Opowieść o miłości i mroku

Przepiekna..

Przepiekna..

Ja powiem o autorze jak Czerepach o wójcie "Geniusz". Wspaniała uczta

Ja powiem o autorze jak Czerepach o wójcie "Geniusz". Wspaniała uczta

Piękna i smutna. Autentyczna i wzruszająca. Film także piękny.

Piękna i smutna. Autentyczna i wzruszająca. Film także piękny.

Coś niezwykłego! Dzieło niesamowicie wielowątkowe, a każdy z tych wątków mógłby być samodzielnym bytem literackim. Całość jednak jest zarazem spójna i kompletna. Po pierwsze to autobiografia, skupiająca się na dzieciństwie i młodości autora. Z początku lekka i zabawna, a następnie coraz bardziej mroczna i rozpaczliwie smutna. Po drugie saga rodzinna. Choć rzecz się dzieje w Izraelu, korzenie żydowskich przodków Oza sięgają Europy Wschodniej, terenów Polski, Litwy, Rosji, Ukrainy i składają się na nie niesamowicie interesujące i zagmatwane życiorysy. Tutaj również i wesoło i straszno - a obrywa się i nam Polakom i naszemu przedwojennemu antysemityzmowi. Po trzecie to opis życia w przełomowym momencie historii czyli trudnego powstawania państwa Izrael i wynikającymi z tego brutalnymi wojnami. Po czwarte to opis wzrastania w środowisku inteligencko-literackim. Otoczenie autora to literaci, humaniści, naukowcy, poligloci, a on sam choć próbuje uciec z tego kręgu tak czy inaczej w końcu pójdzie tą ścieżką. Tę wyliczankę czym jeszcze jest książka Oza można by i ciągnąć pewnie i dłużej. Rzecz ciężka w czytaniu i odbiorze, choć napisana wspaniałym i przyjaznym językiem, kipiąca jednak skrajnymi emocjami, ale gdy się kończy to jednak żal, że to już po wszystkim. Dla mnie osobiście czytanie "Opowieść o miłości i mroku" to była piękna, choć trudna, literacka przygoda. Szczerze polecam.

Coś niezwykłego! Dzieło niesamowicie wielowątkowe, a każdy z tych wątków mógłby być samodzielnym bytem literackim. Całość jednak jest zarazem spójna i kompletna. Po pierwsze to autobiografia, skupiająca się na dzieciństwie i młodości autora. Z początku lekka i zabawna, a następnie coraz bardziej mroczna i rozpaczliwie smutna. Po drugie saga rodzinna. Choć rzecz się dzieje w...

Osobiście nie znałam wcześniej twórczości Amosa Oza, więc ta pozycja nie była dla mnie kluczem do zrozumienia jego książek, lecz zupełnie nową historią, opowiedzianą przez pisarza. Urzekły mnie jednak wspomnienia autora i jego rodziny. W końcu zrozumiałam dlaczego mimo prześladowań tylu Żydów zostało w Europie i co zastali ci, którzy jednak wyemigrowali do Palestyny. W książce poddano wnikliwej analizie społeczeństwo przedwojennych Żydów, ich adaptacje do życia poza Europą w obliczu zagłady ich bliskich, a także początki tworzenia się państwa Izrael. Drugim tematem omówionym szeroko było i samobójstwo matki pisarza i jego wpływ na resztę dzieciństwa i dorosłe życie.
To bardzo ambitna i wymagająca lektura, warta poświęconego jej czasu.

Osobiście nie znałam wcześniej twórczości Amosa Oza, więc ta pozycja nie była dla mnie kluczem do zrozumienia jego książek, lecz zupełnie nową historią, opowiedzianą przez pisarza. Urzekły mnie jednak wspomnienia autora i jego rodziny. W końcu zrozumiałam dlaczego mimo prześladowań tylu Żydów zostało w Europie i co zastali ci, którzy jednak wyemigrowali do Palestyny. W...

Początek powieści nie rokował dobrze, jednak po "przemęczeniu" blisko stu stron, na których natrafiamy na dość chaotyczne w odbiorze wszelakie informacje, dotyczące miejsc, nazwisk i powiązań rodzinnych, przypominających raczej osobiste notatki autora, dotyczących jego dzieciństwa, historii życia bliższych i dalszych członków rodziny, ich relacji, poglądów i charakterów, z każdą kolejną stroną powieść Amosa Oza stawała się coraz bardziej uporządkowana, coraz bardziej wciągająca, bardziej osobista, coraz bardziej oddawała głębię przeżyć, mających ogromny wpływ na jego przyszłą twórczość.

Książka jest autobiografią pisarza, opowiadającą przede wszystkim o jego dzieciństwie, niełatwych relacjach między rodzicami, o jego związkach z matką, o postrzeganiu świata i otaczającej go rzeczywistości w Palestynie, gdzie w 1939 roku przyszedł na świat, o wsłuchiwaniu się w polityczny dyskurs dorosłych, o późniejszym życiu w izraelskim kibucu, o rozczarowaniach, rozterkach, dramatach, z których najbardziej bolesnym była choroba i przedwczesna śmierć matki. I choć zasadniczo autor skupia się na czasach dzieciństwa, wciągając czytelnika w ważne i mniej ważne zdarzenia z życia członków swojej rodziny, to obok nich snuje maleńkie opowieści o sąsiadach, przyjaciołach, nauczycielach czy innych osobach, które wywarły znaczący wpływ na jego dorosłe życie.

