Zakończenie wow! Mimo infantylności, historia niezwykle oryginalna i nietuzinkowa. Cieszę się, że udało mi się doczytać serię po latach.

Zakończenie wow! Mimo infantylności, historia niezwykle oryginalna i nietuzinkowa. Cieszę się, że udało mi się doczytać serię po latach.

Jakoś tak to wszystko wydaje się ostatecznie absurdalne.
Nie żeby istnienie Żałobników było czymś... normalnym?

Na pewno wiele zarzucałam książce, jak i serii, podczas jej czytania. Najczęściej ofiarami moich zażaleń byli moi znajomi, którzy zawsze pytali: "Więc czemu to czytasz?". A ja odpowiadałam ze śmiechem: Nie wiem.
Czasem śmiałam się z tego, jak autorka to ugryzła. Może się nie wzruszyłam, może nie byłam zachwycona i narzekałam, ale coś mnie ciągnęło do pozostania w tej historii i przeczytania jej do końca.

Moim głównym problemem w tej serii, jest ta zbyt szybka i głęboka miłość. Ciągle mnie to kuło. Cała reszta jest dobra. Fabuła idzie do przodu, ma jakieś plot twisty, można się przy niej dobrze zabawić. Realne nastoletnie życie, problemy. Bohaterowie byli bardzo dobrze wykreowani, co na pewno stanowi duży plus książki i powód, dla którego chce się przy niej trwać.

Nie polecam, ale też nie odradzam. Może akurat ktoś odnajdzie się w tej historii bardziej, niż ja i ją po prostu pokocha. Dla mnie była okej, nic więcej, nic mniej.

Jakoś tak to wszystko wydaje się ostatecznie absurdalne.
Nie żeby istnienie Żałobników było czymś... normalnym?

Na pewno wiele zarzucałam książce, jak i serii, podczas jej czytania. Najczęściej ofiarami moich zażaleń byli moi znajomi, którzy zawsze pytali: "Więc czemu to czytasz?". A ja odpowiadałam ze śmiechem: Nie wiem.
Czasem śmiałam się z tego, jak autorka to...

Książka jest dość dobra, jednakże (co jest tylko moim zdaniem) główna bohaterka jest nieco...przesłodzona. Jej decyzje bywają irytujące, ale polecam, ze względu na Calluma

Książka jest dość dobra, jednakże (co jest tylko moim zdaniem) główna bohaterka jest nieco...przesłodzona. Jej decyzje bywają irytujące, ale polecam, ze względu na Calluma

Osobiście książka mi się podobała, aczkolwiek jest dość przesłodzona i raczej bardziej jako odmórzdzacz, wprawdzie kilka razy byłam zaskoczona albo pochłonięta akcją szczególnie w 2 części, ale fabuła jest lekka i mało ambitna, jedynie fajnie się ją czyta.

Osobiście książka mi się podobała, aczkolwiek jest dość przesłodzona i raczej bardziej jako odmórzdzacz, wprawdzie kilka razy byłam zaskoczona albo pochłonięta akcją szczególnie w 2 części, ale fabuła jest lekka i mało ambitna, jedynie fajnie się ją czyta.

Błękitna nadzieja jest zakończeniem historii Alex i Calluma...zakończeniem dość nietypowym, ale cudownym.
S.C.Ransom miała naprawdę świetny pomysł na książkę, niesamowicie mi się on podobał.
W pierwszej części poznajemy nastolatkę, która prowadzi zwyczajne życie aż pewnego dnia znajduje tajemniczy amulet na dnie rzeki. Nie przypuszcza, że jej świat wywróci się do góry nogami przez bransoletkę...Pozna ona Calluma - chłopaka który jest uwięziony między światami, między życiem a śmiercią. Tą dwójkę połączyła naprawdę niesamowicie silna miłość, pomimo takich oczywistych różnic, łączy ich coś prawdziwego. Trzeci tom dorównuje pierwszemu co jest na duży plus, bo błękitna magia była potwornie nudna i czytało się ją mozolnie. W błękitnej nadziei widzimy ile są gotowi dla siebie poświęcić, nawet życie - byleby drugie miało lepiej. Wszystko dla siebie zrobią. Tak silna miłość nie miała prawa nie przetrwać - wbrew temu co mówili wszyscy inni.
W tym tomie Alexa wyjeżdża na wakacje, spotyka się z Maxem - synem przyjaciół rodziny i od tego momentu sprawy zaczynają się strasznie komplikować.
Grace - wspaniała przyjaciółka, taka jaką pewnie każda dziewczyna chciałaby mieć. Była gotowa uwierzyć w to co powiedziała jej Alex. Uwierzyła nawet w niewidzialnego chłopaka, który umarł, a teraz jest żałobnikiem - czymś podobnym do ducha, tylko, że żałobnicy by przetrwać musieli zbierać szczęśliwe wspomnienia ludzi...W końcu poznaliśmy historię o tym jak zaczęło się życie żałobników.
Książka niesamowicie wciągająca i na pewno oryginalna. Bardzo szybko mi się ją czytało. Chciałabym kiedyś wrócić do historii tak niezwykłej miłości. :)

Błękitna nadzieja jest zakończeniem historii Alex i Calluma...zakończeniem dość nietypowym, ale cudownym.
S.C.Ransom miała naprawdę świetny pomysł na książkę, niesamowicie mi się on podobał.
W pierwszej części poznajemy nastolatkę, która prowadzi zwyczajne życie aż pewnego dnia znajduje tajemniczy amulet na dnie rzeki. Nie przypuszcza, że jej świat wywróci się do góry...

