Ja jestem zafascynowany , ale to i dlatego mam nieco spaczone spojrzenie .Trylogia Crane View , którą ta pozycja rozpoczyna , jest bardzo dobrym początkiem historii kryminalnej .Każda historia o niedoli pisarskiej ,opisana przez dobrego autora budzi ciekawość.Sam Bayer , pisarz , mający kryzys twórczy ( ach jaka cudowna korelacja z * Lśnienie ) postanawia wrócić w rodzinne strony i wikła się od razu w mroczną historię .A historię tę rozpoczyna jego fanka , czyli tajemnicza Veronica Lake , femme fattale , z każdej strony .Powoduje ona przypływ gwałtownych uczuć , ale i obaw o życie swoje i swojej córki Cassandry .Jego relacja z Veroniką , nagle przekształca się w grę o to , kto znajdzie mordercę szybciej ., Sam Bayer , czy ktoś inny .A w tle nagle obawa o życie własnej córki autora .Dopiero teraz dostrzegłem zamysł i finezję autora .Oczywiście nie mogło zabraknąć Wiednia , chociaz na chwilkę .Pełen zachwyt , ale ,żeby zrozumieć zamysł treści , trzeba poczytać jeszcze dwa tomy tej trylogii .Polecam gorąco .

Ja jestem zafascynowany , ale to i dlatego mam nieco spaczone spojrzenie .Trylogia Crane View , którą ta pozycja rozpoczyna , jest bardzo dobrym początkiem historii kryminalnej .Każda historia o niedoli pisarskiej ,opisana przez dobrego autora budzi ciekawość.Sam Bayer , pisarz , mający kryzys twórczy ( ach jaka cudowna korelacja z * Lśnienie ) postanawia wrócić w...

Bardzo dobra pozycja Carrolla, właściwie pierwsza na jaką trafiłem ubarwiona o wątki kryminalne - blurb Kinga przypomniał mi o jego Panu Mercedesie, w obu przypadkach lekka zmiana specjalizacji. Co do samego Całowania Ulu, książka miała swój klimat. Bayer, podobnie jak reszta ekscentrycznych głównych bohaterów Pana Jonathana, wywoływał u mnie lekko mieszanie emocje. Nie było tak jednak w przypadku Veroniki, którą gołymi łapami można udusić. Szalona sama w sobie i szalenie zakochana nie znała odmowy ani właściwie jakichkolwiek granic. Jej nachalność i niepoprawna romantyczność niejednokrotnie wywracały życie Sama do góry nogami. Utwór raczej się nie dłużył, duży plus za „bombę między oczy” na ostatnich dwóch stronach. Zaślubiny patyków, here we come.

Bardzo dobra pozycja Carrolla, właściwie pierwsza na jaką trafiłem ubarwiona o wątki kryminalne - blurb Kinga przypomniał mi o jego Panu Mercedesie, w obu przypadkach lekka zmiana specjalizacji. Co do samego Całowania Ulu, książka miała swój klimat. Bayer, podobnie jak reszta ekscentrycznych głównych bohaterów Pana Jonathana, wywoływał u mnie lekko mieszanie emocje. Nie...

Drugie spotkanie z Carrollem i drugi raz fabuła oscyluje wokół pisarza i pisania jako takiego. Słabsze od Krainy Chichów - to taki kryminał z elementami romansu. Ale czyta się bardzo dobrze. Dwie powieści to może za mała próbka, ale zdaje się, że zwyczajnie spodobał mi się styl Carrolla - niezobowiązujących, wciągających czytadeł. Sięgnę po resztę.

Drugie spotkanie z Carrollem i drugi raz fabuła oscyluje wokół pisarza i pisania jako takiego. Słabsze od Krainy Chichów - to taki kryminał z elementami romansu. Ale czyta się bardzo dobrze. Dwie powieści to może za mała próbka, ale zdaje się, że zwyczajnie spodobał mi się styl Carrolla - niezobowiązujących, wciągających czytadeł. Sięgnę po resztę.

