Kolory sztandarów

Świetna opowieść fantastyczno - naukowa

Historia tanatora (żołnierza/policjanta) mieszkającego na wolnej planecie, którą zaatakowali tajemniczy obcy.

Ziemia w postaci imperium solarnego rządzi znanym wszechświatem, za pomocą zmienionych w cyborgi ludzi, połączonych w sieć mózgów.

Daniel bierze udział w ataku na fort obcych, w czasie ataku dzieją się dziwne rzeczy - łamiące zasady znanej nam fizyki.

Ciekawy świat przedstawiony - lokalizacje bardzo barwnie opisane, relacje między ludźmi i poziom techniki.

Bardzo polecam - space opera idealna do podróży w wyobraźni.

Świetna opowieść fantastyczno - naukowa

Historia tanatora (żołnierza/policjanta) mieszkającego na wolnej planecie, którą zaatakowali tajemniczy obcy.

Ziemia w postaci imperium solarnego rządzi znanym wszechświatem, za pomocą zmienionych w cyborgi ludzi, połączonych w sieć mózgów.

Daniel bierze udział w ataku na fort obcych, w czasie ataku dzieją się dziwne rzeczy -...

Kupiłem całą serię i to był bardzo dobry pomysł. jestem już w drugim tomie.

Kupiłem całą serię i to był bardzo dobry pomysł. jestem już w drugim tomie.

Bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Ma swój klimat odległej przyszłości pokazując jak może wyglądać kolonizacja odległych, niegościnnych planet z wykorzystaniem zaawansowanej technologii z różnych dziedzin. Jednocześnie pokazuje że w pewnych kwestiach ludzkość się nie zmienia i polityka nadal pozostaje polityką.

Bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Ma swój klimat odległej przyszłości pokazując jak może wyglądać kolonizacja odległych, niegościnnych planet z wykorzystaniem zaawansowanej technologii z różnych dziedzin. Jednocześnie pokazuje że w pewnych kwestiach ludzkość się nie zmienia i polityka nadal pozostaje polityką.

Kolejna książka z cyklu "powtórka po latach".Dobrze spędzone godziny.Czytało mi się jakbym ją pierwszy raz miał w rękach, mimo dosyć obrazowych opisów pewnie znów szybko mi z głowy wyparuje.

Kolejna książka z cyklu "powtórka po latach".Dobrze spędzone godziny.Czytało mi się jakbym ją pierwszy raz miał w rękach, mimo dosyć obrazowych opisów pewnie znów szybko mi z głowy wyparuje.

Bardzo dobra pozycja, pełna akcji, z przemyślaną fabułą i sensownym głównym bohaterem. Ciekawy pomysł z podwójną wojną, jaką prowadzą mieszkańcy Gladiusa: z obcą, niezrozumiałą i okrutną rasą Korgardów oraz Dominium Solarnym, największym ludzkim państwem, które chce przejąć władzę nad rodzinną planetą protagonisty. Nie nudziłem się ani przez moment. Zakończenie bardzo mocne, dawno nie miałem tak wielkiej ochoty sięgnąć po kontynuację. Jedyny niewielki minus to fakt, że czasem trochę za bardzo widać prawicowe poglądy autora. Ode mnie mocne 8/10.

Bardzo dobra pozycja, pełna akcji, z przemyślaną fabułą i sensownym głównym bohaterem. Ciekawy pomysł z podwójną wojną, jaką prowadzą mieszkańcy Gladiusa: z obcą, niezrozumiałą i okrutną rasą Korgardów oraz Dominium Solarnym, największym ludzkim państwem, które chce przejąć władzę nad rodzinną planetą protagonisty. Nie nudziłem się ani przez moment. Zakończenie bardzo...

Dość sztampowa space opera niosąca w sobie w pierwszej części dużo nawiązań do WH40k, potem tracąca impet i budowana z gatunkowych klisz. Całość od czasu do czasu okraszona prawicowym poprykiwaniem autora silącego się na jakąś głębszą pseudo-analizę społeczną (ale również zbudowanym z samych kalk). Historia o żołnierzach wyklętych w kosmosie? A czemu nie. W 1996 może i było to do przeżycia, ale zestarzało się nieładnie.

Dość sztampowa space opera niosąca w sobie w pierwszej części dużo nawiązań do WH40k, potem tracąca impet i budowana z gatunkowych klisz. Całość od czasu do czasu okraszona prawicowym poprykiwaniem autora silącego się na jakąś głębszą pseudo-analizę społeczną (ale również zbudowanym z samych kalk). Historia o żołnierzach wyklętych w kosmosie? A czemu nie. W 1996 może i było...

