Doktor Faustus

Wybitna stylistycznie, ale niezwykle opasła i nudna. Dobra książka oczywiście może być nudna, ale zdecydowanie nie jest przyjemna. Szczególnie męczące są opisy obyczajowe, najróżniejszych spotkań, zwykłych rozmów. Szczegółowy styl Manna niekiedy wydaje się wręcz ironiczny, np. w jednej z tragiczniejszych scen w książce nagle zwraca uwagę na fakt, że jedna z pań w zgromadzeniu posiada wielkie piersi, w związku z tym cieszyła się określonym przezwiskiem. Cenna uwaga, bardzo mnie zainteresowała xD, ale jej kontekst był dość zaskakujący. Książka ma kilka bardzo mocnych momentów, rzadkich i krótkich, lśniących pośród wszechobecnej nudy. Tak więc: lektura okazała się pożyteczna, ale nie miła.
Autor przedstawił klimat przedwojennych i międzywojennych Niemiec. Deskrypcja odbyła się poprzez przedstawienie wielu interakcji, person, charakterów i poglądów. Książka jest tragiczna: wszystko wskazuje na nieuchronny upadek, który rzeczywiście się spełnia. Tragizm dotyka nie tylko person, ale i ojczyzny Manna.
Książka ta jest perłą. Mimo to była to jedna z bardziej męczących lektur, przez jakie przebrnąłem. Może być bardzo przydatna dla badaczy Weimaru.

Wybitna stylistycznie, ale niezwykle opasła i nudna. Dobra książka oczywiście może być nudna, ale zdecydowanie nie jest przyjemna. Szczególnie męczące są opisy obyczajowe, najróżniejszych spotkań, zwykłych rozmów. Szczegółowy styl Manna niekiedy wydaje się wręcz ironiczny, np. w jednej z tragiczniejszych scen w książce nagle zwraca uwagę na fakt, że jedna z pań w...

Póki co najlepszy tekst Manna, jaki przeczytałem. Dziwią mnie opinie, że nic się nie dzieje, tym bardziej że nic książce nie brakowało, nawet pojawiła się scena paktu z diabłem, tak eteryczna, jak powinna. Co się więcej miało dziać? Pojedynek z Archaniołem Michałem a la Godzila konta King Kong?

Póki co najlepszy tekst Manna, jaki przeczytałem. Dziwią mnie opinie, że nic się nie dzieje, tym bardziej że nic książce nie brakowało, nawet pojawiła się scena paktu z diabłem, tak eteryczna, jak powinna. Co się więcej miało dziać? Pojedynek z Archaniołem Michałem a la Godzila konta King Kong?

Język bomba, natomiast fabuła nie dla mnie. Szkoda.

Język bomba, natomiast fabuła nie dla mnie. Szkoda.

Najcięższa, gruba książka jaką przeczytałem. Gdy już miałem odkładać coś się zaczynało dziać i tak do samego końca. Czarodziejska Góra dużo łatwiejsza pozycja. Nigdy więcej.

Najcięższa, gruba książka jaką przeczytałem. Gdy już miałem odkładać coś się zaczynało dziać i tak do samego końca. Czarodziejska Góra dużo łatwiejsza pozycja. Nigdy więcej.

Pozycja trudna. Zrozumienie duszy ludzkiej przez Manna niezwykłe, wielki humanizm. Gdy udaje się zrozumieć autora, czytelnik doznaje przyjemności wejścia na intelektualne wyżyny. Trudno zrozumieć przyczyny tragizmu opisywanego bohatera, dlaczego nie mógł z niego wyjść? Przekaz całości, jeżeli taki jest, pozostał przynajmniej częściowo, tajemnicą. Znawstwo muzyki udowodnione na wielu stronach jest częścią mało użyteczną dla niewykształconego muzycznie czytelnika.

Pozycja trudna. Zrozumienie duszy ludzkiej przez Manna niezwykłe, wielki humanizm. Gdy udaje się zrozumieć autora, czytelnik doznaje przyjemności wejścia na intelektualne wyżyny. Trudno zrozumieć przyczyny tragizmu opisywanego bohatera, dlaczego nie mógł z niego wyjść? Przekaz całości, jeżeli taki jest, pozostał przynajmniej częściowo, tajemnicą. Znawstwo muzyki udowodnione...

