Wciągająca książka łącząca fantastykę naukową z powieścią niby-historyczną.

Wciągająca książka łącząca fantastykę naukową z powieścią niby-historyczną.

przeczytane, zapomniane, po skończeniu naszła mnie chęc na pogranie w civlizację na PC

przeczytane, zapomniane, po skończeniu naszła mnie chęc na pogranie w civlizację na PC

Bardzo ciekawa książka, bardzo dobrze się czytało, ale zakończenie zostawiło niedosyt i frustrację, bo tak wiele pytań zostało bez odpowiedzi!
Kim właściwie była Isla i skąd się wzięła na statku?
Skąd na drugim statku wziął sie wirus?
Po co w ogółe była na nim podstawowa załoga?
Dlaczego statek spowodował nagle odblokowanie wiedzy i geniuszu u tubylców?

Nie rozumiem i cierpię!!!

Bardzo ciekawa książka, bardzo dobrze się czytało, ale zakończenie zostawiło niedosyt i frustrację, bo tak wiele pytań zostało bez odpowiedzi!
Kim właściwie była Isla i skąd się wzięła na statku?
Skąd na drugim statku wziął sie wirus?
Po co w ogółe była na nim podstawowa załoga?
Dlaczego statek spowodował nagle odblokowanie wiedzy i geniuszu u tubylców?

Nie rozumiem i...

Wątki łączą się w spójną całość i książka byłaby fajna, gdyby inaczej rozłożyć akcenty. Zamiast tego, główna uwaga poświęcona jest temu co najmniej ma związek z SF i na dłuższą metę nuży.

Wątki łączą się w spójną całość i książka byłaby fajna, gdyby inaczej rozłożyć akcenty. Zamiast tego, główna uwaga poświęcona jest temu co najmniej ma związek z SF i na dłuższą metę nuży.

Czwarta przeczytana przeze mnie książka Rafała Kosika. Druga najlepsza po Różańcu. Fabuła jest dwuliniowa, jednak z dużą przewagą ciekawszej opowieści. Książkę polecam, choć pod koniec trochę się już dłużyła.

Czwarta przeczytana przeze mnie książka Rafała Kosika. Druga najlepsza po Różańcu. Fabuła jest dwuliniowa, jednak z dużą przewagą ciekawszej opowieści. Książkę polecam, choć pod koniec trochę się już dłużyła.

Strasznie nierówna historia, jednak w dużej mierze "rzutem na taśmę" , na plus.

Strasznie nierówna historia, jednak w dużej mierze "rzutem na taśmę" , na plus.

Wreszcie zabrałam się za coś Kosika, co nie jest Felixem, Netem i Niką. Swoją drogą druga książka s-f w życiu. Historia dosyć dobrze opowiedziana, przyjemnie się czytało. Ciekawi bohaterowie. Jak to u Kosika bywa - kilka mądrości życiowych przemyconych. Jestem zadowolona z przeczytania i raczej sięgnę po więcej.

Wreszcie zabrałam się za coś Kosika, co nie jest Felixem, Netem i Niką. Swoją drogą druga książka s-f w życiu. Historia dosyć dobrze opowiedziana, przyjemnie się czytało. Ciekawi bohaterowie. Jak to u Kosika bywa - kilka mądrości życiowych przemyconych. Jestem zadowolona z przeczytania i raczej sięgnę po więcej.

Dawno nie czytałem tak dobrej powieści s-f. Tym milej mi się o tym mówi, że to książka polskiego autora. Na pochwałę zasługuje przede wszystkim świetny pomysł. Dobrze prowadzona opowieść tylko pomaga. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Aż szkoda, że autor nie pociągnął kilku wątków dalej. Według mnie jest potencjał na niezłą serię.

Dawno nie czytałem tak dobrej powieści s-f. Tym milej mi się o tym mówi, że to książka polskiego autora. Na pochwałę zasługuje przede wszystkim świetny pomysł. Dobrze prowadzona opowieść tylko pomaga. Czyta się ją bardzo przyjemnie. Aż szkoda, że autor nie pociągnął kilku wątków dalej. Według mnie jest potencjał na niezłą serię.

Książka podobała mi się średnio. Składa się jakby z dwóch różnych książek, które połączone ze sobą stanowią całość. W 80 procentach odbierałem książkę jakby ktoś opisywał grę w Cywilizację (ja grałem na PC chyba jak była jeszcze 2 lub 3) i mocno podrasował ścieżkę wynalazków w celach wojennych. W tle majaczył jakiś statek kosmiczny najprawdopodobniej ziemian, który zbliżył się do planety Rothar Larce. Celem misji załogi z układu słonecznego jest ratowanie potomków wcześniejszej wyprawy. Oczywiście co dzieje się na Rothar Larce? Trwa wojna wzajemnie wyniszczająca dwa królestwa. W tej części mamy całą masę przykładów podrasowania gry. Postacie przedstawione są wręcz papierowe, a dialogi zbędnie wydumane. Wynalazki pojawiają się niczym narysowane przez czarodziejski ołówek. Ta część książki skupia się wokół syna rolnika, marzyciel, spoglądając w gwiazdy (na RL jest okres przypominający europejskie średniowiecze),który odkrywa dziwny obiekt i za sprawą prostego teleskopu jest w stanie określić jego trajektorię lotu. Walczące królestwa są do siebie podobne i zachowują się - zdaniem autora - jak kameleony. Może należało jednak stwierdzić jak ludzie. Znamy z antropologii, że przed rewolucją neolityczną, kiedy homo sapiens spotkał innego homo sapiens, to najczęściej go zabijał. Taki właśnie antropologiczny cel ma owa wyprawa Ziemian na planetę RL.
W ostatnich 20 % książki mamy właśnie opis spotkania różnych, a zarazem podobnych cywilizacji. Jak się kończy trzeba doczytać. Ta część jest najciekawszym fragmentem książki i nie będę spojlerował. Przywodzi mi ona na myśl, czytane dobrych kilka lat temu “Bogowie naszej planety” Aleksandry Szarłat i Ewy Szymańskiej, czy też “Paroksyzm numer minus jeden” Ryszarda Głowackiego. Może raczej opis zawleczenia dżumy do Londynu opisany w “Epidemia. Od dżumy przez HIV po ebolę” Soni Shah.
Kameleon zmieniający kolor ma na celu przestraszyć konkurenta, ale nie wiadomo kto kogo straszy upodabniając się do otoczenia.
Można przeczytać. Ja ani nie polecam, ani nie odradzam. Dodam, że fantastyka to nie mój konik.

Książka podobała mi się średnio. Składa się jakby z dwóch różnych książek, które połączone ze sobą stanowią całość. W 80 procentach odbierałem książkę jakby ktoś opisywał grę w Cywilizację (ja grałem na PC chyba jak była jeszcze 2 lub 3) i mocno podrasował ścieżkę wynalazków w celach wojennych. W tle majaczył jakiś statek kosmiczny najprawdopodobniej ziemian, który zbliżył...

bardzo ciekawy twist pod koniec, ale mam wrażenie, że fabułę do tego twistu to Kosik dorobił na samym końcu, w zasadzie ponad połowa wątków nie ma kompletnie znaczenia.

bardzo ciekawy twist pod koniec, ale mam wrażenie, że fabułę do tego twistu to Kosik dorobił na samym końcu, w zasadzie ponad połowa wątków nie ma kompletnie znaczenia.