Z każdym tomem te historie lepiej i się przyjemniej się czyta. Chociaż po dwóch pierwszych tomach bym odrzuciła czytanie, ale kupiłam hurtem zestaw, więc czytałam dalej ;)

Z każdym tomem te historie lepiej i się przyjemniej się czyta. Chociaż po dwóch pierwszych tomach bym odrzuciła czytanie, ale kupiłam hurtem zestaw, więc czytałam dalej ;)

Fantastyczna, wciągająca, ciekawa od pierwszej strony aż po ostatnią. Wspaniała. Polecam.

Fantastyczna, wciągająca, ciekawa od pierwszej strony aż po ostatnią. Wspaniała. Polecam.

Tym razem Tom zostaje wysłany na północ, by u innego stracharza uczyć się o istotach wodnych: selkie, skeltach i wodnych wiedźmach. Najpotężniejsza z nich, Morwena, czyha na jego życie, a jego nowy mistrz nie jest z początku zbyt przyjaźnie nastawiony do chłopaka. Wiele się dzieje, a Tom musi zdecydować kogo posłuchać, komu ufać i jakimi środkami posłużyć się w walce z mrokiem, by sam nie stał się tym, z czym się zmaga. Zyskuje też nieoczekiwanego sprzymierzeńca.

Moja przerwa w tym świecie była strasznie długa, w dodatku odkryłam, że nie do końca czytałam chronologicznie, dlatego ten tom był takim nadrabianiem luki.
Jak zwykle czytało się szybko i wciągnęłam się już od pierwszej strony. Największymi atutami tego cyklu są bogaty świat przedstawiony garściami czerpiący z angielskiego folkloru oraz mroczny klimat.
Czasem niektóre wątki, czy zachowania bohaterów wydawały się dość przewidywalne, ale innym razem historia naprawdę potrafi zaskoczyć głębią (szczególnie w kwestii ukazania przeszłości niektórych postaci). Ta część stanowiła też dla mnie swego rodzaju test, czy po tylu latach wciąż ta seria będzie mi się podobać i czy będę chciała ją kontynuować. Zdecydowanie się sprawdziła.

Tym razem Tom zostaje wysłany na północ, by u innego stracharza uczyć się o istotach wodnych: selkie, skeltach i wodnych wiedźmach. Najpotężniejsza z nich, Morwena, czyha na jego życie, a jego nowy mistrz nie jest z początku zbyt przyjaźnie nastawiony do chłopaka. Wiele się dzieje, a Tom musi zdecydować kogo posłuchać, komu ufać i jakimi środkami posłużyć się w walce z...

Wciągająca historia.

Wciągająca historia.

Piąty tom historii Thomasa Warda jest na prawdę niezły. Po jego lekturze nie mam już najmniejszych wątpliwości, że seria na tym etapie jest już prawie pełnoprawnym Yuong adults. Postacie nabierają coraz większej głębi, nie tylko główne, ale nawet te trzecioplanowe (backstory Grimalkin). Czytało się lekko i gładko, fabuła potrafi wciągnąć :) polecam

Piąty tom historii Thomasa Warda jest na prawdę niezły. Po jego lekturze nie mam już najmniejszych wątpliwości, że seria na tym etapie jest już prawie pełnoprawnym Yuong adults. Postacie nabierają coraz większej głębi, nie tylko główne, ale nawet te trzecioplanowe (backstory Grimalkin). Czytało się lekko i gładko, fabuła potrafi wciągnąć :) polecam