Przemęczyłam, ale nie podobało mi się. Książka słuchana i dlatego pewnie dotrwałam do końca. Gustaw Holoubek pasuje do takiej literatury i trochę pomógł przebrnąć.
Erudycyjne gadulstwo pełne dłużyzn i dygresji. Od początku zapowiadało się na coś, co nastąpi i wybuchnie. I poniekąd tak się stało. Doceniam wymowę i opowieść, jednak to nie jest moja literatura.

Przemęczyłam, ale nie podobało mi się. Książka słuchana i dlatego pewnie dotrwałam do końca. Gustaw Holoubek pasuje do takiej literatury i trochę pomógł przebrnąć.
Erudycyjne gadulstwo pełne dłużyzn i dygresji. Od początku zapowiadało się na coś, co nastąpi i wybuchnie. I poniekąd tak się stało. Doceniam wymowę i opowieść, jednak to nie jest moja literatura.

Nie da się ukryć - przeczytanie tej książki było wyzwaniem. Czasem drogą przez mękę - we fragmentach dotyczących komponowaniu i budowie utworów muzycznych, o czym nie mam zielonego pojęcia. Czytając zdania na 14 linijek po dwa razy, żeby nic nie umknęło. Ale było warto. Nie poddawajcie się więc :)
P.S. Więcej czasu zajęło mi chyba tylko przeczytanie "Czarodziejskiej góry":)

Nie da się ukryć - przeczytanie tej książki było wyzwaniem. Czasem drogą przez mękę - we fragmentach dotyczących komponowaniu i budowie utworów muzycznych, o czym nie mam zielonego pojęcia. Czytając zdania na 14 linijek po dwa razy, żeby nic nie umknęło. Ale było warto. Nie poddawajcie się więc :)
P.S. Więcej czasu zajęło mi chyba tylko przeczytanie "Czarodziejskiej...

Niełatwa w odbiorze, wymagająca książka. I to jest Mann! Klasyka klasyki, creme de la creme.

Niełatwa w odbiorze, wymagająca książka. I to jest Mann! Klasyka klasyki, creme de la creme.

Słuchałem audiobooka. Czytał Gustaw Holoubek. Dla mnie książka za trudna, lub po prostu wymaga więcej skupienia, o co nie jest tak łatwo w przpadku audiobooka. Ale przepiękny, nieco archaiczny język i wspaniałe czytanie Gustawa Holoubka.

Słuchałem audiobooka. Czytał Gustaw Holoubek. Dla mnie książka za trudna, lub po prostu wymaga więcej skupienia, o co nie jest tak łatwo w przpadku audiobooka. Ale przepiękny, nieco archaiczny język i wspaniałe czytanie Gustawa Holoubka.

po przeczytaniu kilkunastu opinii z konsternacja stwierdziłam, że zgadzam się zarówno z wielu zachwytami jak i krytyką i rozczarowaniami. Może już to świadczy o wielkości dzieła ? Bo przekombinowane intelektualnie i niestrawne momenty uratował dla mnie Gustaw Holubek. Bardzo płytkie jest dla mnie także obarczanie odpowiedzialnością zewnętrznego szatana i połączenie Adriana z obrazem Niemiec. Ale Mann to niewątpliwy mistrz słowa i nastroju. Uwodzi słowem i tworzy atmosferę podniosłą i Olimpijską. Może o jego wielkości świadczy fakt , że każdy czytelnik sam poprzez czytanie zaczyna słyszeć treści i odpowiedzi na ważne pytania, których w książce bezpośrednio nie ma ?

po przeczytaniu kilkunastu opinii z konsternacja stwierdziłam, że zgadzam się zarówno z wielu zachwytami jak i krytyką i rozczarowaniami. Może już to świadczy o wielkości dzieła ? Bo przekombinowane intelektualnie i niestrawne momenty uratował dla mnie Gustaw Holubek. Bardzo płytkie jest dla mnie także obarczanie odpowiedzialnością zewnętrznego szatana i połączenie...