Czasomierze
fantastyka, fantasy, science fiction
688 str.
- Tytuł oryginału:
- The Bone Clocks
- Data wydania:
- 2016-01-22
- Data 1. wyd. pol.:
- 2016-01-22
- Data 1. wydania:
- 2014-09-02
- Liczba stron:
- 688
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788374806312
- Tłumacz:
- Justyna Gardzińska
- Seria:
- Uczta Wyobraźni
- Wydawnictwo:
- Mag
- Kategoria:
- fantastyka, fantasy, science fiction
- Tagi:
- dziewczyna literatura angielska literatura fantasy odmiana losu odwaga podróż w czasie powieść fantasy przeznaczenie spotkanie tajemnica walka dobra ze złem walka o przetrwanie
4 nagrody - Tytuł oryginału:
- The Bone Clocks
- Data wydania:
- 2016-01-22
- Liczba stron:
- 688
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788374806312
- Tłumacz:
- Justyna Gardzińska
- Seria:
- Uczta Wyobraźni
- Wydawnictwo:
- Mag
- Kategoria:
- fantastyka, fantasy, science fiction
- Tagi:
- dziewczyna literatura angielska literatura fantasy odmiana losu odwaga podróż w czasie powieść fantasy przeznaczenie spotkanie tajemnica walka dobra ze złem walka o przetrwanie
W pewien upalny dzień w 1984 roku piętnastoletnia Holly Sykes ucieka z domu i spotyka starszą panią, która proponuje jej kubek herbaty w zamian za „schronienie”. Minie kilkadziesiąt lat, zanim Holly zrozumie, o jakie schronienie prosiła nieznajoma…
„Czasomierze” to opowieść o meandrach losów Holly, od lat dorastania w Gravesend, na których piętno odciska rodzinna tragedia, po późną starość w Irlandii, w domu nad brzegiem oceanu, kiedy w całej Europie kończą się zasoby ropy naftowej.
Życie Holly jest niby całkiem zwyczajne, a jednak naznaczone przebłyskami z przyszłości, odwiedzinami ludzi pojawiających się znikąd i chwilami, w których rozregulowują się prawa rządzące rzeczywistością. Holly Sykes – córka, siostra, matka i opiekunka – ma bowiem do odegrania rolę w wojnie toczonej na śmierć i życie za kulisami naszego świata. Być może Holly okaże się ostateczną bronią, która zadecyduje o losach tego wielkiego starcia.
Thriller metafizyczny, refleksja nad śmiertelnością i kronika naszych konsumpcjonistycznych czasów – „Czasomierze” to panoramiczna, pełna błyskotliwych pomysłów powieść autorstwa Davida Mitchella, któremu niezwykła wyobraźnia pisarska przyniosła sławę jednego z najciekawszych twórców pokolenia. „Czasomierze” to literatura, która Was zaczaruje i głęboko zapadnie w pamięć.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Apokalipsa według Davida Mitchella
Zapowiedź brzmi zachęcająco: W pewien upalny dzień w 1984 roku piętnastoletnia Holly Sykes ucieka z domu i spotyka starszą panią, która proponuje jej kubek herbaty w zamian za „schronienie”. Minie kilkadziesiąt lat, zanim Holly zrozumie, o jakie schronienie prosiła nieznajoma… Osobiście zanim dobrnęłam do spotkania Holly z nieznajomą, zdążyłam zapomnieć jakim dziedzictwem jest obciążone to spotkanie. Historia mnie wessała. Całe szczęście nie musiałam czekać na wyjaśnienie kilkadziesiąt lat tylko kilkaset stron, które minęły stanowczo za szybko.
Początkowo nie byłam w stanie przeczytać zbyt wielu stron dziennie. Zdania zdawały mi się idealnie nasycone treścią i nie chciałam przesadzić. Jednocześnie nie mogłam się doczekać momentu, w którym powrócę do lektury. Potem dałam się ponieść. Mam już trochę lat i trochę książek za sobą ale ta wyjątkowo obudziła we mnie jakieś młodzieńcze, radosne instynkty. Miałam ochotę ogłosić wagary, żeby zostać w łóżku i czytać, co zdarzało mi się czasem na studiach. Byłam już całkowicie w historii.
