Świetny początek serii! Dużo się dzieje, ale historia i świat przedstawiony jest nam pokazywany powoli, nie miałam wrażenia chaosu i zbyt szybkiej akcji - jest wręcz w punkt. Pani Jadowska ma świetne pomysły! Zaczynam kolejne części :)

Świetny początek serii! Dużo się dzieje, ale historia i świat przedstawiony jest nam pokazywany powoli, nie miałam wrażenia chaosu i zbyt szybkiej akcji - jest wręcz w punkt. Pani Jadowska ma świetne pomysły! Zaczynam kolejne części :)

To zapewne niepopularna opinia, ale... cieszę się, że w serii w końcu znalazła się książka, w której nie ma Dory Wilk. To znaczy jest, ale tylko wspomniana kilkukrotnie przez Nikitę. Lubię Dorę, ale na miłość boską, ile czasu można spędzić z bohaterką idealną?

"Dziewczyna z Dzielnicy Cudów" zdobyła moje serce wartkością akcji, postaciami pełnymi różnorodnych cech, przemianami bohaterów i ich zdolnością do faili (co nie było taką oczywistością w heksalogii o Dorze). Postać Robina jest napisana wybitnie, czekam z niecierpliwością na kolejne elementy historii, które złożą jego przyszłość w całość - niezwykle mnie ta postać intryguje i uważam, że zasługuje na prawdę o sobie.

Cieszę się, że mogłam poznać nikitową wersję wielu wydarzeń, które zadziały się w heksalogii - mam wrażenie, że tam jej opis był dla niej bardzo krzywdzący, ale z drugiej strony rozumiem też, że dziewczyna była przedstawiona z perspektywy pokrzywdzonej Dory. Teraz okazało się, że pewnych rzeczy Nikita nie mogła uniknąć lub ich nie rozumiała, a dopiero po czasie dotarło do niej, że popełniła błędy. Wielki plus za to.

Bohaterów da się lubić. Mają potężne osobowości, które nie składają się wyłącznie z perfekcyjnych cech, a ich wady wyostrzają charaktery. Bardzo cenię takie zabiegi. Historia opowiedziana w książce jest porywająca, wciąga i aż chce się czytać dalej. Doskonałe połączenie urban fantasy z kryminałem.

To zapewne niepopularna opinia, ale... cieszę się, że w serii w końcu znalazła się książka, w której nie ma Dory Wilk. To znaczy jest, ale tylko wspomniana kilkukrotnie przez Nikitę. Lubię Dorę, ale na miłość boską, ile czasu można spędzić z bohaterką idealną?

"Dziewczyna z Dzielnicy Cudów" zdobyła moje serce wartkością akcji, postaciami pełnymi różnorodnych cech,...

Twórczość Anety Jadowskiej znam z „Heksalogii o Dorze Wilk” i „Garstki z Ustki”. Do tej pory bardziej skłaniałam się do cyklu o Dorze, seria kryminalna nie była zła, ale też nie zapadła mi szczególnie w pamięć. Teraz, gdy jestem po lekturze „Nikity” wiem, że Dora schodzi na dalszy plan. Bohaterka trylogii wymiata od początku do końca, a ponieważ lubię kiedy dziewczyny to typowe twardzielki, umiejące radzić sobie w każdej sytuacji, nic dziwnego, że na mojej tapecie króluje Nikita.
Uważam, że Jadowska świetnie stworzyła tą postać. Nie dość, że Nikita nie struga dzierlatki w opałach to jeszcze posiada reputację, która odstrasza niemal każdego potencjalnego przeciwnika. Posiada ciekawe talenty, ale stara się je ukrywać ze względu na niekorzystny odbiór otoczenia oraz strach przed utratą kontroli. Moim zdaniem autorka zastosowała tutaj ciekawy zabieg, ponieważ czytelnik ma ochotę na odkrycie tajemniczej mocy bohaterki oraz na poznanie jej przeszłości, która również posiada pewne luki, zaś Nikita przypadkiem zaczyna je poznawać. Nie tylko ona intryguje już od samego początku, też w konsternację potrafi wprawić Robin, sprawiający wrażenie bardziej skrytego niż zabójczyni. On także posiada pewne zdolności, zdumiewające nawet jego samego. Nikita i Robin tworzą interesujący duet, przynoszący im obojgu spore korzyści. Ponieważ Nikita nieustannie szuka guza lub ściąga na siebie poważne kłopoty, odbiorca lektury nie narzeka na brak wrażeń.
Co do akcji – tutaj na początku byłam trochę sceptyczna. Podobała mi się postać Nikity, jednak wydaje mi się, iż za dużo pojawiło się opisów związanych z miejscami oraz z przeszłością głównej bohaterki. Przez pewien czas bardziej przyjemność sprawiał mi styl autorki niż wydarzenia, których nie było zbyt wiele i przez to trochę zniechęciłam się do fabuły. Jednak po zapoznaniu się z historią Warsa i Sawy oraz Nikity, z czasem doceniłam drobiazgowość Anety Jadowskiej z uwagi na kluczowe wydarzenia związane właśnie z magicznymi dzielnicami i z najemniczką.
Znacznie dalej fabuła nabrała tempa i już do samego końca z ochotą śledziłam losy wszystkich bohaterów. Pewne rewelacje związane z zakończeniem zrobiły mi breję z mózgu i sprawiły, iż z ochotą sięgnęłam po kolejny tom. Autorka świetnie połączyła wszystkie wątki, dodając jeszcze więcej zagadek, zmuszając do przeczytania kontynuacji. Uwielbiam, gdy twórca stosuje takie chwyty (chociaż często mnie też to wkurza, bo chciałabym poznać wszystko na już).
Na uwagę zasługuje też świat przedstawiony. „Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” to typowe urban fantasy, pełne wszelkiej maści wampirów, wilkołaków, czarownic i innych magicznych stworów, żyjących w alternatywnych magicznych miastach. Fajnie, że autorka dodała sporo od siebie i postarała się o ustanowieniu własnych reguł fantastycznych rządzących w tej powieści. Mimo, iż Aneta Jadowska bazuje na typowych i znanych czytelnikom gatunkach magicznych bytów to jednak wykazała się kreatywnością, opisując wiele z nich na swój unikalny sposób. Dodając do tego przyjemny styl i ciekawych bohaterów czytelnik otrzymuje książkę na wysokim poziomie.
Czy polecam? Tak, „Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” to kolejna powieść autorki, którą warto poznać, zwłaszcza jeśli uwielbiacie fantastykę i silne kobiece postacie.

