Kolejne dobre (choć z tych przeciętnych, nie wyróżniających się) opowiadanie. Skąd ta 8-ka - trochę na złość autorowi opisów na Wolnych lekturach propagujących czytelnictwo, klasykę literatury, a przy Orzeszkowej, wygląda na to, że ktoś robił to za karę. Naprawdę teksty jak poniżej przystają wydawcy? Wklejam kilka urywków opisów z wielu opowiadań a pod spodem opis do powyższego opowiadania, także "dobry".

"...Większość późnych opowiadań Orzeszkowej trudno uznać za udane. „xxx” należy do tych gorszych..."
"...Niestety, dla czytelnika niewiele z tego wszystkiego wynika...."
"... tak czy siak cała rzecz ma dziś wartość jedynie sentymentalną..."
[ta konstrukcja pojawia się wielokrotnie] "...ale też ma pokazywać dość banalną tezę, że ..."
"...Historyczny sztafaż, który miał uwiarygodnić moralne dylematy bohatera, jest dla czytelnika raczej ciężarem i przeszkodą, a styl stracił swoją lekkość i precyzję..."
"...Niestety, w opowiadaniu tym widać zgubny wpływ estetyki młodopolskiej. Precyzję opisów — z których Orzeszkowa była słynna — zastąpiło tandetne psychologizowanie i na siłę wyrażane emocje bohaterów, którzy cierpią i płaczą nieustanne...."

Czy takie teksty powinny pojawiać się w blurbach? Może bardziej neutralnie??? Co kilka dni wybieram do przeczytania jedno opowiadanie Orzeszkowej, i naprawdę mam już dość tych opisów. Co ciekawe wiele utworów już tam przeczytałam, a tylko przy Orzeszkowej takie marudzenie redaktora.

Za wyd. Matka czyta list od syna zesłanego na Sybir. Późne, bo już w niepodległej Polsce pisane opowiadanie podejmujące temat trudnych decyzji życiowych w czasach zaborów.
Niestety, w opowiadaniu tym widać zgubny wpływ estetyki młodopolskiej. Precyzję opisów — z których Orzeszkowa była słynna — zastąpiło tandetne psychologizowanie i na siłę wyrażane emocje bohaterów, którzy cierpią i płaczą nieustanne. Pomysł fabularny pokazania dwóch skrajnie odmiennych postaw światopoglądowych poprzez postacie brata i siostry również nie zachwyca oryginalnością. Eliza Orzeszkowa jest jedną z najważniejszych pisarek polskich epoki pozytywizmu. Jej utwory cechuje ogromne wyczucie problemów społecznych — w mowie pogrzebowej Józef Kotarbiński nazwał ją wręcz „czującym sercem epoki”.

Kolejne dobre (choć z tych przeciętnych, nie wyróżniających się) opowiadanie. Skąd ta 8-ka - trochę na złość autorowi opisów na Wolnych lekturach propagujących czytelnictwo, klasykę literatury, a przy Orzeszkowej, wygląda na to, że ktoś robił to za karę. Naprawdę teksty jak poniżej przystają wydawcy? Wklejam kilka urywków opisów z wielu opowiadań a pod spodem opis do...

Pani Julia ma dużo zmartwień. Jej syn jest w więzieniu (w domyśle za "przestępstwa" działań na rzecz niepodległości Polski),jej córka prowadzi frywolne życie i nie martwi się losem brata. Po kolejnej scysji z córką, z żalu, wychodzi na ulicę. Tam, spotyka dawną znajomą. Nie spodziewa się że rozmowa przyniesie jej jeszcze większych zmartwień... Bardzo poruszająca nowela o cierpieniu duchowym i fizycznym, bardzo tragiczna, pobudzająca do refleksji. Przesłaniem autorki noweli jest wskazanie, że zło i cierpienie prowadzi do jeszcze większego cierpienia i zła. Ponadczasowa.

Pani Julia ma dużo zmartwień. Jej syn jest w więzieniu (w domyśle za "przestępstwa" działań na rzecz niepodległości Polski),jej córka prowadzi frywolne życie i nie martwi się losem brata. Po kolejnej scysji z córką, z żalu, wychodzi na ulicę. Tam, spotyka dawną znajomą. Nie spodziewa się że rozmowa przyniesie jej jeszcze większych zmartwień... Bardzo poruszająca nowela o...