Świetna powieść!!

Świetna powieść!!

To "tylko" dobra książka, na nagrodę Zajdla - wg mnie - to trochę za mało.

To "tylko" dobra książka, na nagrodę Zajdla - wg mnie - to trochę za mało.

O tej książce napisał sporo prawdy Jacek Dukaj, gdy recenzował ją w roku wydania w „Nowej Fantastyce”. Chwalił on „Kolory sztandarów” jako pierwszą, pełnokrwistą i przy tym dobrze napisaną w warstwie fabularnej, polską space operę. Jednak nie omieszkał równocześnie zrugać autora za „nieco infantylizujące problem”, „wtórne” „skompilowanie schematów”.

Powieść Kołodziejczaka uderza w te same nuty, jak „Pieprzony los kataryniarza” Ziemkiewicza. To w dosyć dosłownym sensie literatura rozliczająca nowe, żyjące w (pozornej?) wolności pokolenie Polaków. I tutaj leży pies pogrzebany. Bo o ile Ziemkiewicz potrafił o wiele lepiej, wiarygodniej przedstawić różne postawy, egzystujące w tej nowej Polsce lat 90-tych, o tyle Dominium Solarne Kołodziejczaka i ofiary jego podbojów w kosmosie to (cytuję ponownie za Dukajem) „model świata współczesnego mocno zredukowany”. Autor nie pozostawia nawet cienia wątpliwości co do strony, której kibicuje. Czyniąc protagonistę człowiekiem o charakterze tak prawym i równocześnie tak prostym, jak u rycerza Okrągłego Stołu, oraz przedstawiając jego wrogów jako praktycznie bezrefleksyjnie skompilowanych łotrów na usługach wszechwiedzącego i wszechmocnego, komputerowego Big Brothera, nie zdołał Kołodziejczak zdobyć mojej sympatii. Zbyt grubymi nićmi to wszystko uszyte.

Ponownie wyręczę się Dukajem: O systemach totalitarnych i postawach obywatelskich w obliczu konfrontacji jednostki z takowymi pisali już generację wcześniej ciekawiej, a przede wszystkim szczerzej i dogłębniej, polscy autorzy socjologicznej SF.

O tej książce napisał sporo prawdy Jacek Dukaj, gdy recenzował ją w roku wydania w „Nowej Fantastyce”. Chwalił on „Kolory sztandarów” jako pierwszą, pełnokrwistą i przy tym dobrze napisaną w warstwie fabularnej, polską space operę. Jednak nie omieszkał równocześnie zrugać autora za „nieco infantylizujące problem”, „wtórne” „skompilowanie schematów”.

Powieść Kołodziejczaka...

Pierwszy tom z serii "Dominium Solarnego". Polskie "Hard SF". Umęczony i zniesmaczony, współczesnymi polskimi autorami fantastyki naukowej, wracam do tej lektury z dużą przyjemnością, (po latach) teraz już nawet po raz trzeci. Bo to dość dobre, i dynamiczne Hard sf.

Ogólnie fabuła, jest dość prosta i przewidywalna, ale nie męcząca, pisana z wyczuwalnie dużą pasją przez autora. Pomimo, że powieść jest pisana w śmiertelnie poważnym i sztywnym stylu, to całość nie jest "kaleczna" i oceniam ją raczej pozytywnie.

Jedynie, główny bohater jest tak cholernie irytujący, tak nieskazitelnie prawiliny i bezrefleksyjnie słuszny, że to już nawet nie przypomina człowieka, tylko jakiś ograniczony i skretyniały program komputerowy, który należy usunąć i to jak najszybciej.
(Jako lekki spoiler, dodam, że autor ożywił nieco ten "wkurzający, mięsny klocek", i w kolejnym, drugim już tomie, polakierował tego drętwego ponuraka na bardziej "różowo" co by rozjaśnić przestrzeń fabuły).

Ale pomimo tych "wad", polecam całość "Dominium Solarnego", (zarówno Tom I jak i Tom II).

Pierwszy tom z serii "Dominium Solarnego". Polskie "Hard SF". Umęczony i zniesmaczony, współczesnymi polskimi autorami fantastyki naukowej, wracam do tej lektury z dużą przyjemnością, (po latach) teraz już nawet po raz trzeci. Bo to dość dobre, i dynamiczne Hard sf.

Ogólnie fabuła, jest dość prosta i przewidywalna, ale nie męcząca, pisana z wyczuwalnie dużą pasją przez...