Błoto

Bardzo ciekawy pomysł, aby ukazać fabułę poprzez opowieści snute przez każdego z bohaterów. Daje nam to wgląd w ich myśli, ich ocenę sytuacji i wynikające z tego zachowania. Książka zaczyna się dosyć niewinnie, gdy małżeństwo z dziećmi przenosi się na farmę, ale bardzo szybko dochodzi do głównego tematu, czyli zniewolenia, wyzysku i poniżenia osób czarnoskórych w Ameryce. I mimo, że to przewodni temat, to nie jest jedyny. Równie ciekawe są historie i przemyślenia głównych bohaterów. Męczą ich trudy życia codziennego, myśli o niespełnionych marzeniach czy tragediach z przeszłości. Na pewno nie jest to lekka lektura, ale uważam, że warto po nią sięgnąć.

Bardzo ciekawy pomysł, aby ukazać fabułę poprzez opowieści snute przez każdego z bohaterów. Daje nam to wgląd w ich myśli, ich ocenę sytuacji i wynikające z tego zachowania. Książka zaczyna się dosyć niewinnie, gdy małżeństwo z dziećmi przenosi się na farmę, ale bardzo szybko dochodzi do głównego tematu, czyli zniewolenia, wyzysku i poniżenia osób czarnoskórych w Ameryce. I...

📖🐲
Podobała mi się, choć oczywiście temat ciężki, a tragedia wisi nad nami niemal od początku. Można się oczywiście spierać, czy biała autorka ma prawo pisać książkę o rasizmie i wcielać się jako narratorka w osoby rasy czarnej, ale moim zdaniem Hillary Jordan ma do tego odpowiedni warsztat, a jej opowieść nie jest tanim przedstawieniem dobra i zła, ale studium całej złożoności tamtych realiów, gdzie tak zwani porządni ludzie są jednocześnie twardogłowymi rasistami przekonanymi o słuszności swoich przekonań. Poza tym w tej opowieści porusza też problem zależności kobiet od mężczyzn, czy dzieci od rodziców, dzięki czemu poruszana problematyka jest jeszcze bogatsza. W książce mamy kilku narratorów, ale każdy z nich wypowiada się swoim głosem, odpowiednio do doświadczeń, wykształcenia i pochodzenia, co było ożywczo fajne, bo nie każdemu autorowi to wychodzi. Ja polecam, choć na pewno nie jako "czystą" rozrywkę.

📖🐲
Podobała mi się, choć oczywiście temat ciężki, a tragedia wisi nad nami niemal od początku. Można się oczywiście spierać, czy biała autorka ma prawo pisać książkę o rasizmie i wcielać się jako narratorka w osoby rasy czarnej, ale moim zdaniem Hillary Jordan ma do tego odpowiedni warsztat, a jej opowieść nie jest tanim przedstawieniem dobra i zła, ale studium całej...

Brudna, wstrząsająca, zaskakująca powieść jednocześnie ukazująca dobro, miłość i bezsilność ludzką... Czytając czułam się utytłana w błocie. Polecam...

Brudna, wstrząsająca, zaskakująca powieść jednocześnie ukazująca dobro, miłość i bezsilność ludzką... Czytając czułam się utytłana w błocie. Polecam...

Wybitna. Dobrze napisana, przejmująca i wciągająca.

Pochłonęłam ją "na jeden raz" i nie mogłam się od niej oderwać aż do finału. Każdy rozdział pisany jest z perspektywy innego bohatera, dzięki czemu postaci zyskują głębi. Przyglądamy się rasizmowi, patriarchatowi, przywiązaniu do ziemi, podziałom klasowym i ageizmowi z różnych perspektyw. Nic nie jest określone jako dobre, czy złe. Czytelnik sam ma ocenić zachowania bohaterów, co nie jest wcale takie proste. Nie możemy przykleić łatki rasisty, alkoholika, czy przemocowca bez uwzględniania szerszego kontekstu. Jordan sięga poza Amerykę. Przedstawia myślenie farmerów z Delty Missisipi, niemieckich wdów z II wojny światowej, ludzi którzy pogodzili się z segregacją rasową, czy takich dla których "czysta krew" jest ważniejsza od rodziny.

