Bardzo dobrze skonstruowany zbiór reportaży o pierwszych dniach po wyzwoleniu, w nowej, nieoczywistej, powojennej rzeczywistości. Odtworzone ze wspomnień nielicznych, żyjących wciąż świadków dramatyczne relacje z tułaczki przesiedleńców, wypraw pionierskich osadników na Ziemiach Odzyskanych i niemieckich wygnańców. Zamierzeniem autorki było zburzenie naszego stereotypowego wyobrażenia o radosnych i świetlanych 'pierwszych dniach wolności'. Grzebałkowska daje czytelnikowi do rąk zapis wstrząsających relacji z czasu grozy, bezwzględności, amoralności zwycięzców i tragizmu pokonanych i wypędzonych, będący nieustająco aktualną przestrogą i przypomnieniem.

Bardzo dobrze skonstruowany zbiór reportaży o pierwszych dniach po wyzwoleniu, w nowej, nieoczywistej, powojennej rzeczywistości. Odtworzone ze wspomnień nielicznych, żyjących wciąż świadków dramatyczne relacje z tułaczki przesiedleńców, wypraw pionierskich osadników na Ziemiach Odzyskanych i niemieckich wygnańców. Zamierzeniem autorki było zburzenie naszego stereotypowego...

Jednak rok 1945 to nie tylko czerwiec, w którym zawiera się wspomnienie otwockiego domu. Bo rok to był szczególny, od jednej z najsroższych zim tej wojny po ostatnie tchnienie armii niemieckiej dogorywającej na trupach starców i dzieci walczących o tysiącletnią Rzeszę. Nie bez znaczenia jest też miażdżący walec, jakim było natarcie Armii Czerwonej, która zmiatała na swej drodze wszystko, cokolwiek napotkała. Czy wreszcie sycenie się wolnością, która nie dla wszystkich miała ten sam wymiar.
U Magdaleny Grzebałkowskiej są to dramaty wschodu pokazane z perspektywy Sanoka leżącego na pograniczu polsko-ukraińskim. Stąd aktywna działalność UPA, akcje odwetowe leśnych z AK, do tego interwencyjne działania Wojska Polskiego. Na zupełnie przeciwnym końcu mapy Polski zalążki polskości na Ziemiach Odzyskanych, czy to w Breslau (chwilę później Wrocław),czy też na Pomorzu, które nagle stało się Polską.

https://bit.ly/1001ksiazek

Jednak rok 1945 to nie tylko czerwiec, w którym zawiera się wspomnienie otwockiego domu. Bo rok to był szczególny, od jednej z najsroższych zim tej wojny po ostatnie tchnienie armii niemieckiej dogorywającej na trupach starców i dzieci walczących o tysiącletnią Rzeszę. Nie bez znaczenia jest też miażdżący walec, jakim było natarcie Armii Czerwonej, która zmiatała na swej...

"Ksiązka Roku", really???
Darowałabym stronniczość i przeinaczenia, ale mój borze, jakże to jest pretensjonalnie napisane!
Już w Beksińskich drażniło mnie pisanie pod tezę i niedającą się ukryć niechęć do bohaterów. Tutaj ta antypatia Grzebałkowskiej jest jawna - ale nie do wszystkich. Niemcy, Ukraińcy i Żydzi są niewinnymi, krzywdzonymi bez powodu lelijami. Krwiożerczy, pazerni, a najczęściej po prostu głupi i okrutni są tylko Polacy. Żle, że wypędzeni z Kresów osiedlali się na ziemiach zachodnich, żle że organizowali tam szkoły. Nawet szukanie po piwnicach zburzonych warszawskich kamienic zakopanych przez ich mieszkańców kosztowności, pamiątek, rękopisów opisuje z pogardą i fochem.

Czytałam z dużym dyskomfortem nie dlatego, że autorka zburzyła mi jakieś mity - doskonale wiem, jak było, Ameryki nie odkrywa - ale dlatego, że wychowana jestem na starej dobrej polskiej szkole reportażu. Bo gdybyż to jeszcze było z pazurem napisane...

Ocenę nieco podwyższam za research* i pofatygowanie się na Ziemie Odzyskane (choć irytującą "Tośkę" i męża lepiej było zostawić w domu, ewentualnie nie epatowac czytelników zbędnymi opisami, co jedli i o czym mówili, strasznie to było żenujące). Sam pomysł książki o roku 1945, między wojną a (s)pokojem, bardzo dobry i z potencjałem, niestety zmarnowanym. Odniosłam też wrażenie, że niektóre rozdziały były wymęczone, byle dobić do większej liczby stron.

*poza rozdziałem o pierwszym prezydencie Wrocławia. Serio tak trudno doczytać, czemu przestał nim być, kto pobił Drobnera i kto odwołał???


Wymęczone 4/10

"Ksiązka Roku", really???
Darowałabym stronniczość i przeinaczenia, ale mój borze, jakże to jest pretensjonalnie napisane!
Już w Beksińskich drażniło mnie pisanie pod tezę i niedającą się ukryć niechęć do bohaterów. Tutaj ta antypatia Grzebałkowskiej jest jawna - ale nie do wszystkich. Niemcy, Ukraińcy i Żydzi są niewinnymi, krzywdzonymi bez powodu lelijami. Krwiożerczy,...