Kiedy teraz tak na nią patrzę, znając już koniec, próbuję nazwać to, co mnie w niej urzekło. Tym bardziej, że w moim przypadku jakiekolwiek fantasy, obce światy i kosmiczna przyszłość odpadają. Chyba wystarcza mi moja wyobraźnia. Mitchellowi jednak uwierzyłam i to bardzo szybko. Jeśli tak w skrócie, w żołnierskich słowach miałabym powiedzieć dlaczego, to proszę bardzo: dobrze zbudowane postaci, wiarygodna akcja, logika zdarzeń, błyskotliwy język oraz idealnie przemyślana i zaplanowana fabuła zrealizowana w mistrzowski sposób. To nie działo się obok, to działo się we mnie. Mitchella się nie czyta, w jego historii się funkcjonuje i żyje. Zdarzało mi się niejednokrotnie hamować w ostatnim momencie, kiedy po przeczytaniu niektórych fragmentów z końcowych rozdziałów miałam ochotę wykrzyczeć mężowi, wiesz, że w 2042 nie będziemy już mogli… ( nie zdradzę). Prawdopodobieństwo opisywanych zdarzeń, aczkolwiek całkiem wyimaginowanych, jest niesamowite, bo zaczyna się w nas, w ludziach. Kto z nas nigdy nie miał przeczucia, że coś wydarzy się w taki a nie inny sposób, albo że się w ogóle wydarzy? Autor wiarygodnie ukierunkował to, co nam się czasem przytrafia i co nazywamy przypadkiem, zbiegiem okoliczności, wytłumaczył i opowiedział o ludziach, którym zdarza się to częściej. I mocniej. I są tego świadomi. Kroczymy granicą światów.
Jeszcze teraz, gdy to piszę, choć jestem już w połowie innej fajnej książki, odczuwam emocje związane z powieścią Mitchella. Niestety został mi też pewien niepokój, bo autor odmalował świat za niecałe 30 lat i nie wygląda on optymistycznie, delikatnie mówiąc.
Ponieważ skupiłam się głównie na wrażeniach z lektury z przyzwoitości napomknę, że przez niemal 700 stron (za mało!) śledzimy losy Holly, od 1984 roku do 2043. Początkowo to główna bohaterka jest narratorką, w kolejnych rozdziałach poznajemy perspektywę innych postaci. Panna Sykes to nietuzinkowa dziewczyna, z charakterem. Wiemy, że dożyje późnej starości, nie mniej z zapartym tchem, w napięciu śledzimy wszystko, co jej się przytrafia. Ciekawi jesteśmy jej drogi, bo nie jest standardowa. I ciekawi jesteśmy tych wszystkich zdarzeń, których jest uczestnikiem, a które wymykają się naszym standardom. Co z nich wyniknie, dokąd ją to doprowadzi? I wreszcie kim jest Holly Sykes? W pewnym sensie jesteśmy też (a może przede wszystkim) świadkami przygotowań i samej wojny dwóch światów, ale mnie najbardziej zaabsorbował ten trzeci, pozornie pominięty, który Mitchell dość szczegółowo i wiarygodnie opisuje. To on mi spędza sen z powiek. Jeszcze długo po lekturze. Przeczytajcie. Nie pożałujecie.
Monia Stocka
38 Popieram
Link do recenzji
3501
219
108
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 1 611
- 521
- 207
- 36
- 35
- 34
- 34
- 12
- 10
- 8
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Czasem magia jest po prostu normalnością, do której ludzie jeszcze nie przywykli.
Zobacz więcejMężczyźni żenią się z kobietami i mają nadzieję, że one już zawsze będą takie same. Kobiety wychodzą za mężczyzn i mają nadzieję, że oni się zmienią.
Zobacz więcejNigdy nie upominajmy ludzi, by zawsze odróżniali rzeczywistość od fikcji. Mogą dojść do wniosków, jakich się nie spodziewałeś.