Twórczość Anety Jadowskiej znam z „Heksalogii o Dorze Wilk” i „Garstki z Ustki”. Do tej pory bardziej skłaniałam się do cyklu o Dorze, seria kryminalna nie była zła, ale też nie zapadła mi szczególnie w pamięć. Teraz, gdy jestem po lekturze „Nikity” wiem, że Dora schodzi na dalszy plan. Bohaterka trylogii wymiata od początku do końca, a ponieważ lubię kiedy dziewczyny to...

Nikita, wychowana przez matkę przełożoną (i jej rodzoną matkę jednocześnie) organizacji zwanej Zakonem Cieni, to zabójczyni za zlecenie, samotna wilczyca, która nie ma niemal nikogo bliskiego, bo po wielu trudnych wydarzeniach ze swojej przeszłości nie jest w stanie nikomu zaufać. Niespodziewanie matka przydziela jej, pracującej zawsze w pojedynkę, partnera. Robin jest serdeczny, ale tajemniczy i wzbudza w Nikicie nieufność, ale nie jest jej jedynym problemem. Ktoś porwał jej koleżankę, artystkę kabaretową z osobliwej Dzielnicy Cudów, znajdującej się w alternatywnej, Warszawie i zatrzymanej w latach 30. ubiegłego wieku. Nikita chce za wszelką cenę odnaleźć kobietę, nie tylko ze względu na dług, jaki u niej ma, ale też dlatego, że samo porwanie miało być wstępem do czegoś o wiele większego, co ma związek z przeszłością Nikity.

Przyznam, że po „Dziewczynę z Dzielnicy Cudów” sięgałam z niejaką obawą. Co prawda chwilę wcześniej skończyłam naprawdę przyzwoity „Szamański blues” tej samej autorki, jednak w głowie nadal miałam Dorę Wilk i to, jak bardzo nie lubię tej postaci i bałam się, że kolejną postać kobiecą Jadowska potraktuje podobnie. Na szczęście, przynajmniej na razie, nic na to nie wskazuje, a moje obawy szybko się rozwiały.

Nikita jest dokładnie taką bohaterką, jaką chciałam, by była Dora Wilk. I nie chodzi mi tu o charakter, tylko o jej budowę i sposób, w jaki została napisana. Bo Nikita – dzięki Bogu – nie jest Mary Sue, na szczęście. To kobieta, która częściej upada niż się wznosi, ale która jednocześnie się nie poddaje i nie prze dalej. Poza tym przez całą książkę można zaobserwować, że mury, którymi sama się otoczyła, bardzo jej ciążą, a ona sama nie umie sobie poradzić ani ze swoją przeszłością, ani z tym, co dzieje się z nią obecnie, choć bardzo by chciała. Przez to wszystko chyba widzę, gdzie ta trylogia zmierza, ale jak na razie mi się to podoba.

