Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Meh...
Szybko się czyta, trochę pokracznie napisane lub przetłumaczone, ale na to jeszcze można przymknąć oko.
Za to na absolutny brak oryginalności nie potrafię przymknąć. Dlatego czytam teraz niewiele kryminałów, choć kiedyś ten gatunek był mi bliski. Od paru lat większość książek z tego gatunku za które się biorę, różnią się imionami bohaterów i miejscem akcji, cała reszta to kopiuj-wklej z utartych schematów. I tutaj to było wyjątkowo widoczne. Nie wątpię, że są wyjątki, ale wyłapać je w natłoku makulaturalnej papki jest bardzo ciężko.

Meh...
Szybko się czyta, trochę pokracznie napisane lub przetłumaczone, ale na to jeszcze można przymknąć oko.
Za to na absolutny brak oryginalności nie potrafię przymknąć. Dlatego czytam teraz niewiele kryminałów, choć kiedyś ten gatunek był mi bliski. Od paru lat większość książek z tego...

Rozwiń

Zwiń

Gdyby ktoś mnie spytał, dlaczego pochłaniam hurtowe ilości książek, odpowiedziałbym że w poszukiwaniu takich perełek jak ta.
Uważaj czego pragniesz, jakoś tak to szło. I tu mamy idealny przykład prawdziwości tego stwierdzenia.
Główny bohater na początku książki jest zacofany umysłowo. Nadzieję na zmianę tego stanu rzeczy dość niespodziewanie przynosi innowacyjne leczenie, przetestowane na tytułowym Algernonie, szczurze laboratoryjnym. Początkowe rezultaty są oszałamiające. Charlie mądrzeje z dnia na dzień aż osiąga poziom geniusza. I właśnie wtedy, gdy jest w szczycie swoich intelektualnych możliwości, coś złego zaczyna dziać się z Algernonem. Jego rozwój nie tyle ustaje, co rozpoczyna się regres. Charlie Gordon osobiście szuka przyczyny, aż wreszcie ją znajduje. Ku zgubie Algernona i swojej.

Niesamowita, smutna historia o samotności. Samotności zakorzenionej w dzieciństwie przez apodyktyczną matkę i biernego ojca. Samotności, która rzutuje na całe życie niezależnie od ilorazu inteligencji, środowiska w jakim się znajduje czy życzliwości otaczających głównego bohatera osób. Koniec końców, jedyną bliską Charliemu istotą okazuje się Algernon, brat w niedoli, szczur, który kroczy tą samą drogą.

Nie szastam dziesiątkami. Tutaj nie waham się ani chwili. Absolutnie wyjątkowa, piękna w swym smutku powieść.

Gdyby ktoś mnie spytał, dlaczego pochłaniam hurtowe ilości książek, odpowiedziałbym że w poszukiwaniu takich perełek jak ta.
Uważaj czego pragniesz, jakoś tak to szło. I tu mamy idealny przykład prawdziwości tego stwierdzenia.
Główny bohater na początku książki jest zacofany umysłowo. Nadz...

Rozwiń

Zwiń

Kawał dobrej fantastyki, miałem dłuższą przerwę od gatunku i wróciłem odpowiednią pozycją. Cegiełka, ale dzięki temu dostajemy spójny, interesujący obraz świata. Bohaterowie nie są przerysowani, mają swoje lęki, braki, powody dla których są jacy są. Zdecydowanie polecam, choć szczerze mówiąc nie mam pojęcia co się będzie działo dalej, jako że w serii pozycji jest sporo.

Kawał dobrej fantastyki, miałem dłuższą przerwę od gatunku i wróciłem odpowiednią pozycją. Cegiełka, ale dzięki temu dostajemy spójny, interesujący obraz świata. Bohaterowie nie są przerysowani, mają swoje lęki, braki, powody dla których są jacy są. Zdecydowanie polecam, choć szczerze mówi...

Rozwiń

Zwiń

Mocna książka. Historia pełna bólu i niezrozumienia, ze słodko-gorzkim zakończeniem. Na mnie zrobiła duże wrażenie. I aż żal bierze, że chłop pożył ledwo pięćdziesiąt lat i z tych pięćdziesięciu lat dłużej był chory, niż zdrowy. A jak już się wydawało, że wychodzi na prostą, to koniec.
Ech, życie ma dziwne poczucie humoru.

Mocna książka. Historia pełna bólu i niezrozumienia, ze słodko-gorzkim zakończeniem. Na mnie zrobiła duże wrażenie. I aż żal bierze, że chłop pożył ledwo pięćdziesiąt lat i z tych pięćdziesięciu lat dłużej był chory, niż zdrowy. A jak już się wydawało, że wychodzi na prostą, to koniec.
Ech...

Rozwiń

Zwiń

Kilka celnych strzałów, ale większość książki bardziej irytuje niż pomaga.
Jak słyszę "work-life balance" traktowane jako „opcja, którą sobie należy zafundować, żeby było lepiej”, to mi ręce opadają. Bo — ku zdziwieniu Pana psychiatry jak mniemam — każdy, KAŻDY, kto może sobie pozwolić na work-life balance, to i sobie pozwoli. Problem jak sytuacja finansowa to uniemożliwia, no ale to już się w takowej sytuacji trzeba znaleźć, żeby zrozumieć.

Kilka celnych strzałów, ale większość książki bardziej irytuje niż pomaga.
Jak słyszę "work-life balance" traktowane jako „opcja, którą sobie należy zafundować, żeby było lepiej”, to mi ręce opadają. Bo — ku zdziwieniu Pana psychiatry jak mniemam — każdy, KAŻDY, kto może sobie po...

Rozwiń

Zwiń