Zobacz więcej
Opinie [73]
Powiem szczerze, zupełnie nie tego spodziewałam się po tej książce. W trakcie czytania czułam się jakbym wróciła do mojego ukochanego "Atlasu Chmur". Wspaniała lektura, łącząca dużo wątków z poprzednich książek Mitchella. Z pewnością jeszcze raz do niej wrócę!
Pokaż mimo toDałabym 5 gwiazdek, ale piąta gwiazdka to ocena "przeciętna" - a to zdecydowanie nieprawda.
więcejPrzeczytałam wiele opinii Czytelników, zachwyconych mistrzostwem tej prozy, uniwersalnym przekazem, wielowymiarowością... no niestety, nie dla mnie. Jakby Autor posklejał na siłę różne swoje próby, wyjęte z szuflady. Pierwszy wątek obyczajowy - świetnie napisany, żywy, ciekawy,...
Wow. Bardzo ciężko jest ocenić tę książkę, spędziłam z nią dwa miesiące, bo w mniej więcej połowie miałam problemy z przebrnięciem dalej. To jest jedna z tych książek, którą docenia się najbardziej po skończeniu, gdy możesz spojrzeć na nią całościowo. Książka momentami nierówna, ale to chyba jest domena Mitchella, który dostosowuje język i tempo wydarzeń do postaci, a...
więcejPowiem tylko, że jest to książka, która nabiera tempa. Z początku może wydawać się całkiem przeciętna i zniechęcać. Potem powoli wciąga. Na koniec pochłania i pozostawia po sobie drzazgę w oku. Ona zmusza codziennie na zastanawianie się nad naszym zachowaniem i jego konsekwencjami. Tak zadziałała na mnie.
Pokaż mimo toPo "Czasomierze" sięgnęłam gdyż pokochałam "Atlas chmur" tego samego autora i nie zawiodłam się. Na początku spodziewałam się że całość zostanie opisana z punktu widzenia jednej postaci, jednak okazuje się że Holly, nie jest jedyną narratorką, acz mimo to stanowi dość ważną postać, która pojawia się przez całą książkę. Od początku do końca towarzyszy jej, ktoś jeszcze,...
więcej"Atlas Chmur" jest jedną "z tych" książek, które się pamięta i poleca, dlatego byłam niezmiernie ciekawa jego kolejnej książki. Nie zawiodłam się.
więcejW Swej konstrukcji, książka przypomina nieco "Atlas Chmur". Mamy kilka rozdziałów, które mają innych narratorów i dzieli wiele lat, ale łączy osoba Holly. Poznajemy ją kiedy jako 16o latka ucieka z domu do kochanka, a kończy gdy...
Autor jest niewątpliwie niekwestionowanym mistrzem pióra. Człowiek kontestuje każde zdanie. Mnóstwo ciekawych spostrzeżeń na temat naszego społeczeństwa i trafne diagnozowanie licznych problemów, które je trawią. Dlaczego zatem tylko 7. No cóż, autor po macoszemu i po łebkach traktuje fabułę w okół której ogniskuje się akcja książki. Często odnosiłem wrażenie, że główna oś...
więcejsuper, super, super. Choć przyznam, że jak dla mnie najlepszy był Hugo Lamb. No i ta wizja przyszłości, przygnębiająca i wielce prawdopodobna
Pokaż mimo toFajnie było poczytać Mitchella. Były bardzo dobre momenty, fajny rozwój głównej bohaterki na przestrzeni lat. Ciekawie napisane, interesujące pomysły, jednak autor nie do końca dobrze rozłożył akcenty powieści. Część magiczna, początkowo intrygująca, wciągała, pod koniec już mnie nużyła i cała walka horologów i anarokretów została położona. Tu mnie Mitchell zawiódł...
więcejalbo ja wyrosłam, albo autor zdziecinniał. miałam wielkie nadzieje i spotkało mnie takież rozczarowanie.
więcejpomijając już nawet fantastyczne wstawki, których wprost nie trawię, ale niechciane fragmenty można przecież pominąć, to pozostała treść nie wynagradza ww. przykrości.
banalne historie, ograne chwyty fabularne, nieznośna pisarska maniera to tylko nieliczne z listy...