Mam wrażenie, że Wars i Sawa, czyli dwie części alternatywnej Warszawy są nieco bardziej pogłębione niż Thorn, czyli alternatywny Toruń. Ciekawy pomysł ze Czkawkami i skokami mocy, a także z Dzielnicą Cudów. Bardzo lubię estetykę i klimat lat 30. XX wieku, więc miło się zaskoczyłam słuchając o tym miejscu, choć muszę też powiedzieć, że jak dla mnie było jej trochę za mało i mam nadzieję, że w kolejnych dwóch tomach zostanie to trochę nadrobione.

Sama akcja i główny wątek jak dla mnie są o wiele ciekawsze niż wszystko, co dostałam w Heksalogii o Dorze Wilk. Wydarzenia były bardziej wartkie, bardziej trzymała się kupy, a poza tym bohaterów dało się polubić, zwłaszcza Robina, mojego ulubieńca. Bardzo podoba mi się relacja, jaką nawiązał z Nikitą, a także to, że mimo początkowej niechęci z jej strony, zaczynają się zaprzyjaźniać.

Z chęcią zapoznam się z całą trylogią o Nikicie, jest to jak na razie najlepsze urban fantasy które wyszło spod pióra Jadowskiej, jakie dotychczas przeczytałam. Mam tylko nadzieję, że to, co chwaliłam, w kolejnych tomach się nie posypie.

Nikita, wychowana przez matkę przełożoną (i jej rodzoną matkę jednocześnie) organizacji zwanej Zakonem Cieni, to zabójczyni za zlecenie, samotna wilczyca, która nie ma niemal nikogo bliskiego, bo po wielu trudnych wydarzeniach ze swojej przeszłości nie jest w stanie nikomu zaufać. Niespodziewanie matka przydziela jej, pracującej zawsze w pojedynkę, partnera. Robin jest...

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Pożeracz czasu. Rewelacja, która przeniesie Cię w inny świat. Gorąco polecam.

Pomysł na miasta alternatywne spodobał mi się już u Neila Gaimana, w Nigdziebądź, ale uniwersum rozwijane przez Panią Jadowską jest ZA JE BI STE!!!

Pomysł na miasta alternatywne spodobał mi się już u Neila Gaimana, w Nigdziebądź, ale uniwersum rozwijane przez Panią Jadowską jest ZA JE BI STE!!!

Kiedy w zeszłym roku przeczytałam Aferę na tuzin rysiów, wiedziałam, że sięgnę też po wcześniejsze przygody Nikity!
W Dziewczynie z dzielnicy cudów poznajemy Nikitę, członkinię zakonu cieni, dowiadujemy się trochę o jej przeszłości oraz o początkach jej znajomości z Robinem. Przychodzi jej zmierzyć się z denomanmi z własnej przeszłości, kiedy odkrywa, że bliskie jej osoby są zagrożone przez tajemniczego nieznajomego. Tylko kto tak naprawdę jest tutaj zagrożony, sama Nikita, czy może ktoś jej bliski? W dodatku dziewczyna ma na karku nowego partnera, narzuconego jej przez przełożoną... Razem przemierzają ulice Warsa i Sawy starając się pozbierać strzępy informacji prowadzące do rozwiązania.
Uwielbiam uniwersum tworzone przez Anetę Jadowską. Zarówno Thorn (magiczną alternatywę Wrocławia),jak i Warsa i Sawę (dwie oddzielne części miasta stanowiące alternatywną Warszawę). Ta książka zaspokaja mój niedosyt w kwestii wglądu w magiczną stronę Warszawy i historii jej powstania. Razem z Dorą i Robinem możemy wybrać się przez przeklęty most na drugą stronę, do zdecydowanie bardziej dzikiej niż Wars Sawy. Bardzo lubię kreacje bohaterów, którzy są wyraziści i pełni. Mają zarówno wady jak i zalety, i zdecydowanie dają się lubić!
Cięty język autorki też jest tutaj nie do przecenienia :)

Kiedy w zeszłym roku przeczytałam Aferę na tuzin rysiów, wiedziałam, że sięgnę też po wcześniejsze przygody Nikity!
W Dziewczynie z dzielnicy cudów poznajemy Nikitę, członkinię zakonu cieni, dowiadujemy się trochę o jej przeszłości oraz o początkach jej znajomości z Robinem. Przychodzi jej zmierzyć się z denomanmi z własnej przeszłości, kiedy odkrywa, że bliskie jej osoby...

Pierwszy tom przygód Nikity. Dynamiczne Wars i Sawa oraz bohaterka z silnym charakterem.

Pierwszy tom przygód Nikity. Dynamiczne Wars i Sawa oraz bohaterka z silnym charakterem.

Faktycznie dziewczyna wyczynia cuda:)

Faktycznie dziewczyna wyczynia cuda:)

Również świetna i ciekawa historia barwnej bohaterki żyjącej w alternatywnej Warszawie. Polecam

Również świetna i ciekawa historia barwnej bohaterki żyjącej w alternatywnej Warszawie. Polecam