ciekawa książka, chociaż momentami drastyczna. Ale szybko się czyta ;)

"Pewnego dnia, a może pewnej nocy prawie umarła, skąd mogła wiedzieć, czy to dzień, czy noc, w każdym razie czuła, że śmierć się przyczaiła, śmierć, słodka śmierć, już chwytała ją za skrzydła, tyle że nie wiadomo, skąd wyskoczyły na wierzch jakieś słowa: słowa mamy, linijka z jej poezji, pieprzony wiersz, który przebił się przez głosy tych ludzi i szum silnika elektrycznego. Mam tylko ciebie ogniu. Naga podchodzę do ciebie. Wiersz wybił się, napęczniał, zamienił w sznur słów, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, tylko ciebie ogniu, sznur słów, których można się uczepić, którymi można opleść całe ciało, które można spiewać w widmowych zakamarkach umysłu." (str. 385)
Kiedy kończy trzydzieści lat, zapala w ciemności zapałki i przygląda się swojemu odbiciu w wodzie. Jej los przypieczętowała historia. Czy się podniesie, czy nauczy sie żyć od nowa?
Monte.Vide.Eu."Widze górę" - powiedział kilkaset lat temu pewien kapitan, kiedy dostrzegł ze statku niewielki pagórek...tak zaczyna się ta historia.

"Pewnego dnia, a może pewnej nocy prawie umarła, skąd mogła wiedzieć, czy to dzień, czy noc, w każdym razie czuła, że śmierć się przyczaiła, śmierć, słodka śmierć, już chwytała ją za skrzydła, tyle że nie wiadomo, skąd wyskoczyły na wierzch jakieś słowa: słowa mamy, linijka z jej poezji, pieprzony wiersz, który przebił się przez głosy tych ludzi i szum silnika...

Niezapomniana.

Niezapomniana.

Już sam temat książki jest frapujący – losy trzech pokoleń jednej rodziny na tle historii Urugwaju, opowiedziane z perspektywy kobiet; trzech kobiet, od chwili, kiedy jedna z nich musiała tę rodzinę stworzyć, a potem ona i jej zstępne podporządkować jej swoje życie. I o próbach uwolnienia się od ogniska domowego, więc i o cenie jaką płaci się za tę wolność, właśnie w przypadku kobiet.
Ciekawa, upoetyczniona forma, dzięki czemu czasami napotyka się na piękne, liryczne zdania, lecz niestety również miałkie i przesadzone. Autorka wyraźnie skupiła się na opisach, dialogi raczej nie są najmocniejszą stroną tego opowiadania, są proste, banalne i najczęściej niewiele wnoszą do akcji. Trochę przez to sam tekst zubożał, choć czyta się go z przyjemnością.

Już sam temat książki jest frapujący – losy trzech pokoleń jednej rodziny na tle historii Urugwaju, opowiedziane z perspektywy kobiet; trzech kobiet, od chwili, kiedy jedna z nich musiała tę rodzinę stworzyć, a potem ona i jej zstępne podporządkować jej swoje życie. I o próbach uwolnienia się od ogniska domowego, więc i o cenie jaką płaci się za tę wolność, właśnie w...

Kolejny raz dzięki lc poznałam i pokochałam książkę, która ma tyle bardzo dobrych opinii. Zgadzam się z tymi pozytywnymi opiniami.
Ta książka to opowieść o kobietach. O kobiecej sile, dzięki której żyją, podnoszą się z upadków, znajdują rozwiązania, pokonują problemy....
To książka o miłości. O sile miłości. Ale to też opowieść jak wzgardzona miłość, odtrącona, poniżona, wykorzystana może być impulsem do zmian, do naprawy, do walki.....
To opowieść o upodleniu, o złamaniu, o gwałtach nie tylko fizycznych, o zamknięciu, izolacji..... I o tym, że zawsze można zacząć od nowa.
To opowieść o rodzinie. O więzach i miłości. O wybaczaniu. O zrozumieniu.
To opowieść magiczna. Z jednej strony bardzo realistyczna, a z drugiej bajkowa. Niesamowite połączenie.
Bardzo przypominała mi prozę Izabel Allende. Podobny klimat, nastrój, zabarwienie.
Wyśmienita literacka uczta. Nie mogłam się od niej oderwać, a jednocześnie chciałam aby jak najdłużej trwała ta opowieść.
Polecam z całego serca!