Uważam, że "błoto" powinno być stawiane na równi z takimi klasykami kultury amerykańskiej, jak "Buszujący w zbożu", "Myszy i ludzie", "Forest Gump", czy "Król szczurów".

Daje jej 9 punktów i z pewnością będę do niej wracać. Nie jest to przyjemna, odprężająca lektura ale jest warta przeczytania. Otwiera szerzej oczy, uczy dystansu, sprawia że nie rzucamy tak łatwo ocenami i zwracamy uwagę na to, że nasza perspektywa wcale nie jest współdzielona przez innych.

Wybitna. Dobrze napisana, przejmująca i wciągająca.

Pochłonęłam ją "na jeden raz" i nie mogłam się od niej oderwać aż do finału. Każdy rozdział pisany jest z perspektywy innego bohatera, dzięki czemu postaci zyskują głębi. Przyglądamy się rasizmowi, patriarchatowi, przywiązaniu do ziemi, podziałom klasowym i ageizmowi z różnych perspektyw. Nic nie jest określone jako...

Fantastyczna książka. Opowieść o losach białych i czarnych farmerów i farmerek w latach 40-tych i 50-tych na głębokim południu USA. Opowieść o zmaganiu się z przeciwnościami losu, żywiołami, pasjami, namiętnościami, ale i systemowym i osobowym rasizmem i patriarchatem. Wreszcie opowieść o stresie pourazowym po wojnie i nałogach z tym związanych. Wszystko to napisane w ciekawy sposób, z perspektywy poszczególnych bohaterów (w tym i czarnych),tak że płynie się (mimo że bohaterowie raczej brodzą ciężko w błocie) przez opowieść.
Jedyny zarzut, jaki można mieć, to że książka jest stanowczo za krótka, bowiem wiele wątków wymagałoby należytego rozwinięcia (Follett zrobiłby z tego wielką sagę:),a tak mamy co do niektórych wątków taki bardziej skrypt niż pełnoprawną opowieść. Tak czy inaczej zdecydowanie warto się zapoznać.

Fantastyczna książka. Opowieść o losach białych i czarnych farmerów i farmerek w latach 40-tych i 50-tych na głębokim południu USA. Opowieść o zmaganiu się z przeciwnościami losu, żywiołami, pasjami, namiętnościami, ale i systemowym i osobowym rasizmem i patriarchatem. Wreszcie opowieść o stresie pourazowym po wojnie i nałogach z tym związanych. Wszystko to napisane w...

Kto jest bardziej winny: ci, którzy uczynili zło, czy ci, którzy do niego dopuścili?

Rok 1946. Henry McAllen przenosi się z żoną Laurą z Memphis na farmę w delcie Missisipi. Gdy on prowadzi plantację, ona walczy z przytłaczającą codziennością wychowywania córek w domu bez prądu i wody, pod okiem kłótliwego i bezdusznego teścia, pośród wszechobecnego brudu i błota. Z europejskich frontów powracają Jamie, zawadiacki, ale emocjonalnie poobijany młodszy brat Henry’ego, i Ronsel, najstarszy syn Jacksonów, czarnoskórych dzierżawców farmy. Jamie i Ronsel zostają wystawieni na nieludzko ciężką próbę.

Od pierwszych scen czuje się na ramionach chłód siąpiącego deszczu, a powietrze przesiąknięte jest zapachem mokrej ziemi. Klimat południowoamerykańskiej farmy wciąga i oblepia czytelnika niczym tytułowe BŁOTO. Duszny i brudny klimat amerykańskiej farmy - dla jednych spełnienie marzeń, dla innych smutna konieczność.

