Onikromos

Genialna pozycja.
Tak jak w książkach Dukaja trzeba od początku "przestawić" mózg/umysł by tekst zrozumieć i w pełni docenić mistrzostwo autora, tak czytając w Onikromos trzeba "przestawić"/"wyregulować" świadomość i postrzeganie rzeczywistości.
Z każdym rozdziałem książka "smakuje" coraz lepiej. Można wręcz powiedzieć, że jest jak próbowanie całej serii egzotycznych potraw, o których istnieniu dopiero co się dowiedzieliśmy. A każda z nich ma swój własny niepowtarzalny charakter i każda nam smakuje.
To niekoniecznie jest książka którą się czyta jednym tchem. Rozłożyłem sobie jej czytanie na kilka dni i takie samo podejście zalecam każdemu zainteresowanemu. W przypadku próby szybkiego czytania możemy wielu rzeczy nie docenić, lub jak w przypadku zbyt szybkiego spożywania różnych dań, dostać "rozstroju".

Genialna pozycja.
Tak jak w książkach Dukaja trzeba od początku "przestawić" mózg/umysł by tekst zrozumieć i w pełni docenić mistrzostwo autora, tak czytając w Onikromos trzeba "przestawić"/"wyregulować" świadomość i postrzeganie rzeczywistości.
Z każdym rozdziałem książka "smakuje" coraz lepiej. Można wręcz powiedzieć, że jest jak próbowanie całej serii egzotycznych...

Wyobraźnią Autor przebija nawet Dukaja, jednak czyta się mozolnie i bez większej satysfakcji.

Wyobraźnią Autor przebija nawet Dukaja, jednak czyta się mozolnie i bez większej satysfakcji.

Jeżeli ktoś używa wyrazów bez znaczenia, buduje zdania bez znaczenia. Miałam wrażenie że tłumacz sie nie przyłożył, i czytam w obcym języku. Nie podobało mi się.

Jeżeli ktoś używa wyrazów bez znaczenia, buduje zdania bez znaczenia. Miałam wrażenie że tłumacz sie nie przyłożył, i czytam w obcym języku. Nie podobało mi się.

Książka monumentalna, z intrygującym uniwersum i rozbudowanymi wątkami oraz nieszablonowymi postaciami - może coś w stylu Dukaja. Tego się spodziewałem. Dostałem jednak przekombinowaną, przegadaną, trywialną w swoich abstrakcjach i tanich grach słownych kolubrynę, której chciałem dać szansę, dlatego porzuciłem ją znudzony i zdegustowany po ok. 600 stron. Całkowicie zmarnowany czas.

Książka monumentalna, z intrygującym uniwersum i rozbudowanymi wątkami oraz nieszablonowymi postaciami - może coś w stylu Dukaja. Tego się spodziewałem. Dostałem jednak przekombinowaną, przegadaną, trywialną w swoich abstrakcjach i tanich grach słownych kolubrynę, której chciałem dać szansę, dlatego porzuciłem ją znudzony i zdegustowany po ok. 600 stron. Całkowicie...

Przedziwna książka, w mojej ocenie istotnie gorsza od Kamiennej Ćmy. Poszczególne fragmenty układanki faktycznie wciągające, scenerie mimo dużej różnorodności wręcz stawały mi przed oczami, ale ... jakoś większa całość nie chciała i nie chce mi się z tego do końca złożyć. Jednocześnie wydaje się, że książka zbyt rozwlekła i niektóre fragmenty z pożytkiem dla książki mogłyby być krótsze.

Przedziwna książka, w mojej ocenie istotnie gorsza od Kamiennej Ćmy. Poszczególne fragmenty układanki faktycznie wciągające, scenerie mimo dużej różnorodności wręcz stawały mi przed oczami, ale ... jakoś większa całość nie chciała i nie chce mi się z tego do końca złożyć. Jednocześnie wydaje się, że książka zbyt rozwlekła i niektóre fragmenty z pożytkiem dla książki mogłyby...