Cieszyli się ludzie że wojna skończona
Że teraz radość i śmiech zapanuje
Cieszyli się ludzie że wolność nastanie
Że koniec wojny i będzie pokój
Cieszyli się ludzie że nigdy już człowiek
Nie zabije człowieka że będą szczęśliwi
Że rozum i mądrość zwycięży głupotę
Cieszyli się ludzie że nigdy już armia
Nie uderzy na armię
Że kominy obozów nie dymią
Cieszyli się ludzie że ślad śmierci zginął
A ja urodziłem się 20 lat po wojnie
Nie zastałem tu pokoju

Urodziłem się 20 lat po wojnie DEZERTER

No cóż...wojna nie kończy się na gwizdek...coś dogorywa . coś próbuje się narodzić...a ludzkich tragedii multum...ale żeby przypłynąć Wilhelmem Gustloffem do Otwocka?...zgrzyta...
Pomysł z gazetowymi wycinkami nuży...jednak Dos Passos zrobił to lepiej...ale kto o tym pamięta?
Za dużo grzybów . kucharek i rąbków...

Cieszyli się ludzie że wojna skończona
Że teraz radość i śmiech zapanuje
Cieszyli się ludzie że wolność nastanie
Że koniec wojny i będzie pokój
Cieszyli się ludzie że nigdy już człowiek
Nie zabije człowieka że będą szczęśliwi
Że rozum i mądrość zwycięży głupotę
Cieszyli się ludzie że nigdy już armia
Nie uderzy na armię
Że kominy obozów nie dymią
Cieszyli się ludzie że ślad...

Autorka opisuje historię w sposób niezwykły. Czułam się jakbym razem z nią uczestniczyła w podróży przez kolejne miesiące. Dodatkowym atutem jest ponadczasowe przesłanie jakie wyniosłam z tej książki, mimo iż opisuje ona konkretny okres w naszej historii. Cieszę się, że spróbowała pokazać ten czas z różnych perspektyw.

Autorka opisuje historię w sposób niezwykły. Czułam się jakbym razem z nią uczestniczyła w podróży przez kolejne miesiące. Dodatkowym atutem jest ponadczasowe przesłanie jakie wyniosłam z tej książki, mimo iż opisuje ona konkretny okres w naszej historii. Cieszę się, że spróbowała pokazać ten czas z różnych perspektyw.

Czy tylko mnie książka uświadomiła (brutalnie),że koniec wojny, to wcale nie koniec nieszczęść? Że dla wielu, to często ich początek lub spotęgowanie?
Przesiedlenia, wysiedlenia, (pozorna) zmiana narodowości, braterskie podziały, wczoraj sąsiad-dziś wróg, wielka niewiadoma, strach, ludzkie tragedie i traumy...

Czy tylko mnie książka uświadomiła (brutalnie),że koniec wojny, to wcale nie koniec nieszczęść? Że dla wielu, to często ich początek lub spotęgowanie?
Przesiedlenia, wysiedlenia, (pozorna) zmiana narodowości, braterskie podziały, wczoraj sąsiad-dziś wróg, wielka niewiadoma, strach, ludzkie tragedie i traumy...

Książka bardzo nierówna. Momentami fascynująca, wręcz nie można się oderwać. Kolejny rozdział - za długi, trochę o niczym. I tak przez cały reportaż. Nie widzę klucza w doborze tych historii. Niby wszystkie dzieją się w tym samym czasie, opowiadają o losach zwykłych ludzi, ale zupełnie nie trzymają poziomu.

Książka bardzo nierówna. Momentami fascynująca, wręcz nie można się oderwać. Kolejny rozdział - za długi, trochę o niczym. I tak przez cały reportaż. Nie widzę klucza w doborze tych historii. Niby wszystkie dzieją się w tym samym czasie, opowiadają o losach zwykłych ludzi, ale zupełnie nie trzymają poziomu.

Rozpocząłem czytanie i widzę niewielki błąd w pierwszym akapicie "haubic kaliber 155mm" , sowieckie haubice miały i mają kaliber 152 mm. Czytam dalej.

Rozpocząłem czytanie i widzę niewielki błąd w pierwszym akapicie "haubic kaliber 155mm" , sowieckie haubice miały i mają kaliber 152 mm. Czytam dalej.

Bardzo długo czekała na swoją kolej. Na szczęście się obroniła. To bardzo dobry reportaż. Niewygodny. W 1945 wciąż więcej wojny niż pokoju. Przykro czytać. Lektura bolesna jak życie tych, którzy przeszli przez piekło II wojny światowej.

Bardzo długo czekała na swoją kolej. Na szczęście się obroniła. To bardzo dobry reportaż. Niewygodny. W 1945 wciąż więcej wojny niż pokoju. Przykro czytać. Lektura bolesna jak życie tych, którzy przeszli przez piekło II wojny światowej.

To książka o spustoszeniu jakie zostawia po sobie wojna, dla "zwykłych" ludzi każdej strony konfliktu. Wydaje mi się, że mimo, że traktuje konkretnie o 1945 roku ma w sobie wiele uniwersalnych odniesień.
Jeżeli sprowadzić wojnę do wycinka z historii konkretnego człowieka, to jest to zupełnie inny wymiar, bliższy czytelnikowi.

To książka o spustoszeniu jakie zostawia po sobie wojna, dla "zwykłych" ludzi każdej strony konfliktu. Wydaje mi się, że mimo, że traktuje konkretnie o 1945 roku ma w sobie wiele uniwersalnych odniesień.
Jeżeli sprowadzić wojnę do wycinka z historii konkretnego człowieka, to jest to zupełnie inny wymiar, bliższy czytelnikowi.