Książka idealnie oddaje czasy podziału rasowego – „na lepszych” i „na gorszych”. Wydarzenia oczami kilku osób, z których każda kładzie nacisk na inny aspekt: konflikty na tle rasowym, wojenna trauma, cienie życia codziennego.

Błoto to jedna z tych pozycji, o których dobrze wiesz, że nie skończą się szczęśliwie, ale mimo to, nie żałujesz ani jednej przeczytanej strony. Na podstawie książki powstał film, który gorąco polecam – Mudbound.

Kto jest bardziej winny: ci, którzy uczynili zło, czy ci, którzy do niego dopuścili?

Rok 1946. Henry McAllen przenosi się z żoną Laurą z Memphis na farmę w delcie Missisipi. Gdy on prowadzi plantację, ona walczy z przytłaczającą codziennością wychowywania córek w domu bez prądu i wody, pod okiem kłótliwego i bezdusznego teścia, pośród wszechobecnego brudu i błota. Z...

Świetna, mistrzowsko pokazuje obraz rasizmu w latach 40 i 50 w Ameryce.Polecam

Świetna, mistrzowsko pokazuje obraz rasizmu w latach 40 i 50 w Ameryce.Polecam

Dobra książka. Największą zaletą jest miejsce akcji, przeprowadzka z cywilizacji do błotnistego rancza stawia bohaterów przed wieloma wyzwaniami. Drugi plus to czas akcji, tuż po wojnie, początek schyłku segregacji rasowej. Ciekawa jest też narracja, rozpisana na wiele głosów. Główną wadą jest schematyczność i wtórność większości wątków.

Dobra książka. Największą zaletą jest miejsce akcji, przeprowadzka z cywilizacji do błotnistego rancza stawia bohaterów przed wieloma wyzwaniami. Drugi plus to czas akcji, tuż po wojnie, początek schyłku segregacji rasowej. Ciekawa jest też narracja, rozpisana na wiele głosów. Główną wadą jest schematyczność i wtórność większości wątków.

Uwiodła mnie ta powieść od pierwszych zdań. Chylę czoła przed autorką i tłumaczką. Bardzo polecam, bo to urzekająca lektura, na wzór antycznych tragedii. Aż szkoda, że autorka tak mało pisze.

Uwiodła mnie ta powieść od pierwszych zdań. Chylę czoła przed autorką i tłumaczką. Bardzo polecam, bo to urzekająca lektura, na wzór antycznych tragedii. Aż szkoda, że autorka tak mało pisze.

Niewiele brakowało, a nie czytałbym tej książki, przeraziły mnie blurby na czterech początkowych stronach, (26 idiotycznych opinii.)
A książka jest wspaniała. Pisana głosami sześciu postaci, z których każda zmaga się ze swoim losem. Akcja powieści dzieje się tuż po wojnie na farmie w stanie Missisipi, gdzie sprowadza się małżeństwo z dziećmi, a na polu bawełny pracuje murzyńska rodzina. Z wojny wraca zagubiony brat męża oraz wrażliwy i niezależny syn Murzynów. Uprzedzenia rasowe są wyraźne, dochodzi do dramatu.
Fantastyczny jest początek i koniec powieści: kopanie grobu podczas ulewnego deszczu i spuszczanie trumny z ciałem bezwzględnego Papy. Te dwa epizody są klamrą łączącą całą przepiękną historię.

Niewiele brakowało, a nie czytałbym tej książki, przeraziły mnie blurby na czterech początkowych stronach, (26 idiotycznych opinii.)
A książka jest wspaniała. Pisana głosami sześciu postaci, z których każda zmaga się ze swoim losem. Akcja powieści dzieje się tuż po wojnie na farmie w stanie Missisipi, gdzie sprowadza się małżeństwo z dziećmi, a na polu bawełny pracuje...