Muszę przyznać, że byłam bardzo miło zaskoczona końcem historii. Naprawde duży podziw dla autorki. Ksiażke czyta się szybko, lekko i przyjemnie.

Muszę przyznać, że byłam bardzo miło zaskoczona końcem historii. Naprawde duży podziw dla autorki. Ksiażke czyta się szybko, lekko i przyjemnie.

http://ksiazkaikot.blogspot.com/2015/06/bekitna-nadzieja-sc-ransom.html#more

http://ksiazkaikot.blogspot.com/2015/06/bekitna-nadzieja-sc-ransom.html#more

Alexa już wie, że jest sposób, by przywrócić Calluma do życia. Jednak osoba, która może jej w tym pomóc, nienawidzi jej z całego serca.

Chyba jest to najlepsza część, mimo że i tak jest słaba i raczej mnie nie porwała. Wyjątkowo polubiłam Catherine, chyba tylko ona zasługuje tu na jakąś większą uwagę. Powiem, że w niektórych kwestiach autorka nawet mnie zaskoczyła, i to pozytywnie.

Początek był słaby, nie wiem, po co został tu wciśnięty wątek z Maxem, mam wrażenie, że to tylko jakiś zapełniacz stron, by książka miała większa pojemność.

Rozwiązanie problemu, a raczej jego sposób, był chyba najbardziej zaskakujący, tym bardziej że niezbyt rozumiem, jak takie wydarzenie w ogóle mogło mieć miejsce i ledwo się w tym łapię. Jednak pomysł ogółem przypadł mi do gustu, jednak nieco żałuję, że autorka nie rozwinęła bardziej tego, co się dalej wydarzyło.

Styl powieści znowu mi się nie za bardzo spodobał, niektóre fragmenty znowu były sztuczne, czasami aż rozkładało mnie na łopatki (genialny, po prostu genialny moment z jeleniami). Jednak dotrwałam do końca i jestem z siebie dumna.

Najbardziej mi się podobał ostatni rozdział, szkoda, że cała książka nie jest napisana takim stylem, bo chyba on miał w sobie największy czar i go mi się czytało z prawdziwą przyjemnością.

No cóż, do serii nie zamierzam już powracać - starczy mi jak na razie takich historii.

Alexa już wie, że jest sposób, by przywrócić Calluma do życia. Jednak osoba, która może jej w tym pomóc, nienawidzi jej z całego serca.

Chyba jest to najlepsza część, mimo że i tak jest słaba i raczej mnie nie porwała. Wyjątkowo polubiłam Catherine, chyba tylko ona zasługuje tu na jakąś większą uwagę. Powiem, że w niektórych kwestiach autorka nawet mnie zaskoczyła, i to...

Naprawdę lubię słodkie opowiastki o miłości. No i cóż. Po przeczytaniu dwóch części Błękitnej części tą właśnie najbardziej byłam zachwycona. Nie tylko dlatego,że Callum wreszcie został uwolniony od życia Żałobnika,ale też dlatego,że można się było dowiedzieć dlaczego żałobnicy są żałobnikami właśnie. Wyszła puszczalska natura Alex,ale jednocześnie jej wielka miłość do widmowego chłopca. Nie bała się zaryzykować nawet życia by uwolnić go i przyjaciół od smutnej egzystencji. Polecam jeśli ktoś czasem wieczorem nie ma co robić i chciałby sobie coś po prostu poczytać :)

Naprawdę lubię słodkie opowiastki o miłości. No i cóż. Po przeczytaniu dwóch części Błękitnej części tą właśnie najbardziej byłam zachwycona. Nie tylko dlatego,że Callum wreszcie został uwolniony od życia Żałobnika,ale też dlatego,że można się było dowiedzieć dlaczego żałobnicy są żałobnikami właśnie. Wyszła puszczalska natura Alex,ale jednocześnie jej wielka miłość do...

Co do ostatniego rozdziału, byłam smutna, że już się kończy i nie ma żadnej kontynuacji. Od rozpoczęcia książki nie mogłam się od niej oderwać tyle się działo. Wakacje, pocałunki, lekka zdrada, poszukiwania oraz to czego się nie spodziewałam, że zdarzy się tak szybko - ostateczna decyzja Alexy, co zrobić z Żałobnikami, pomóc im czy jednak pozostawić w pustce w jakiej się znajdowali. Zakończenie, hm myślałam, że będzie nieco inne, że choć trochę bardziej autorka książki je rozwinie. Ale ciesze się tym co się wydarzyło choć tylko po części. Chciałabym by była kontynuacja tego 3 tomu ,,Błękitna nadzieja.''

Jest to ostatnia część książki S.C. Ransom, przy której bardzo się wzruszyłam i się popłakałam. W głębi serca chciałam być przyjaciółką Alexy, z tej książki czułam wszystko to co bohaterka, było to dobrze ukazane by każdy mógł się w nią wcielić.
Polecam każdemu tę książkę i cały tom by go przeczytali i wyciągnęli wnioski z tego opowiadania.

Co do ostatniego rozdziału, byłam smutna, że już się kończy i nie ma żadnej kontynuacji. Od rozpoczęcia książki nie mogłam się od niej oderwać tyle się działo. Wakacje, pocałunki, lekka zdrada, poszukiwania oraz to czego się nie spodziewałam, że zdarzy się tak szybko - ostateczna decyzja Alexy, co zrobić z Żałobnikami, pomóc im czy jednak pozostawić w pustce w jakiej się...