Wciągająca, krótka bajka dla dorosłych, przynosząca wrażenie "odmóżdżenia" takiego, jakie jest pożadane przez nas czasami pomiędzy czytaniem ambitnych i trudnych pozycji.
Choć nie lubię fantastyki Franky Fubro czytało mi się na prawdę dobrze, zwarta i szybka akcja powieści nie pozwalała na chwile nudy czy zadumy. Choć powierzchownie wydawać by się mogło, że aurtor nie przyłożył się do zbudowania postaci, to tylko wrażenie, odczułam dotkliwie zawód na bohaterze Frankiego, którego najpierw zdążyłam polubić, później znienawidzić.
Zagadka stworzona w wątku głównym, jest do odgadnięcia, choć nie jest to takie proste i jej rozwiązywanie przynosi sporo frajdy. Należy mieć to na uwadze, że rozwiązanie jej zawarte w zakończeniu, jest dość kontrowersyjne i choć mi się osobiście podobało, spodziewam się, że nie każdemu może przypaść ono do gustu.
Nie zrozumiałam zabiegu gry czcionek. Wydaje mi się, że miały oddzielać one wątki, i jeśli tak miało być faktycznie to było to zupełnie niepotrzebne, bo treść spisana została w spójny sposób i wszystko w niej i bez takich zabiegów było w pełni zrozumiałe.
Jak to na bajkę przystało, każda bajka zawiera jakiś morał. Czy ja go odczytałam dobrze? Nie wiem, nie mam pewności, aczkolwiek wydaje mi się, że autor w krótkiej, fantastycznej, satyrycznej opowiastce przekazać chciał nam, że wojny na świecie mogą doprowadzić w końcu do absolutnej klęski i zniszczenia ludzkości, oraz całej planety. Równocześnie skłaniając każdego z nas do swojej osobistej refleksji... W imię kogo lub czego bijemy się i giniemy zapomnieni w polach? I ile to jest warte?

Wciągająca, krótka bajka dla dorosłych, przynosząca wrażenie "odmóżdżenia" takiego, jakie jest pożadane przez nas czasami pomiędzy czytaniem ambitnych i trudnych pozycji.
Choć nie lubię fantastyki Franky Fubro czytało mi się na prawdę dobrze, zwarta i szybka akcja powieści nie pozwalała na chwile nudy czy zadumy. Choć powierzchownie wydawać by się mogło, że aurtor nie...

Cieszę się, że Franky Furbo, nie była pierwsza książką na jaką trafiłam tego autora .Z pewnością by mnie zniechecila do Wartona.Niestety nie przypadła mi do gustu. Początek wciągający,ale zakończenie rozczarowało, wręcz znudziło.

Cieszę się, że Franky Furbo, nie była pierwsza książką na jaką trafiłam tego autora .Z pewnością by mnie zniechecila do Wartona.Niestety nie przypadła mi do gustu. Początek wciągający,ale zakończenie rozczarowało, wręcz znudziło.

Kolejna (anty)wojenna książka Whartona. Za karabinami kryją się często przerażeni ludzie chcący wyjść cało z danej opresji. A życie z powojennymi ranami, tymi psychicznymi nie jest łatwe.

Kolejna (anty)wojenna książka Whartona. Za karabinami kryją się często przerażeni ludzie chcący wyjść cało z danej opresji. A życie z powojennymi ranami, tymi psychicznymi nie jest łatwe.

Z plusów - oryginalny pomysł, przemyślenia na temat ludzkości oraz wojen, zabawa formą, obrazki z liskami.
Z minusów - cała reszta.
Jakież to było złe. Treść dla dorosłych ubrana w infantylny język bajki dla dzieci, kuriozalne wręcz pomysły (wszechmogący zmutowany lis... okej),bohaterowie skonstruowani w bardzo nieprzekonujący sposób, oraz wylewająca się z każdej strony naiwność we wszelkiej postaci. Męczące, irytujące, przekombinowane.

Z plusów - oryginalny pomysł, przemyślenia na temat ludzkości oraz wojen, zabawa formą, obrazki z liskami.
Z minusów - cała reszta.
Jakież to było złe. Treść dla dorosłych ubrana w infantylny język bajki dla dzieci, kuriozalne wręcz pomysły (wszechmogący zmutowany lis... okej),bohaterowie skonstruowani w bardzo nieprzekonujący sposób, oraz wylewająca się z każdej strony...