To chyba jest cykl dla dzieci,utrzymany w konwencji mrocznej baśni. Tylko, ze jest dość brutalny.
Główny bohater to uczeń Stracharza, kształci się w sztuce walki ze złem. Najczęściej ma do czynienia z bezecnymi czarownicami, które jego mistrz stara się złapać i wsadzić na wieczność do głębokiego dołu. W swoim własnym mniemaniu jest bardziej humanitarny od swojego byłego ucznia, który czarownice po prostu zabija.
Już od kilku tomów narasta w bohaterze konflikt między posłuszeństwem mistrzowi a przyjaźnią z Alice - niedoszłą wiedźmą. W obecnym tomie problem staje się już bardzo wyczuwalny. Pojawia się konflikt moralny, kogo posłuchać? Jeśli wrogiem jest sam Zły czy postępować tak jak karze mistrz czy skorzystać z wszystkich możliwych opcji, takich jak np. siły mroku? Nie jest to łatwy wybór, zwłaszcza kiedy najlepsza przyjaciółka jest za pan brat z czarną magią i twierdzi, że mama ucznia Stracharza nie ma nic przeciwko.

To chyba jest cykl dla dzieci,utrzymany w konwencji mrocznej baśni. Tylko, ze jest dość brutalny.
Główny bohater to uczeń Stracharza, kształci się w sztuce walki ze złem. Najczęściej ma do czynienia z bezecnymi czarownicami, które jego mistrz stara się złapać i wsadzić na wieczność do głębokiego dołu. W swoim własnym mniemaniu jest bardziej humanitarny od swojego byłego...

Pora na kolejną przygodę Toma i stracharza. W tej części Tom zostaje wysłany na półroczny termin do byłego ucznia Gregorego - Billa Arkwright'a, specjalisty od stworów pochodzących z wody. Wraz z młodym uczniem poznajemy też najsilniejszą z wodnych wiedźm Morwene. Tom z tymczasowym mistrzem wpadają w nielada tarapaty, które nasłał na nich Zły. Jak z tego wybrną? Przeczytajcie sami :)
Fabularnie jak do tej pory seria mnie nie zawodzi. W każdej powieści mamy nowe miejsca i nowych przeciwników. W tej części Tom zyskuje też zaskakującego sprzymierzeńca.
Dowiadujemy się też ciekawej rzeczy na temat pochodzenia Alice, która coraz bardziej zbliża się do mroku.
Mam jednak pewne zastrzeżenia do polskiego wydania "Pomyłki stracharza". Osoba odpowiedzialna za korektę powieści nie popisała się. Masa literówkę. Prawie w każdym rozdziale natknęłam się na babola. W poprzednich częściach też się zdarzały ale była jedna lub dwie.
Pomijając kwestie literówek fabuła kapitalna i nadal w dalszym ciągu polecam :)

Pora na kolejną przygodę Toma i stracharza. W tej części Tom zostaje wysłany na półroczny termin do byłego ucznia Gregorego - Billa Arkwright'a, specjalisty od stworów pochodzących z wody. Wraz z młodym uczniem poznajemy też najsilniejszą z wodnych wiedźm Morwene. Tom z tymczasowym mistrzem wpadają w nielada tarapaty, które nasłał na nich Zły. Jak z tego wybrną?...

Motyw rodziny jeszcze nigdy nie był tak ciężki, jak w „Pomyłce Stracharza”. Ponownie jestem zdumiona tym, jak rewelacyjnie autor wplata problemy naszego świata w fantastyczną powieść dla młodszych czytelników. W tym wypadku jest to m.in. alkoholizm czy przemoc. Podoba mi się również to, że każdy przedstawiony problem narasta na przestrzeni kilku książek, stopniowo budując u czytelnika niepokój. Dzięki temu odnoszę wrażenie, iż historia została zawczasu dobrze przemyślana i świetnie poprowadzona. Do tej pory jestem pozytywnie zaskoczona, bo książki są rewelacyjne. Mimo ciężkiej tematyki bardzo szybko się je czyta.

Motyw rodziny jeszcze nigdy nie był tak ciężki, jak w „Pomyłce Stracharza”. Ponownie jestem zdumiona tym, jak rewelacyjnie autor wplata problemy naszego świata w fantastyczną powieść dla młodszych czytelników. W tym wypadku jest to m.in. alkoholizm czy przemoc. Podoba mi się również to, że każdy przedstawiony problem narasta na przestrzeni kilku książek, stopniowo budując u...

