Wszystko szło pięknie, typowy Carroll'owski odlot aż przyszło zakończenie (czy może jego brak?) i niestety czar prysł. Trochę tak skończona jakby na kolanie, jakby termin gonił. A może nie tyle skończona, co ucięta siekierą.

Wszystko szło pięknie, typowy Carroll'owski odlot aż przyszło zakończenie (czy może jego brak?) i niestety czar prysł. Trochę tak skończona jakby na kolanie, jakby termin gonił. A może nie tyle skończona, co ucięta siekierą.

Nie polubiłam tej książki. Głównie dlatego, że nie jestem wielbicielką opowiadania snów, stawiania horoskopów czy przewidywania przyszłości a dorabianie na siłę akcji do założonej karkołomnej tezy zawsze skutkuje sztucznością, która mnie tu raziła. Czarodziejskie zwierzęta, dziwaczne postaci, latające dzieci, klucze znaczeniowe (jak Pencil, zapożyczenia z bajek),pojawiające się niespodziewanie i niosące kolejne zaplątanie akcji… Motyw reinkarnacji, odkrywania własnej historii z poprzednich wcieleń i w końcu walka o duszę z własnym ojcem - nie przekonały mnie a już końcowe przesłanie, że miłość wszystko zwycięży i suspens ostatniego akapitu wydały mi się zbyt dużym banałem.
Z drugiej strony, Jonathan Carroll umie pisać i wiele jest w tej książce cytatów, dialogów i treści, które mogą się podobać. Bardzo podobały mi się dialogi, polubiłam Maris i znalazłam tu piękny kawałek ładnie napisanej literatury, którą można polecić czytelnikom dla rozszerzenia horyzontów, Rozumiem też przesłanie Autora, chęć zestawienia rzeczywistości z pewnymi tajemnicami, których ludzkość nigdy nie rozwiąże.
Tyle, że raziły mnie te nagłe przeskoki od grozy do groteski, od sentymentalnych wynurzeń do cyrkowych sztuczek.
Krótko mówiąc, ta powieść, choć z pewnością interesująca, nie trafiła na moją listę ulubionych.

Nie polubiłam tej książki. Głównie dlatego, że nie jestem wielbicielką opowiadania snów, stawiania horoskopów czy przewidywania przyszłości a dorabianie na siłę akcji do założonej karkołomnej tezy zawsze skutkuje sztucznością, która mnie tu raziła. Czarodziejskie zwierzęta, dziwaczne postaci, latające dzieci, klucze znaczeniowe (jak Pencil, zapożyczenia z bajek),...

Przedziwne tłumaczenie. Miałam wrażenie, że ksiażka została wrzucona w Google translater. Oprocz tego główny bohater wydawał mi się wymoczkiem, a dziewczyna nawiedzona 🤷🏽‍♀️

Przedziwne tłumaczenie. Miałam wrażenie, że ksiażka została wrzucona w Google translater. Oprocz tego główny bohater wydawał mi się wymoczkiem, a dziewczyna nawiedzona 🤷🏽‍♀️

Jak zawsze J. Carroll, polecam :)

Jak zawsze J. Carroll, polecam :)

Jak to się czyta!!!
Oczywiście, do polowy toczy się zwyczajna, ale tez bardzo ciekawa opowieść o wielkiej i niespodziewanej miłości, takiej raz na całe życie.
Jednak ogromne emocje towarzyszące temu płomiennemu uczuciu wyzwalają ukryte, może uśpione do tej pory moce jednego z bohaterów. I zaczyna się jazda...
Tym razem Carroll zajął się reinkarnacją... I wychodzi na to, ze od przeznaczenia się nie można uwolnić, mimo kolejnych, zupełnie odrębnych wcieleń...
Mnóstwo tu pułapek dla czytelnika, ale i miłych zaskoczeń, nagłych zwrotów akcji. Znakomita lektura.

Jak to się czyta!!!
Oczywiście, do polowy toczy się zwyczajna, ale tez bardzo ciekawa opowieść o wielkiej i niespodziewanej miłości, takiej raz na całe życie.
Jednak ogromne emocje towarzyszące temu płomiennemu uczuciu wyzwalają ukryte, może uśpione do tej pory moce jednego z bohaterów. I zaczyna się jazda...
Tym razem Carroll zajął się reinkarnacją... I wychodzi na to,...

Jestem taki wściekły na tę książkę. Doczytałem do połowy z zaciekawieniem oczekując poznania ciekawych życiowych historii, postaw. A tu nagle fabuła wchodzi w jakieś pierdoły o magii, ludzie zaczynają latać, podróżować w czasie... Przypał na całego. To mój znienawidzony gatunek. Realizm magiczny, czyli autor nie potrafi wymyślić wciągającej historii z naszego realnego świata, więc wymyśla bzdury, które pomagają mu spiąć książkę i zainkasować honorarium. Koszmar. Wszystkie książki tego pana natychmiast ulatują do mojego wirtualnego kosza.