Książka inna niż to co dotychczas stworzył William Wharton. Innowacyjna ? Bardzo ciekawy wybieg literacki. Wharton piętnuje tutaj wojnę jakąkolwiek, ogólnie mówi, że każdy jeden konflikt między ludźmi jest zły, dlatego, że ludzie sami siebie niszczą. W wojnie tak naprawdę nie ma wygranych . Ktoś powie, że się mylę, że to nieprawda co piszę. Jesteśmy jednym gatunkiem homo sapiens. Co rusz wymyślamy tylko coraz bardziej przerażające rodzaje broni, coraz więcej ze sobą walczymy , kłócimy się, grozimy sobie, sami wyniszczamy swój gatunek, samych siebie . I jak to wygląda tak z boku na to wszystko popatrzeć co my tutaj robimy na tej Ziemi. No co ? Od tysięcy lat- nienawiść, pogarda, chciwość. Wojna , wojna, wojna, śmierć, ofiary, płacz, odwet znowu agresja. Ludzkość gasi pożary benzyną.
William Wharton to wszystko opisuje w swojej książce, zresztą opisuje zachowanie ludzi we wszystkich swoich dziełach. Tutaj w ,,Frankym Furbo ‘’ pokazał czytelnikom dogłębnie co czeka ludzkość, a samo zakończenie które w innym wypadku mogło by napawać strachem – tutaj u Whartona jest inaczej jest transmutacja, przeobrażenie……..w człowieka, żeby na nowo żyć i funkcjonować, żeby Ziemia się na nowo odrodziła i była taka jak kiedyś. Kiedy ostatnia bomba atomowa zostanie wystrzelona ludzkość zejdzie do podziemia. Zniszczone zostanie wszystko, ale czy na zawsze ? Nie. odrodzimy się, zrozumiemy, odrodzi się ziemia, będziemy nowym starym gatunkiem, ja wierzę, że przetrwamy.
Piękna, sentymentalna i jednocześnie mądra książka, niezwykle mądra książka, takich już się nie pisze. Wharton zawarł piękno życia, mądrość w zaledwie 240 stronach, nie rozpisuje się na tomy. Pisze prosto, a jednocześnie magicznie. Cena w zł. 69.000 książka z roku 1994 czy i my kiedykolwiek będziemy pisać i czytać takie książki jeszcze ? Może to wszystko jeszcze raz……musi upaść i na nowo niczym Feniks z popiołów się odrodzić.
Całe tomy książek o niczym całe tomy zaśmiecające ludziom umysły. Książki o tym jak osiągnąć orgazm łechtaczkowy czy pochwowy, masturbacja czy w seksie wykorzystywać różnego rodzaju zabawki czy trójkąty, wielokąty w związkach za przyzwoleniem to zdrada czy nie, i różnego rodzaju poradniki o życiu …… o życiu ? Dobry żart. Coraz więcej w naszej przestrzeni seksu, wulgarnego, bez jakichkolwiek zahamowań, seksu bez odpowiedzialności bez przemyśleń, refleksji, zadumy nad swoim życiem, a coraz mniej……..coraz mniej ……..miłości……tak takiej zwykłej niezwykłej miłości. Brak rozmów szczerych, pełno rżnięcia mało kochania, przytulania, zrozumienia, wyrozumiałości, nic dziwnego, że Whartona się już nie drukuje. On jak pisał i seksie to w sposób magiczny, naturalny, romantyczny. Rodzina. Dom, nie budynek , ale dom DOM ! Nie dziesiątki kochanków czy całe tabuny kochanek, ale kogoś kto Cię będzie kochał i zostanie z Tobą na zawsze na dobre i na złe …….do końca…….
Piękna, cudowna, magiczna. Najlepsza.

Modlitwa Rysia Riedla do której i ja się przyłączam, wierzę mocno , że William też by się do tej modlitwy przyłączył.

Boże daj dom / Dżem
Boże daj mu dom, cichy kąt ojca matkę i rodziny smak, zwykły uśmiech, ludzki gest łóżko, krzesło, płyty dwie.
Boże daj mu dom, cichy kąt, Boże daj mu dom, mama jak z obrazka ojciec jak, jak z żurnala mód .Wszystko tu na pokaz, z telewizji świat dadzą Ci kawałek kiedy tylko chcesz.
Boże daj dom, Boże daj mu dom nie zobaczą nawet kiedy jest już źle Boże daj, daj mu dom, cichy kąt kupią Ci zabawkę, gdy egzamin zdasz .
Zamiast ojca, matki skład przedmiotów masz Boże daj dom, Boże daj mu dom .Kupią Ci zabawkę, gdy egzamin zdasz ,zamiast ojca, matki skład przedmiotów masz . Masz niby rodzinę, niby wszystko gra. Boże daj mu dom, cichy kąt i psa. Boże daj dom, Boże daj dom Boże daj dom, daj mu dom daj mu dom, daj mu dom .Chciałby żyć inaczej chciałby być nawet sam. Boże daj mu dom, daj mu dom, cichy kąt daj mu dom, daj mu dom Cichy kąt, cichy kąt daj mu dom, cichy kąt daj mu dom, cichy, cichy kąt cichy kąt
Amen.