"Pomyłka stracharza" równie dobrze może nazywać się "Pomyłka autora". Gdyż tak naprawdę tym właśnie jest. Jest książką, która jest słaba. Jedyne co ją ratuje, to duża obecność piesków, które są takie słodkie i fajne i słodkie.
Wszystko poza tymi czworonożnymi eminencjami dobra jest do bani. Bill Arkwright nie sprawdza się jako stracharz, jako nauczyciel, jako postać. To, że typ taki jak on wciąż jest uznawany przez stracharza Gregory'ego za dobrą alternatywę dla samego siebie jest kpiną z postaci Johna. Żałosna jest też obecność Złego, który jak na wcielenie zła robi zaskakująco mało, a jego umiejętności sprowadzają się do bycia oniryczną, bardzo złą istotą i nawiedzenia ciała jednego martwego no-name'a. Teoretycznie nasza dzielna gromadka nie powinna mieć problemu z pokonaniem go, ale pewnie będą się z nim męczyć aż do 13 tomu. Ponieważ tak.
Nudny staje się też motyw przeciągania Toma na stronę mroku. Jego dyskusje o tym ze stracharzem sprawiają wrażenie przekopiowanych 1:1 za każdym razem. Nic nie wnoszą, bo i tak wiemy, że Tom nie zrobi tego, co zaleci mu mistrz. Cel? No nie wiem, znudzenie czytelnika, jak mniemam.
Pewnego rodzaju cechą łagodzącą jest to, że akcja przenosi się na północne rejony świata. Poznajemy nowe potwory do bestiariusza, jednak tak naprawdę to jedyny dodatek do naszej wiedzy o uniwersum. Niezbyt satysfakcjonujący, ale jak się nie ma co się lubi...
Ze smutkiem przyznaję, że moje oczekiwania dotyczące kolejnych tomów cyklu są coraz niższe. Autor nie wydaje się mieć pomysłu na głównego antagonistę, pewne motywy są powtarzalne już teraz. W tomie 11 czy 12 prawdopodobnie będą równie zachęcające co leczenie kanałowe. Ech, zobaczymy...

"Pomyłka stracharza" równie dobrze może nazywać się "Pomyłka autora". Gdyż tak naprawdę tym właśnie jest. Jest książką, która jest słaba. Jedyne co ją ratuje, to duża obecność piesków, które są takie słodkie i fajne i słodkie.
Wszystko poza tymi czworonożnymi eminencjami dobra jest do bani. Bill Arkwright nie sprawdza się jako stracharz, jako nauczyciel, jako postać. To, że...

Gdy sytuacja w Hrabstwie staje się coraz bardziej napięta, mistrz wysyła Toma daleko na północ, do Billa Arkwrighta, innego stracharza. Arkwright, który mieszka w nawiedzonym młynie znajdującym się na krawędzi mrocznych, niespokojnych bagien, jest człowiekiem bezkompromisowym i wymagającym. Jego metody nauczania, bolesne i nierzadko okrutne są dla Toma trudne do zniesienia, ale chłopak musi przyswoić sobie kolejne lekcje, by przygotować się do najbardziej niebezpiecznej bitwy w życiu Jednak nawet ktoś tak doświadczony jak Arkwright nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego…

Gdy sytuacja w Hrabstwie staje się coraz bardziej napięta, mistrz wysyła Toma daleko na północ, do Billa Arkwrighta, innego stracharza. Arkwright, który mieszka w nawiedzonym młynie znajdującym się na krawędzi mrocznych, niespokojnych bagien, jest człowiekiem bezkompromisowym i wymagającym. Jego metody nauczania, bolesne i nierzadko okrutne są dla Toma trudne do zniesienia,...