Amos Oz urodził w Jerozolimie tuż przed II wojną światową, a więc w czasach, kiedy powstawało państwo Izrael był już na tyle dużym, a przy tym inteligentnym i bardzo bystrym dzieckiem, by opisać te wydarzenia z perspektywy naocznego świadka. Powieść ta stanowi fascynującą i wciągającą autobiografię, ale równocześnie jest też świetną lekcją historii trudnych początków istnienia państwa żydowskiego, odmiennej jego wizji, rodzącego się już na długo przed wojną europejskiego antysemityzmu, a także konfliktu między starymi judaistycznymi tradycjami, a nowym pokoleniem Żydów, kształtowanym w kibucach.

"Opowieść o miłości i mroku" to książka bardzo osobista, żeby nie powiedzieć wręcz intymna, która chwilami onieśmiela czytelnika bliskością i szczerością przeżyć i wyznań autora. Jak napisała w styczniu 2017 roku jedna z recenzentek tej powieści - "... trzeba być bardzo dojrzałym człowiekiem i jeszcze bardziej dojrzałym pisarzem, żeby tak obnażyć się przed swoimi czytelnikami." Całkowicie się z tym zgadzam, a czytelnikom polecam powieść z pełnym przekonaniem.

Początek powieści nie rokował dobrze, jednak po "przemęczeniu" blisko stu stron, na których natrafiamy na dość chaotyczne w odbiorze wszelakie informacje, dotyczące miejsc, nazwisk i powiązań rodzinnych, przypominających raczej osobiste notatki autora, dotyczących jego dzieciństwa, historii życia bliższych i dalszych członków rodziny, ich relacji, poglądów i charakterów, z...

Piękna wciągająca, lekka i humorystyczna biografia. Niezwykła historia niezwykle uroczej osoby, której rodzina zachwyciła mnie pod wieloma względami. Po książkę sięgnęłam po przeczytaniu ciekawego wywiadu z autorem i była to świetna decyzja. Po za iluzorycznie dziecinną beztroską kryje się podszyty ból i uraza. Postać matki kluczowa. Dobrze spędzony czas gwarantowany :)

Piękna wciągająca, lekka i humorystyczna biografia. Niezwykła historia niezwykle uroczej osoby, której rodzina zachwyciła mnie pod wieloma względami. Po książkę sięgnęłam po przeczytaniu ciekawego wywiadu z autorem i była to świetna decyzja. Po za iluzorycznie dziecinną beztroską kryje się podszyty ból i uraza. Postać matki kluczowa. Dobrze spędzony czas gwarantowany :)

Z tego co pamiętam, pomijałam fragmenty.

Bardzo ciekawa autobiografia. Autor przywołuje wątki, które zazwyczaj są interesujące.
Myślę, że udało mu się oddać nastrój intelektualny nowo powstałego państwa.
Wątki z ojcem i matką też dają dużo do myślenia.
Próbowałam zrozumieć życie przykładowej, żydowskiej, choć nie-religijnej rodziny - myślę, że Amos Oz dość barwnie je przedstawia. Idea życia w Izraelu jest bardziej zrozumiała, i z perspektywy przyjezdnych po wojnie, i już narodzonych w Izraelu.

Z tego co pamiętam, pomijałam fragmenty.

Bardzo ciekawa autobiografia. Autor przywołuje wątki, które zazwyczaj są interesujące.
Myślę, że udało mu się oddać nastrój intelektualny nowo powstałego państwa.
Wątki z ojcem i matką też dają dużo do myślenia.
Próbowałam zrozumieć życie przykładowej, żydowskiej, choć nie-religijnej rodziny - myślę, że Amos Oz dość barwnie je...

Chyba najsmutniejsza książka, jaką czytałem. I jedna z piękniejszych.

Chyba najsmutniejsza książka, jaką czytałem. I jedna z piękniejszych.

Tej książki nie czyta jak się jak autobiografii, chociaż tyle w niej historii i szczegółów z życia Amosa Oza. To książka o bólu istnienia, rozczarowaniach ale też o nadziei i pragnieniu ludzi posiadania własnego miejsca na ziemi. Dla nieznających historii konfliktu Izraelsko - Palestyńskiego, autor wyjaśnia to znakomicie, w prostych słowach. Moim zdaniem należy przeczytać tą książkę, żeby zrozumieć ludzi tak długo wykluczanych i pozbawionych swojego państwa.

Tej książki nie czyta jak się jak autobiografii, chociaż tyle w niej historii i szczegółów z życia Amosa Oza. To książka o bólu istnienia, rozczarowaniach ale też o nadziei i pragnieniu ludzi posiadania własnego miejsca na ziemi. Dla nieznających historii konfliktu Izraelsko - Palestyńskiego, autor wyjaśnia to znakomicie, w prostych słowach. Moim zdaniem należy przeczytać...