Książka inna niż to co dotychczas stworzył William Wharton. Innowacyjna ? Bardzo ciekawy wybieg literacki. Wharton piętnuje tutaj wojnę jakąkolwiek, ogólnie mówi, że każdy jeden konflikt między ludźmi jest zły, dlatego, że ludzie sami siebie niszczą. W wojnie tak naprawdę nie ma wygranych . Ktoś powie, że się mylę, że to nieprawda co piszę. Jesteśmy jednym gatunkiem homo...

Spotkanie z Franky'm po 20 latach było emocjonującym przeżyciem. Często się zdarza, że wpada nam w ręce książka, której w tej chwili potrzebujemy i u mnie to był właśnie ten moment. Franky na nowo ujął mnie swoją ciekawością świata, odwagą, skromnością i dobrocią. Na chwilę przeniosłam się do jego świata, przez co lepiej zrozumiałam mój własny. Magia, ciepło i optymizm bijące od tej książki pozwalają łaskawszym okiem spojrzeć na otaczający nas świat i nabrać dystansu do naszego życia.

Spotkanie z Franky'm po 20 latach było emocjonującym przeżyciem. Często się zdarza, że wpada nam w ręce książka, której w tej chwili potrzebujemy i u mnie to był właśnie ten moment. Franky na nowo ujął mnie swoją ciekawością świata, odwagą, skromnością i dobrocią. Na chwilę przeniosłam się do jego świata, przez co lepiej zrozumiałam mój własny. Magia, ciepło i optymizm...

W kontekście tego, że facet miał niesamowitą traumę z powodu uczestnictwa w wojnie, to to że mu się wydawało że spotkał gadającego lisa no to normalne (Ptaśkiem też już był). Ale opinia o tym że raz na jakiś czas w literaturze pojawiają się książki o wspaniałych zwierzętach i że niby Franky Furbo? Zdecydowanie jestem fanką psa Bucka, kota Boba, i Czarnego Księcia...

W kontekście tego, że facet miał niesamowitą traumę z powodu uczestnictwa w wojnie, to to że mu się wydawało że spotkał gadającego lisa no to normalne (Ptaśkiem też już był). Ale opinia o tym że raz na jakiś czas w literaturze pojawiają się książki o wspaniałych zwierzętach i że niby Franky Furbo? Zdecydowanie jestem fanką psa Bucka, kota Boba, i Czarnego Księcia...

wspaniała, magiczna

wspaniała, magiczna

'' Jak to możliwe, że nikt dotąd nie odkrył, że Bóg jest lisem ''

Absolutnie, absolutna rewelacja. Takiego Williama Whartona jeszcze nie znałam . Jego pisanie zawsze było dla mnie jakieś smutne, nie mogłam go czytać za często, bo to jeden z tych pisarzy który tak tworzył swoje opowieści że wpędzały (przynajmniej mnie) w jakieś rozżalenie, czasami nostalgię, ale też i wyciszenie . Mimo że zaczął publikować późno , bo mając dopiero 54 lata, zdążył jeszcze zdobyć sławę i wiernych czytelników.

Franky Furbo, to lis, wyjątkowo inteligentny lis, jednak czy na pewno tylko lis ? Nie do końca, książka ma tyle znaczeń , tyle w niej symboli , iż wydaje mi się że każdy znajdzie coś dla siebie . Jest to pewien rodzaj bajki, ale takiej która umiejętnie przemyca ważkie treści i przesłania . Jak w wielu swoich książkach jakby głównym przesłaniem tej, jest ukazanie bezsensu wojny . Autor sam ciężko ranny i okaleczony nie tylko fizycznie ale i psychicznie w czasie wojny, pokazuje nam tutaj że jak zdejmiemy z żołnierza mundur, to jest on tylko przerażonym chłopcem . Niezależnie od tego jakiej formacji wojskowej mundur wcześniej nosił . Bardzo polecam tę '' bajkę '' . Ze swej strony mogę tylko pożałować że zwlekałam z jej przeczytaniem tak długo. A zwlekałam właśnie dlatego iż sądziłam że to taka sobie niepozorna bajka...nic bardziej mylnego .

'' Jak to możliwe, że nikt dotąd nie odkrył, że Bóg jest lisem ''

Absolutnie, absolutna rewelacja. Takiego Williama Whartona jeszcze nie znałam . Jego pisanie zawsze było dla mnie jakieś smutne, nie mogłam go czytać za często, bo to jeden z tych pisarzy który tak tworzył swoje opowieści że wpędzały (przynajmniej mnie) w jakieś rozżalenie, czasami nostalgię, ale też i...

Lubię fantastyczne, baśniowe historie, ale bez przesady. Gdyby lisy miały mniej cudownych właściwości, książka byłaby bardziej wiarygodna, a tak brzmi bardziej jak rojenia szaleńca. I z pewnością tak miała wyglądać.

Lubię fantastyczne, baśniowe historie, ale bez przesady. Gdyby lisy miały mniej cudownych właściwości, książka byłaby bardziej wiarygodna, a tak brzmi bardziej jak rojenia szaleńca. I z pewnością tak miała wyglądać.