Jestem taki wściekły na tę książkę. Doczytałem do połowy z zaciekawieniem oczekując poznania ciekawych życiowych historii, postaw. A tu nagle fabuła wchodzi w jakieś pierdoły o magii, ludzie zaczynają latać, podróżować w czasie... Przypał na całego. To mój znienawidzony gatunek. Realizm magiczny, czyli autor nie potrafi wymyślić wciągającej historii z naszego realnego...

Ciekawa, wciągająca fabuła, świetna powieść. Fantazja Carrolla nie zna granic! Trzeba przeczytać!

Ciekawa, wciągająca fabuła, świetna powieść. Fantazja Carrolla nie zna granic! Trzeba przeczytać!

"Love is the answer!" Książka jest jak bajka, historia jaką przeżywa większość z nas, ludzkie życie, niezależnie od stanowisk i pieniędzy, ciągle ten sam schemat uczuć, namiętności. Ludzkie dramaty, problemy, sprawy takie jak rozstania, rozwody, zdrady , miłość, przyjaźń są wpisane w naszej życie od narodzin po śmierć. Główny bohater doświadcza wszystkiego aż do momentu, gdy szczerze i ze wzajemnością zakochuje się w dziewczynie.

Do tej pory mamy jedynie słyszalne w oddali grzmoty, zapowiedź nadchodzącej burzy. Tą burzą, która nadchodzi jest stopniowe uświadamianie sobie i odkrywanie tego kim autor tak naprawdę jest.

Magia, wszechmoc równa Stwórcy, ale świat magiczny zderza się z ludzkimi namietnosciami; strach, rozpaczliwe poszukiwanie rozwiązania uniknięcia z góry zaplanowanego losu.

Carroll utwierdza, albo jak kto woli przekonuje, że jest mistrzem. A świat przez niego stworzony i wykreowane postacie sprawiają, że mógłbym w tę historię uwierzyć...

"Love is the answer!" Książka jest jak bajka, historia jaką przeżywa większość z nas, ludzkie życie, niezależnie od stanowisk i pieniędzy, ciągle ten sam schemat uczuć, namiętności. Ludzkie dramaty, problemy, sprawy takie jak rozstania, rozwody, zdrady , miłość, przyjaźń są wpisane w naszej życie od narodzin po śmierć. Główny bohater doświadcza wszystkiego aż do momentu,...

Kraina Jonathana Carrolla, czyli imaginarium historii nieoczywistych.

Carrolla odkrył dla polskich czytelników Stanisław Lem. Ponieważ Lem jest moim guru od futurologii i fantastyki, idąc za rekomendacją Mistrza trafiłam na Carrolla. Lem pobierał u syna pisarza lekcje angielskiego i to on zainteresował polskiego wydawcę prozą pana z Krainy Chichów. I dzięki Bogu.

Historie Carrolla, z pozoru zwyczajne i bez fajerwerków, kryją diabelskie sztuczki. Są tam postaci z baśni i zapomniane archetypy, byty zaprzeszłe i światy minione, które istnieją sobie obok siebie. Dla mnie te historie są wtórne, ponieważ przede wszystkim uwielbiam plastyczny język autora. Zdania, które w kilkunastu słowach oddają cały obraz: „Sprawiał wrażenie rozbitka, ocalałego po gwałtownej nawałnicy. Był kimś, kto w życiu wypadł nagle z siodła”.
Proszę Państwa, kto da więcej?

Kraina Jonathana Carrolla, czyli imaginarium historii nieoczywistych.

Carrolla odkrył dla polskich czytelników Stanisław Lem. Ponieważ Lem jest moim guru od futurologii i fantastyki, idąc za rekomendacją Mistrza trafiłam na Carrolla. Lem pobierał u syna pisarza lekcje angielskiego i to on zainteresował polskiego wydawcę prozą pana z Krainy Chichów. I dzięki Bogu.

Historie...

„Śpiąc w płomieniu” – łączy się kilkoma elementami z „Kośćmi księżyca” można więc uznać ją za część trylogii (trzecią częścią jest „dziecko na niebie”). Książka jest jednak niezależną historią.
A fabuła jak na Carrolla przystało jest niesamowita, rozgrywa się w Wiedniu (w którym Carroll mieszka i opisuje jako „ojczyznę Mozarta, bitej śmietany i nazizmu”). Maris- ukochana głównego bohatera Walkera Easterlinga znajduje nagrobek człowieka, który przypomina jego samego. Walker z kolei zaczyna dostrzegać przyszłość. Muszą rozwikłać zagadkowe zdarzenia póki nie będzie za późno.
Zajrzyjcie do tego świata koniecznie…

„Śpiąc w płomieniu” – łączy się kilkoma elementami z „Kośćmi księżyca” można więc uznać ją za część trylogii (trzecią częścią jest „dziecko na niebie”). Książka jest jednak niezależną historią.
A fabuła jak na Carrolla przystało jest niesamowita, rozgrywa się w Wiedniu (w którym Carroll mieszka i opisuje jako „ojczyznę Mozarta, bitej śmietany i nazizmu”). Maris- ukochana...