Kolejny raz dzięki lc poznałam i pokochałam książkę, która ma tyle bardzo dobrych opinii. Zgadzam się z tymi pozytywnymi opiniami.
Ta książka to opowieść o kobietach. O kobiecej sile, dzięki której żyją, podnoszą się z upadków, znajdują rozwiązania, pokonują problemy....
To książka o miłości. O sile miłości. Ale to też opowieść jak wzgardzona miłość, odtrącona, poniżona,...

Nie odnalazłam się kompletnie w tej historii. Chociaż rozumiem, że może się ona podobać.

Nie odnalazłam się kompletnie w tej historii. Chociaż rozumiem, że może się ona podobać.

Są takie książki, które nie czyta się a chłonie. Są takie książki, które zabierają nas w zupełnie inny świat, świat, w którym czas płynie inaczej, jakby w ogóle się zatrzymał. To jest właśnie ta książka.
Trzy kobiety-matka, córka i wnuczka. Pajarita, Eva i Salome. Trzy różne życiorysy z Urugwajem w tle.
Trzy silne, niezależne kobiety, którym przyszło żyć w różnych momentach burzliwej historii Urugwaju.
Piękna powieść o kobiecej sile, niepewnościach siebie, codziennej walce, spełnionych i niespełnionych marzeniach, o sile rodziny.
Czytałam i nie chciałam skończyć.
Przepiękna książka.

Są takie książki, które nie czyta się a chłonie. Są takie książki, które zabierają nas w zupełnie inny świat, świat, w którym czas płynie inaczej, jakby w ogóle się zatrzymał. To jest właśnie ta książka.
Trzy kobiety-matka, córka i wnuczka. Pajarita, Eva i Salome. Trzy różne życiorysy z Urugwajem w tle.
Trzy silne, niezależne kobiety, którym przyszło żyć w różnych...

Poetycka, poruszająca powieść. Historia trzech silnych kobiet - babki, matki, wnuczki; ich wzajemnych relacji i osobistych dramatów splecionych z historią Urugwaju (i epizodycznie Argentyny). Pajarita - mądra prostą życiową mądrością i wiedzą o leczniczym działaniu ziół. Eva - poetka, której droga tworzenia wiedzie od dziecięcej fascynacji słowami przez pierwsze wiersze pisane w ukryciu aż do opublikowanych utworów. Podnosi się po tragicznych doświadczeniach dzieciństwa, by znów na chwilę upaść, w końcu - wolna i niezależna tworzy poezję i odnajduje miłość, miłość zamkniętą w jednym apartamencie i na tyle niezwyczajną, że usłyszy od brata "ja cię nie osądzam, naprawdę". I Salome - skryta, uparta, niezłomnie wierząca w powodzenie walki o lepsze jutro dla swojego kraju, jako piętnastolatka zaangażuje się w działalność rewolucyjnej organizacji, przeżyje kilkanaście lat w więzieniu...
To książka, którą warto przeczytać. Dla fabuły, dla narracji, dla subtelnego prowadzenia nas przez dzieje trzech pokoleń jednej rodziny. I niech Was nie zwiedzie, jak mnie próbował, nieco uśpiony początek. Rozbudzi się, nabierze tempa. Gorąco polecam.

Poetycka, poruszająca powieść. Historia trzech silnych kobiet - babki, matki, wnuczki; ich wzajemnych relacji i osobistych dramatów splecionych z historią Urugwaju (i epizodycznie Argentyny). Pajarita - mądra prostą życiową mądrością i wiedzą o leczniczym działaniu ziół. Eva - poetka, której droga tworzenia wiedzie od dziecięcej fascynacji słowami przez pierwsze wiersze...