Mnóstwo niesamowitych pomysłów w jednej książce. Kolejne rozdziały są jak interpretacje abstrakcyjnego obrazu, który każdy odbiera inaczej i każdy jest przez ten obraz odbierany inaczej.

Mnóstwo niesamowitych pomysłów w jednej książce. Kolejne rozdziały są jak interpretacje abstrakcyjnego obrazu, który każdy odbiera inaczej i każdy jest przez ten obraz odbierany inaczej.

Powieść bardzo intrygująca ale ze względu na wysoki poziom abstrakcji często frustrująca. Niestety balans między przyjemnoscią a zmęczeniem lekturą został zachwiany. Lubię gdy książka wymaga ode mnie wysiłku, jednak "Onikromosem" czuje się zbyt mocno sponiewierana. Również finał nie dał satysfakcjonujących wyjaśnień. Dlaczego więc 7 gwiazdek? Mimo, że poległam książka długo pozostanie w mojej głowie. Mikropowieści (ktorych wspólnych wątków nie udało mi się w pełni połączyć) były niesamowite i fascynujące. Odnalazłam tam klimat Lema, Dukaja, Simmonsa a nawet "Mrocznej wieży" Kinga. Tytaniczna robota autora, na ktorą niestety ja, jako czytelnik nie byłam przygotowana. Może kiedyś zrobię drugie podejście..

Powieść bardzo intrygująca ale ze względu na wysoki poziom abstrakcji często frustrująca. Niestety balans między przyjemnoscią a zmęczeniem lekturą został zachwiany. Lubię gdy książka wymaga ode mnie wysiłku, jednak "Onikromosem" czuje się zbyt mocno sponiewierana. Również finał nie dał satysfakcjonujących wyjaśnień. Dlaczego więc 7 gwiazdek? Mimo, że poległam książka długo...

Surrealistyczna opowieść - przebrnąłem, to najlepsze określenie - gdzieś tak do połowy liczyłem, że jednak całość zacznie być bardziej sensowna jak poznam więcej szczegółów. Przeliczyłem się im dalej tym bardziej surrealistycznie. Trzy gwiazdki za to, że jest kilka mikro historii, które mają potencjał i są ciekawie napisane. Polecam tym, którzy lubią coś co przypomina wizje po czymś niezbyt zdrowym ;) .

Surrealistyczna opowieść - przebrnąłem, to najlepsze określenie - gdzieś tak do połowy liczyłem, że jednak całość zacznie być bardziej sensowna jak poznam więcej szczegółów. Przeliczyłem się im dalej tym bardziej surrealistycznie. Trzy gwiazdki za to, że jest kilka mikro historii, które mają potencjał i są ciekawie napisane. Polecam tym, którzy lubią coś co przypomina wizje...

Pierwsza książka od czasów "Nad Niemnem", której nie dałem rady przeczytać. Przerwałem w połowie zirytowany tym, że jest o niczym. Wydawała mi się mało składna i jak jeszcze fragmenty (nazwałbym je paranormalnymi miniopowiadaniami z Ziemii) były ok,to główna fabuła miała miejsce w za bardzo wymyślonym świecie, którego nie łapałem. Po opiniach widzę, że wielu się podobało (stąd brnąłem dalej, żeby dać jej szansę),ale to jednak nie moja bajka. Szczerze niepolecam.

Pierwsza książka od czasów "Nad Niemnem", której nie dałem rady przeczytać. Przerwałem w połowie zirytowany tym, że jest o niczym. Wydawała mi się mało składna i jak jeszcze fragmenty (nazwałbym je paranormalnymi miniopowiadaniami z Ziemii) były ok,to główna fabuła miała miejsce w za bardzo wymyślonym świecie, którego nie łapałem. Po opiniach widzę, że wielu się podobało...

Wymagająca lektura. Światy w które autor wplata fabułę zaskakują odmiennością form i wymiarów. Nawet się nie łudzę, że wyłapałam choć większa część niuansów i powiązań. Ale warto było.

Wymagająca lektura. Światy w które autor wplata fabułę zaskakują odmiennością form i wymiarów. Nawet się nie łudzę, że wyłapałam choć większa część niuansów i powiązań. Ale warto było.