Maj: #WyzwanieLC2023

Maj: #WyzwanieLC2023

Trochę się zawiodłam, po Krainie chichów, która bardzo mi się podobała. Początek bardzo marny, a żarty drętwe (główny bohater mówi dziennikarce, w odpowiedzi na pytanie czy czytuje poważnych pisarzy, żeby poszła w końcu do łóżka z jakimś facetem. serio??). Potem fabuła się nieco rozkręca. Sama warstwa kryminalna ok, ale otoczka niezbyt mi odpowiadała. Doceniam postać Veroniki Lake, która była najciekawszym elementem książki.

Trochę się zawiodłam, po Krainie chichów, która bardzo mi się podobała. Początek bardzo marny, a żarty drętwe (główny bohater mówi dziennikarce, w odpowiedzi na pytanie czy czytuje poważnych pisarzy, żeby poszła w końcu do łóżka z jakimś facetem. serio??). Potem fabuła się nieco rozkręca. Sama warstwa kryminalna ok, ale otoczka niezbyt mi odpowiadała. Doceniam postać...

Ot, zwykły kryminal. Czytało się szybko, ale zabrakło mi elementów magii- tak bardzo charakterystycznych dla Carrolla. Widać, że autor dopiero się rozkrecal:) drugi tom z serii Crane's View znacznie lepszy! ale i warto;) polecam

Ot, zwykły kryminal. Czytało się szybko, ale zabrakło mi elementów magii- tak bardzo charakterystycznych dla Carrolla. Widać, że autor dopiero się rozkrecal:) drugi tom z serii Crane's View znacznie lepszy! ale i warto;) polecam

Ta książka zawsze będzie mi się kojarzyć z balladą Nick'a Cave'a i Kylie Minogue "Where The Wild Roses Grow".

Ta książka zawsze będzie mi się kojarzyć z balladą Nick'a Cave'a i Kylie Minogue "Where The Wild Roses Grow".

Po "Krainie Chichów" spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Owszem, język wciąż jest całkiem błyskotliwy i lektura przebiega błyskawicznie. Ale intryga... im dalej w las, tym bardziej odnosiłam wrażenie, że pisana na kolanie, postacie zaczęły się błąkać po kartkach bez większego sensu i logiki.

Po "Krainie Chichów" spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Owszem, język wciąż jest całkiem błyskotliwy i lektura przebiega błyskawicznie. Ale intryga... im dalej w las, tym bardziej odnosiłam wrażenie, że pisana na kolanie, postacie zaczęły się błąkać po kartkach bez większego sensu i logiki.

Fabuła zapowiadała się ciekawie, a wręcz fascynująco - znany pisarz wyjeżdża do rodzinnego miasteczka, by tam odzyskać siły i znaleźć natchnienie do napisania kolejnej powieści. Odwiedzając miejsca kojarzące się z przeszłością, zaczyna zgłębiać sprawę morderstwa nastolatki, którą wyłowił z jeziora, gdy był dzieckiem. Zastanawia się w jaki sposób zginęła kobieta i kto jest winny.
W międzyczasie bohater poznaje kochankę, która jest jego maniakalną wielbicielką, od teraz będzie go śledzić, wcielać się w kostiumy postaci z jego powieści, będzie robić wszystko, by zwrócić na siebie uwagę. Wątek romansu jest rozbudowany i przyćmiewa ciekawszą część fabuły, książka fragmentarycznie jest wciągająca, by przez kolejne kilkanaście stron przynieść niezbyt przemyślane sceny oraz dialogi. Autor chyba nie był pewien, co ma być głównym wątkiem tej historii, co doprowadziło do braku spójności.

Fabuła zapowiadała się ciekawie, a wręcz fascynująco - znany pisarz wyjeżdża do rodzinnego miasteczka, by tam odzyskać siły i znaleźć natchnienie do napisania kolejnej powieści. Odwiedzając miejsca kojarzące się z przeszłością, zaczyna zgłębiać sprawę morderstwa nastolatki, którą wyłowił z jeziora, gdy był dzieckiem. Zastanawia się w jaki sposób zginęła kobieta i kto jest...

Nie bardzo słaba, ale i nie zachwycająca. Była w porządku, nie zanudzała. Największy plus za język autora pełen wielu mądrych, inspirujących fragmentów.

Nie bardzo słaba, ale i nie zachwycająca. Była w porządku, nie zanudzała. Największy plus za język autora pełen wielu mądrych, inspirujących fragmentów.